Πέρασαν 58 χρόνια από τη θυσία του Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και του Κώστα Μισιαούλη. 58 χρόνια από εκείνο το πρωί της 11ης του Απρίλη του 1965, που οι δολοφόνοι της ΤΜΤ γύρισαν τα όπλα τους πάνω σε δύο ανθρώπους που πάλευαν με ένα μυαλό, μια καρδιά, για μια πατρίδα, ένα λαό. Πέρασαν 58 χρόνια από τότε που οι δύο ακριβοί μας συντρόφοι και η τελευταία αιματοβαμμένη τους αγκαλιά έγιναν ένα σύμβολο: το σύμβολο του αγώνα για Κύπρο λεύτερη και ανεξάρτητη, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Η δολοφονία των Καβάζογλου και Μισιαούλη δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός. Ήταν η συνέχεια της εγκληματικής δράσης του σοβινισμού και του εθνικισμού που κατέτρωγαν σαν σαράκι τα σωθικά της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Φαζίλ Οντούρ, Σάββας Μένοικος, Αχμέτ Γιαχγιά, Μιχάλης Πέτρου, Αχμέτ Ιμπραήμ, Ηλίας Ττοφαρής, Αϊχάν Χικμέτ, Ανδρέας Σακκάς, Αχμέτ Γιουρκάν, Κώστας Μισιαούλης, Ντερβίς Αλί Καβάζογλου. Το μόνο που διαφέρει είναι τα ονόματα των θυμάτων˙ το όνομα του δολοφόνου ήταν πάντα το ίδιο.
Η άνανδρη δολοφονία των ηρωομαρτύρων Καβάζογλου και Μισιαούλη, στέρησε από το ΑΚΕΛ και τον Τόπο μας δύο γνήσιους πατριώτες˙ δύο αγνούς λαϊκούς αγωνιστές. Η θυσία τους όμως έγινε λάβαρο που εμπνέει τον αγώνα του λαού μας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, για την απαλλαγή της Κύπρου από την τουρκική κατοχή και την επανένωση της. Σφράγισε με το αίμα της τα λόγια του ποιητή που διαβεβαίωνε τους εμπόρους πως λογαριάσανε λάθος. Βροντοφωνάζει μέχρι σήμερα στους εχθρούς του Τόπου μας, ντόπιους και ξένους, πως τούτη η δίψα δεν θα σβήσει, τούτη η μάχη δεν θα πάψει.
Η θυσία των Καβάζογλου και Μισιαούλη μέσα στις παρούσες συνθήκες που βιώνει η Κύπρος και ο λαός μας, αποκτά διπλή αξία και νόημα. Δεν μας υπενθυμίζει μόνο το καθήκον για διαρκή πάλη ενάντια στο φασισμό και τον εθνικισμό. Δεν μας υπενθυμίζει μόνο το χρέος να αποσείσουμε τον κατοχικό ζυγό από τον Τόπο μας. Μας υπενθυμίζει και το χρέος να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια Κύπρο πραγματικά ανεξάρτητη και απεξαρτημένη από νεοαποικιακές δεσμεύσεις. Μας υπενθυμίζει πως όσο ο λαός μας θα παραμένει θύμα του ιμπεριαλισμού, θύμα είτε των στρατιωτικών, είτε των οικονομικών του πολέμων, δεν θα μπορέσει ποτέ να ανασάνει˙ δεν θα μπορέσει ποτέ να κτίσει το μέλλον που του αξίζει.
Δυστυχώς, αυτό προμηνύουν όσα ακολούθησαν τη σύνοδο του Eurogroup της 15ης Μαρτίου. Μετά την εκλογή του κ. Αναστασιάδη στην Προεδρία της Δημοκρατίας, οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Προεκλογικά ο διεθνής τύπος κατακλυζόταν από τις προσδοκίες πολλών και διαφόρων σε ενδεχόμενη εκλογή του. Έκφραζαν βεβαιότητα ότι θα έβλεπε με κατανόηση τις απαιτήσεις των ξένων για το νησί μας. Οι δικές του δεσμεύσεις ήταν άλλες. Ήταν μάλιστα πολύ χαρακτηριστικές. Διαβεβαίωνε πως ουδέποτε θα υπέγραφε Μνημόνιο αν αυτό προνοούσε κούρεμα καταθέσεων.
