Του Χρυσόστομου Μωυσέως
Μέλος Συντακτικής Επιτροπής «Ν»
Νέοι της Κύπρου invest! The time is now!
Οι καιροί που βιώνουμε είναι αναμφισβήτητα δύσκολοι. Τα προβλήματα που ταλανίζουν τον λαό μας και ειδικότερα τη νεολαία είναι πολλά. Ένα βίντεο, που ήρθε να επιβεβαιώσει όσα όλοι μας γνωρίζαμε, ένα βίντεο που θα μπορούσε να αποτελεί highlight της καθημερινότητας όλων μας ήρθε να δώσει τη λύση σε ένα από αυτά τα προβλήματα: Σε όλους εμάς που δεν ξέραμε τι να κάνουμε με τα χρήματά μας, υπάρχει διέξοδος!
Και ποιος δεν έχει ταυτιστεί με το πιο spectacular βίντεο που κυκλοφόρησε το τελευταίο διάστημα στο διαδίκτυο; Ο λόγος φυσικά για το promo βίντεο της εταιρείας του κ. Μισιρλή (γαμπρού του ΠτΔ) όπου, ανάμεσα σε πολυτελή ακίνητα, ουρανοξύστες και πανάκριβα αυτοκίνητα, μας μιλά –και με απίθανη προφορά- για το λαμπρό μέλλον που προδιαγράφεται για την χώρα μας.
Ούτε είναι ούτε φαίνονται τίμιοι
Τα trolls δίνουν και παίρνουν μετά τη δημοσίευση του βίντεο και παρά το γεγονός ότι ξεκινήσαμε κι εμείς με παρόμοιο τρόπο αυτή τη παρέμβαση, στόχος μας είναι να δούμε και λίγο πίσω από τη βιτρίνα και τις ειρωνικές διαθέσεις που ξυπνά.
Σαφώς το προαναφερθέν βίντεο δεν είναι το μόνο που παρουσιάζει μια τέτοια πραγματικότητα ούτε το μόνο που προκαλεί τα αισθήματα του λαού. Αυτό που το καθιστά ακόμα πιο εριστικό (καλώς ή κακώς) είναι το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής προέρχεται από το στενό περιβάλλον του Προέδρου Αναστασιάδη. Κάτι που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Ας μην πάμε πολύ πίσω (σε ροζ βίζες κοκ) αλλά ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην τελευταία 7ετία: Μεταφορά χρημάτων εν μέσω κουρέματος, Πέρα Πεδί, πάρε-δώσε με Ρώσους πολυεκατομμυριούχους, ρεπορτάζ του Διεθνούς Παρατηρητηρίου για το Οργανωμένο Έγκλημα και τη Διαφθορά (OCCRP) που εμπλέκει το οικογενειακό δικηγορικό γραφείο σε υποθέσεις ξεπλύματος, εμπλοκή στην πώληση πύργων και διαβατηρίων κ.α.
Δεν είναι λοιπόν πρόβλημα να ασχολείται κάποιος με την δουλειά του –εν προκειμένω πώληση ακινήτων και προσέλκυση επενδύσεων. Πρόβλημα υπάρχει όταν όλα συνηγορούν στο ότι υπάρχει διασύνδεση των προσωπικών επαγγελματικών επιλογών του στενού περιβάλλοντος με τις κυβερνητικές πολιτικές του Προέδρου.
Εδώ λοιπόν η φράση «μια οικογένεια είμαστε» έχει πάρει άλλες διαστάσεις. Το σόι του Καίσαρα και ο Καίσαρας ο ίδιος δεν είναι ούτε φαίνονται τίμιοι.
«Heaters gonna heat»
Πέραν από το επίμαχο βίντεο, προκύπτει γενικότερα, όπως οι πλείστοι αντιλαμβανόμαστε, ένα ηθικό ζήτημα σε σχέση με την ιδιωτική ζωή του οικογενειακού περιβάλλοντος του προέδρου και την προβολή που αυτή παίρνει – συνήθως από τους ίδιους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι περσινές, οικογενειακές προεδρικές καλοκαιρινές διακοπές στις εξωτικές Σεϋχέλλες. Θα διερωτηθεί εύλογα κανείς: Δεν έχουν δικαίωμα και οι αξιωματούχοι στην ιδιωτικότητα και στις διακοπές όπως αυτοί τις επιθυμούν; Η απάντηση είναι ότι το έχουν. Στη δική μας αντίληψη όμως, αποτελεί πρόκληση στο αίσθημα του λαού, ο οποίος έχει βιώσει αμέτρητες δυσκολίες τα τελευταία χρόνια και καλείται να δουλεύει και σε περιόδους διακοπών και σε δημόσιες αργίες, ο αρχηγός του κράτους του, όχι απλά να επιλέγει τέτοιου είδους διακοπές, αλλά και να τις προβάλλει με τον τρόπο που αυτό έγινε. Εξάλλου δεν έχουμε όλοι προσωπικούς φίλους με εξοχικές κατοικίες στις Σεϋχέλλες και αυτό δημιουργεί κάποια επιπλέον ερωτήματα. Ας μην ξεχνάμε και το -πιο πρόσφατο- πάρτι της κόρης του ΠτΔ με αφορμή τα γενέθλιά της σε πολυτελές ξενοδοχείο, με εικόνες και λογαριασμούς που πιθανότατα δεν θα αρκούσαν εβδομάδες και μήνες δουλειάς σε μερίδα του κυπριακού λαού για να δει. Η αντίδραση έφερε και την περιβόητη απάντηση στους «heaters» για το ότι θα συνεχίσει να χαίρεται και να ζει τη ζωή της στο μάξιμουμ. Γιατί ως γνωστόν οι υπόλοιποι απλά δεν ξέρουμε να την χαιρόμαστε όπως αυτή, όχι ότι δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα.
