«Η ιστορία όλων των ως τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων.»
Κ. Μάρξ, Φ. Ένγκελς «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος»
Είναι σημαντικό να επιστρέφουμε, να συζητούμε και να θεμελιώνουμε τον βασικό άξονα της μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας – αυτόν της ταξικής πάλης. Γιατί; Μα απλούστατα γιατί α) όλα τα ζητήματα που τίθενται ενώπιον μας τα αναλύουμε βάσει της δικής μας κοσμοθεωρίας β) χρειάζεται να συνεχίσουμε και να εντείνουμε την σφυρηλάτηση της ταξικής συνείδησης ανάμεσα στο Λαό μας και ιδιαίτερα στους νέους και γ) μελετώντας και ξεκαθαρίζοντας τη σχέση μεταξύ βασικής και κύριας αντίθεσης και τις πραγματικότητες του δικού μας εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα επιλύουμε διάφορα ζητήματα.
Ετσι κι αλλιώς όμως η ταξική συνείδηση κατά τη δική μας θεωρία είναι η πεμπτουσία της επαναστατικής πάλης. Σε όλες τις καπιταλιστικές κοινωνίες σε όποιο στάδιο κι αν βρίσκονται, η βασική αντίθεση είναι ανάμεσα στην εργασία από τη μια και το Κεφάλαιο από την άλλη. Και όλες οι οργανώσεις νεολαίας, κόμματα και συνδικαλιστικές οργανώσεις - είτε το παραδέχονται είτε όχι - εξυπηρετούν τα συμφέροντα της μιάς ή της άλλης τάξης. Ποτέ και των δύο! Η ΕΔΟΝ ξεκάθαρα παλεύει για τα συμφέροντα των νεών εργαζόμενων, φοιτητών και μαθητών απέναντι στα συμφέροντα του Κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών με πρωτεργάτες το ΔΗΣΥ και τη νεολαία του.
Η ταξική συνείδηση λοιπόν, προϋποθέτει τους κομμουνιστές στην πρωτοπορία του αγώνα. Αυτήν την πρωτοπορία έχει και πρέπει να συνεχίσει να έχει το ΑΚΕΛ στο Λαό και η ΕΔΟΝ στη νεολαία. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία από τη μιά και η πρωτοπορία τους από την άλλη έχουν διαλεκτική σχέση και σφυρηλατείται πρακτικά μέσα από μια μακρά διαδικασία αγώνων. Παρ’ όλ’ αυτά, γνωρίζουμε ότι στη δικιά μας πατρίδα η αντίθεση εργασίας και Κεφαλαίου αν και παραμένει βασική, κύρια αντίθεση υφίσταται μεταξύ του αγωνιζόμενου Κυπριακού Λαού από τη μιά και του Ιμπεριαλισμού από την άλλη, μέχρι τη μέρα του λυτρωμού, της απελευθέρωσης και της επανένωσης της πατρίδας και του Λαού μας.
Η ταξική συνείδηση όμως γίνεται ολοένα και πιό επιτακτική λόγω και μιας σειράς δυσμενών εξελίξεων σε παγκόσμιο επίπεδο, για την εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα του Λαου: η πιό επιθετική δομική κρίση του καπιταλισμού που έγινε ποτέ και που επιφέρνει οξυνση της φτώχιας, της ανέχειας και κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, η εντεινόμενη προσπάθεια των αμετανόητων νεοφιλελεύθερων επιβολής σκληρών και βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων, οι υπογραφές μνημονίων με την Τρόικα και η αντίληψη στο λαό περί «σωτήρων», ο συνεχής αποπροσανατολισμός των εργαζομένων από τον ταξικό τους εχθρό, οι ιμπεριαλιστικοί πολέμοι είναι μόνο μερικά.