Διαβεβαίωνε το προσωπικό των Ημικρατικών Οργανισμών ότι δεν θα αποδεχόταν με τίποτα την ιδιωτικοποίησή τους. Δεσμευόταν ότι δεν θα είχαμε νέες συνέπειες σε βάρος των εργαζομένων.
Μετά την εκλογή του κ. Αναστασιάδη ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, ο τότε Υπουργός Οικονομικών καθώς και ο αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗΣΥ χαρακτήριζαν το κούρεμα ως ανόητη και καταστροφική ιδέα. Τελικά αυτή την «ανόητη» και «καταστροφική» ιδέα την αποδέχθηκε ο κ. Αναστασιάδης, αποστέλλοντας μάλιστα σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή, που προνοούσε καθολικό κούρεμα.
Επιχειρείται μετά από εκείνη την απαράδεχτη και καταστροφική απόφαση να επιρριφθούν ευθύνες στο Δ. Χριστόφια και το ΑΚΕΛ. Η ευθύνη βαραίνει τους κυρίαρχους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εμμένουν σε αδιέξοδες και αντιλαϊκές πολιτικές. Οφείλεται στο γεγονός ότι ο κ. Αναστασιάδης, στην πρώτη κιόλας συνάντηση υποχώρησε μπροστά στις εκβιαστικές πιέσεις που του ασκήθηκαν από το Eurogroup. Θα μπορούσε κατά την άποψή μας να ζητήσει χρόνο για διαβούλευση με τα πολιτικά κόμματα και να αναλάβουμε συλλογικά τις ευθύνες μας. Δεν το έπραξε δυστυχώς. Αντί τούτου παραδέχθηκε πως πήγαν στο Eurogroup αδιάβαστοι. Ανάλογη δήλωση έκανε και ο κ. Κασουλίδης, ενώ ο τέως Υπουργός Οικονομικών, αλλά και ο κ. Αβ. Νεοφύτου δήλωσαν ότι η Κυβέρνηση γνώριζε πριν τις 15 Μαρτίου για το κούρεμα.
Το Μνημόνιο Αναστασιάδη-Τρόικας δεν περιλαμβάνει μόνο κούρεμα. Σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, που επίσης απέρριψε πολλές φορές ο κ. Αναστασιάδης και δυσβάσταχτες περικοπές στην παιδεία και στην υγεία. Σημαίνει ρήτρες αφηρημένες που θα μας δεσμεύουν όμως με πολύ ξεκάθαρο τρόπο στο μέλλον. Μας εξέπληξε επίσης πραγματικά πως ο κ. Αναστασιάδης απέκρυψε από τα πολιτικά κόμματα και το λαό δεσμεύσεις που ανέλαβε έναντι της Τρόικας. Δεσμεύσεις όπως η πώληση του χρυσού και η πώληση των παραρτημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα.
Ως ΑΚΕΛ ουδέποτε είχαμε αυταπάτες για το τι θα σήμαινε για την Κύπρο και το λαό μας η αίτηση για στήριξη από το Μηχανισμό Στήριξης. Γι΄αυτό και ο τέως Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας διαπραγματεύθηκε σκληρά και μέχρι τέλους με τους δανειστές, καταλήγοντας σε μια κατ΄αρχήν Συμφωνία που δεν προνοούσε ούτε κούρεμα καταθέσεων, ούτε ιδιωτικοποιήσεις.
