Φτάσαμε αισίως στο 32ο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών ΕΔΟΝ.
Καλώς βρεθήκαμε και φέτος! Εδώ που ο πολιτισμός αποκτά ξανά το νόημα του, μιλώντας για τη ζωή που μας αξίζει. Εδώ που οι ΕΔΟΝίτες κάθε ηλικίας σφίγγουν το χέρι και δίνουν όρκο στον αγώνα.
Το 32ο Φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στη μνήμη ενός ανθρώπου που στην αγωνιστική πορεία της ζωής του, συνδέθηκε όσο λίγοι με το φεστιβαλικό κίνημα. Στη μνήμη του Δημήτρη Χριστόφια. Στη μνήμη ενός συντρόφου που η συνολική του προσφορά και δράση στο Κίνημα είναι για τη νέα γενιά παράδειγμα.
Με το 32ο Φεστιβάλ τιμούμε και τα 75χρονα της Οργάνωσης μας. Όπως εδώ, έτσι και σε κάθε γωνιά της Κύπρου, δυναμώνουμε τη δράση μας. Μαζί μας, την τιμούν όλοι όσοι και φέτος αποδέχτηκαν την πρόσκληση μας να ομορφύνουν και τις τρεις φεστιβαλικές βραδιές.
Ευχαριστούμε από καρδιάς τη Νατάσσα Μποφίλιου, τον Θέμη Καραμουρατίδη και τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο. Τον βασιλιά της ροκ που ταύτισε το όνομα του με τα Φεστιβάλ μας: Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Τον Γιάννη Κότσιρα, τη Γιώτα Νέγκα, τον Μίλτο Πασχαλίδη και τον Χρήστο Μάστορα, που θα τιμήσουν με τη φωνή τους τον αξέχαστο Δημήτρη Μητροπάνο.
Ευχαριστούμε θερμά τους εκατοντάδες ανθρώπους του πολιτισμού, της τέχνης και της παράδοσης, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, που θα γεμίσουν κάθε γωνιά της μικρής μας πολιτείας με τη δουλειά και το μεράκι τους. Με την παρουσία τους στέλνουν μαζί με την ΕΔΟΝ το μήνυμα ότι χωρίς δημιουργία, η ζωή μας δεν αξίζει.
Η Πύλη Αμμοχώστου ζωντανεύει κάθε καλοκαίρι εξαιτίας των εκατοντάδων εθελοντών της Οργάνωσης. Χωρίς αυτούς δεν υπάρχει φεστιβάλ. Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαμε να ανοίξουμε τις πύλες σε χιλιάδες ανθρώπων σε ένα κόσμο με μουσικές σκηνές, θεματικά κέντρα, στέκια, βιβλιοπωλεία, παιδότοπο και τόσα άλλα. Είναι και φέτος μαζί μας δεκάδες ξένες αντιπροσωπείες από αδελφές μας οργανώσεις του εξωτερικού και ασφαλώς οι συναγωνιστές μας τουρκοκύπριοι.
Είμαστε περήφανοι που σε μια εποχή κρίσης και απαξίωσης εκατοντάδες στελέχη, μέλη και φίλοι που εκτιμούν τη δράση μας ανταποκρίνονται στο κάλεσμα μας. Είμαστε περήφανοι που η δημιουργικότητα και οι ανησυχίες εκατοντάδων ανθρώπων βρίσκουν τη θέση τους στο Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ. Εμείς θα είμαστε πάντα εδώ για να ανοίγουμε το δρόμο. Για να γίνουμε η απάντηση στην περιφρόνηση των δυνάμεων του πολιτισμού. Δυστυχώς η κυβέρνηση Αναστασιάδη – Συναγερμού επιλέγει συνειδητά να μην επενδύει στον πολιτισμό και στους ανθρώπους του. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι το κράτος ξοδεύει για τον πολιτισμό το 0,02% του Κρατικού Προϋπολογισμού. Την ίδια ώρα αυξάνει τα κονδύλια σε 44 εκατομμύρια ευρώ για τα γυρίσματα δύο ξένων ταινιών στην Κύπρο. Λεφτά για την κυπριακή πολιτιστική δημιουργία και τους κύπριους δημιουργούς τάχα δεν υπάρχουν, αλλά για ξένες ταινίες υπάρχουν. Μιλούμε για την ίδια κυβέρνηση που είναι πρόθυμη να ξεφορτωθεί τον στρατιωτικό εξοπλισμό που ήδη έχει, προκειμένου να αγοράσει άλλον από τις ΗΠΑ ή άλλο ΝΑΤΟϊκό τους φίλο, αφού αυτό υπαγορεύει το διαβόητο νομοσχέδιο Μενέντεζ- Ρούμπιο.
