Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι µια προωθημένη μορφή καπιταλιστικής πολιτικο-οικονοµικής ολοκλήρωσης, που ξεκινά από τις ανάγκες της διεύρυνσης εσωτερικά των δυνατοτήτων του μεγάλου δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου για ολοένα και μεγαλύτερη επιφάνεια δράσης. Μέσα από την εξέλιξη της η Ε. Ένωση, και την υιοθέτηση της Συνθήκης της Λισαβόνας, που ουσιαστικά προώθησε ακόµα περισσότερο τη διαδικασία ολοκλήρωσης, έχει καταστήσει ως επιβεβλημένο και μοναδικό τρόπο ανάπτυξης των κοινωνιών της Ε.Ε το νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης ουσιαστικά έχει ως στόχο να καταστήσει την ιδιωτική παραγωγική διαδικασία ως το μοναδικό «παίκτη» στην παραγωγική διαδικασία, διευρύνοντας έτσι την ανάπτυξη των μονοπωλίων.
Οι καταιγιστικές εξελίξεις στο χώρο της εκπαίδευσης δεν είναι άσχετες µε τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση τις τελευταίες δύο δεκαετίες στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων και των κοινωνικών κατακτήσεων, µε την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, την απελευθέρωση των αγορών και τις ιδιωτικοποιήσεις, την ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου και την υπονόμευση του δηµόσιου τοµέα και τη µείωση των κοινωνικών δαπανών.
Οι εξελίξεις στην εκπαίδευση όλη την τελευταία δεκαπενταετία αποτυπώνονται σ’ ένα τεράστιο αριθµό διακηρύξεων, νομοθετημάτων και προγραμμάτων, κοινοτικών κι εθνικών. «Ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού συστήµατος ανώτατης εκπαίδευσης», «κοινωνία της γνώσης», «κινητικότητα και απασχολησιµότητα των αποφοίτων», «οικοδόμηση του ευρωπαϊκού χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης» είναι μερικές από τις λέξεις-κλειδιά στη διαδικασία αυτών των διαρθρωτικών αλλαγών.
Η Στρατηγική της Λισσαβόνας που διακηρυγμένο στόχο έχει να καταστήσει την ΕΕ µέχρι το 2010 την πιο ανταγωνιστική οικονομία του κόσμου, αποτελεί τη βάση και για τις αλλαγές που προτείνονται στα ζητήματα της παιδείας και ειδικά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Από το τέλος της δεκαετίας του ’90 εξελίσσεται µια έντονη επίθεση στην εκπαίδευση που επεκτείνει τη σφαίρα του ιδιωτικού τοµέα και μετατρέπει την παιδεία από δηµόσιο αγαθό σε εµπόρευµα. Διακηρυγμένος στόχος των µμεταρρυθμίσεων στην παιδεία είναι η αύξηση του ανταγωνισµού.
Η διαδικασία της Μπολόνια αποτελεί το βασικό εργαλείο για την προώθηση των αλλαγών στην εκπαίδευση. Βασικός στόχος της είναι η δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ), ανταγωνιστικού απέναντι στα εκπαιδευτικά συστήµατα των ΗΠΑ και άλλων οικονομικών δυνάµεων. Η εξομοίωση των συστημάτων ανώτατης εκπαίδευσης των 46 χωρών που συµµετέχουν στη διαδικασία (µε συστήµατα αξιολόγησης ιδρυµάτων και αντιστοίχισης ακαδημαϊκών τίτλων και προσόντων) στοχεύει στη μαζικοποίηση της αγοράς µε την προσέλκυση φοιτητών από τρίτες χώρες αλλά και από χώρες του ΕΧΑΕ.
Ως ΕΔΟΝ δηλώνουμε ξεκάθαρα πως θα σταθούμε εμπόδιο στις προσπάθειες ξεπουλήματος της εκπαίδευσης , πράγμα που δρομολογείται από όλες τις πανεπιστημιακές αρχές δημόσιες και ιδιωτικές οι οποίες υλοποιούν κατά γράμμα τη Διακήρυξη της Μπολόνιας. Απέναντι σε όσα εφαρμόζονται σε όσα εφαρμόζονται και δρομολογούνται η ΕΔΟΝ δηλώνει ξεκάθαρα πως η παιδεία δεν είναι εμπόρευμα, αλλά δικαίωμα που κατακτήθηκε με κοινωνικούς αγώνες από εργαζόμενους και νεολαία. Σε όσους επιθυμούν να μετατρέψουν το κοινωνικό αγαθό της εκπαίδευσης σε ξέφρενο αμπέλι για τους κερδοσκόπους, εμείς τους ξεκαθαρίζουμε ότι θα μας βρουν μπροστά τους. Δεν πρόκειται να αφήσουμε κανένα πανεπιστήμιο να γίνει τσιφλίκι των επιχειρήσεων.
Απόστολος Τσακκιστός
Τοπικός Γραμματέας Τοπικής Οργάνωσης ΕΔΟΝ Πανεπιστημίου Κύπρου