Για μια οργάνωση νεολαίας του δικού μας τύπου, είναι αναγκαίος ο ενιαίος πολιτικός λόγος και η κοινή γραμμή δράσης, όταν απευθυνόμαστε στην κοινωνία και ειδικότερα στους νέους. Ειδικά σήμερα, που οι επιθέσεις που δεχόμαστε είναι συντονισμένες και στοχευμένες, έτσι ώστε να πλήξουν το κίνημα της Αριστεράς, η μονολιθικότητα της ΕΔΟΝ, είναι αυτό που μπορεί να αποτρέψει την αποδυνάμωση της Οργάνωσης μας και να διασφαλίσει την περαιτέρω μαζικοποίηση της.
Ο ερχομός της Τρόικα και τα δυσβάσταχτα μέτρα που προτείνει, είναι λογικό να προκαλούν σε πολλούς συναγωνιστές ερωτηματικά. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο εσωστρέφειας και ατέρμονων συζητήσεων εκτός των σωμάτων της ΕΔΟΝ, που στην τελική αυτόν που θα ζημιώσει θα είναι την Οργάνωση μας. Δεν είναι δυνατόν, μέλη σωμάτων και στελέχη της ΕΔΟΝ να εκφράζουν δημόσια, πότε άμεσα και πότε έμμεσα, τη διαφωνία τους και να ασκούν κριτική στους χειρισμούς των καθοδηγητικών σωμάτων της Οργάνωσης. Αυτό, εκτός από παρέκκλιση από το καταστατικό και τις αρχές της ΕΔΟΝ, εξυπηρετεί και όλους εκείνους που περιμένουν μια αποδυνάμωση της ΕΔΟΝ και τον αποπροσανατολισμό της από την επαφή με τη νεολαία.
Μέσα στα πλαίσια της λειτουργίας της ΕΔΟΝ, όλα τα μέλη της, έχουν το δικαίωμα να εκφράσουν στα σώματα της Οργάνωσης τις διαφωνίες τους, τις απόψεις τους και την κριτική τους, πάντοτε με γνώμονα το καλό της Οργάνωσης και του τόπου μας. Εκεί, στα σώματα, ο κάθε ένας συναγωνιστής μπορεί να εκφραστεί για το κάθε ζήτημα που αφορά στη δράση της ΕΔΟΝ, διατηρώντας όμως και την επιφύλαξη ότι μπορεί στο τέλος να έχει κάνει λάθος εκτίμηση ο ίδιος. Μπορεί να εισηγηθεί την υιοθέτηση μια νέας θέσης, λαμβάνοντας όμως υπόψη το χαρακτήρα της Οργάνωσης, το στάδιο αγώνα που διεξάγει ο λαός μας και τις συνθήκες μέσα στις οποίες δραστηριοποιούμαστε, οι οποίες καθορίζουν και την τακτική που ακολουθούμε. Μπορεί να προτείνει την ανάληψη δράσης για ένα συγκεκριμένο ζήτημα, μπορεί να ζητήσει διευκρίνιση για θέματα της επικαιρότητας και άλλα πολλά, στα πλαίσια της πλέριας δημοκρατίας που υπάρχει στις τάξεις μας.
Στα σώματα, λοιπόν, το κάθε μέλος της ΕΔΟΝ μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα και να καταθέσει τις απόψεις του. Όταν, όμως, οι απόψεις ή οι εισηγήσεις του απορριφθούν από την πλειοψηφία του σώματος, είτε αυτό είναι η Τοπική Επιτροπή, είτε είναι το Κεντρικό Συμβούλιο, τότε είναι υποχρεωμένος όχι απλά να αποδεχτεί την απόφαση αυτή του σώματος, αλλά και να εργαστεί ακούραστα για την υλοποίηση της. Ως εκ τούτου, οι τοποθετήσεις και πράξεις εκτός των σωμάτων της ΕΔΟΝ, πρέπει να κατευθύνονται προς την υλοποίηση της απόφασης της πλειοψηφίας και όχι της προσωπικής μας άποψης.
Είναι ξεκάθαρο, στη δική μου αντίληψη, ότι όποιος συναγωνιστής, ειδικά μέλος σωμάτων της ΕΔΟΝ, εκφράζει εκτός σωμάτων κριτική και διαφορετική άποψη για τις θέσεις και την τακτική της ΕΔΟΝ, τους μόνους που εξυπηρετεί είναι τους ταξικούς μας αντιπάλους. Εάν, λοιπόν, η όποια κριτική στοχεύει στο να βγει πιο ενδυναμωμένη η ΕΔΟΝ, αυτή πρέπει να γίνεται μόνο στα σώματα της Οργάνωσης, λαμβάνοτας υπόψη τις παράμετρους που ανέφερα πιο πάνω, αλλά την ίδια ώρα πρέπει να είμαστε σε θέση να κάνουμε και αυτοκριτική. Εάν, όμως, η κριτική γίνεται εκτός των σωμάτων, τότε πλήττει την ενότητα και τη μονολιθικότητα που πρέπει να έχει η ΕΔΟΝ. Και αυτό είναι που περιμένουν οι αντίπαλοι μας.
Αντρέας Παναγιώτου
Μέλος Γραμματείας Φοιτητικού Τμήματος ΕΔΟΝ
