«Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να `ναι κι από αίμα (…) Κείνες τις ώρες, σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου, γίνεται μια σιωπή γεμάτη δέντρα…»
Αυτά τα κόκκινα σημάδια – 1975 – Γιάννης Ρίτσος
Το αίμα των Καβάζογλου και Μισιούλη, στις 11 του Απρίλη 1965, έμελλε να ποτίσει παντοτινά το δέντρο της ελληνοτουρκικής φιλίας και της αδελφοσύνης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Μάταια πίστευαν οι πράκτορες της τρομοκρατικής φασιστικής οργάνωσης Τ.Μ.Τ ότι σκοτώνοντας τον Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και τον Κώστα Μισιαούλη θα σκότωναν και την ελπίδα του λαού μας για ειρηνική συμβίωση και αδελφοσύνη. Κατάφεραν το αντίθετο. Πείσμωσαν τον κυπριακό λαό που συνεχίζει ακόμη και σήμερα να παλεύει για μια Κύπρο της ειρήνης, της αδελφοσύνης, της ειρηνικής συνύπαρξης Ε/Κ και Τ/Κ. Τους δολοφόνησαν άνανδρα, κρυμμένοι πίσω από το απόμακρο της περιοχής που τους έστησαν καρτέρι. Δολοφόνησαν τους δύο, όχι όμως τις ιδέες και τη φλόγα της ελπίδας που κουβαλούσαν στις καρδιές τους.
Ο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ και ο Κώστας Μισιαούλης ήταν στέλεχος του ΑΚΕΛ και δραστήριο μέλος της ΠΕΟ. Οι φλογερές ομιλίες του Καβάζογλου στην κοινότητα των Τουρκοκυπρίων μιλούσαν για το διχαστικό ρόλο των ιμπεριαλιστών, για το δημαγωγικό ρόλο της Τουρκίας και ζητούσαν με στεντόρεια φωνή να αφεθεί ο κυπριακός λαός να καθορίσει την τύχη του μόνος του. Μακριά από μητέρες πατρίδες και προστάτες. Μακριά από τους λογής – λογής καλοθελητές που στην τελική επεδίωκαν να σπείρουν τη διχόνοια και το μίσος. Μιλούσε ξεκάθαρα για τον εγκληματικό ρόλο του φασισμού και στις δύο κοινότητες. Το φασισμό που έμελλε να τους κόψει το νήμα της ζωής, καθώς μετέβαιναν μαζί για δουλειά.
Ακόμη και σήμερα, ο φασισμός δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Αυτό που ποτέ δεν έπαψε να έχει, απλά με μηχανορραφίες και χαμαιλεοντισμούς καταφέρνει να αποκρύβει από το λαό. Αλλάζει προσωπεία, αλλάζει θέσεις, προσπαθεί να προσαρμόζεται, αλλά πλανάται οικτρά. Η Αριστερά, θα βρίσκεται πάντα ανάχωμα στα σχέδια τους. Και αυτό το δηλώνουμε ξεκάθαρα.
Η ΕΔΟΝ και το Λαϊκό Κίνημα στο σύνολο του, είναι η δύναμη που θα συνεχίσει να παλεύει για την Κύπρο της ειρήνης. Απαλλαγμένη από το φασισμό. Για μια Κύπρο, επανενωμένη στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, της μόνης εφικτής λύσης που μπορεί να απελευθερώσει και να επανενώσει την πατρίδα και το λαό μας. Θα φτάσουμε στην καρδιά της Άνοιξης και θα χαμογελάσουμε. Όσο κι αν χτυπά ο φασισμός κα τα τσιράκια του. Γιατί σύντροφοι μας, ήταν και είναι ο Καβάζογλου και ο Μισιούλης!
Γραφείο Τύπου
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
10/4/2019
