Ζούμε στον καπιταλισμό. Σε μια κοινωνία που προάγει και αναπαράγει σε μας τους νέους τον ατομικισμό, την αλλοτροίωση και την απαξίωση της πολιτικής ζωής. Αντιμετωπίζουμε καθημερινά συμπεριφορές και αντιλήψεις που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Το ίδιο το σύστημα μέσα από τους κεφαλαιοκράτες και τους εντολοδόχους τους – τους λογής λογής πολιτικάντηδες του νεοφιλελευθερισμού – προωθούν ασταμάτητα μέσω κάθε δυνατής μεθόδου, την αποπολιτικοποίηση ιδιαίτερα στη νεολαία. Κι αυτό γιατί η νεολαία είναι το μέλλον. Τηλεόραση, αποχαύνωση, life-style, «star-system» και άλλα πολλά τεχνάσματα έχει επιστρατεύσει η πλουτοκρατία, με μοναδικό σκοπό να κλείνει τα μάτια των λαών.
Όλα τα πιο πάνω, σε συνδυασμό με τις θέσεις και τις πρακτικές της πολιτικής έκφρασης του κεφαλαίου (των νεοφιλελεύθερων δεξιών, σοσιαλδημοκρατών και κεντρώων), είναι εν ολίγοις οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούμε οι σημερινοί νέοι. Μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι. Μ’ αυτές τις συνθήκες είμαστε αντιμέτωποι εμείς οι Εδονίτες, οι νεολαίοι κομμουνιστές.
Τις γραμμές της τιμημένης μας Οργάνωσης πυκνώνουν χιλιάδες νέες και νέοι. Αυτό το γεγονός μπορεί να μας γεμίζει μονάχα με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία για το μέλλον. Κι όμως! Υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή μεταξύ του ποιοτικού και του ποσοτικού, όσον αφορά την οργάνωση ολοένα και περισσότερων νέων ανθρώπων στην ΕΔΟΝ. Έχουμε δώσει τόσες πολλές δυνάμεις στη διασφάλιση της μαζικότητας της Οργάνωσης, έχοντας παραβλέψει ως ένα βαθμό την ποιοτική πλευρά της οργανωτικής εξόρμησης.
Αναφέρεται πολύ σωστά στις «Θέσεις για το 15ο Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΟΝ», ότι το να εγγραφεί κάποιος μέλος της ΕΔΟΝ δεν είναι απλή υπόθεση και θα πρέπει να αποδίδουμε τη δέουσα σημασία, εξηγώντας και διευκρινίζοντας στον καθένα που προσεγγίζουμε για να γίνει μέλος τις ευθύνες και τα δικαιώματα του, συζητώντας και διαφωτίζοντας τον για το χαρακτήρα, την ιδεολογία και τη δράση της ΕΔΟΝ. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Η ιδεολογία μας, μάς μαθαίνει να μην αντικρίζουμε τα ζητήματα με ακραίο τρόπο, σαν να είναι άσπρο – μαύρο η περιγραφή ενός προβλήματος. Να αντιμετωπίζουμε τα πάντα διαλεκτικά, ψάχνοντας την καλύτερη δυνατή προσέγγιση. Έτσι μπορείς να διακρίνεις, ότι σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται συνδιασμός των δύο βασικών κριτηρίων τα οποία πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη κατά την εγγραφή ενός μέλους στην οργάνωση (ποσότητα – ποιότητα), αλλά σε κάποιες άλλες εγγραφή μελών που απλά εγγράφονται προς κάλυψη του στόχου που έχει τεθεί. Σ’ αυτή τη δεύτερη περίπτωση, είναι που πρέπει να επικεντρωθούμε.
Υπάρχουν όμως και μερικές περιπτώσεις που τα στελέχη της Οργάνωσης έρχονται αντιμέτωπα με την πλήρη άγνοια και αδιαφορία ενός εγγεγραμμένου μέλους σε τόσο μεγάλο βαθμό, που γίνονται ερωτήσεις του τύπου: «υπάρχουν εκπτώσεις στα καταστήματα έχοντας την ταυτότητα μέλους της ΕΔΟΝ;»! Αυτό δεν μπορεί να μην είναι αποτέλεσμα ελλειπούς καθοδήγησης των στελεχών μας, αλλά και παρεκτροπής των προτεραιοτήτων μας όσον αφορά τις οργανωτικές εξορμήσεις μας.
