Πρώτα απ’ όλα θερμά συγχαρητήρια στους διοργανωτές της αποψινής εκδήλωσης.
Χρειάζεται πολύς χρόνος και πολύς κόπος για να στηθούν τέτοια φεστιβάλ. Όμως αξίζει κάθε λεπτό που αφιερώνεται σε αυτά, όταν βλέπουμε τη λαϊκή μας παράδοση να ξαναζωντανεύει, όταν βλέπουμε νέους ανθρώπους να γίνονται κοινωνοί της παράδοσης του τόπου μας, να κοινωνικοποιούνται, να ψυχαγωγούνται.
Σας ευχαριστούμε ιδιαιτέρως που μας τιμήσατε ως ΕΔΟΝ με την πρόσκληση σας να θέσουμε υπό την αιγίδα μας και να χαιρετίσουμε την αποψινή εκδήλωση. Αυτή σας η κίνηση σημαίνει πολλά για εμάς.
Πολλές φορές νιώθουμε ότι δίνουμε έναν αγώνα άνισο και σκληρό. Μέσα σε ένα σύστημα που ευνοεί την αδράνεια, την αδιαφορία και τον ατομικισμό, είμαστε η νεολαία που μιλά στους νέους ανθρώπους για το δύσκολο, για το ανήφορο, για ένα δρόμο που δεν έχει τελειωμό. Είμαστε όμως αυτοί που λένε την αλήθεια. Σε μια κοινωνία που κυνηγά το εύκολο, που μας θέλει παρατημένους στον καναπέ, παραδομένους στα αδιέξοδα, είμαστε αυτοί που τολμούμε να βγούμε μπροστά. Να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε για όλους. Γι’ αυτό κοιτάζουμε στα μάτια τους μαθητές, τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους και τους αποκαλύπτουμε μια μεγάλη αλήθεια της ζωής: ό,τι δεν πάρεις μοναχός κανείς δεν θα έρθει να στο δώσει. Γι’ αυτό τους καλούμε να έρθουν να παλέψουμε μαζί για τη ζωή τους, για τη ζωή μας, για τα παιδιά τους, για τους γονείς τους, για το αύριο.
Η κατάσταση τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τους νέους ανθρώπους μόνο ως τραγική μπορεί να περιγραφεί. Δεν υπάρχει άλλη λέξη για να περιγράψει το γεγονός ότι σήμερα εμείς, οι νέοι άνθρωποι, καλούμαστε να δουλέψουμε για 600 ευρώ, να πληρώνουμε ενοίκιο μέχρι και 1000 ευρώ, να πληρώνουμε χιλιάδες σε δίδακτρα σπουδών, άλλα τόσα για καύσιμα, άλλα τόσα για επιβίωση και να μη βλέπουμε φως στον ορίζοντα. Να νιώθουμε ότι δεν υπάρχει προοπτική.
Όσο περνούν τα χρόνια, η άνοιξη που μας υποσχέθηκαν οι κυβερνώντες δεν έρχεται και δεν είναι μόνο αυτό. Συμβαίνουν και άλλα τραγικότερα. Τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων με θύματα παιδιά, με θύματα ανήλικους αποκαλύπτουν με τον τραγικότερο τρόπο όχι μόνο την ανεπάρκεια των κρατικών υπηρεσιών, αλλά και τα αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής που επέβαλε ο κ. Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ.
Όλοι μας τους θυμόμαστε πριν πέντε, έξι, εφτά χρόνια που ολοφύρονταν στα κανάλια ότι η οικονομία κατέρρευσε επειδή δίδονταν επιδόματα σε όσους είχαν ανάγκη, επειδή τότε έφτιαχναν τους προσφυγικούς συνοικισμούς, επειδή τότε οι μαθητές πήγαιναν δωρεάν στο σχολείο με τα λεωφορεία και άλλα πολλά. Διέλυσαν κομμάτι-κομμάτι το κοινωνικό κράτος, πετσόκοψαν επιδόματα, καταδίκασαν χιλιάδες στα 480 ευρώ του ΕΕΕ. Και ποιος είναι σήμερα ο απολογισμός; Μετρούμε νεκρούς. Θύματα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν, θύματα όσων έπρεπε να γίνουν αλλά δεν έγιναν.
