Μια από τις μεγαλύτερες απεργίες που έζησε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ήταν η απεργία των χαλυβουργών που ξεκίνησε τον Νοέμβρη του 2011 και διήρκησε εννέα μήνες. Δύο επιλογές έθετε η εργοδοσία στους εργάτες: απολύσεις ή πενθήμερο πεντάωρο με μείωση των αποδοχών τους. Η επιλογή; Τίποτα από τα δύο. ΑΠΕΡΓΙΑ. Κανείς δεν περίμενε να κρατήσει τόσο αυτός ο αγώνας.
Η πύλη του εργοστασίου μετατράπηκε σε χώρο συναντήσεων, συζητήσεων, εκδηλώσεων, λογομαχιών. Η αγανάκτηση μεγάλη. Με τις πρώτες απολύσεις οι εργάτες κλείνουν τους διακόπτες. ΄Η όλοι ή κανένας. «Στόχος μας να επιστρέψουμε και οι 380 στη δουλειά». Περιφρούρηση, φωτιές για ζέσταμα, ομόφωνες αποφάσεις. Εκατοντάδες άνθρωποι αρχίζουν να προσφέρουν από το υστέρημά τους στον αγώνα των απεργών. Στην κάμερα μιλούν αποφασισμένοι άνθρωποι: άντρες και γυναίκες. Μια από αυτές λέει με πάθος: «Δεν θα παρακαλάμε να μας σφάξουν, ούτε θα δουλεύουμε για 600 ευρώ»
Γυναίκες και παιδιά κινητοποιούνται, συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις φιλοξενούνται στο χώρο του εργοστασίου, ενώ οι απεργοί διαδηλώνουν ακούραστα εντός κι εκτός Αττικής – ακόμα και σε πόλεις του εξωτερικού.
Η στήριξη προς τους Χαλυβουργούς γιγαντώνεται μήνα με το μήνα.
Αγρότες, Έλληνες του εξωτερικού, συνδικάτα, οργανώσεις από όλον τον κόσμο. Όμως οι οικονομικές πιέσεις αρχίζουν να είναι αφόρητες. Εντωμεταξύ αρχίζουν οι πρώτες «διαρροές». Κάποιοι σπάνε. «Έξω ξέρετε τι γίνεται; Αν χρειαστεί, θα δουλέψω και πεντάωρο». Είναι θέμα χρόνου να εμφανιστούν οι πρώτοι απεργοσπάστες. Οι 2 έγιναν 10. Τελικά 80 υπογράφουν πως θέλουν να πιάσουν δουλειά. Το επιχείρημά τους είναι να μην κλείσει το εργοστάσιο.
Στους 9 μήνες απεργίας τα ΜΑΤ μπουκάρουν στην Πύλη. Εικόνες συμπλοκών. Η κυβέρνηση καλύπτει την εργοδοσία. Ακολουθούν συλλήψεις. Έτσι, μετά από 264 ημέρες, «όσοι από τους εργαζόμενους επιθυμούσαν να επιστρέψουν τα κατάφεραν…». Πολλά ΜΜΕ διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα λέγοντας πως «οι Χαλυβουργοί θέλουν να εργαστούν και δεν τους αφήνει μια μειοψηφία…». Μια νέα Γενική Συνέλευση τους διαψεύδει πανηγυρικά. Ακολούθησαν κι άλλες απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, διαθεσιμότητα, ακόμα και καταδίκη 23 εργατών από το δικαστήριο.
Τι έμεινε από τον αγώνα αυτόν; Το συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο ένας από τους Χαλυβουργούς; «Το ότι θα κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη με ήσυχη τη συνείδησή μου».
Οι χαλυβουργοί είναι νικητές, παρ' όλο που δεν μπόρεσαν να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματά τους. Η προσφορά τους στο εργατικό κίνημα ήταν τεράστια και αυτό το γνωρίζει καλύτερα ο αντίπαλος, γι' αυτό χτύπησε και συνεχίζει να χτυπάει με μίσος αυτόν τον αγώνα. Καθυστέρησαν την εφαρμογή πολλών μέτρων στα εργοστάσια της περιοχής, αφού οι εργοδότες τα πάγωσαν στα συρτάρια τους φοβούμενοι αγωνιστικές αντιδράσεις και στις δικές τους επιχειρήσεις. Κράτησε για ένα χρόνο περίπου τη σπίθα του αγώνα αναμμένη. Βοήθησε στο να ανοίξει συζήτηση σε εκατοντάδες χώρους δουλειάς, να αναδειχτεί η δύναμη των εργατών, της εργατικής αλληλεγγύης, να αποκαλυφθεί πιο φανερά το αποκρουστικό πρόσωπο της εργοδοσίας.
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της Κύπρου εκφράζει την αλληλεγγύη του στους Χαλυβουργούς
Στις 27 Νοεμβρίου αντιπροσωπεία της ΠΕΟ επισκέφθηκε τους απεργούς. Στόχος της επίσκεψης ήταν να μεταφέρουν την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση της ΠΕΟ και των Κυπρίων εργαζομένων στον δίκαιο αγώνα τους, συνεισφέροντας τους και ένα συμβολικό ποσό από το απεργιακό τους ταμείο. Στις 27 Ιανουαρίου η ΠΕΟ και τα Τουρκοκυπριακά συνδικάτα DEV-IS, KTAMS, KTOS, KTOEOS και BES, που είναι μέλη της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους προς τους απεργούς της Ελληνικής Χαλυβουργίας διοργάνωσαν μεγάλη συναυλία για να ενισχύσουν και οικονομικά τον αγώνα των Χαλυβουργών.
Στο πλευρό των Χαλυβουργών και η ΕΔΟΝ
Με εισφορές, εκδηλώσεις και επισκέψεις των στελεχών της ΕΔΟΝ που βρίσκονται στην Ελλάδα για σπουδές, οι ΕΔΟΝίτες κάνουν πράξη το σύνθημα «Νεολαία – Εργατιά μια φωνή και μια γροθιά». Σε εκδήλωση έξω από την πύλη της Χαλυβουργίας ο Γενικός Γραμματέας της ΕΔΟΝ απευθύνει χαιρετισμό στους χαλυβουργούς και στις οικογένειες τους που δίνουν τη μάχη. Η συγκίνηση και η χαρά των χαλυβουργών εκδηλώνεται σε κάθε επίσκεψη των Κύπριων νέων.
Το παράδειγμα τους μας συντροφεύει και σήμερα.
Ο αγώνας των Χαλυβουρών αποτελεί παράδειγμα για χιλιάδες εργαζόμενους, για χιλιάδες νέους. Μετά τα κουρέματα και την επίθεση κατά των εργαζομένων η οποία συνεχίζεται και εντείνεται, το παράδειγμα των χαλυβουργών μας φωτίζει για τους αγώνες που διεξάγουμε και στην Κύπρο. Κόντρα στις πολιτικές λιτότητας, κόντρα στις αποφάσεις που λαμβάνονται πάντα με γνώμονα το συμφέρον των λίγων εις βάρος των εργαζομένων. Σε κάθε αγώνα οι χαλυβουργοί θα δηλώνουν ΠΑΡΩΝ!