Το πρόβλημα που έγινε συνήθεια
Η 4η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Ζώων το 1931 στη Φλωρεντία όπου μια ομάδα οικολογικά ευαισθητοποιημένων πολιτών, θέλησαν να τονίσουν την σοβαρότητα του ζητήματος των ειδών προς εξαφάνιση. Η μέρα αυτή έχει χρεωθεί ως αποστολή της, τη βελτίωση της κατάστασης των ζώων και των προτύπων διαβίωσης τους σε όλο τον κόσμο. Η Παγκόσμια Ημέρα Ζώων εορτάζεται σε όλο τον κόσμο ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας, πίστης ή πολιτικής ταυτότητας έχοντας ως στόχο την ενημέρωση του κοινού και την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης και ευημερίας των ζώων ανά το παγκόσμιο.
Δυστυχώς όμως, πέραν του όμορφου συμβολισμού που έχει πλέον καθιερώσει η μέρα, η σύγχρονη μάστιγα του υπέρκαταναλωτισμού δεν περιορίζεται μόνο στα υλικά και άψυχα αγαθά, αλλά έχει επεκτείνει τα δίχτυα της και στον κόσμο των αθώων, τον κόσμο των ζώων. Εν μέρει, και λόγω του τίτλου «ιδιοκτησία», τα πλασματάκια αυτά που μας συντροφεύουν καθημερινά και μας αγαπάνε άνευ όρων, για κάποιους, παίρνουν την αξία τους με βάση την ράτσα τους, το γενεαλογικό τους δέντρο και το χειρότερο, την τιμή τους.
Η τρομαχτική κι εμετική θεωρία που υποστήριζε πως μπορούμε να βελτιώσουμε το ανθρώπινο είδος ελέγχοντας το ποιες οικογένειες θα αναπαραχθούν με ποιες, θεωρία που έδωσε βάση κι έμπνευση στον πιο γνωστό εγκληματία Αδόλφο Χίτλερ, του οποίου τα επακόλουθα θα νιώθουμε για πολλά ακόμη χρόνια, βρίσκει σήμερα έδαφος στον κόσμο των ζώων. Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν ελέγχουν (και πλουτίζουν) κάποιοι για να πλασάρουν στο υπερκαταναλωτικό κοινό, επιλογές κάθε αρεσκείας (εις βάρος βέβαια της γενετικής υγείας του ζώου που τροποποιούν) χτίζοντας έτσι την λανθασμένη εικόνα πως τα ημίαιμα κι αδέσποτα ζώα είναι «παιδιά» ενός κατώτερου Θεού κι έχουν πιο λίγα να προσφέρουν.
Η Κύπρος αντιμετωπίζει υπέρογκο πρόβλημα με αδέσποτους σκύλους και γάτους. Τραγικοί αριθμοί εγκαταλείψεων, ιδίως σε περιόδους διακοπών, υπερπλήρη καταφύγια με το αδιανόητο, ασήκωτο φόρτο να πέφτει πάντα σε λίγους κι εκλεκτούς εθελοντές. Αμέτρητες ανεπιθύμητες γέννες που συνήθως καταλήγουν κι αυτές στην εγκατάλειψη όχι μόνον των νεογέννητων αλλά και της μητέρας και πολύ συχνά στον αναπόφευκτο φρικτό και βασανιστικό τους θάνατο είτε οφειλόμενο στην ασιτία είτε λόγω ασθενειών και έλλειψης ανθρώπινης φροντίδας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναγνωρίσει τα ζώα ως «αισθανόμενα όντα» από το 1997. Το πρωτόκολλο καλής διαβίωσης των ζώων που περιλαμβάνονται στη Συνθήκη του Άμστερνταμ του 1997 εισήγαγε μια σημαντική αλλαγή, καθώς, για πρώτη φορά στο ευρωπαϊκό δίκαιο, αναφέρεται στα ζώα που νιώθουν ως αισθανόμενα όντα - είναι σε θέση να αισθάνονται πόνο και τη δυστυχία. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει ψηφίσει τον περί Προστασίας και Ευημερίας των Ζώων Νόμο το 1994 όμως μέχρι και σήμερα ο νόμος αυτός και όλες οι συναφή τροποποιήσεις δεν εφαρμόζονται και δεν γνωρίζει το κοινό από ποια αρμόδια αρχή πρέπει να περιμένει αντιμετώπιση κι αλλαγή ή τουλάχιστον ποια αρχή είναι υπεύθυνη για την ευημερία των ζώων.
Όταν το κράτος αυτό καθ’ αυτό απαλλάσσει τους ενόχους όταν εγκαταλείπουν, κακοποιούν ή παραμελούν τις ευθύνες που τους αναλογούν ως ιδιοκτήτες τότε η χώρα αδυνατεί να προοδεύσει και η κατάσταση οδεύει απ το κακό στο χειρότερο και για τα ανυπεράσπιστα ζώα αλλά και για τον πληθυσμό που τα νοιάζεται και τα συμπονά.
(Εφημερίδα «Νεολαία», Οκτώβριος 2016, Τεύχος 173)
