Του Νεόφυτου Παπαλαζάρου
Θυμάμαι την Οργάνωση της ΕΔΟΝ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Γεννημένος σε μια οικογένεια με βαθιές ρίζες στις αρχές της Αριστεράς, ήταν φυσικό από νωρίς να μάθω την ΕΔΟΝ και να ενταχθώ στις γραμμές της.
Μέχρι σήμερα θυμάμαι τον Άγγελο Καζαντζή και τον Γεώργιο Ζούκωφ που ήταν οι πρώτοι μου καθοδηγητές στην Πάφο. Τα λόγια τους απλά, κατανοητά και μεστά. Αγωνίζονταν για την ανάγκη της σωστής διαπαιδαγώγησης της νεολαίας. Η ανάγκη δημιουργίας ενός θεατρικού σχήματος, ενός χορευτικού σχήματος και μιας βιβλιοθήκης στο χωριό μας ήταν επιτακτική.
Άλλες εποχές, άλλες προτεραιότητες. Οι καθοδηγητές μας το 1972-74 μας μιλούσαν για τα καταστροφικά σχέδια του ΝΑΤΟ και της Χούντας ενάντια στον λαοφιλή ηγέτη Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ’ τονίζοντας την ανάγκη προστασίας της Νομιμότητας και της Δημοκρατίας.
Το προδοτικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή του 1974, έφεραν πολλές ανατροπές στη ζωή μας. Στην ΕΔΟΝ πάντα μας δίδασκαν ν’ αγαπάμε τον άνθρωπο και να παλεύουμε για την πρόοδο και την ευτυχία του. Και αυτήν τη θεωρία έκαναν πράξη τα αδέλφια μας οι ΕΔΟΝίτες το 1974. Τα αδέλφια μας έτρεξαν άμεσα να υπερασπιστούν τη Δημοκρατία ενάντια στη Χούντα και στην ΕΟΚΑ Β’ και την Ελευθερία της πατρίδας μας ενάντια στους σοβινιστές της Άγκυρας ποτίζοντας με το αίμα τους το δέντρο της σωτηρίας της Κύπρου μας.
Μια συμβουλή, βγαλμένη μες από την καρδιά μου, θέλω μονάχα να δώσω στους σημερινούς ΕΔΟΝίτες – Να θυμάστε πάντα πως παιδιά της δικής σας ηλικίας, ήταν οι ΕΔΟΝίτες που όταν η δημοκρατία και η ακεραιότητα της χώρας μας κινδύνευαν, έτρεξαν να την υπερασπιστούν, δίνοντας το αίμα και τη ζωή τους. Ήταν παιδιά που είχαν όνειρα, που ήθελαν να σπουδάσουν, να δημιουργήσουν οικογένεια…
Η ΕΔΟΝ πάντα δίπλα στους νέους στήριξε και τον προσφυγικό μας κόσμο. Ως ΕΔΟΝίτες οργανώναμε συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, ποδοσφαιρικές συναντήσεις, λογής-λογής εράνους για να στηρίξουν τους ξεριζωμένους συμπατριώτες μας.
Σήμερα, νέα ήθη και συμπεριφορές έχουν διεισδύσει στη ζωή μας. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση τρίζει για τα καλά τα δόντια της στην κυπριακή κοινωνία, τσουρουφλίζει τα όνειρα των νέων μας. Τα εισοδήματα της οικογένειας συρρικνώνονται δραματικά, θέσεις στη Δημόσια Υπηρεσία παγοποιούνται, οικονομίες μιας ζωής εξανεμίζονται, νέοι τερματίζουν τις σπουδές τους… Ζούμε όλοι σε ένα αβέβαιο μέλλον.
Τα όνειρα των νέων μας κουτσουρεύονται κι εμείς δεν επιτρέπεται να μένουμε απαθείς. Οφείλουμε ως Κίνημα της Αριστεράς, ως ΕΔΟΝ, να ανασκουμπωθούμε και να βρούμε τους τρόπους που θ’ αναπτερώσουν το ηθικό, θα επουλώσουν την πληγωμένη αξιοπρέπεια και θα δώσουν προοπτική κι ελπίδα στους νέους. Το μέλλον της νεολαίας μας δεν μπορεί να ‘ναι ούτε η ανεργία ούτε ο ξενιτεμός. Στις γραμμές της ΕΔΟΝ, οι νέοι μαθαίνουν να παλεύουν και να βλέπουν το μέλλον μ’ αισιοδοξία. Δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε πίσω.