Εκείνη η συμφωνία δεν επικυρώθηκε γιατί δεν τη δεχόταν η Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, επιμένοντας σε πρόσθετους, απαράδεχτους όρους. Γι΄αυτό και τελικά οι δανειστές, επέλεξαν να περιμένουν το αποτέλεσμα των Προεδρικών εκλογών για να διαπραγματευθούν με τον κ. Αναστασιάδη. Είναι καταγεγραμμένη η πεποίθηση της Deutsche Bank σε έκθεση της που δημοσιοποιήθηκε προεκλογικά, πως ο κ. Αναστασιάδης αν εκλεγόταν δεν θα έφερνε αντιρρήσεις στις απαιτήσεις της Τρόικας.
Ως ΑΚΕΛ είχαμε υποδείξει στο λαό προεκλογικά πως οι δανειστές επένδυαν στον κ. Αναστασιάδη για να πετύχουν τη συμφωνία που ήθελαν. Αυτό δυστυχώς τελικά έγινε. Ταυτόχρονα, βλέπουμε να επιβεβαιώνονται καθημερινά οι διαπιστώσεις μας σε ότι αφορά την οικονομική κρίση και την Κύπρο. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συστημική κρίση στην παγκόσμια ιστορία˙ κρίση πρωτόγνωρη τόσο σε βάθος όσο και σε ένταση. Πρόκειται για κρίση που οφείλεται στα δομικά χαρακτηριστικά του συστήματος. Η Γερμανία, που έχει καθηλώσει μισθούς και συντάξεις στη χώρα, τα τελευταία 15 χρόνια, επιδιώκει με τη λήψη σκληρών αντιλαϊκών μέτρων να κατεβάσει το επίπεδο των εργαζομένων στον Ευρωπαϊκό νότο και αλλού, στο δικό της. Το στοχεύει αδιαφορώντας για τις οδυνηρότατες συνέπειες σε βάρος των λαών.
Στην Κύπρο, τα δημοσιονομικά προβλήματα θα αντιμετωπίζονταν εύκολα και δίχως να χρειάζεται να αποταθούμε στο Μηχανισμό Στήριξης, αν δεν υπήρχε το θέμα των τραπεζών. Αυτό λέγαμε ως ΑΚΕΛ προεκλογικά. Αυτό αποδέχονται όλοι σήμερα. Ο κ. Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ ως αντιπολίτευση ευλογούσαν το καλό σύστημα και κατηγορούσαν την κακή Κυβέρνηση. Για εκείνους τα διαρθρωτικά προβλήματα ήταν το μεγάλο ζήτημα και οι τράπεζες το μεγάλο θύμα των ιδεοληψιών του Δ. Χριστόφια και του ΑΚΕΛ. Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την ευθύνη για τυχόν λάθη και αδυναμίες που μπορεί να υπήρξαν στην πενταετία. Δεν πρόκειται όμως ποτέ να αποδεχτούμε ευθύνες για τα λάθη και τους ερασιτεχνικούς χειρισμούς άλλων.
Γνωρίζουν όλοι πολύ καλά πως κατά τη διάρκεια της πενταετίας Χριστόφια, λήφθηκε σειρά μέτρων για να αντιμετωπιστούν τα δημοσιονομικά προβλήματα, ενώ για πρώτη φορά έγιναν διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία. Έστω κι αν δεχτούμε για χάριν συζήτησης ότι υπήρξε καθυστέρηση στη λήψη κάποιων μέτρων, κάποιος θα πρέπει να μας απαντήσει που θα βρίσκαμε και με ποια μέτρα τα 10 δις που απαιτούνταν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Ένας-ένας οι μύθοι που έκτιζε ο ΔΗΣΥ γκρεμίστηκαν. Ο «αδιαμφισβήτητος» τότε Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, οι τραπεζίτες μας, που ήταν από τους «καλύτερους» στον κόσμο, η «μεγάλη μας οικογένεια» με τους ευρωπαίους φίλους και εταίρους μας. Το θέμα είναι αν θα αφήσουμε να συμπαρασύρουν μαζί τους το λαό μας, το μέλλον και την προοπτική του Τόπου μας.