Κατά τα άλλα, κομπάζουν μπροστά στις κάμερες ότι είμαστε ευρωπαϊκή χώρα. Το θέμα όμως είναι ποια Ευρώπη θέλουμε και τι είδους ευρωπαϊκή χώρα ο καθένας εννοεί.
Θέλουμε ευρωπαϊκή χώρα που ασυνόδευτα ανήλικα κοιμούνται στα πατώματα γηροκομείων;
Θέλουμε ευρωπαϊκή χώρα που στοιβάζονται οι υποθέσεις σεξουαλικών κακοποιήσεων ανηλίκων, αλλά στην ίδια χώρα οι παιδεραστές αφήνονται ελεύθεροι με χάρη;
Θέλουμε ευρωπαϊκή χώρα που μια ολιγαρχία πλουτίζει σκανδαλωδώς πουλώντας διαβατήρια, ενώ ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού ζει σε συνθήκες που μόνο στους «Άθλιους» του Ουγκώ συναντούμε;
Ως πότε θα ανεχόμαστε σε μια ευρωπαϊκή χώρα ο θεσμικός ρατσισμός να παίρνει κόσμο στο λαιμό του;
Ως πότε θα ανεχόμαστε σε μια ευρωπαϊκή χώρα να καταπατείται το φυσικό περιβάλλον, να αποχαρακτηρίζονται αρχαία μόνο και μόνο για να γίνουν επενδύσεις;
Δε μας υποσχέθηκαν όμως μόνο άνοιξη. Μας υποσχέθηκαν και επανένωση του τόπου. Και πλέον απορούμε αν και οι ίδιοι πιστεύουν τον εαυτό τους, όταν μιλούν για προσπάθειες λύσης του Κυπριακού. Οι τουρκικές προκλήσεις που είναι καταδικαστέες και απαράδεκτες, βρήκαν χώρο για να αναπτυχθούν. Βρήκαν έρεισμα στην ασυνέπεια, τις αντιφάσεις και τις παλινωδίες του κ. Αναστασιάδη. Που αντί να έχει έγνοια τις επόμενες γενιές, είχε έγνοια τις επόμενες εκλογές. Που δίνει την εντύπωση ότι είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει με την πρώτη ευκαιρία το συμφωνημένο πλαίσιο λύσης.
Εμείς επιμένουμε. Επιμέναμε και θα επιμένουμε. Λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως περιγράφεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Κύπρος ενωμένη, ομοσπονδιακή, κυρίαρχη, ανεξάρτητη, αποστρατιωτικοποιημένη. Κύπρος, πατρίδα όλων των παιδιών της.
Εμείς επιμένουμε και θα επιμένουμε. Στο κάτω-κάτω αν παλέψουμε ίσως κερδίσουμε κάτι, αν δεν παλέψουμε έχουμε ήδη χάσει.
Η νέα γενιά αυτού του τόπου αξίζει άλλη ζωή. Αξίζει καλύτερη ζωή. Αξίζει καλύτερο μέλλον. Γι’ αυτό το μέλλον πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί, ενωμένοι και αποφασισμένοι οι νέοι αυτού του τόπου.
Γι’ αυτό το μέλλον αξίζει να παλέψουμε όλοι, στο πλευρό της ΕΔΟΝ και στο πλευρό του ΑΚΕΛ.
Να υψώσουμε λοιπόν ανάστημα.
Να σηκώσουμε το βλέμμα μας ψηλά.
Να στοχεύσουμε σε αυτά που ονειρευόμαστε, στη ζωή που αξίζουμε!
Να παλέψουμε για να κερδίσουμε για την Κύπρο και τον κόσμο. Και να νικήσουμε!
13/09/2019
