«Οι επαναστάσεις είναι οι ατμομηχανές της ιστορίας»
Κάρλ Μάρξ
Μέσα στα έντονα χρώματα της επανάστασης προβάλλει πάντα επίκαιρη και συνάμα επιβλητική ως μετουσίωση του πιο πάνω αποφθέγματος, η επαναστατική Κούβα, που συνεχίζει να γράφει ακάθεκτη για 52 χρόνια τις δικές της σελίδες στο χοντρό βιβλίο της ιστορίας και συνάμα της ιστορίας της Επανάστασης.
55 χρόνια πριν όταν το σαπιοκάραβο η «Γκράνμα», μπάρκαρε ένα πρωινό του ‘56 δειλά από το Μεξικό, ίσως κανείς από τους 82 τότε επαναστάτες, ανάμεσα στους οποίους και ο Φιντέλ με τον Τσε, να μην είχε επίγνωση και συναίσθηση της ιστορικότητας της αποβίβασής τους στην Κούβα. «Άρχισα την επανάσταση με 82 άτομα. Θα το ξανάκανα, ακόμη και με 10 ή 15 και με ακλόνητη πίστη. Δεν έχει σημασία πόσο μικρός είσαι, αν έχεις πίστη και σχέδιο δράσης.» λέει ο Φιντέλ Κάστρο.
Δεκέμβρης του ‘58 και η Σάντα Κλάρα βρίσκεται στα χέρια των επαναστατών... Ο δικτάτορας Μπατίστα αναγκάζεται να διαφύγει και τότε ξημερώνει στην Αβάνα, Πρωτοχρονιά του ’59, η νίκη της Επανάστασης, μιας Επανάστασης που προκάλεσε ρήγμα στον ιμπεριαλισμό και αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα αντίστασης, δύναμης και πάλης για το Σοσιαλισμό.
Η Κούβα, όσο και αν αμφισβητείται από τους κάθε λογής λάτρεις του Καπιταλισμού, δεν παύει να είναι στην πράξη η χώρα, στην οποία ο Σοσιαλισμός καταγράφει σπουδαία επιτεύγματα. Ο οικονομικός αποκλεισμός που επέβαλαν οι ΗΠΑ, αποτελεί την απόδειξη ότι η Επανάσταση στην Κούβα δεν τέλειωσε το 1959 αλλά συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Μια επανάσταση σε όλα τα επίπεδα: για τη διαιώνιση των ιδεών του Μάρξ και Λένιν και των αρχών του Χοσέ Μάρτι, μέχρι την καθημερινή επιβίωση και διατήρηση της κουλτούρας και παράδοσης μιας χώρας που αμφισβητήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη, μέσα από την οπτική γωνία του σύγχρονου δυτικού κόσμου, αλλά που μονοπωλεί πάγια τα φώτα της ιστορίας για τους άθλους και την πρόοδο που κατορθώνει να πετυχαίνει μέχρι σήμερα.
Η σύγχρονη Κούβα, η Κούβα του σήμερα, συγκρίνεται ευνοϊκά με τα πλέον ανεπτυγμένα κράτη. Χώρα στην οποία η δωρεάν παιδεία γίνεται βίωμα για τον καθένα, όχι απλά σαν γράμμα κενό, αλλά στην πράξη. Οι Κουβανοί είναι στην πλειοψηφία τους μορφωμένοι, με ανώτατη μόρφωση και ο αναλφαβητισμός έχει ουσιαστικά εκμηδενιστεί. Σύμφωνα με το «Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης» του ΟΗΕ, η Κούβα στις τελευταίες μετρήσεις κατάσσεται στην 51η θέση, θέση η οποία διαμορφώνεται με βάση το μέσο όρο του βιοτικού επιπέδου της χώρας, τα επίπεδα αναλφαβητισμού, τα εισοδήματα και το μέσο όρο διαβίωσης των ανθρώπων. Στην κατάταξη αυτή μάλιστα αφήνει πίσω της χώρες όπως τη Ρωσία, το Μεξικό, την Κόστα Ρίκα, τη Βουλγαρία, τη Βενεζουέλα, τη Βραζιλία, το Περού κτλ. Στον τομέα της υγείας κατάφερε επίσης να διαπρέψει. Οι ιατροί, βλαστάρια των ιατρικών σχολών της χώρας, φημίζονται για τις γνώσεις τους και τα κατορθώματά τους στον τομέα της υγείας και περίθαλψης.
