Της Φάνης Αναστασίου
Τ.Ο. ΕΔΟΝ Ν.Ε. Πόλης Πάφου
Συμπληρώνονται φέτος 150 χρόνια από τη γέννηση του Βλαντιμίρ Ιλίτς Ουλιάνοφ, που έμεινε στην ιστορία με το επαναστατικό του όνομα, Λένιν.
Ο Λένιν, γεννήθηκε σε μια φτωχή πόλη της Ρωσίας, το Σίμπιρσκ, στις 22 Απριλίου του 1870. Αφού τελείωσε το γυμνάσιο, το 1887 άρχισε να φοιτά στο πανεπιστήμιο του Καζάν, όπου συμμετείχε στο επαναστατικό κίνημα των φοιτητών. Λόγω αυτής του της δράσης τον απέβαλαν από το πανεπιστήμιο. Αυτή ήταν και η πρώτη επαφή του Λένιν με την επαναστατική δράση. Συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή της Πετρούπολης, όπου καταπιάνεται με τη μελέτη του μαρξισμού και συνδέεται με τους εργάτες.
Μέσα από τη δράση του ο Λένιν, κατάφερε να συνενώσει όλους τους μαρξιστικούς κύκλους της Πετρούπολης σε μία ένωση το 1895, που πήρε την ονομασία «Ένωση αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης. Για πρώτη φορά στη Ρωσία, ξεκινά η προσπάθεια συνένωσης της θεωρίας του σοσιαλισμού με το εργατικό κίνημα. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους ο Λένιν φυλακίζεται από την τσαρική κυβέρνηση, για τη δράση του. Μέσα από τη φυλακή συνέχισε την επαναστατική του δράση, στέλνοντας μπροσούρες και προκηρύξεις, ενώ έγραψε και ένα σχέδιο προγράμματος του κόμματος. Ύστερα από φυλάκιση 14 μηνών εξορίστηκε στην Σιβηρία. Το Μάρτη του 1898 πραγματοποιείται το πρώτο συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ), με τη συμμετοχή 9 αντιπροσώπων. Ο Λένιν δεν πήρε μέρος στο συνέδριο, γιατί ήταν εξόριστος στην Σιβηρία. Ο Λένιν, αφού εξέτισε την ποινή του, το 1900 αναχώρησε για την Ελβετία, όπου έζησε ως πολιτικός εξόριστος. Εκεί, το Δεκέμβρη του ίδιου έτους, προχωρεί στην έκδοση της εφημερίδας «Ίσκρα» (δηλαδή σπίθα), η οποία έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη δημιουργία ενιαίας καθοδηγητικής γραμμής σε όλο το κόμμα. Κάτω από τον τίτλο είχε το ρητό: «Από τη σπίθα θ’ ανάψει η φλόγα».
Με την πραγματοποίηση του 2ου συνεδρίου του ΣΔΕΚΡ, ο Λένιν ηγήθηκε της ιδεολογικής πάλης που διεξήχθη στους κόλπους του, στο οποίο επικράτησαν οι ιδεολογικές και οργανωτικές αρχές που υπερασπίζονταν οι μπολσεβίκοι (πήραν το όνομα μπολσεβίκοι γιατί είχαν την πλειοψηφία), απέναντι στις οπορτουνιστικές και συμβιβαστικές θέσεις των μενσεβίκων (πήραν το όνομα μενσεβίκοι γιατί είχαν την μειοψηφία). Με την καθοδήγηση του Λένιν το ΣΔΕΡΚ παίρνει μορφή προλεταριακού κόμματος νέου τύπου, το οποίο θα λειτουργεί στη βάση της συνειδητής πειθαρχίας με τις βασικές αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και θα καθοδηγήσει την εργατική τάξη στον ιστορικό σκοπό της για την απαλλαγή από την εκμετάλλευση των εργατών από το κεφάλαιο και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Επέστρεψε στην Πετρούπολη με αφορμή την πρώτη ρωσική επανάσταση, το Νοέμβρη του 1905, αλλά μετά την ήττα της επανάστασης ξαναπήρε το δρόμο της εξορίας, φεύγοντας για τη Γενεύη το Γενάρη του 1908.
Μετά το 1910 η Ρωσία χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη του επαναστατικού κινήματος. Το Φλεβάρη του 1917 με την επανάσταση στη Ρωσία, ο τσάρος αντικαθίσταται από την αστική κυβέρνηση Κερένσκι, αφού την πλειοψηφία στα σοβιέτ κατείχαν τα μικροαστικά κόμματα, μενσεβίκοι και εσέροι.
