Οι νέοι εδώ και πολλά χρόνια αποδεκατίζονται, καταστρέφονται και αποχαυνώνονται από τη μάστιγα των ναρκωτικών που τους κυριεύει μέρα με τη μέρα. Πόσοι και πόσοι νέοι χάνονται κάθε μέρα χωρίς να το καταλαβαίνουν ότι βάζουν τέλος στη ζωή τους με την άσπρη σκόνη ή με τα τσιγαριλίκια που ονομάζονται ναρκωτικά. Ξέρουν οι ίδιοι τους τι φάρμακα βάζουν στο σώμα τους; Ξέρουν τι πράγματα είναι αυτά που παίρνουν; Αν θέλαμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, θα τους κατατάσσαμε σε δυο κατηγορίες.
Αυτοί που ξέρουν, το κάνουν από κάποιες αιτίες, δηλαδή το κάνουν αυτό είτε από οικογενειακά τους προβλήματα , οικονομικά προβλήματα , είτε η απόδραση από το άγχος, την κούραση και το διάβασμα είτε πιστεύοντας πως με τα ναρκωτικά θα σταματήσουν να υπάρχουν τα προβλήματα τους.
Άλλοι παίρνουν ναρκωτικά για να είναι στη μόδα και θα φαίνονται ωραίοι, είτε για να μιμηθούν κάποιες διασημότητες που παίρνουν ναρκωτικά, είτε για να είναι δημοφιλείς χάρη σε αυτά είτε ακόμα για να ταιριάξουν σε μια παρέα. Τέλος κάποιοι τα παίρνουν για να ανεβάσουν τις επιδόσεις τους.
Στη δεύτερη κατηγορία κατατάσσουμε αυτούς που πέφτουν θύματα των εμπόρων χωρίς να το ξέρουν. Για τους εμπόρους των ναρκωτικών τίποτα δεν είναι αδύνατο, γιατί είναι αδίστακτοι δολοφόνοι που δεν θα δίσταζαν να δώσουν την άσπρη σκόνη τους ούτε σε τετράχρονο παιδί. Σε μπαρ, σε καφετέριες και σε κλαμπ, βάζουν κρυφά σε ποτά, τα δίνουν δωρεάν και φροντίζουν να σε οδηγήσουν στην εξάρτηση. Ακόμα και στα σχολεία μοιράζουν ναρκωτικά σε σχήμα καραμέλας, σε αυτοκόλλητα και γραμματόσημα ή σε μορφή γλειφιτζουριού.
Τέλος τα ναρκωτικά τα δίνουν κρυφά σε αθλητές για να ανέβει μεν η επίδοση του αθλητή αλλά και για να γεμίσει τις τσέπες του λεφτά ο έμπορος των ναρκωτικών.
Όλα αυτά έχουν ένα στόχο. Το κέρδος , την εκμετάλλευση και τον πλουτισμό των εμπόρων. Ο καπιταλισμός θέλει τα ναρκωτικά. Για να έχει νέους παλαβωμένους, αδρανείς και ακίνδυνους.
Τα κράτη έχουν κέντρα στα οποία γίνεται η αποτοξίνωση όσων έχουν μετανιώσει για το κακό που έκαναν τόσο καιρό στον εαυτό τους και για να αρχίσουν μια καινούρια ζωή. Όσοι δεν παίρνουν ναρκωτικά πρέπει να προσέχουν τις κακές παρέες, να μην παίρνουν ότι τους δίνουν οι ξένοι, να μην παρασύρονται από λάθος πρότυπα και ινδάλματα γιατί ο κόσμος μας έχει αρχίσει με τα χρόνια να γίνεται όλο και πιο επικινδύνως, όλο και πιο δύσκολος.
Απάντηση για εμάς τους ΕΔΟΝίτες είναι η οργανωμένη πάλη. Ο αγώνας δηλαδή μέσα από την οργάνωση. Συνεχώς θα πρέπει να παλεύουμε για να κρατήσουμε τους νέους μακριά από τα ναρκωτικά, μακριά από το θάνατο, μακριά από μια ζωή που θα είναι θεατές. Δύναμη μας η οργάνωση. Ούτε σκληρά ούτε μαλακά. Μόνη εξάρτηση ο αγώνας για μια καλύτερη κοινωνία.
Στέφανος Γρηγορίου
Μέλος Τοπικής Επιτροπής Νέων Εργαζομένων Έγκωμης