Η επανάσταση στην Κούβα δεν τελειώνει ποτέ. Άλλωστε αυτό είναι έκδηλο μέσα από τον καθημερινό βίο των απλών ανθρώπων. Δεν είναι μόνο τα λαμπρά μνημεία της επανάστασης που θυμίζουν ότι η ιστορία πέρασε από τη χώρα για να χαράξει λαμπρά κάποιες σελίδες της, ούτε τα ξάγρυπνα μάτια του Φιντέλ, του Μάρτι, του Τσέ ή του Καμίλο που θα βρεις διάσπαρτα να κοσμούν τα διάφορα κτίρια της Αβάνα αλλά και ο τρόπος ζωής των απλών ανθρώπων. Οι ιδέες κινούνται ακόμα ελεύθερα στα στενά σοκάκια της χώρας, στις καρδιές των ανθρώπων που έζησαν από πρώτο χέρι τη φλόγα της επανάστασης να φουντώνει. Οι ΗΠΑ και οι 11 κυβερνήσεις της που διαδέχθηκαν η μια την άλλη στο ποτάμι της ιστορίας από το θρίαμβο της Επανάστασης μέχρι σήμερα, φάνηκαν ανήμπορες να κλονίσουν την πίστη που δημιουργήθηκε και εδραιώθηκε στην Κούβα. Ο αγώνας δεν τελειώνει. Ο οικονομικός αποκλεισμός μπορεί να δημιουργεί πολλά προβλήματα στη χώρα αλλά δεν γονάτισε τον περήφανο λαό της Κούβας. Αντίθετα, συνεχίζουν να ορθώνουν μέχρι σήμερα το ανάστημα και να αντιστέκονται. Άλλωστε ο ίδιος ο καθοδηγητής των αγώνων, ο Φιντέλ σημειώνει πως «η επανάσταση δεν είναι στρώμα από ροδοπέταλα. Είναι μάχη ανάμεσα στο μελλον και το παρελθόν.» Η νίκη της επανάστασης προδιαγράφετο και πήγαζε από την έντονη επιθυμία κάθε λαού για εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία.
Μέσα από το έμπρακτο παράδειγμα της Κούβας καθίσταται πλέον φανερό ότι ο Σοσιαλισμός δεν είναι ουτοπία, αλλά είναι εφικτός. Ότι ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ δεν είναι ανίκητος. Υπάρχει αντίπαλο δεός κι αυτό δεν είναι άλλο από τους λαούς. Αλλά τους οργανωμένους λαούς, τους λαούς που αντιστέκονται και παλεύουν ενάντια στην υποταγή.
Η επαναστατική Κούβα αποτελεί παράδειγμα για κάθε λαό, την ώρα που «νομοταγείς» ηγέτες ποντάρουν σε χρηματιστήρια και οδηγούν τις χώρες τους σε μηχανισμούς στήριξης, δανεισμούς και χρεοκοπία. Την ώρα που γίνεται πλέον φανερή, μέσα από την κρίση που βιώνει ο καπιταλισμός στις μέρες μας, η αποτυχία του ως σύστημα.
Ας κρατάμε κατά νου ότι «μας φαίνονται μεγάλοι επειδή είμαστε γοντατιστοί. Ας εγερθούμε…». Η Κούβα έδειξε και συνεχίζει να δείχνει το δρόμο, για την αντίσταση, τη μάχη, το Σοσιαλισμό..