Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, ο καπιταλισμός δεν άφησε και πολλά περιθώρια στην Ε.Ε. να διατηρήσει τη μάσκα, της «Ευρώπης των λαών». Η συνεχής επίθεση στα εργατικά κεκτημένα μέσω των διάφορων συνθηκών, οδηγιών κτλ και η ακλόνητη πίστη στην κερδοφορία του Κεφαλαίου, που φανερώνεται όλο και περισσότερο από τις πολιτικές της Ευρώπης, επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά την θέση της οργάνωσης μας. Η στάση του ΑΚΕΛ και της ΕΔΟΝ, ήταν ξεκάθαρη από την πρώτη στιγμή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί μια δυνατότητα επέκτασης των συνόρων του κεφαλαίου, ευκολότερης διακίνησης εργατικού δυναμικού και στηλίτευσης των κεκτημένων της εργατικής τάξης.
Ωστόσο, όπως είχε δηλώσει το κόμμα μας από το 19 συνέδριο του, «το ενδεχόμενο ένταξης της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποκλείεται», εάν συνέτρεχαν δυο βασικές προϋποθέσεις: η αποδοχή της Κύπρου ως πλήρες μέλος ανεξάρτητα από τη λύση του πολιτικού της προβλήματος και η ένταξη να μην αφορά μόνο τις ελεύθερες περιοχές αλλά την Κυπριακή Δημοκρατία με ολόκληρη την επικράτειά της. Είχαμε αυτή την θέση, καθώς θεωρούσαμε ότι αυτά τα δυο θα μπορούσαν να αποτελέσουν καταλυτικούς παράγοντες για την επίλυση του κυπριακού.
Η στάση της οργάνωσης μας παραμένει στην ίδια βάση με τότε: η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να φανεί χρήσιμη στον αγώνα που δίνουμε για απαλλαγή από την κατοχή, αλλά σε καμία περίπτωση όμως αυτό δεν πρέπει να μας προκαλεί αμφιβολίες για το τι πραγματικά είναι. Ένα ακόμα κατασκεύασμα του ιμπεριαλισμού.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε όμως και το γεγονός ότι με την έκταση που παίρνει σήμερα η καταστροφή του περιβάλλοντος, επηρεάζονται άμεσα και οι παραγωγικές δυνατότητες του κεφαλαίου. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που η Ευρώπη «ευαισθητοποιείται» σήμερα για την εκπομπή ρύπων, την επένδυση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και γενικότερα για το περιβαλλοντικό πρόβλημα. Παρόλο που οι προθέσεις των Βρυξελλών είναι ξεκάθαρες για μας, θα αποτελούσε λάθος να μην προσπαθήσουμε σαν κράτος να εκμεταλλευτούμε τα οποιαδήποτε κονδύλια προσφέρονται για τον σκοπό αυτό.
Έχουμε επίσης χρέος, τον αγώνα που δίνουμε καθημερινά για ένα καλύτερο κόσμο να τον μεταφέρουμε σε όποιο μέτωπο μας δίνεται η δυνατότητα. Επιβάλλεται λοιπόν μέσω του Ευρωκοινοβουλίου και οποιουδήποτε άλλου μέσου έκφρασης έχουμε, να κάνουμε κινήσεις όχι μονό για το δικό μας πρόβλημα αλλά και γενικότερα για τα προβλήματα που ταλανίζουν τους λαούς όλου του κόσμου, με πιο επίκαιρο απ’ όλα τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή. Το ΝΑΤΟ, είναι βαθιά ριζωμένο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και καθόλου δεν θα μας ξενίζει η ενδεχόμενη πρόθεση άλλων χωρών-μελών να μετέχουν και ενεργά σε μια επικείμενη σύρραξη. Το ποια θα είναι η στάση της Κύπρου σε όλα αυτά, εξαρτάται από τις πιέσεις που θα ασκήσουμε εμείς ως οργάνωση στο εσωτερικό, όπως και από την δυναμική με την οποία θα παλέψουμε στις εκλογικές μάχες που έχουμε μπροστά μας.
Παρακολουθούμε, επίσης, τα τελευταία χρόνια μια προσπάθεια στους κόλπους της Ευρώπης για την καταστρατήγηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Ο ρόλος της ΕΔΟΝ στο μαθητικό και φοιτητικό κίνημα υπήρξε καθοριστικός, τόσο στην υπεράσπιση, όσο και επέκταση και αναβάθμιση των κεκτημένων μας στους τομείς αυτούς και αυτός πρέπει να συνεχίσει να είναι όσο δύσκολες μέρες κι αν έρθουν.
Καταληκτικά, έχοντας πλήρη επίγνωση για το θα πει Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να προσπαθήσουμε, χωρίς να κάνουμε πίσω σε θέσεις αρχών μας, να την εκμεταλλευτούμε όσο το δυνατό περισσότερο. Με την ίδια αγωνιστικότητα που χαρακτηρίζει την οργάνωση μας από την ίδρυση της, να δώσουμε την μάχη μας και σε αυτές τις πιο σύνθετες συνθήκες.
Ζήτω το 17ο Συνέδριο της ΕΔΟΝ!
Ζήτω η ΕΔΟΝ!
Ζήτω το ΑΚΕΛ!
Ζήτω η Κύπρος μας!
Ιάκωβος Τοφαρής
Υπεύθυνος Συνδικαλιστικού Γραφείου Τ.Ο. Αθήνας
