Της Μαρίνας Νικολάου
Μέλος Επαρχιακού Συμβουλίου ΕΔΟΝ Λεμεσού
Μέλος ΤΟ ΕΔΟΝ Νέων Εργαζομένων Πολεμιδιών
Η πρώτη τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι στις 07.01.2015 στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo και η δεύτερη στις 13.11.2015, σε έξι σημεία της πόλης, επανέφεραν εκ νέου στο διεθνές προσκήνιο, ερωτήματα τα οποία είχαν τεθεί τόσο έντονα για πρώτη φορά μετά τη τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους πύργους το 2001. Η τρομοκρατία, το Ισλάμ και η διατήρηση της αποκατεστημένης ειρήνης στο Δυτικό κόσμο, είναι κάτι που παρατηρούμε να έχει κυρίαρχη θέση στις ατζέντες των ΜΜΕ την τελευταία περίοδο.
Το πολύνεκρο και αποτρόπαιο έγκλημα στο Παρίσι ενεργοποίησε «κόκκινο συναγερμό» στο όνομα της πρόληψης και καταστολής της τρομοκρατίας. Έτσι, στις 23.11.2015 το Γαλλικό κοινοβούλιο εξήγγειλε την παράταση του καθεστώτος εκτάκτου ανάγκης για ακόμη τρείς μήνες, καθώς επίσης και μέτρα που αφορούν στην αντιμετώπιση και καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Η αλήθεια, όμως, βρίσκεται στο ότι το πρόσχημα «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» ισχυροποιεί τις κρατικές δυνάμεις, περιορίζει τις ανθρώπινες ελευθερίες και θέτει τους πολίτες ενός κράτους υπό παρακολούθηση, κατακουρελιάζοντας την ανθρωπινή υπόσταση και τις βασικές αρχές ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Φασιστικοποιούνται οι κοινωνίες, λοιπόν, με τις ευλογίες του νόμου και της τάξης.
Ταυτόχρονα, παρατηρείται ένα -μεγάλης έκτασης και έντασης- κίνημα τρομολαγνείας το οποίο ενισχύεται σε κάθε δήλωση ηγετών μεγάλων Ευρωπαϊκών χωρών. Δηλώσεις που σπέρνουν τον τρόμο στους Ευρωπαίους πολίτες και που θέτουν όλους υπό το καθεστώς του «υπόπτου μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου». Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός πυροδοτούνται στοχοποιώντας μετανάστες ενώ, ταυτόχρονα, δίδεται το απαραίτητο εκείνο έδαφος στα ακροδεξιά και ναζιστικά κινήματα της Ευρώπης για να ανδρωθούν.
Αξίζει να σημειωθεί πως η σφαγή στο Παρίσι έδωσε το άλλοθι και συνάμα επιχείρημα στον Ολάντ ότι το νέο στάδιο κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας της Γαλλίας στη Μέση Ανατολή, αποτελεί μονόδρομο για τη προστασία του λαού της Γαλλίας. Συνεπώς, οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν το αποτρόπαιο έγκλημα στο Παρίσι να οδηγεί σε άλλα εξίσου άδικα και αποτρόπαια εγκλήματα εις βάρος των λαών του Αραβικού κόσμου. Ο κορυφαίος Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Ζιαν Πολ Σαρτρ επισημαίνει στο έργο του ο Διάβολος και ο καλός Θεός, «Όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο είναι οι φτωχοί που πεθαίνουν».
Σε μια άλλη περίπτωση, το έντονο αυτό κλίμα φόβου εξυπηρετεί στο να καλύψουν εντέχνως οι δυτικές κυβερνήσεις την ενεργό συνεισφορά τους στον εξοπλισμό αυτού του εγκληματικού μορφώματος που λέγεται Ισλαμικό κράτος ή αλλιώς ISIS. Διατηρούν, παράλληλα, την κοινή γνώμη αποπροσανατολισμένη από τα μεγάλα, αληθινά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, περιορίζοντας την ταυτόχρονα να ασχοληθεί με αυτά.
Η προσπάθεια που γίνεται για να αντιμετωπιστεί η τρομοκρατία ως ένα φαινόμενο που έχει να κάνει με την ασφάλεια των κρατών της Δύσης κανένα αποτέλεσμα δεν μπορεί να έχει. Όσοι πιστεύουν ότι η τρομοκρατία βασίζεται αποκλειστικά πάνω στην τρέλα και το φανατισμό και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα κυρίως ζήτημα τάξης, πράττουν το ίδιο τραγικό λάθος με εκείνους που θεωρούν ότι η αίτια του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου ήταν η δολοφονία του Αρχιδούκα Φερδινάνδου στο Σαράγιεβο ή η προβοκατόρικη εισβολή των SS στο ραδιοφωνικό σταθμό του Γκάλιβιτς, ως αιτία για τον Β’ ΠΠ.
Το πολιτικό αυτό μόρφωμα έχει αιτίες ύπαρξης και καταβολές. Η φτώχεια, η άνιση κατανομή του πλούτου, οι άδικες εξωτερικές επιδρομές και επεμβάσεις εκτρέφουν την απαξίωση προς την ανθρώπινη ζωή, τη λογική της τυφλής εκδίκησης και το θρησκευτικό φανατισμό. Εκεί είναι που βρίσκει πρόσφορο το έδαφος η τρομοκρατία.
Συνεπώς, την αντιμετώπιση της δε θα τη συναντήσουμε ούτε σε προσευχές, αλλά ούτε και στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών των λαών. Η καταστολή της τρομοκρατίας μόνο με την οργανωμένη πάλη των λαών μπορεί να επιτευχθεί.
Το πρώτο κομμάτι της εκάστοτε κοινωνίας που γίνεται δέκτης και φορέας ταυτόχρονα των πολιτικών πρακτικών ανά το παγκόσμιο είναι η νεολαία. Χρέος, λοιπόν, έχουμε μεγαλύτερο εμείς οι νέοι της Αριστεράς του τόπου μας ως άλλες «Αντιγόνες» να μορφωθούμε και να αντισταθούμε απέναντι σε όσους με τις πολιτικές τους απειλούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ας ενισχύσουμε τις γραμμές της ΕΔΟΝ γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο και πιο συγκλονιστικό στη ζωή από το να αγωνίζεται κανείς μέσα από την οργανωμένη πάλη για τον άνθρωπο. Έξω από τους νόμους του κάθε «Κρέοντα», ας κάνουμε πράξη το δίκαιο του ανθρώπου.