Εκτός πραγματικότητας ή η πραγματικότητα γυμνή
Ούτε η χολιγουντιανή παραγωγή της εταιρείας του γαμπρού, ούτε τα γκλάμουρ πάρτι των κόρων δεν αφορούν κάτι εκτός πραγματικότητας. Αντιθέτως – σε ξεχωριστό μενού για μας τους κοινούς θνητούς- μας την σερβίρουν κρύα και ωμή. Είναι ακριβώς η δική τους πραγματικότητα απέναντι στη δική μας. Είναι αυτή που επιβεβαιώνουν, όχι απλά οι μαρξιστικές θεωρίες, αλλά οι ίδιες οι συστημικές στατιστικές. Διατηρούμε τις αμφιβολίες μας αν πραγματικά χρειάζεται να αναφερθούμε σε αριθμούς, καθώς η καθημερινότητα που βιώνει ο κυπριακός λαός είναι αρκετή από μόνη της για να φανερώσει τις αντιθέσεις- εξ’ ου και οι αντιδράσεις του κόσμου σε όλα αυτά.
Τι λένε ωστόσο οι στατιστικές αυτές; Λένε, καταρχάς, ότι 23,9% του πληθυσμού, ή αλλιώς 205.900 άτομα βρίσκονται σε Κίνδυνο Φτώχειας ή Κοινωνικού Αποκλεισμού εκ των οποίων οι 51.000 είναι νέοι. Λένε επίσης ότι από το 2016 μέχρι το 2017 οι εργαζόμενοι φτωχοί αυξήθηκαν κατά 3,5% στις ηλικίες 18-24 κάτι που δείχνει ξεκάθαρα ότι δίπλα από τους «πανηγυρισμούς» για μείωση της ανεργίας θα πρέπει να δει κανείς και με ποιους όρους γίνεται αυτό. Εξάλλου η όποια μείωση δεν μπορεί να παραγράψει το γεγονός ότι η ανεργία εξακολουθεί να αποτελεί σοβαρό πρόβλημα ειδικά ανάμεσα στη νεολαία, καθώς αποτελεί φαινόμενο σύμφυτο του καπιταλιστικού συστήματος. Δείχνουν ότι σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού δηλώνει αδυναμία για διακοπές μίας εβδομάδας ετησίως, όχι στις Σευχέλλες, αλλά οπουδήποτε. Δείχνουν ακόμα ότι 30.000 νέοι αντιμετωπίζουν σοβαρή υλική στέρηση και το 76,7% από αυτούς διαμένει με τους γονείς καθώς τα εισοδήματά του δεν επαρκούν για να ζήσει ανεξάρτητα.
Δεν πρόκειται να επεκταθούμε ιδιαίτερα με τους αριθμούς αλλά οφείλουμε να δώσουμε μια πολιτική ανάγνωση. Οι κοινωνικές ανισότητες, που αποτελούν συστατικό στοιχείου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, οξύνονται ακόμα περισσότερο με τις νεοφιλελεύθερες προσεγγίσεις της ΕΕ αλλά και της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Η συσσώρευση των κερδών από τη μια και ο διαμοιρασμός της φτώχειας από την άλλη, πέραν από αντικειμενικό νόμο του καπιταλισμού, αποτελούν και πολιτική επιδίωξη της κυβέρνησης, που ποτέ δεν έκρυψε την ταξική της τοποθέτηση (δεν θα μπορούσε άλλωστε), ενώ διά στόματος υπουργού χαρακτήρισε το μνημόνιο πολιτικό της μανιφέστο.