«Οι θέσεις του Απρίλη»
Στο διάστημα που μεσολάβησε από τον Φλεβάρη μέχρι τον κόκκινο Οκτώβρη και την νικηφόρα έκβαση της σοσιαλιστικής επανάστασης ο Λένιν επιστρέφει στη Ρωσία και επιταχύνει τις εξελίξεις καθώς καθορίζει το προσανατολισμό του μπολσεβίκικου κόμματος, με τις “Θέσεις του Απρίλη”. Τα καθήκοντα του προλεταριάτου πλέον αλλάζουν, θέτοντας ως άμεσο το στόχο της εργατικής εξουσίας, έτσι ώστε το Κόμμα των Μπολσεβίκων να προετοιμάσει και να πραγματοποιήσει με επιτυχία τη Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία. Μέχρι τον Οκτώβρη του 1917 το Μπολσεβίκικο Κόμμα κατάφερε να κατακτήσει την πλειοψηφία στα Σοβιέτ.
«Η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση»
Το ημερολόγιο δείχνει 6 Νοεμβρίου 1917 και ο Λένιν φτάνει στο Σμόλνι για να αναλάβει τα ηνία της ένοπλη εξέγερσης. Στις 7 Νοεμβρίου καταλαμβάνονται τα Χειμερινά Ανάκτορα. Η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση είναι γεγονός. Ο Λένιν ανεβαίνοντας στο βήμα του δεύτερου πανρωσικού συνεδρίου των Σοβιέτ διακήρυξε: «Η σοσιαλιστική επανάσταση για την οποία μιλούσαν οι μπολσεβίκοι, έχει συντελεστεί.»
Στην περίοδο του εμφύλιου πολέμου και της ξένης στρατιωτικής επέμβασης που διενήργησαν οι δυνάμεις της ντόπιας και διεθνούς ολιγαρχίας, ο Λένιν ως πρόεδρος του συμβουλίου εργατοαγροτικής άμυνας, κινητοποιεί όλες τις δυνάμεις για την αντιμετώπιση του ταξικού εχθρού. Με το λαό σύσσωμο στο πλευρό του, καταφέρνει να συντρίψει την αντεπανάσταση και τους εχθρούς του λαού. Ο Λένιν μέχρι και το τέλος της ζωής του παρέμεινε καθοδηγητής της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και του σοβιετικού λαού.
Ο Λένιν ζωντανός και επίκαιρος
Ο Λένιν, έγινε καθοδηγητικός φάρος για τα κομμουνιστικά κόμματα του κόσμου, αναπτύσσοντας την επαναστατική κοσμοθεωρία και πρακτική της εργατικής τάξης, στοιχεία άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους. Ανέπτυξε και συγκεκριμενοποίησε περαιτέρω τα συστατικά μέρη του μαρξισμού. –φιλοσοφία, πολιτική οικονομία, επιστημονικό σοσιαλισμό. Μελετώντας την ανάπτυξη του καπιταλισμού στο μεταίχμιο του 19ου και 20ου αιώνα, διαπίστωσε ότι πέρασε στο ανώτατο και τελευταίο στάδιο εξέλιξης του, στον ιμπεριαλισμό. Απέδειξε επιστημονικά, διατυπώνοντας το νόμο για την ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη του καπιταλισμού, τη δυνατότητα νίκης της επανάστασης αρχικά σε μία μόνο (ή και μερικές) χώρα, αναπτύσσοντας τη θεωρία του αδύνατου κρίκου. Αγωνίστηκε ενάντια στην εθνική στενότητα και τον εθνικό εγωισμό και τόνισε ότι όταν ο καπιταλισμός θα κινδυνεύει, θα χρησιμοποιεί τον εθνικισμό και το σοβινισμό. Υποστήριζε τη συνένωση των κομμουνιστικών κομμάτων και την ενιαία πάλη ενάντια στο διεθνή καπιταλισμό, με αποφασιστική συμβολή στην ίδρυση της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς, το 1919.
Ιδιαίτερη σημασία και παρακαταθήκη αποτελεί η δημιουργία του κόμματος νέου τύπου, θέτοντας τις απαραβίαστες αρχές του, τις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, σε συνδυασμό με την επαναστατική στρατηγική, θέτοντας στο πρόγραμμα του την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Ο Βλαντιμίρ Ιλίτς Ουλιάνοφ Λένιν άφησε την τελευταία του πνοή στις 21 του Γενάρη του 1924, σε ηλικία 54 χρονών. Το όνομα του είναι ταυτισμένο με τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, ενώ το έργο του πήρε τη θέση του στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος και ο Λένιν αποτελεί μαζί με τους Μαρξ και Ένγκελς τους θεμελιωτές της κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης.
*Άρθρο που κυκλοφόρησε στη "Ν" Aπριλίου