Του Κωνσταντίνου Λουκαρή
Mέλος Τ.Ε. Νέων Εργαζομένων Αγλαντζιάς
Βασικό στοιχείο της δικής μας κοινωνικής αντίληψης, είναι ότι η πολιτική ανάλυση κάθε ζητήματος που αφορά την κοινωνική ζωή, πρέπει πάντοτε να γίνεται μόνο μέσα από την επιστημονική θεώρησή του. Οτιδήποτε πέρα απ’ αυτό, συνιστά (α)πολιτική προσέγγιση χωρίς καμιά τεκμηριωμένη βάση, κάτι που δεν απέχει και πολύ απ’ αυτό που λέμε, «λαϊκισμός». Έτσι κι εμείς ως ΕΔΟΝ, παραμένοντας αμετακίνητοι ενάντια στις εξαρτήσεις και στον οποιοδήποτε διαχωρισμό των ναρκωτικών ουσιών, πρέπει να ενσκήψουμε με προσοχή και επιστημονικότητα στη συζήτηση για την νομιμοποίηση της ιατρικής κάνναβης.
Δυστυχώς, το θέμα για τη νομιμοποίηση της κάνναβης για ιατρικούς σκοπούς, δεν είναι καθόλου εύκολο, εξού και μεγάλοι ιατρικοί οργανισμοί (π.χ. American Medical Association, American Academy of Pediatrics) δεν έχουν διατυπώσει ξεκάθαρη γνώμη για την ιατρική της χρήση. Αυτό, βέβαια, συμβαίνει γιατί υπολείπονται ακόμα αρκετές κλινικές μελέτες μεγάλου δείγματος ασθενών για κάθε υποψήφια παθολογική κατάσταση, που πιθανόν να υφίεται με τη χρήση της ιατρικής κάνναβης. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν μέχρι στιγμής αρκετά ισχυρές θετικές ενδείξεις για την ευεργετική - ανακουφιστική δράση των φυτοκανναβινοειδών και των συνθετικών κανναβινοειδών στην αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου που συνοδεύει παθήσεις, όπως ο καρκίνος και πολλές νευρολογικές καταστάσεις π.χ. πολλαπλή σκλήρυνση, μετατραυματικός πόνος, σχετιζόμενη με τον HIV περιφερική νευροπάθεια. Η θετική επίδραση της ιατρικής κάνναβης, έχει φανεί και στην αντιμετώπιση της επιληψίας, της σπαστικότητας των μυών σε ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση, αλλά και στην επαγόμενη από τη χημειοθεραπεία ναυτία/έμετο, παρότι τα δεδομένα γι’ αυτές τις κλινικές καταστάσεις είναι χαμηλότερης ισχύος.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι σε όλες τις κλινικές μελέτες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα για τη χρήση της ιατρικής κάνναβης, δεν έχουν αναφερθεί μείζονες παρενέργειες στους ασθενείς και ιδιαίτερα σε όσους λάμβαναν συνδυασμό κανναβινοειδών (π.χ. THC:CBD, nabiximols). Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με τα υψηλά ποσοστά θανάτου από υπερδοσολογία συνταγογραφούμενων οπιοειδών αναλγητικών (από 20,000 σε 37,000 μεταξύ 1999 και 2006 στις ΗΠΑ), καθιστά αναγκαία την προσπάθεια αξιολόγησης των δυνητικών θεραπευτικών επιδράσεων της ιατρικής κάνναβης, ως πιο ασφαλούς επιλογής.
Ωστόσο, σε περίπτωση νομιμοποίησης της ιατρικής κάνναβης πρέπει να ληφθούν αρκετά θέματα υπόψιν, ώστε η νομοθεσία να μην επιτρέπει την αυθαίρετη ερμηνεία του περιεχομένου της, αλλά την ίδια ώρα να θεσπίζει αυστηρούς ελέγχους καλλιέργειας, εισαγωγής, χρήσης και συνταγογράφησης της ιατρικής κάνναβης. Για παράδειγμα, πρέπει η επιστημονική κοινότητα να ορίσει κατευθυντήριες γραμμές (guidelines), ώστε να υπάρχει μια κοινή γραμμή (consensus) μεταξύ των παρόχων υγείας για τη συνταγογράφηση της ιατρικής κάνναβης (σε ποια νοσήματα και σε ποια φάση της νόσου). Επίσης, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην ποσότητα της ιατρικής κάνναβης που θα κατέχει ανά περίοδο ο χρήστης/ασθενής αλλά και ο πάροχος υγείας, ενώ η νομοθεσία πρέπει να προϋποθέτει την απαγόρευση οποιασδήποτε καλλιέργειας κάνναβης από τον χρήστη/ασθενή ή τον πάροχο υγείας, ακόμα και αν είναι για ιατρικούς λόγους (κάτι που επιτρέπεται με βάση τις νομοθεσίες αρκετών πολιτειών των ΗΠΑ, όπως η Αλάσκα, η Καλιφόρνια, το Μίσιγκαν κ.α).
Εν κατακλείδι, είναι σαφές ότι η χρήση της κάνναβης για ψυχαγωγικούς λόγους δεν πρέπει να συγχέεται με την ιατρική της χρήση. Η όποια προσπάθεια εκμετάλλευσης της συζήτησης για νομιμοποίηση της ιατρικής κάνναβης από τους υποστηρικτές της γενικότερης αποποινικοποίησής της, αποτελεί την ίδια στιγμή εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου.
Βιβλιογραφία:
1. Stephen P.H.A., Therapeutic potential of cannabis-related drugs, Progress in Neuro-Psychopharmacology and Biological Psychiatry (2015).
2. Bjorn J., Jeffrey C., Tim F., Mark W., Medical Marijuana and Chronic pain: a Review of Basic Science and Clinical Evidence, Curr Pain Headache Rep (2015).
3. Gregory C. et al., Cannabis in Palliative Medicine: Improving care and reducing Opiod-related morbidity, American Journal of Hospice and Palliative Medicine (2011).
