Η έντονη επίθεση που συντελείται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση τις τελευταίες δεκαετίες, έχει ως στόχο να επεκτείνει τη σφαίρα του ιδιωτικού τομέα και μετατρέψει την παιδεία από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα. Σκοπός της, η ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων μεταξύ φοιτητή και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων τα οποία «λειτουργούν» ως παραρτήματα επιχειρήσεων. Η λογική τους αυτή πηγάζει μέσα από την διακηρυγμένη διαδικασία της Μπολόνια, για τη δημιουργία ενός «Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτερης Εκπαίδευσης» συνυφασμένος και προσδεμένος στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης στα πλαίσια της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Αγοράς.
Η λογική του Ενιαίου Χώρου Αγοράς, με την ελευθερία διακίνησης σε όλη την επικράτεια της Ένωσης ανθρώπων, κεφαλαίων και υπηρεσιών επιβάλει την πρόσδεση και τη παιδείας σε αυτή. Ο λόγος είναι απλός. Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο θέλει να προετοιμάσει τους μελλοντικούς εργαζόμενους στη λογική της κινητικότητας σε όλη την επικράτεια της Ένωσης για εξεύρεση εργασίας. Πέραν αυτού θέλει να διαπαιδαγωγήσει τους μελλοντικούς επιστήμονες έτσι ώστε να υπηρετούν την κυρίαρχη αστική ιδεολογία και σε τελική ανάλυση τον καπιταλισμό.
Με την εφαρμογή των αντιδραστικών αυτών μεταρρυθμίσεων που συντελούνται στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Κύπρο, οι πρώτοι που πλήττονται είναι οι φοιτητές. Η κρατική συμμετοχή στην εκπαίδευση και τη φοιτητική μέριμνα σταδιακά υποβαθμίζεται και η δημόσια χρηματοδότηση μειώνεται, αφού άλλωστε τα ιδρύματα καλούνται να αναζητήσουν άλλες πηγές πόρων, όπως από ιδιώτες ή ακόμη και με την εισαγωγή διδάκτρων. Πολιτικές που θα μετατρέψουν την παιδεία σε προνόμιο των λίγων.
Μειώνεται η αξία των πτυχίων μας, αφού αφαιρούνται μαθήματα από το προπτυχιακό επίπεδο, και μεταφέρονται στο μεταπτυχιακό. Ακόμη σπάζουν προγράμματα σπουδών με αποτέλεσμα να αποκτούμε κουτσουρεμένη γνώση αντί να έχουμε απόφοιτους – ολοκληρωμένους επιστήμονες. Επίσης μέσα από την εφαρμογή των πολιτικών αυτών, οι αρχές των πανεπιστημίων δίνουν το βάρος τους σε ζητήματα όπως εμφάνταστα κτήρια, χρηματοδότηση από μεγάλες πολεθνικές και παραχώρηση χώρου του πανεπιστημίου σε αυτές αδιαφορόντας για την υποδομή τους (έλλειψη φοιτητικών εστιών, βιβλιοθήκης, εργαστήρια, υλικά εργαστηρίων).
Κόντρα σε όσα εφαρμόζονται και δρομολογούνται, η νεολαία της Αριστεράς, και ευρύτερα τα λαϊκά στρώματα του τόπου, θα πρέπει να σταθούμε εμπόδιο προβάλλοντας τα δίκαια αιτήματα μας, διεκδικώντας τα αυτονόητα: τη δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους. Τα πανεπιστήμια ως κοινωνικοί φοροί της κοινωνίας, θα πρέπει να έχουν στο επίκεντρο τους τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών και τις κοινωνίας. Θα πρέπει να αγωνιστούμε για επέκταση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μέσα από τη δημιουργία περισσότερων τμημάτων, καθώς και περισσότερων θέσεων στα υπάρχοντα προγράμματα. Δημιουργία φοιτητικών εστιών, για να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των φοιτητών. Παροχή από τα πανεπιστήμια πανεπιστημιακών σημειώσεων και βιβλίων για όλους τους κλάδους. Την παροχή των εργαστηριακών υλικών που χρειάζονται στο κάθε μάθημα.
Μόνο μέσα από την οργανωμένη πάλη και τις τάξης της ΕΔΟΝ μπορούμε να υπερασπιστούμε καθώς και να επεκτένουμε μέσα από τις κατακτήσεις μας τα δικαιώματα μας. Γιατί η δημόσια εκπαίδευση είναι κατάκτηση του λαού μας και είμαστε υποχρεωμένοι να την υπερασπιστούμε και να την επεκτείνουμε, για να έχουν δικαίωμα σε αυτήν όλοι, ανεξαρτήτου κοινωνικής τάξης.
Χρίστος Μακρής
Μέλος Κεντρικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ
Οργανωτικός Γραμματέας ΕΔΟΝ Πανεπιστημίου Κύπρου
