Σύντροφοι/ισσες
Τιμούμε σήμερα τη μνήμη του αγωνιστή της Αντίστασης ενάντια στη Χούντα των Αθηνών, Γιώργου Τσικουρή. Μνημονεύουμε σήμερα τον ήρωα Γιώργο Τσικουρή, που θυσίασε τη ζωή του για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Με τους αγώνες και τη θυσία του έγινε ένας από τους ηρωομάρτυρες του αντιδικτατορικού αγώνα του ελληνικού λαού.
Ο Γιώργος Τσικουρής γεννήθηκε το 1945 στο χωριό Άσσια. Μεγάλωσε σε μια εργατική και προοδευτική οικογένεια που είχε παρέμβαση στα κοινά μέσα από τις γραμμές της Αριστεράς.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1970 ο Γιώργος Τσικουρής βρήκε ηρωικό θάνατο προσπαθώντας να πυροδοτήσει ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό στο κτίριο της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα. Η θυσία του Γιώργου Τσικουρή, ο οποίος γαλουχημένος με τα ιδανικά της Αριστεράς, με τα πανανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της εθνικής αξιοπρέπειας, δεν μπορούσε παρά να απαντήσει παρών στο κάλεσμα για αντίσταση απέναντι σ’ αυτούς που κατέλυσαν τη Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Φεύγοντας με όνειρα και προσδοκίες το 1965 για σπουδές στο Μιλάνο της Ιταλίας, πολύ γρήγορα συνδέθηκε με τους αντιστασιακούς, αντιχουντικούς κύκλους των ελλήνων φοιτητών και πολιτικών εξόριστων και ειδικότερα με το Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο (ΠΑΜ) εντασσόμενος στον αγώνα για την ανατροπή της Χούντας.
Το καλοκαίρι του 1970, μετέβηκε στην Ελλάδα για να εκτελέσει συγκεκριμένη αποστολή μαζί με τη συναγωνίστρια του Έλενα Μαρία Αντζελόνι. Η αποστολή στόχευε, μέσω της διενέργειας αναίμακτης βομβιστικής επίθεσης στο κτίριο της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, να καταδείξει τον εμπνευστή και ηθικό αυτουργό του χουντικού απριλιανού πραξικοπήματος. Σ΄ αυτόν τον αγώνα ο Γιώργος Τσικουρής θυσίασε ότι πολυτιμότερο είχε, την ίδια του τη ζωή.
Η γενιά του Γιώργου Τσικουρή κλήθηκε από την ιστορία να αντιμετωπίσει την πρόκληση που γέννησε η μετεμφυλιακή εποχή στην Ελλάδα: Την εποχή των απροκάλυπτων ξένων επεμβάσεων, της δράσης του παρακράτους, των διώξεων σε βάρος των δυνάμεων της προόδου που αγωνίζονταν για πραγματική εθνική ανεξαρτησία, για ελευθερία και δημοκρατία.
Σ’ αυτό το αγωνιστικό κάλεσμα η γενιά του Γιώργου Τσικουρή και ο ίδιος προσωπικά δεν δείλιασαν, ανέλαβαν το ιστορικό χρέος και αγωνίστηκαν με θάρρος και αυταπάρνηση γράφοντας χρυσές σελίδες ηρωισμού. Αποκορύφωμα αυτών των αγώνων αποτέλεσε ο ξεσηκωμός των φοιτητών και του λαού στο Πολυτεχνείο, το Νοέμβριο του 1973.
Η ηρωϊκή θυσία του Γιώργου Τσικουρή, για τον ελληνικό και τον κυπριακό λαό, ήταν και παραμένει μια πράξη θάρρους και ηρωισμού, μια πράξη αντίστασης στο φασισμό και στη δικτατορία. Πράξη, η οποία κλόνισε τότε το δικτατορικό καθεστώς και έστειλε το μήνυμα ότι ο ελληνικός λαός, όχι μόνο δεν είχε συμβιβαστεί με τη χουντική δικτατορία, αλλά συνέχιζε και ενέτεινε τον αγώνα του υπέρ της αποκατάστασης της Δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας στην Ελλάδα.
Δυστυχώς όμως, η θυσία του Γ. Τσικουρή και της συναγωνίστριας του Μαρίας Αντζελόνι, ενώ έδωσε νέα ώθηση στον αντιδικτατορικό αγώνα, δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει τα εγκληματικά σχέδια της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄ στην Κύπρο, με αποτέλεσμα την εκτέλεση του προδοτικού πραξικοπήματος που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και κατοχή. Από τις συνέπειες του δίδυμου ΝΑΤΟϊκού εγκλήματος βρέθηκε ξανά κτυπημένη και η οικογένεια του Γ. Τσικουρή, αφού το χωριό του, η Άσσια, βρέθηκε υπό τουρκική κατοχή, ενώ ο πατέρας του Χρίστος Τσικουρής είναι ένας από τους 82 αγνοούμενους της Άσσιας.
Σαράντα πέντε χρόνια μετά, η θυσία του Γιώργου Τσικουρή φωτίζει τον αγώνα του λαού μας ενάντια στις ξένες επιβουλές, ενάντια στην κατοχή και τον εποικισμό. Μας δείχνει το δρόμο στον αγώνα για την επούλωση των πληγών που έφερε στον τόπο μας το φασιστικό πραξικόπημα της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’, για επανένωση της πατρίδας και του λαού μας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Η διχοτόμηση δεν μπορεί και δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να αποτελέσει το μέλλον και την προοπτική αυτού του τόπου.
Το παράδειγμα του Γ. Τσικουρή συνεχίζει να μας καθοδηγεί στην ενίσχυση του αγώνα των προοδευτικών, φιλειρηνικών δυνάμεων στην Κύπρο και στον κόσμο για την αντιμετώπιση της ιμπεριαλιστικής «Νέας τάξης πραγμάτων» της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ και οι στενοί ΝΑΤΟϊκοί τους σύμμαχοι.
Ο ηρωικός θάνατος του Γ. Τσικουρή αποτελεί φάρο και καθοδηγητική πυξίδα στους σημερινούς πολιτικούς, κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες της νεολαίας και του λαού μας, αφού η σημαντικότερη ίσως συμβολή του είναι πως το δικό του παράδειγμα, συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς για την αγωνιστική διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς.
Σήμερα ακόμα περισσότερο, που ο λαός μας καλείται να αγωνιστεί ενάντια σε όσους θέλουν το μέλλον μας υποθηκευμένο, ενάντια σε όσους μεθοδεύουν τη μετατροπή μας σε δούλους του 21ου αιώνα, ενάντια σε όσους θέλουν την πατρίδα μας σύμμαχο και συνένοχο στα σχέδια του δικού μας θύτη στα νέα του εγκλήματα. Για να διανύσουμε αυτό το δύσκολο δρόμο χρειάζεται να δουλέψουμε σκληρά, με αποφασιστικότητα, έτσι ώστε να δικαιώσουμε όλους όσοι θυσιάστηκαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Έχουμε χρέος να εργαστούμε για τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της Κύπρου. Για την οικονομική απεξάρτηση από την Τρόικα και τον συνεχή και νικηφόρο αγώνα ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, με στόχο να δικαιωθούν οι διαχρονικοί αγώνες του λαού μας.
Έτσι θα δικαιωθεί η θυσία των ηρώων μας.
Έτσι θα δικαιωθεί η θυσία του Γιώργου Τσικουρή.
Η μνήμη του θα ζει αιώνια στις καρδιές μας.
Τιμή και δόξα στον ήρωα μας
02 Σεπτεμβρίου 2015
