Εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΔΟΝ, χαιρετίζουμε από καρδιάς το 43ο Φεστιβάλ Κωστάκη Ευαγόρου.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον καθένα που δούλεψε για τη διοργάνωση του Φεστιβάλ. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στους καλλιτέχνες, που με την παρουσία τους τιμούν και το Φεστιβάλ και τη μνήμη του ήρωα Κωστάκη Ευαγόρου.
Κάθε χρόνο εδώ και δεκαετίες, τα στελέχη και τα μέλη του Λαϊκού Κινήματος κλίνουν ευλαβικά το γόνυ στη θυσία εκατοντάδων ηρώων μας. Βάζουν τα στεφάνια της τιμής πάνω από τα μνήματα. Μιλούν για την προσωπική ιστορία του καθενός. Ανακαλύπτουν απίστευτες ιστορίες ηρωισμού μετά από κάθε ταυτοποίηση λειψάνων. Βουρκώνουν την ώρα που μια κουρασμένη και ηλικιωμένη πια μαυροντυμένη μάνα, δέχεται στην αγκαλιά της ένα κουτί με ό, τι απέμεινε από το βλαστάρι της.
Κάθε χρόνο, τιμούμε εκατοντάδες νέους ανθρώπους που σκοτώθηκαν πολεμώντας για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Δηλώνουμε περήφανοι που οι πλείστοι από αυτούς, ήταν νέοι που τους ανάγιωσε το Κίνημα, το ΑΚΕΛ και η ΕΔΟΝ.
Νέοι, που το Κίνημα δεν τους ήθελε να γίνουν ήρωες. Τους ήθελε να γίνουν άνθρωποι. Να παραμείνουν άνθρωποι. Να αγωνίζονται για τον άνθρωπο. Μα ήταν γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο που έγιναν ήρωες. Γιατί όσα έμαθαν στη θεωρία, όσα πίστεψαν χτίζοντας τη συνείδηση τους, στην κρίσιμη ώρα τα έκαναν πράξη.
Άλλος αρνήθηκε να εκτελέσει τις διαταγές του φασισμού, κι ας ήξερε ότι θα τον σκοτώσουν.
Άλλος γονάτισε μπροστά τους για να τους κλείσει το δρόμο, να μην περάσουν.
Άλλος κάλυψε τους συμπολεμιστές του για να φύγουν και έμεινε να πολεμά μόνος, τόσο ηρωικά που ανάγκασε τους τούρκους που έβαλλαν εναντίον του, συγκινημένοι, να τον θάψουν οι ίδιοι τιμής ένεκεν.
Τόσοι και άλλοι τόσοι. Που μάλλον δεν θα τους αφιερώσει καμιά παράγραφο η Ιστορία που γράφουν οι νικητές. Που μάλλον το όνομα τους δεν θα γίνει λεωφόρος, αεροδρόμιο ή λιμάνι. Ας είναι. Το όνομα και η θυσία τους θα είναι ο δικός μας φάρος, τα δικά μας λάβαρα, ο δικός μας αγώνας.
Αξίζει τον κόπο κάθε νέος άνθρωπος σήμερα να μελετήσει τις ιστορίες τους.
Για να καταλάβει γιατί κάθε φορά που μιλούμε γι’ αυτούς, νιώθουμε την περηφάνια να φουσκώνει στις καρδιές μας.
Για να καταλάβει γιατί κάθε Ιούλη πριν από τις σημαίες, πριν από τα πανό, σηκώνουμε στις πλάτες μας με τιμή και συγκίνηση τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που μπαίνουν μπροστά σε κάθε πορεία.
Μαζί μας βαδίζει και ο Κωστάκης Ευαγόρου.
Τον Ιούλη του 1974 ήταν μόλις 20 χρονών. Υπηρετούσε στο εφεδρικό, που είχε ιδρυθεί για να υπερασπιστεί τη νομιμότητα απέναντι στις δολιοφθορές και τη διαβρωτική δράση της ΕΟΚΑ Β’. Ήταν απόφοιτος της Τεχνικής Σχολής Λεμεσού, δραστήριο μέλος της Επιτροπής του συλλόγου των Λαϊκών Οργανώσεων του χωριού του και δραστήριο μέλος της ΕΔΟΝ. Έπεσε μαχόμενος ηρωικά κατά το πραξικόπημα, στην επίθεση που έκαναν οι πραξικοπηματίες εναντίον του στρατοπέδου του εφεδρικού στην Αθαλάσσα.
Αξίζει τον κόπο κάθε νέος άνθρωπος σήμερα να μελετήσει την ιστορία του Κωστάκη Ευαγόρου και του κάθε ήρωα.
Για να νιώσει ο καθένας από εμάς το βάρος της Ιστορίας που προστάζει να παλέψουμε και σήμερα όλοι μαζί, με μπροστάρηδες τους νέους ανθρώπους. Για να μην περάσει ο φασισμός, για να μην περάσει ο εθνικισμός, για να μην περάσει η διχοτόμηση!
Κάθε φορά που οι ιδεολογικοί απόγονοι του Γρίβα και της ΕΟΚΑ Β’ στέκονται απέναντι μας και φωνάζουν ότι εμείς θέλουμε να παραδώσουμε την Κύπρο στην Τουρκία, πρέπει να τους το θυμίζουμε:
Τη μισή Κύπρο την έκαναν δώρο στην Τουρκία ο Γρίβας και η ΕΟΚΑ Β’!