Σε αντίθεση με τους αστούς κοινωνιολόγους, οικονομολόγους και λοιπούς θεωρητικούς που απορρίπτουν τη γενεσιουργό αιτία της ταξικής πάλης που έιναι τα ολότελα αντίθετα και αλληλοσυγκρουόμενα ταξικά συμφέροντα, στη δική μας αντίληψη η ταξική πάλη δεν έγκειται στην άσκηση πολιτικής ή στην διαφορετική οπτική γωνία των εξελίξεων και των πραγματικοτήτων της κοινωνίας. Κατ’ επέκταση, ΕΔΟΝ και άλλες οργανώσεις δεν έχουν απλά διαφορετική αντίληξη των πραγμάτων γιατί «έτσι είναι το θεμιτό να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις»! Όπως η ΠΕΟ δεν διαφέρει επειδή έχει διαφορετικά «συντεχνιακά συμφέροντα», ούτε το ΑΚΕΛ διαφορετικά «πολιτικά συμφέροντα», ούτε και προσωπικές διαφορές έχουν οι κομμουνιστές με τους αστούς πολιτικούς όσο και εάν στο τέλος της ημέρας είμαστε όπως παλαιότερα ειπώθηκε από κάποιον σύντροφο, φτιαγμένοι «από άλλη παστα, από ατσάλι»! Εκεί που καταλήγουν εν τέλει οι διαφορές μας είναι στην ιδεολογική και ταξική προσέγγιση των πραγμάτων και στα διαφορετικά συμφέροντα που εμείς εκπροσωπούμε – αυτά των εργαζομένων. Ίδιοι λοιπόν δεν είμαστε με κανέναν – από αλλού ερχόμαστε και αλλού πηγαίνουμε!
Για να αντιπαλέψουμε λοιπόν τις συνεχιζόμενες επιθέσεις, οι Εδονίτες χρειαζόμαστε α) εμβάθυνση στη θεωρία μας και β) καθημερινή πρακτική για να ατσαλώσουμε την ταξική συνείδηση στους νεόυς. Για το πρώτο, ο Λένιν είναι ξεκάθαρος: «Ο μαρξισμός, μας πρόσφερε το νήμα (μίτο), με τη βοήθεια του οποίου - μέσα απ' αυτόν το λαβύρινθο και το φαινομενικό χάος - θα ανακαλύψουμε και θα φέρουμε στο φως τους νόμους: Τη θεωρία της πάλης των τάξεων.” Να μιλάμε, λοιπόν, ξεκάθαρα με τον κόσμο, να κτίζουμε ανθρώπινες και αλληλέγγυες σχέσεις, να δακτυλοδείχνουμε και να ονοματίζουμε τους ιδεολογικούς μας εχθρούς, να αναδεικνύουμε το ρόλο του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε, του ΚΕΒΕ, της ΟΕΒ, του ΔΗΣΥ και άλλων, να αυτομορφωνόμαστε και να διαπαιδαγωγούμε συνειδήσεις, να μαζικοποιούμε τις γραμμές μας, να προχωράμε πλάι-πλάι με τους μετανάστες και τους τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, να διαδίδουμε τη φωνή της ΕΔΟΝ τη “Νεολαία” και τις ανακοινώσεις της Οργάνωσης μας, να συμμετέχουμε και να συνδιαμορφώνουμε τη δράση των Βοηθητικών μας Γραφείων.
Για το δεύτερο και εξίσου σημαντικό, προϋποτίθεται καθημερινά, να εφαρμόζουμε τη θεωρία στην πράξη αλλά και να συνεχίσουμε να αποτελούμε παράδειγμα προς μίμηση – στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς, διασκέδασης κτλ. Δηλαδή πρώτιστα με τη συμμετοχή μας στην μαζική και οργανωμένη πάλη και κατά δεύτερο με το να δρούμε σαν κομμουνιστές στην καθημερινότητα μας. Μακριά από αστικές αντιλήψεις, πρώτοι στα μαθήματα πρώτοι στους αγώνες, παλεύοντας ενάντια στα ναρκωτικά, στην υποκουλτούρα, στο ρατσισμό, στον εθνικισμό, στην απάθεια, πρώτοι στις κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, αντικατοχικές, απεργίες. Δρώντας σαν περήφανοι Εδονίτες σαν φίλαθλοι, σαν μαθητές, φοιτητές, νέοι εργαζόμενοι, σαν επιστήμονες κτλ. Με φάρο τις αρχές και τις αξίες μας, την μαρξιστική-λενινιστική φιλοσοφία, τις προτάσεις μας για τον πολιτισμό, τον αθλητισμό κτλ. Για να διαπαιδαγωγήσουμε και να ατσαλώσουμε συνειδήσεις και να μαζικοποιήσουμε τις γραμμές του αγώνα μας. Για να γίνει όπως λέει κι ο ύμνος μας πιό βροντερή, ακαταμάχητη και βαριά η φωνή της ΕΔΟΝ! Ζήτω το 17ο Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΟΝ! Ζήτω η ΕΔΟΝ!
Άγγελος Κασσιανός
Μέλος Τοπικής Οργάνωσης ΕΔΟΝ Αγγλίας
