«Στο μεταξύ ο ανταγωνισμός ανάμεσα στο προλεταριάτο (εργατική τάξη) και την αστική τάξη είναι πάλη, τάξης με τάξη, πάλη που σα φτάσει στην ανώτερη έκφρασή της γίνεται ολοκληρωτική επανάσταση. Πρέπει, άλλωστε, να παραξενευόμαστε που μια κοινωνία θεμελιωμένη πάνω στην αντίθεση των πραγμάτων καταλήγει σε μια βίαιη αντίφαση, σε μια σύγκρουση σώμα με σώμα σαν τελευταία λύση;»
Καρλ Μαρξ
Όπως δημοσιεύθηκε στην προηγούμενη έκδοση της «Ν», οι ταξικές κοινωνίες είναι διαιρεμένες σε τάξεις, εκ των οποίων μία, η κυρίαρχη, επιβάλει τις δικές της σχέσεις παραγωγής και βρίσκεται στην εξουσία, διασφαλίζοντας τα δικά της συμφέροντα, εκμεταλλευόμενη την άλλη, την κυριαρχούμενη τάξη, αλλά και άλλα ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα. Αυτό οδηγεί ολόκληρη την κοινωνία στις λεγόμενες ταξικές αντιθέσεις, που δημιουργούνται από τα ασυμβίβαστα και εκ διαμέτρου αντίθετα ταξικά συμφέροντα της κάθε κοινωνικής τάξης, οι οποίες οδηγούν στη σύγκρουση, που με την σειρά της οδηγεί στον κοινωνικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Η βάση της ταξικής πάλης λοιπόν, είναι οι ταξικές αντιθέσεις και διεξάγεται σ' όλη τη σφαίρα της οικονομικής, πολιτικής και ιδεολογικής πραγματικότητας, όλων των ταξικών κοινωνιών.
Ποιά είναι η βασική αντίθεση στο παρών οικονομικό μοντέλο, τον Καπιταλιστικό;
Βασική αρχή λειτουργίας του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είναι η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Δηλαδή τα εργαλεία, οι μηχανές , οι πρώτες- ακατέργαστες ύλες, τα εργοστάσια, οι αποθήκες, η γη και οι υπηρεσίες είναι ιδιοκτησία των λίγων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Άνταμ Σμίθ, είναι αναγκαίο «να δημιουργηθούν συνθήκες που να επιτρέπουν την απεριόριστη συγκέντρωση πλούτου και μέσων παραγωγής στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου».
Σε αντίθεση με τους Κεφαλαιοκράτες, οι οποίοι εκτός από την οικονομική κατέχουν και την πολιτική εξουσία, η εκμεταλλευόμενη τάξη το μόνο που κατέχει είναι η εργατική της δύναμη, την οποία πουλά στον καπιταλιστή για να ζήσει.
Οργανώνοντας λοιπόν την παραγωγή, ο καπιταλιστής, ξοδεύει ορισμένο ποσό χρημάτων για την απόκτηση μέσων παραγωγής και την αγορά εργατικής δύναμης, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει περίσσευμα αξίας σε σχέση με το ποσό των χρημάτων που ξόδεψε στην αρχή. Δηλαδή να εξασφαλίσει υπεραξία (= η αξία που δημιουργείται με την απλήρωτη εργασία του μισθωτού εργάτη πάνω σε μέρος της αξίας της εργατικής δύναμης του και που την ιδιοποιείται δωρεάν ο καπιταλιστής). Ο καπιταλιστής το πετυχαίνει αυτό, αναγκάζοντας τον εργάτη να δουλεύει, πάνω από το χρόνο που απαιτείται για την αναπαραγωγή της αξίας της εργατικής του δύναμης. Μ’ αυτό τον τρόπο η εργασία του μισθωτού εργάτη είναι η μοναδική πηγή της υπεραξίας και από αυτήν πλουτίζει ο εργοδότης, εις βάρος του εργαζόμενου.
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αντίθεση του εκμεταλλευτικού συστήματος στο οποίο είμαστε αναγκασμένοι να ζήσουμε, να παλέψουμε για την κατάργησή του και για την οικοδόμηση ενός ανώτερου και δίκαιου κοινωνικού συστήματος. «Ότι δηλαδή η παραγωγή γίνεται από τη συμμετοχή ολόκληρης της κοινωνίας αλλά τα κέρδη τα καρπώνονται μόνο οι καπιταλιστές, εκείνοι που κατέχουν τα μέσα της παραγωγής. Η ελευθερία στις καπιταλιστικές κοινωνίες λίγο πολύ παραμένει αυτό που ήταν στις αρχαίες Ελληνικές δημοκρατίες: Ελευθερία για ιδιοκτήτες σκλάβων»... Β.Ι Λένιν
Αλήθεια πόση ελευθερία υπάρχει και για ποιούς, όταν για να απολαμβάνεις τα αγαθά της παιδείας, της υγείας και της αναψυχής πρέπει να έχεις τη δυνατότητα να τα πληρώσεις; Πόση ελευθερία για την εργατική τάξη υπάρχει, όταν αυτοί που εργάζονται - όσοι εργάζονται - αναγκάζονται να το κάνουν σε σπαστά ωράρια και με ψίχουλα; Πόση ελευθερία για τους καταπιεζόμενους υπάρχει όταν για να προσληφθεί μια γυναίκα πρέπει να δηλώσει πως για τα επόμενα χρόνια δεν πρόκειται να μείνει έγκυος;
Ύψιστη προτεραιότητα λοιπόν της αστικής τάξης, της τάξης που εκμεταλλεύεται την εργατική και που ζει, αναπνέει, δημιουργεί και σκέφτεται μόνο και μόνο επειδή απολαμβάνει τα αγαθά αυτής της εκμετάλλευσης, είναι να παρεμποδίζει για πάντα την εργατική τάξη από την πρόσβαση στην επαναστατική θεωρία.
Επιτακτική ανάγκη η Οργανωμένη Ταξική Πάλη στον Καπιταλισμό
Ρόλος του πρωτοπόρου τμήματος της εργατικής τάξης, του κόμματος της Εργατικής Τάξης, είναι να οργανώσει μαζικά τους απανταχού καταπιεζόμενους και να τους κάνει να αντιληφθούν ποια είναι τα ταξικά συμφέροντά τους και μαζί να οργανωθούν και να αντισταθούν στον πόλεμο που δέχονται από το Κεφάλαιο. Βέβαια για τις συνθήκες που επικρατούν στην Κύπρο, δεν πρέπει να ξεχνούμε και το αντιιμπεριαλιστικό και εθνικό στάδιο που βρισκόμαστε, αγωνιζόμενοι για την επανένωση του τόπου, του λαού μας και της τάξης μας, Ελληνοκυπρίοι και Τουρκοκύπριοι εργαζόμενοι. Πρέπει όλοι μαζί οι καταπιεζόμενοι να παλέψουμε- διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες δουλείας και διαβίωσης με απώτερο στόχο την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
«Όχι με λόγια, με έργα το άδικο πολέμα και όχι μονάχος, με τα πλήθη συνταιριάσου»...Κ. Βάρναλης