Το μεγάλο κοσμοϊστορικό γεγονός της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης το 1917, έδωσε ελπίδα στο Γερμανικό λαό ο οποίος σήκωσε όλα τα βάρη ιμπεριαλιστικού πολέμου (Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος) με εκατομμύρια νεκρούς, φτώχεια και εξαθλίωση. Τον Οκτώβρη του 1918 ξεσπούν μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις στις οποίες συμμετείχαν περισσότεροι από 2 εκατομμύρια. Αφορμή αποτέλεσε η άρνηση των γερμανών ναυτών να επιτεθούν στους Άγγλους αφού κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε σίγουρη εξόντωση, μιας και ο πόλεμος είχε ήδη χαθεί για την Γερμανία. Η αντίδραση αυτή παίρνει γρήγορα διαστάσεις και συσπειρώνει στο πλευρό της τα υπόλοιπα σώματα του στρατού καθώς και πλατιές μάζες της εργατικής τάξης αποκτώντας έντονο κοινωνικό περιεχόμενο. Στις 9 του Νοέμβρη, εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες με κόκκινες σημαίες κατέκλυσαν το κέντρο του Βερολίνου, απαιτώντας τον τερματισμό του πολέμου και την παραίτηση της. Δημιουργούνται σοβιέτ σε όλη την χώρα και η επαναστατική φλόγα εξαπλώνεται. Ο πρίγκιπας Μαξ φον Μπάντεν παραιτείται και προτείνει ως πρωθυπουργό τον Έμπερτ (ηγέτης σοσιαλδημοκρατών).
Καθοδηγητές της λαϊκής κινητοποίησης ήταν οι «Σπαρτακιστές»*1, ηγέτης των οποίων ήταν ο Καρλ Λιμπκνεχτ. Ο Λιμπκνεχτ, ανακηρύσσει την Γερμανία σε «Ελεύθερη Σοσιαλιστική Δημοκρατία» και καλεί τους εργάτες σε συμμαχία έτσι ώστε να δημιουργήσουν μία Γερμανία την οποία θα κυβερνά η εργατική τάξη. Η Επανάσταση εξαπλώνεται και στις άλλες μεγάλες πόλεις εκτός του Βερολίνου. Μια άλλη ηγετική φυσιογνωμία ήταν η Ρόζα Λούξεμπουργκ η οποία πρωτοστατεί στην οργάνωση της Επανάστασης υπό τα συνθήματα «Κάτω η κυβέρνηση Εμπερτ - Σάιντεμαν», «Να αφοπλιστούν αμέσως οι αξιωματικοί», «Να συγκροτηθούν αμέσως ένοπλα σώματα εργατών και Κόκκινης Φρουράς», «Ζήτω η Διεθνής», «Ζήτω η Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία της Ρωσίας».
Η πίεση που άσκησαν οι επαναστάτες, αναγκάζει την κυβέρνηση να αποδεχτεί τα Σοβιέτ και στη συνέχεια να προχωρήσει σε ένα παγγερμανικό συνέδριο των σοβιέτ το ελεγχόταν πλήρως από τους σοσιαλδημοκράτες. Κατά την διάρκεια του συνεδρίου, οι «Σπαρτακιστές» οργάνωσαν μια μαζική διαδήλωση με την συμμετοχή 250,000 διαδηλωτών οι οποίοι απαιτούν όπως το συνέδριο ανακηρύξει τη Γερμανία σε Ενιαία Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Παρόλα αυτά, οι Σοσιαλδημοκράτες κατάφεραν να βυθίσουν τους αντιπροσώπους σε αυταπάτες διακηρύσσοντας κοινωνικοποίηση της βιομηχανίας και να εξαπατήσουν έτσι τις λαϊκές μάζες.
Υπό το βάρος αυτών των εξελίξεων, τίθεται έντονα το ζήτημα δημιουργίας αυτοτελούς Κομμουνιστικού Κόμματος. Η «Ένωσης Σπάρτακου» σπάζει τους δεσμούς με το Ανεξάρτητο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και αποφασίζει την ίδρυση Κομμουνιστικού Κόμματος το οποίο στις 30 του Δεκέμβρη 1918 πραγματοποιεί το ιδρυτικό του συνέδριο. Η συνέχεια θα επιφύλασσε για το Κομμουνιστικό Κόμμα ένα ανελέητο και εξοντωτικό πόλεμο που θα οδηγούσε στην πολύχρονη παρανομία.
*Σπαρτακιστές: Επαναστατική οργάνωση, που δημιουργήθηκε από διάσπαση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) στα τέλη του 1914 από την πολωνοεβραία Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον δικηγόρο Καρλ Λιμπκνεχτ, γιο του ιδρυτή του κόμματος. Η ομάδα «Σπάρτακος» αποτέλεσε κομμουνιστική φράξια στο Ανεξάρτητο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας και στην συνέχεια τον πυρήνα που δημιούργησε το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας. Πήραν το όνομά τους από τον διάσημο σκλάβο της αρχαιότητας Σπάρτακο.
*Ρόζα Λούξεμπουρκ – Καρλ Λιμπκνεχτ: Αποτέλεσαν ηγετικές επαναστατικές φυσιογνωμίες που δημιούργησα την ομάδα «Σπάρτακος» στις αρχές του Α' Παγκόσμιου πολέμου αναπτύσσοντας πλούσια επαναστατική δράση. Καθοδήγησαν την εργατική τάξη της Γερμανίας στον δρόμο προς τον σοσιαλισμό πρωτοστατώντας στην ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας. Δολοφονήθηκαν τον Γενάρη του 1919.
Καρλ Λίμπκνεχτ Ρόζα Λούξεμπουρκ