Πίσω απ’ την οργή να δούμε την ουσία
Σαφώς και είναι λογικό η πρώτη αντίδραση από τον απλό κόσμο να είναι οργισμένη και να στρέφεται – ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο- σε αυτούς που προκαλούν το αίσθημά του με την αλαζονεία τους. Η αλήθεια όμως είναι ότι η ουσία δεν βρίσκεται ούτε στη ζωή που κάνει ο περίγυρος του προέδρου ούτε στην πολυτέλεια που χαρακτηρίζει την καθημερινότητα του οποιουδήποτε. Άλλωστε, εάν βρισκόταν εκεί η ουσία, η λύση θα φάνταζε και πολύ πιο εύκολη. Να πυκνώσουμε λίγο τα gala, να αυξήσουμε λίγο τις –κυρίως προβεβλημένες- φιλανθρωπίες, να κάνουμε και μια δημοπρασία την Μασεράτι εν προκειμένω. Όσο κι αν ενυπάρχει η προσωπική και η ηθική πτυχή του ζητήματος, η ουσία θα πρέπει να αναζητείται βαθύτερα, στην ταξική του πτυχή.
Όποιος βρίσκεται εκτός της πραγματικότητας που «πωλείται» στο επίμαχο βίντεο θα πρέπει να ψάξει λίγο βαθύτερα και να διερωτηθεί πώς φτάνουμε σε αυτό το αποτέλεσμα. Να συνυπάρχουν στην ίδια πόλη, στην ίδια χώρα, στον ίδιο πλανήτη αμύθητες περιουσίες από τη μια και παιδιά που να πεθαίνουν από την πείνα και την εξαθλίωση από την άλλη. Να εξηγήσουμε γιατί χτίζονται και πωλούνται ακατοίκητοι πύργοι και κόσμος κοιμάται στα βράχια. Να διερωτηθούμε γιατί μπορεί κανείς να αγοράσει το διαβατήριό του χωρίς να διαμένει στην Κύπρο και να το στερείται ο κατατρεγμένος του πολέμου και της προσφυγιάς. Να μην ζητάμε το λόγο μόνο γιατί κάποιος είχε το προνόμιο να μεταφέρει τα εκατομμύριά του ενώ σε άλλον είχαν κουρευτεί, αλλά να μπορούμε να απαντάμε γιατί και οι δύο μπόρεσαν να μαζέψουν εκατομμύρια ενώ άλλοι δεν είχαν από τον ήλιο μοίρα.
«Είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα»
Όσο κι αν το ρεύμα είναι κόντρα, η Αριστερά θα πρέπει φορτικά να υπενθυμίζει τις αλήθειες. Απέναντι στα «ωραία» αφηγήματα των ίσων ευκαιριών, των «αμερικάνικων ονείρων», της αφθονίας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας για όλους, οι κομμουνιστές οφείλουν να αντιπαραβάλουν την αντικειμενική πραγματικότητα και την πραγματική εναλλακτική. Η πραγματικότητα είναι ότι ο καπιταλισμός θεμελιώθηκε, εδραιώθηκε και εξακολουθεί να αναπαράγεται πάνω στην ταξική βία, την επιβολή και κυρίως στην εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας, την παραγωγή της υπεραξίας που προέρχεται από την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Όσο αυτή η βάση δεν ανατρέπεται δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε η αντανάκλασή της. Εκεί βρίσκεται η ρίζα της αδικίας, της κοινωνικής ανισότητας, των πολέμων.
Μόνο στην ανατροπή του καπιταλισμού και στην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας μπορεί να βρεθεί και η εξαφάνιση των φαινομένων αυτών. Όσο αναγκαίο είναι να παλεύουμε για βελτίωση της ποιότητας ζωής της εργατικής τάξης στις παρούσες συνθήκες, άλλο τόσο είναι να φωτίζουμε τη μόνη ρεαλιστική και οριστική διέξοδο για αυτήν, που δεν είναι άλλη από τη σοσιαλιστική προοπτική.
Spectacular recovery της οργανωμένης πάλης
Απέναντι στην spectacular recovery της οικονομίας τους, να ξεπροβάλει spectacular recovery της οργανωμένης ταξικής πάλης. Δεν μπορεί να είναι απάντηση στην αλαζονεία τους ούτε το τρολάρισμα, ούτε η τυφλή αγανάκτηση και το τσουβάλιασμα όλων των πολιτικών δυνάμεων. Οφείλουμε να ξαναδώσουμε χώρο στα οράματα της νέας γενιάς, να την πείσουμε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι το τέλος του δρόμου, να την εμπνεύσουμε να πορευτεί μαζί με την ΕΔΟΝ, μαζί με το κόμμα της εργατικής τάξης το ΑΚΕΛ. Η οργή να γίνει γνώση, η γνώση να γίνει δύναμη και οργάνωση για την επόμενη, πιο αποφασιστική, έφοδο στους ουρανούς.
Νέοι του κόσμου, «Ξελασπώστε το μέλλον»!
*Άρθρο που κυκλοφόρησε στη "Ν" Οκτωβρίου
