Ποιος είναι ο ρόλος του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης και του φιλειρηνικού κινήματος στην Κύπρο ιστορικά και ποιος σήμερα;
Η ανθρωπότητα για περισσότερο από έναν αιώνα έρχεται αντιμέτωπη με τις ολέθριες καταστροφές που προκαλούνται από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ο ρόλος των κινημάτων ειρήνης καθορίζεται από την ίδια την ανάγκη ύπαρξης τους. Η παρουσία ενός δυναμικού αντιιμπεριαλιστικού-φιλειρηνικού κινήματος, ιστορικά ήταν και είναι μέχρι σήμερα μία αναγκαιότητα για την προάσπιση της ειρήνης και της καταπολέμησης των γενεσιουργών αιτίων των πολέμων.
Γι’ αυτό και το ΠΣΕ ιδρύθηκε το 1949 ως γέννημα της ανάγκης να αποτραπεί ένας τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Την ίδια χρονιά υπήρξε ανά την υφήλιο μια αποφασιστική οργάνωση του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος για τη συγκρότηση του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, το οποίο συνέβαλε καταλυτικά στο συντονισμό δράσης των κινημάτων ειρήνης, για αφοπλισμό και αλληλεγγύη με τους λαούς που αγωνίζονταν για ανεξαρτησία, δημοκρατία και πρόοδο ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Αυτή η προσπάθεια τότε αγκαλιάστηκε με μεγάλες προσωπικότητες που προέρχονταν από τον χώρο του πολιτισμού και των επιστημών όπως ο μεγάλος Γάλλος επιστήμονας Ζολιό Κιουρί, ο Πάμπλο Πικάσο, ο Γιάννης Ρίτσος κ.ά.
Σήμερα η ύπαρξη των κινημάτων ειρήνης λειτουργεί ως αντίβαρο στις συνεχείς πολεμικές συγκρούσεις. Έχουμε καθήκον, ειδικά στην Κύπρο, να δρούμε συνεχώς προς τον σκοπό της ειρήνης και της επανένωσης και να προσβλέπουμε στη συνεργασία Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Έχουμε καθήκον να αγωνιζόμαστε ενάντια στη στρατικοποίηση της χώρας, να καταδικάζουμε τη χρήση της με οποιοδήποτε τρόπο για επιθετικές επιδρομές ενάντια σε φίλους γειτονικούς λαούς.
Τα τελευταία δύο χρόνια παρατηρούμε αναφλέξεις και συγκρούσεις σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Ποια είναι η ανάλυση του ΠΣΕ σχετικά με αυτές τις εξελίξεις και πώς επηρεάζουν την ειρηνευτική διαδικασία στην Κύπρο;
Πίσω απ’ όλα αυτά τα φαινόμενα υπάρχουν αυτοί που πλουτίζουν και συνδέονται με τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες, τη βιομηχανία πολέμου και την κούρσα των εξοπλισμών. Μόνιμη επιδίωξή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων είναι η επιβολή της κυριαρχίας τους στη γεωπολιτική σκακιέρα, μέσω της αύξησης των κερδών τους και τον έλεγχο των ενεργειακών και φυσικών πόρων. Για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις υποτάσσουν τους λαούς του κόσμου επιστρατεύοντας επιθετικούς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ, η PESCO -το στρατιωτικό σκέλος της ΕΕ-, ενώ αυξάνουν τις στρατιωτικές δαπάνες και τις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον πλανήτη.
Βεβαίως όλη αυτή η κατάσταση δυσκολεύει τις προσπάθειες της ειρηνικής επίλυσης του κυπριακού, καθώς η Κύπρος βρίσκεται διαχρονικά στα στρατηγικά ιμπεριαλιστικά σχέδια για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής και της ανατολικής Μεσογείου. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η χρησιμοποίηση της Κύπρου μέσω των Βρετανικών Βάσεων για ενίσχυση των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού στη Γάζα και για τις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ και Βρετανίας στην Υεμένη.