Λύσεις σ’ αυτό το πρόβλημα υπάρχουν, φτάνει να λάβουμε το ζήτημα σοβαρά υπόψη και να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι δρόμος χωρίς επιστροφή. Η παρεμβολή των σάπιων «αξιών» του καπιταλισμού στη νεολαία είναι ένα γεγονός, το οποίο επιτρέπουμε μ’ αυτό τον τρόπο να διεισδύει μέσα στην ίδια μας την Οργάνωση. Η διεκπεραίωση και υπερκάλυψη των στόχων που θέτουν οι Τοπικές μας Οργανώσεις στην οργανωτική εξόρμηση, πρέπει να γίνεται μέσα από πιο αυστηρή καθοδήγηση από τα αρμόδια σώματα, ούτως ώστε να διασφαλίζεται ότι εγγράψαμε πολλά μέλη, αλλά ξέρουν γιατί είναι μέλη και ξέρουν ότι εκτός από ευθύνες και δικαιώματα, έχουν και ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ απέναντι στην ίδια τους την ιδεολογία και τα πιστεύω. Είναι αδιανόητο για την ΕΔΟΝ, μέλη της να μην στηρίζουν συνειδητά την συνδικαλιστική της έκφραση στους φοιτητικούς χώρους! Είναι αδιανόητο για την ΕΔΟΝ, μέλη της να αγνοούν την ιδιότητα τους ως μέλη! Είναι αδιανόητο για την ΕΔΟΝ, να κάνει τις Γενικές Συνελεύσεις των Τοπικών της Οργανώσεων στην παρουσία ούτε του ¼ των εγγεγραμμένων μελών της Τοπικής Οργάνωσης! Για όλα τα πιο πάνω υπάρχουν δυστυχώς απτά παραδείγματα που αποδεικνύουν την εγκυρότητα αυτών των προβληματισμών.
Ποιά είναι όμως η πραγματική ρίζα όλων αυτών των σοβαρών προβλημάτων; Έφτασε η στιγμή να μας απασχολήσει πραγματικά, αν κάποιος νέος πρέπει να συμφωνεί με τους βασικούς άξονες των απόψεων που εκφράζει η ΕΔΟΝ για να ενταχθεί σε αυτή. Μήπως είναι ακραίο να αποτελεί προϋπόθεση για κάποιον στην εγγραφή του στην Οργάνωση, να υποστηρίζει τη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας ως λύση του Κυπριακού προβλήματος; Είναι ελιτισμός να εγγράφεις κάποιον στην ΕΔΟΝ αφού πρώτα συμφωνεί με την επαναπροσέγγιση Ε/Κ – Τ/Κ; Ή μήπως είναι υπερβολικό να ενστερνίζεται το μέλος της ΕΔΟΝ τις βασικές αρχές του μαρξισμού – λενινισμού, τις βασικές αρχές της Αριστεράς; Η΄ ακόμα να αντιλαμβάνεται την αξία της εναλλακτικής πρότασης της ΕΔΟΝ για τον πολιτισμό;
Να μην ξεχνάμε ότι το κάθε μέλος της ΕΔΟΝ, έχει τη δυνατότητα να συναποφασίζει και να συμμετέχει στον καθορισμό των αποφάσεων, της πολιτικής και της δράσης της Οργάνωσης μας. Εάν δηλαδή κάποια στιγμή ένας αριθμός Εδονιτών είναι ενάντια στην επαναπροσέγγιση, θα είναι ορθό η Οργάνωση να αναπροσαρμόσει τη θέση και την πολιτική της στο θέμα αυτό; Ε απαντάμε, όχι! Και ας μην πουν κάποιοι πως είναι καλύτερα να αλλάξεις κάποιον σε μια τόσο θεμελιώδη διαφωνία, ενώ βρίσκεται μέσα στην Οργάνωση. Άμα υπάρχουν τόσο σοβαρές διαφωνίες, απλώς προσπαθείς να πείσεις τον άλλον για την αναγκαιότητα της θέσης σου και εάν και εφόσον πεισθεί να προχωρήσεις στο μεγάλο βήμα να τον εντάξεις στην οργανωμένη πάλη. Το ζήτημα είναι να θέσουμε ένα πήχη. Πόσο ψηλά ή πόσο χαμηλά θα είναι αυτός ο πήχης, είναι που πρέπει να αποφασίσουμε. Το πρόβλημα είναι ακριβώς, πως σε ελάχιστες περιπτώσεις υφίσταται η παρατήρηση ότι υπάρχει ένας ελιτισμός στην εγγραφή μελών, αλλά αντιθέτως επικρατεί κατά κράτος η τάση υποτίμησης της πολιτικής σημασίας της εγγραφής μέλους και συνεπακόλουθης εγγραφής ατόμων χωρίς να τους εξηγούμε καν τι αντιπροσωπεύει το να είναι κάποιος μέλος της ΕΔΟΝ.
Αυτά ως βάση προς συζήτηση και προβληματισμό για το καλό της ΕΔΟΝ, του πιο αποφασισμένου και δυναμικού κομματιού του ευρύτερου Λαϊκού Κινήματος της Κύπρου. Γιατί αυτής της Οργάνωσης της αξίζει να είναι ακόμα πιο ψηλά στις συνειδήσεις των νέων. Γιατί ο μαρξισμός – λενινισμός επαληθεύεται καθημερινά από τον ίδιο τον καπιταλισμό. Αυτό που μένει είναι το Εδονίτικο οικοδόμημα να παραμείνει το ίδιο μαζικό και να γίνει ακόμα πιο μαζικό, αλλά με συνειδητοποιημένους Εδονίτες που θα μπορούν να αφυπνίζουν τους νέους, που το σύστημα, τους θέλει στον καναπέ τους. Εμπρός λοιπόν, να κρατήσουμε την ΕΔΟΝ πρωτοπόρα – μαζική, με το 15οΠαγκύπριο Συνέδριο να αποτελέσει εφαλτήριο για συνέχιση των αγώνων και των διεκδικήσεων.
Χρίστος Χριστόφιας
Μέλος του Φοιτητικού Συμβουλίου της ΕΔΟΝ
Οργανωτικός Γραμματέας Τ.Ο Αθήνας