Του Γιάννη Κακαρή
Μέλος Επαρχιακής Γραμματείας ΕΔΟΝ Λευκωσίας-Κερύνειας
Όταν το ανώτατο δικαστήριο αποφάσισε ότι ο νόμος, ο οποίος καταργούσε το δικαίωμα του εκάστοτε Υπουργού Εργασίας για έκδοση διαταγμάτων σχετικά με τα ωράρια λειτουργίας των καταστημάτων, ήταν αντισυνταγματικός πολλοί ένιωσαν αμηχανία. Κάποιοι απόρησαν και κάποιοι απογοητεύτηκαν. Άλλοι πάλι ένιωσαν ικανοποίηση και ανακούφιση που έβλεπαν τα σχέδια τους, για όλο και μεγαλύτερη κερδοφορία, να συνεχίζουν ανεμπόδιστα.
Για αυτή την απόφαση, η συζήτηση δεν πρέπει να βασίζεται στην ορθότητα. Αν είναι σωστή ή λανθασμένη. Αν είναι δίκαιη ή άδικη. Το νομικό σύστημα έκανε ακριβώς αυτό το οποίο είναι ταγμένο να κάνει.
Το κράτος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας, όργανο καταπίεσης μιας τάξης πάνω σε μια άλλη. Και επειδή το κράτος γεννήθηκε μέσα στη σύγκρουση των τάξεων, είναι κατά γενικό κανόνα κράτος της πιο ισχυρής οικονομικά κυρίαρχης τάξης, που με τη βοήθεια του κράτους γίνεται και πολιτικά κυρίαρχη τάξη. Έτσι, η άρχουσα τάξη αποκτά νέα μέσα για την καθυπόταξη και την εκμετάλλευση της καταπιεζόμενης. Το κράτος, λοιπόν, δεν είναι αποτέλεσμα συμφιλίωσης των τάξεων.
Συνεπώς, δεν πρέπει να έχουμε εμείς οι ίδιοι και να καλλιεργούμε στον κόσμο την αυταπάτη ότι όλα λύνονται νομικά ή ότι το δικαστικό σύστημα είναι δίκαιο. (Αν κάποιες φορές οι αποφάσεις γέρνουν υπέρ του εργαζόμενου, είναι παρανυχίδες, ανεπαίσθητες για την άρχουσα τάξη.)
Όλα τα πιο πάνω δεν τα αναφέρω για να μειώσω τον αγώνα που δίνεται εντός κοινοβουλίου. Αντιθέτως, πρέπει να ασκούμε κοινοβουλευτικό έλεγχο, να ασκούμε πιέσεις και μέσω συνεργασιών να απαλύνουμε ή να καθυστερούμε την επιβολή αντεργατικών και αντιλαϊκών νόμων. Πρέπει να εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες που μας δίνει η κοινοβουλευτική μας παρουσία και να μην παραδώσουμε τα όπλα.
Δεν αρκεί όμως αυτό. Έχουμε μπροστά μας πολλές προκλήσεις για τις οποίες πρέπει να φανούμε αντάξιοι της αποστολής μας ως η νεολαία του πιο ριζοσπαστικού και πρωτοπόρου κομματιού της κοινωνίας.
Επιβάλλεται οι Τοπικές Οργανώσεις, τα μέλη, τα στελέχη, οι φίλοι της ΕΔΟΝ και όποιος συμφωνεί μαζί μας στα βασικά ζητήματα, να είμαστε έξω στο δρόμο.
Επιβάλλεται να είμαστε εκεί που δίνονται οι πραγματικές μάχες και πλάι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Γιατί μόνο οργανωμένοι μπορούμε να αντισταθούμε στις πολιτικές που μας κάνουν σύγχρονους δούλους. Να είμαστε λοιπόν όλοι στο δρόμο ώστε να κάνουμε πράξη το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Όλοι στους δρόμους, μαζί με τους εργαζόμενους της CYTA, της ΑΗΚ, της αρχής Λιμένων, για εναντίωση και προσπάθεια αποτροπής της ιδιωτικοποίησης των Ημικρατικών Οργανισμών. Να οργανωθούμε σε κάθε γειτονιά, για να επαναφέρουμε τις συλλογικές συμβάσεις, την ΑΤΑ, τα ωράρια, τους μισθούς και τις συντάξεις εκεί που ήταν πριν την κρίση.
«Όχι με λόγια, μ’ έργα τ’ Άδικο πολέμα! Κι όχι μονάχος! Με τα πλήθη συνταιριάσου!» Κώστας Βάρναλης