Ξοδεύουν για τους πολέμους, αλλά όχι για τον πολιτισμό.
Ξοδεύουν για τις μηχανές, αλλά όχι για τους ανθρώπους.
Θύματα του ιμπεριαλισμού και των πολέμων του, εκατομμύρια πρόσφυγες, είναι ο μετρήσιμος φόρος αίματος που πληρώνει η ανθρωπότητα σήμερα στον ιμπεριαλισμό. Η Συρία και η Παλαιστίνη βουλιάζουν ακόμα στο αίμα, ενώ στην Υεμένη τα παιδιά αργοπεθαίνουν από την πείνα.
Σε ό, τι αφορά την Κύπρο, ποτέ προηγουμένως ο λαός μας δεν ένιωθε τόση ανασφάλεια, δεν ένιωθε να απειλείται τόσο πολύ όσο σήμερα. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής του κ. Αναστασιάδη και του Συναγερμού. Η διχοτόμηση μάς χτυπά την πόρτα, η Τουρκία αλωνίζει ανενόχλητη στην κυπριακή ΑΟΖ και οι κυβερνώντες εξακολουθούν να ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Το ιστορικό βήμα που έκανε το ΑΚΕΛ με το δικοινοτικό ψηφοδέλτιο στις ευρωεκλογές, αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο του κ. Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ. Έγιναν ένα με το ΕΛΑΜ. Φτηνή εθνικιστική προπαγάνδα, αντικομμουνισμός και εθνικοφροσύνη με τη σέσουλα. Κάθε φορά που τους υποδεικνύουμε τις ευθύνες τους για το αδιέξοδο στο οποίο οδήγησαν το Κυπριακό, διερωτούνται σαν μωρές παρθένες: μα δε βλέπετε ότι η Τουρκία είναι αδιάλλακτη; Ναι, η Τουρκία έχει διαχρονικά την ευθύνη για το γεγονός ότι το Κυπριακό παραμένει άλυτο εδώ και 45 χρόνια. Όμως ο κ. Αναστασιάδης όφειλε να σταθεί απέναντι και να δώσει τη μάχη της Κύπρου με σύμμαχο το διεθνές δίκαιο, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, τις διαχρονικές μας θέσεις. Αντ’ αυτού ξεκίνησε να υποβάλλει τους τουρκικούς πόθους. Μας είπε «Να σκεφτούμε νέες ιδέες», «να περιοριστούν οι έρευνες για το φυσικό αέριο στη δική τους οντότητα». Αν είναι δυνατόν. Να κάνει μυστικά τάχα «κοινωνικά» δείπνα και συναντήσεις με τους θιασώτες της λύσης δύο κρατών. Προσπαθεί δηλαδή να μας πει με τρόπο ότι πρέπει να συμφιλιωθούμε με το συρματόπλεγμα, ότι πρέπει να τους παραδώσουμε τη μισή μας πατρίδα. Να το ξεχάσουν! Όσο υπάρχει το ΑΚΕΛ, όσο υπάρχει η ΕΔΟΝ, όσο το Λαϊκό Κίνημα ζει και αναπνέει σε αυτό τον τόπο, θα παλεύουμε για τη λευτεριά, την επανένωση και την ειρήνη. Θα επιμένουμε να αγωνιζόμαστε για να επανενωθεί ο τόπος μας με λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα όπως την περιγράφουν τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Υποθηκεύουν το μέλλον μας. Εκποιούν το παρόν μας. Η περίφημη ρήση του κ. Αβέρωφ Νεοφύτου «κουράστηκα να ψηφίζω νόμους για τις τράπεζες», τα λέει όλα. Καταδίκασαν τη νέα γενιά να δουλεύει για 500 ευρώ το μήνα. Να μην μπορεί να κτίσει τη ζωή της. Να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Όλα αυτά, την ώρα που η οικονομική ολιγαρχία του τόπου και το οικογενειακό περιβάλλον του Προεδρικού, απροκάλυπτα πλουτίζουν με διαβατήρια και πύργους. Κέρδη για τους λίγους, ψίχουλα για τους πολλούς. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των έξι χρόνων διακυβέρνησης του κ. Αναστασιάδη.
