“Πολλοί στίχοι είναι σαν εργαλεία, εργαλεία σκουριασμένα, ριγμένα στο χώμα
κι άλλα καινούργια που δουλεύουν το χώμα.
Πολλά ποιήματα είναι σαν όπλα, όπλα πεταμένα στο χώμα
κι όπλα στραμμένα στην καρδιά του εχθρού”.
Γ.Ρίτσος, «Το χρέος των ποιητών».
Η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης το 1999 στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε μεταξύ άλλων ότι η Παγκόσμια αυτή Ημέρα «θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη», αλλά μια τέχνη που «βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητα της». Οι ποιητικές αναγνώσεις, αναφέρει, μπορεί να αποτελέσουν «αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία», έτσι ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά «δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση».
Η πραγματικότητα έρχεται να ανατρέψει το πιο πάνω σκεπτικό, καθώς η αξία η οποία ο κάθε λαός δίνει στην ποίηση και τους ποιητές του, οι οποίοι είναι οι «αρχιτέκτονες της ανθρώπινης ψυχής» όπως έχει πει ο Ρίτσος, δεν μπορεί να αναδειχθεί ούτε στο ελάχιστο από τα ΜΜΕ. Ούτε και μπορεί μια Παγκόσμια Μέρα να ικανοποιεί την ανάγκη του λαού για ποίηση και πολιτισμό γενικότερα. Παρόλα αυτά, η συμβολική αναγνώριση του ρόλου του οποίου διαχρονικά κατέχει η ποίηση στη ζωή των ανθρώπων, θα μπορούσε να αποτελέσει εργαλείο στον αγώνα της Τέχνης γενικότερα να επιβιώσει μέσα στις βάρβαρες συνθήκες του καπιταλισμού, αντιπαλεύοντας την υποκουλτούρα.
Για την ΕΔΟΝ, ο πολιτισμός διαχρονικά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας μας και ένα από τους σημαντικότερους πυλώνες της δράσης της. Η ποίηση, ως μια ολοζώντανη και μαχητική μορφή τέχνης, κατέχει το δικό της ξεχωριστό ρόλο στη γέννηση, τη ζωή και τη δράση του Λαϊκού Κινήματος της Κύπρου. Η διοργάνωση Παγκύπριων Διαγωνισμών Ποίησης οι οποίοι αποτελούν θεσμό μέσα από τον οποίο αναδεικνύεται η λαϊκή μας παράδοση, αλλά και το ταλέντο νέων καλλιτεχνών του τόπου μας, οι εκδόσεις ποιητικών συλλογών από Ε/κ και Τ/κ ποιητές, η ανάγνωση ποιημάτων σε πολλές εκδηλώσεις μας, αποτελούν παραδείγματα της δράσης της Οργάνωσης μας με σκοπό την ανάδειξη αυτής της Τέχνης.
Η πραγματική μάχη που έχει να δώσει η Ποίηση είναι ενάντια στην περιθωριοποίηση του πολιτισμού και των ανθρώπων του. Περιθωριοποίηση η οποία είναι αποτέλεσμα των αντιλαϊκών πολιτικών οι οποίες εφαρμόζονται και στη χώρα μας από την κυβέρνηση ΔΗΣΥ και οδηγούν τη νέα γενιά στο να βάζει σε δεύτερη μοίρα οτιδήποτε δεν συνεισφέρει στην προσπάθεια της για επιβίωση και απόκτηση χρήματος. Επίσης, η υποκουλτούρα η οποία προβάλλεται καθημερινά στις οθόνες μας, είτε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είτε από την τηλεόραση, έχει γίνει το πρότυπο για πολλούς νέους ανθρώπους και κάνει τον αγώνα μας για ανάδειξη και εδραίωση του πολιτισμού, κατά πολύ δυσκολότερο.
Γι’ αυτόν το λόγο, ως ΕΔΟΝ δηλώνουμε πως θα συνεχίσουμε να δίνουμε ζωή και δύναμη στην Ποίηση. Την Ποίηση η οποία είναι «όπλο για προσφορά στον αγώνα» και «τραγούδι για την ανθρωπότητα και τα πανανθρώπινα ιδανικά της ειρήνης, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης», όπως συνήθιζαν να λένε ο Τεύκρος Ανθίας και ο Θοδόσης Πιερίδης. Γιατί σήμερα υπάρχει όσο ποτέ άλλοτε η ανάγκη για αντίσταση και η Τέχνη και ο Πολιτισμός είναι και θα παραμείνουν σύμμαχοι και συνοδοιπόροι του λαού που αγωνίζεται για ένα ποιοτικά ανώτερο κόσμο, όπου και ο πολιτισμός θα έχει τη θέση που του αξίζει.
Πολιτιστικό Γραφείο
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
20/03/2019