Κάθε φορά που μας καλούν αυτοί οι ίδιοι να δεχτούμε για την Κύπρο το ρόλο μιας «πατρίδας-σερβιτόρας», πρέπει να τους το θυμίζουμε:
Η διαίρεση της Κύπρου ήταν έργο της αμετανόητης εθνικοφροσύνης.
Η διχοτόμηση της Κύπρου ήταν εντολή του ιμπεριαλισμού, της CIA και του ΝΑΤΟ.
Κάθε φορά που οι πιο εξευγενισμένοι από αυτούς, παρουσιάζουν φαεινές ιδέες που θέλουν την Κύπρο «προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης», εμείς, πρέπει να μπαίνουμε μπροστά μαζί με τους τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, ακόμα πιο πολλοί, ακόμα πιο αποφασισμένοι.
Για εμάς η διχοτόμηση δεν είναι επιλογή. Είναι εφιάλτης. Εμείς, δεν θέλουμε να ζήσουμε αλλού, δεν θέλουμε να ζήσουμε αλλιώς. Ούτε στην Αθήνα, ούτε στη Μύκονο, ούτε στο Λονδίνο, ούτε στις Σεϋχέλλες.
Θέλουμε να ζήσουμε μαζί με τους συμπατριώτες μας στον τόπο μας, σε μια Κύπρο λεύτερη, επανενωμένη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη, αποστρατιωτικοποιημένη.
Μια πατρίδα στην οποία άνθρωποι με διαφορετικές γλώσσες και θρησκείες θα ζουν μαζί, όχι πλάι-πλάι.
Μια πατρίδα που θα απελευθερώνει τις δυνάμεις και τους πόρους της για την πρόοδο και την ευημερία μας, όχι για τους πολέμους και τα συμφέροντα άλλων.
Ο κ. Αναστασιάδης, εδώ και έξι χρόνια χειρίζεται το Κυπριακό. Κι αν το κριτήριο για την κάθε πολιτική είναι το αποτέλεσμα της, τότε ο κ. Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ πρέπει να βρουν το θάρρος να αποτιμήσουν ειλικρινά τα αποτελέσματα της πολιτικής τους.
Σήμερα, η διχοτόμηση κτυπά την πόρτα μας και ο εθνικισμός είναι στο απόγειο του.
Η διεθνής κοινότητα λίγο ακόμα και δεν θα μας παίρνει στα σοβαρά. Όχι για να οργανώσει συνομιλίες, αλλά ούτε ακόμα και για μια απλή κοινωνική συνάντηση ενός καφέ.
Η τουρκική επιθετικότητα κλιμακώνεται. Και στην Αμμόχωστο και στην ΑΟΖ. Τουρκικά ερευνητικά και πολεμικά πλοία έχουν σχεδόν περικυκλώσει την Κύπρο και κανένας δεν φαίνεται διατεθειμένος να τους αποκρούσει.
Η Τουρκία έχει διαχρονική ευθύνη για τη μη λύση του Κυπριακού. Η ευθύνη του κ. Αναστασιάδη τώρα, δεν είναι να κρύβεται πίσω από αυτή την αλήθεια, αλλά να την αναδεικνύει. Και με τα λόγια και με τις πράξεις. Να είναι και να φαίνεται ο ίδιος έτοιμος να προχωρήσει με συνέπεια, αποφασιστικότητα και προσήλωση σε όσα συμφωνήθηκαν. Αντ’ αυτού, παίζει κρυφτό μέσω επιστολών, την ίδια ώρα που προτείνει να ανοίξουν ξανά θέματα κλειστά και συμφωνημένα.
Το βέβαιο είναι, ότι εμείς δεν καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια μπροστά σε αυτή την κατάσταση. Είμαστε και παραμένουμε μπροστάρηδες ως Λαϊκό Κίνημα, στον αγώνα για την απελευθέρωση, την επανένωση και την ειρήνη. Μπροστάρηδες σε ένα πλατύ αντι-ιμπεριαλιστικό, αντιφασιστικό μέτωπο που να ενώνει ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους στον αγώνα για την Κύπρο.
Όλα αυτά δεν αφορούν κάποιους άλλους. Αφορούν πρώτα και κύρια εμάς.
Τους νέους ανθρώπους. Τα λίγα τετραγωνικά της ζωής μας δεν είναι αρκετά. Χρειαζόμαστε ολόκληρη την Κύπρο για να χτίσουμε τη ζωή μας, για να ζωντανέψουμε τα όνειρα μας.
Μισή Κύπρος, μισή ζωή-μισοί μισθοί δεν μας είναι αρκετά! Μαζί με την ΕΔΟΝ και το ΑΚΕΛ να περάσουμε όλοι μαζί στην αντεπίθεση! Για τη ζωή που ονειρευόμαστε! Για το μέλλον που μας αξίζει!
Τιμή και δόξα στον Κωστάκη Ευαγόρου!
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας!
Ζήτω η Κύπρος μας! Πατρίδα όλων των παιδιών της!
14/07/2019