Το ΑΚΕΛ, το Λαϊκό Κίνημα στο σύνολο του, είμαστε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε κάτι τέτοιο. Τυχόν αποδοχή των νέων απαράδεχτων και ασήκωτων όρων της Τρόικας, θα καταδικάσει την παρούσα και την επόμενη γενιά σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης. Επιμένουμε πως έχουμε όλοι υποχρέωση να συζητήσουμε εναλλακτικούς τρόπους για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Απαιτείται να έχουμε ένα διάλογο χωρίς παρωπίδες και χωρίς δογματική προσήλωση σε αδιέξοδες πορείες. Είναι γι΄αυτό που καλέσαμε και καλούμε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να συνεργαστούμε για να δούμε τι κερδίζει και τι χάνει η Κύπρος πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά σε κάθε διαφορετικό σενάριο. Ως ΑΚΕΛ ολοκληρώνουμε τις επεξεργασίες μας και σύντομα θα ανακοινώσουμε τις προτάσεις μας στο λαό, με ειλικρίνεια και εντιμότητα. Με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον της Κύπρου και του λαού μας. Ξεκαθαρίζουμε ότι εύκολες λύσεις και εύκολες επιλογές δεν υπάρχουν. Το θέμα είναι στον όποιο οδυνηρό δρόμο θα βαδίσουμε να είμαστε εμείς οι αφέντες στον Τόπο μας. Να γνωρίζουμε ότι οι θυσίες μας σύντομα θα αποδώσουν και θα βρεθούμε ξανά σε πορεία ανάκαμψης και ανάπτυξης.
Την ώρα που το βλέμμα όλων μας είναι στραμμένο στα της οικονομίας, το συρματόπλεγμα ριζώνει πιο βαθιά στο χώμα της πατρίδας μας. Οι πραγματικά κρίσιμες για την οικονομία συνθήκες, φαίνεται πως δεν πρόκειται να επιτρέψουν να αρχίσουν διαπραγματεύσεις πριν από το φθινόπωρο του 2013. Οι προεκλογικές θέσεις που εξέφρασε ο κ. Αναστασιάδης για το Κυπριακό μας προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία. Δεν θα προτρέξουμε όμως σε κριτική. Θα αναμένουμε να δούμε πως θα χειριστεί το Κυπριακό στην πράξη. Αν όμως η τουρκική πλευρά συνεχίσει να επιμένει στη συνομοσπονδιακή λογική και στις απαράδεχτες θέσεις της, δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Ως ΑΚΕΛ, διαβεβαιώνουμε για μια ακόμα φορά το λαό μας, πως όσα εμπόδια και αν συναντούμε στο δρόμο μας δεν πρόκειται να πάψουμε να αγωνιζόμαστε για την επίλυση του Κυπριακού και για την επανένωση του Τόπου μας.
Η ελευθερία, η ανεξαρτησία, η κυριαρχία της Κύπρου, το δικαίωμα του λαού της, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, να ζήσουν ειρηνικά και με αξιοπρέπεια στη γη που τους γέννησε, είναι το ιδανικό στο οποίο οι Καβάζογλου και Μισιαούλης και τόσοι άλλοι συντρόφοι μας, θυσίασαν την ίδια τους τη ζωή. Αυτό ακριβώς είναι που μας υποχρεώνει και εμάς σήμερα να μη λυγίζουμε και να μη μοιρολατρούμε. Αυτό το χρέος μας θυμίζουν και τα λόγια του μεγάλου μας Πιερίδη «εδώ δεν υπάρχει ξεκούραση. Υπάρχει θάνατος, υπάρχει σκλαβιά, υπάρχει κατάργηση της ανθρώπινης ιδιότητας, υπάρχει επιστροφή σε μιαν εποχή πού οι άνθρωποι δεν ήταν ακόμα άνθρωποι…μα δε μετριέται ο λαός μας τώρα πια, δε μετριέται!Και σεις νείρεστε ακόμα; Και σεις σκλάβους μάς θέτε;» Αυτό είναι το καθήκον μας σήμερα! Να τους υπενθυμίζουμε πως σκλάβοι δεν θα γίνουμε ποτέ!
14 Απριλίου 2013, Δάλι