Οι κυβερνήσεις Αναστασιάδη και Χριστοδουλίδη ενίσχυσαν και ενισχύουν τους δεσμούς, συμπεριλαμβανομένων και των στρατιωτικών, της Κύπρου με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τη Γαλλία. Πως εκτιμάτε αυτή τη στρατηγική;
Από την ίδρυση της η Κυπριακή Δημοκρατία, με την παρουσία της στο Κίνημα Αδεσμεύτων και ιδιαίτερα μετά το 1974, εφάρμοζε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Πολιτική η οποία ενισχύει τους δεσμούς µε παραδοσιακά φιλικές χώρες που στηρίζουν την υπόθεση της Κύπρου και οικοδοµεί καλύτερες σχέσεις µε διάφορες χώρες στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού.
Παρόλο που και το σημερινό διεθνές περιβάλλον επιτάσσει την προσήλωση σε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, δυστυχώς η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη συνεχίζει την ίδια μονοδιάστατη προσέγγιση που ακολουθούσε η κυβέρνηση Αναστασιάδη. Μια πολιτική που έχει ευθυγραμμιστεί πλήρως με την προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο. Καθόλου τυχαία, η ταυτόχρονη αναβάθμιση των σχέσεων και με άλλες χώρες σύμμαχους των ΗΠΑ όπως το Ισραήλ. Καθόλου τυχαία δεν είναι ούτε η στήριξη στο Ισραήλ, από την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, με τη στάση σιωπής της για τη γενοκτονία που συντελείται σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Καθόλου τυχαία δεν είναι ούτε που ο Πρόεδρος δεν καταδικάζει τις αεροπορικές επιδρομές που διεξάγουν ΗΠΑ-Βρετανία μέσω των βάσεων Ακρωτηρίου.
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ζητά στήριξη από τη διεθνή κοινότητα και τον ΟΗΕ, για τις τουρκικές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, απαιτώντας την εφαρμογή των ψηφισμάτων για την Κύπρο, επιλέγει να προσφέρει στήριξη στο Ισραήλ το οποίο περιφρονεί και παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.
Τους τελευταίους μήνες, το ΠΣΕ διοργάνωσε μαζικές εκδηλώσεις σε Λευκωσία και στις βρετανικές βάσεις στο Ακρωτήρι. Ποια είναι η σημασία τους και ποιες οι σκέψεις σας για τις επόμενες δράσεις του ΠΣΕ;
Είναι αισιόδοξο το γεγονός ότι τους τελευταίες μήνες που το Ισραήλ βομβαρδίζει ανελλιπώς τη Γάζα, διοργανώνονται σε όλο τον κόσμο συνεχώς μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις υπέρ του παλαιστινιακού λαού. Μας γεμίζει αισιοδοξία ότι στην Κύπρο ο κόσμος ανταποκρίνεται μαζικά στις κινητοποιήσεις μας. Μάλιστα, στην τελευταία διοργάνωση διαμαρτυρίας στο Ακρωτήρι, τα μηνύματά μας προβλήθηκαν ακόμα και στο εξωτερικό.
Το στοίχημα για το ΠΣΕ είναι να μαζικοποιηθεί και να φτάσουν οι ιδέες και τα ιδανικά της ειρήνης σε όλη την κοινωνία. Γι’ αυτό επιδιώκουμε να είναι ανοικτό προς την κοινωνία και να αναπτύσσει πολύμορφη δράση. Στο πλαίσιο αυτό, διοργανώνουμε για δεύτερη συνεχή χρονιά το Παγκύπριο Βραβείο Ειρήνης, το οποίο επιδιώκει αφενός να τιμήσει ανθρώπους και σύνολα για την προσφορά τους στην υπόθεση της ειρήνης και αφετέρου, να αναδείξει αξίες όπως η διεθνιστική αλληλεγγύη, η αδελφοσύνη και η επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων. Γι’ αυτό φέτος θα απονεμηθεί στους Δώνη Χριστοφίνη, Παναγιώτη Πασχάλη και στη δικοινοτική οργάνωση «Together We Can».
Συντακτική Επιτροπή «Ν»