Του Νικόλα Ιωαννίδη
Υπεύθυνος Γραφείου Επαναπροσέγγισης ΕΔΟΝ Λευκωσίας-Κερύνειας
Από τα γεγονότα της τελευταίας περιόδου, γίνεται αντιληπτό και κατανοητό πως υπάρχει αρκετός κόσμος που εναντιώνεται στη λύση και μερικοί είναι διατεθειμένοι να φτάσουν στα άκρα για να πολεμήσουν την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης και ακόμη την ίδια τη λύση, όταν έρθει. Δυστυχώς, ο βίαιος διαχωρισμός του κυπριακού λαού του στέρησε πολλά, που όμως είναι δυνατόν να τα ανακτήσει μέσα από μία σωστή λύση. Μια λύση η οποία θα επανενώνει την πατρίδα και τον λαό μας πρέπει να στηριχθεί στην επαναπροσέγγιση.
Ως ΕΔΟΝιτες, δύο είναι οι κυριότερες πράξεις που πρέπει να έχουμε κατά νου. Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να ενδυναμώσουμε όλες τις δικοινοτικές εκδηλώσεις επαναπροσέγγισης από όποιο τμήμα του λαϊκού κινήματος και αν διοργανώνονται. Είτε είναι της ΕΔΟΝ, της ΠΕΟ, της ΕΚΑ, της ΠΟΓΟ ή του τιμημένου κόμματος μας του ΑΚΕΛ, που το προσεχές καλοκαίρι συμπληρώνει εννέα δεκαετίες ένδοξης ιστορίας. Η μαζικότητα κάθε τέτοιας εκδήλωσης είναι σημαντική για να γνωρίσουμε τους συμπατριώτες μας Τ/κ και να αντιληφθούμε πως τίποτα εκτός από τη γλώσσα δε μας χωρίζει. Από τέτοιες εκδηλώσεις παίρνουμε τον παλμό και την αναγκαιότητα με την οποία η πλατιά μάζα των Κυπρίων ζητούν να εξευρεθεί επιτέλους μια λύση.
Αρκετές από αυτές τις εκδηλώσεις είναι εκδηλώσεις ψυχαγωγικές ή αθλητικές. Υπάρχουν και εκδηλώσεις όπου συζητούνται διάφορες πτυχές της κοινής μας ιστορίας ή του κοινού μας μέλλοντος, καθώς επίσης πολιτικές εκδηλώσεις με πορείες και ομιλίες, όπως είναι οι δικοινοτικές εκδηλώσεις Μνήμης και Τιμής των Καβάζογλου και Μισιαούλη, της Πρωτομμαγιάς και της 1ης Σεπτεμβρίου. Μαζί λοιπόν στη διασκέδαση μαζί και στους αγώνες.
Αντίστοιχες εκδηλώσεις οργανώνουν και Τ/κ Οργανώσεις νεολαίας, με τις οποίες διατηρούμε στενούς δεσμούς. Καλό είναι να λαμβάνουμε μέρος και σε αυτές τις εκδηλώσεις, όχι απλά ως ανταπόδοση της συμμετοχής Τ/κ σε δικές μας εκδηλώσεις, αλλά κυρίως γιατί δίδεται η ευκαιρία συνάντησης με πολύ περισσότερους συμπατριώτες μας από την άλλη κοινότητα.
Το δεύτερο είναι να κτίσουμε δυνατές αδελφικές φιλίες ζωής με τους συναγωνιστές μας Τουρκοκύπριους. Αυτό έρχεται ως αποτέλεσμα της συμμετοχής μας σε δικοινοτικές εκδηλώσεις και δράσεις. Είναι, δε, σημαντικότατο, καθώς στην ουσία αποκαθιστούμε τις σχέσεις των παππούδων μας που δεν έβλεπαν τις όποιες εθνοτικές ή άλλες διαφορές. Είχα τη χαρά να δημιουργήσω φιλίες που κρατούν ακόμη και οι Τουρκοκύπριοι αυτοί δεν είναι απλά κάποιοι γνωστοί μου, αλλά είναι πραγματικοί φίλοι ζωής. Την πιθανή λύση στο τέλος της ημέρας, εμείς θα τη στηρίξουμε. Το ξέρουμε ήδη και φαίνεται και από τα γεγονότα, αλλά και από όσα μας λένε συνάδελφοι γνωστοί ή συμμαθητές μας, πως υπάρχει κόσμος που εναντιώνεται στη λύση και είτε θα δημιουργεί καυγάδες ή πιθανόν να επιτίθεται σε άτομα της άλλης κοινότητας για να μας πείσουν πως η λύση δεν μπορεί να λειτουργήσει. Εμείς, ως ΕΔΟΝίτες και ειρηνιστές, θα πρέπει να σταθούμε στο ύψος μας και να περιφρουρήσουμε μια λύση όταν αυτή θα έρθει.
Τα 30 χρόνια του διαχωρισμού - μέχρι το 2003 - ήταν πάρα πολλά. Η εθνική συνείδηση μίσους καλλιεργείται στα σχολεία μας μέχρι σήμερα. Οι παρούσες δύσκολες συνθήκες μέσα στην κρίση, όπου ο καθένας βλέπει τον εαυτό του και την οικογένεια του, καθιστούν ακόμη δυσκολότερη την επαναπροσέγγιση. Πολλές φορές ακούμε τις φράσεις «δεν βαριέσαι» ή «αφησ’ τους άλλους τούντη φορά». Όμως, αν δεν σχεδιάσουμε εμείς το μέλλον μας, είμαστε διατεθειμένοι να το αφήσουμε στις αποφάσεις άλλων; Είναι, λοιπόν, δύσκολη αλλά είναι πολύ περισσότερο αναγκαία η επαναπροσέγγιση.