Αποδείχτηκε πλέον περίτρανα, ότι εκπροσωπούν ό,τι πιο συντηρητικό και πιο σάπιο. Τρανό παράδειγμα η πολιτική τους για την παιδεία. Σταμάτησαν κάθε προσπάθεια για μεταρρύθμιση και αποφάσισαν ότι τα προβλήματα της παιδείας θα λυθούν αν επιβάλουν τις εξετάσεις τετραμήνων στα σχολεία. Αντιδρούν οι καθηγητές, αντιδρούν οι μαθητές. Τους γράφουν κανονικά και επιμένουν. Αφήνουν τη δημόσια παιδεία σιγά-σιγά να διαλύεται για να κάνουν την ιδιωτική παιδεία μονόδρομο. Κλείνουν τα μάτια μπροστά στην ασυδοσία των ιδιωτικών πανεπιστημίων και μάλιστα θέλουν να τα ενισχύσουν με απελευθέρωση των διδάκτρων τους. Κλείνουν τα αυτιά μπροστά σε απαράδεκτα φαινόμενα που συμβαίνουν στα σχολεία.
Μόνη συνεπής, σταθερή και δυνατή φωνή αντίστασης σε όλα αυτά ήταν και παραμένει το Κόμμα μας, το ΑΚΕΛ, με την ΕΔΟΝ στην πρώτη γραμμή των αγώνων. Μόνη ελπίδα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν σε αυτόν τον τόπο. Μόνη δύναμη που συσπειρώνει γύρω της ανθρώπους που ονειρεύονται μια άλλη Κύπρο, ανθρώπους που προσδοκούν μια άλλη κοινωνία, ποιοτικά ανώτερη.
Το σύνθημα του 32ου Φεστιβάλ είναι σύνθημα αγώνα. Αγώνας για κοινωνία ανθρώπινη και δημοκρατική, απαλλαγμένη από το φασισμό. Θα γίνουμε φορτικοί, αλλά δεν θα κουραστούμε να το λέμε. Ο φασισμός και η ακροδεξιά δεν είναι άποψη. Ο φασισμός και η ακροδεξιά δεν είναι δημοκρατία.
Είναι τα εκατομμύρια πτώματα στα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Είναι οι σφαίρες που σκότωσαν αγωνιστές.
Είναι η φρίκη που φυλάκισε εκατομμύρια κομμουνιστές, εκατομμύρια δημοκράτες.
Είναι τα βρώμικα χέρια που λήστεψαν ολόκληρους λαούς.
Είναι το μίσος που σκορπούν στους αδύνατους.
Είναι η πιο λυσσαλέα αντίδραση του κεφαλαίου, κάθε φορά που το κίνημα βγαίνει μπροστά.
Καμιά υποχώρηση μπροστά τους!
Κανένας συμβιβασμός!
Εμείς υπάρχουμε για να τους σβήσουμε. Για να σβήσουμε το αίμα, για να σβήσουμε τη φρίκη, για να σβήσουμε το μίσος.
Το σύνθημα του 32ου Φεστιβάλ, είναι σύνθημα αγώνα ενάντια σε όλα αυτά που κλέβουν την ελπίδα μας, που σκοτώνουν τα όνειρα μας.
Δεν θα μας κλέψουν τις ζωές μας!
Δεν θα ξεπουλήσουν τα όνειρα μας!
Θα είμαστε για πάντα εδώ!
Κάθε φορά πιο πολλοί! Κάθε φορά πιο αποφασισμένοι! Για το μέλλον που μας αξίζει!
Για το μέλλον της ειρήνης και του σοσιαλισμού!
Ζήτω το 32ο Φεστιβάλ!
