Το 31ο Παγκύπριο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών είναι εδώ! Καλωσορίσατε λοιπόν! Κάθε χρόνο, δίνουμε ραντεβού για να θυμίζουμε σε όλους ότι υπάρχει και αυτό το κομμάτι της κοινωνίας μας. Η νέα γενιά που δεν συμβιβάζεται. Οι νέοι και νέες που ανυπότακτα πολεμούν για τη ζωή και τη λευτεριά. Εμείς, που ξέρουμε πως για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Εμείς που προτάσσουμε την εναλλακτική μας πρόταση στον πολιτισμό. Εμείς που έχουμε ως ασπίδα μας την πίστη στο δίκιο του αγώνα μας και δόρυ την οργανωμένη ταξική πάλη. Αυτή είναι η νεολαία της ΕΔΟΝ.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι άνθρωποι του πολιτισμού και των τεχνών δηλώνουν σταθερά το παρόν τους σε αυτή τη γιορτή. Ακριβώς γιατί ξέρουν, ότι εκεί που τελειώνουν τα όρια του συστήματος που γεννά και αναγεννά την εκμετάλλευση, ξεκινούν τα νιάτα, οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι που στη ματιά τους είναι αναμμένη η φλόγα της επαναστατικής πάλης για μια άλλη κοινωνία. Όπως την πίστη που εκπέμπουν οι στίχοι των μεγάλων μας ποιητών Τεύκρου Ανθία και Θοδόση Πιερίδη, που συμπληρώνονται φέτος 50 χρόνια από το θάνατο τους. Αυτή η πίστη στον αγώνα για λευτεριά και κοινωνική δικαιοσύνη είναι που τους ενέπνευσε στο τεράστιο έργο τους. H παρακαταθήκη που μας άφησαν να συντροφεύει τους καθημερινούς μας αγώνες στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, γενικά στη ζωή, είναι τεράστια.
Τους ευχαριστούμε λοιπόν. Ευχαριστούμε το Θάνο Μικρούτσικο, που παρά τις δυσκολίες δεν μας απαρνήθηκε ούτε αυτή τη φορά. Μαζί με τον Χρήστο Θηβαίο και τη Ρίτα Αντωνοπούλου, θα μας μεταφέρουν πιο πέρα από τις γραμμές των οριζόντων. Ευχαριστούμε τους Βασίλη Παπακωνσταντίνου και Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Ευχαριστούμε τους Γιάννη Κότσιρα, Δημήτρη Μπάση, Γιώτα Νέγκα και Μίλτο Πασχαλίδη που με το αφιέρωμα στον Μάριο Τόκα, θα τιμήσουμε με τον καλύτερο τρόπο τον μεγάλο μας συνθέτη που έφυγε 10 χρόνια πριν.
Θα ήταν παράλειψη μας, να μην ευχαριστήσουμε τους εκατοντάδες ανθρώπους του πολιτισμού, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, μουσικούς, χορευτές, ηθοποιούς, εικαστικούς και παραδοσιακούς τεχνίτες, που θα καλλιεργήσουν την αγωγή της ψυχής μας, θα μας ψυχαγωγήσουν δηλαδή, εξυψώνοντας το πνεύμα μας αυτό το τριήμερο. Πλαισιωμένοι από τους εκατοντάδες εθελοντές, που χωρίς αυτούς δεν θα ήταν δυνατό να στηθεί αυτή η μικρή πολιτεία, με τις τέσσερις σκηνές, τα θεματικά κέντρα, τα στέκια, τα βιβλιοπωλεία, τον παιδότοπο και τόσα άλλα. Μαζί μας, όπως κάθε φορά, δεκάδες ξένες αντιπροσωπείες από αδελφές μας οργανώσεις του εξωτερικού, καθώς βεβαίως και οι συναγωνιστές μας τουρκοκύπριοι.
Είμαστε περήφανοι για τους ανθρώπους του πολιτισμού, που δεν το βάζουν κάτω μέσα στις αντίξοες συνθήκες που δημιουργεί η καπιταλιστική κρίση και ακόμα περισσότερο η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Μια κυβέρνηση ανάλγητη και καταστροφική. Μια κυβέρνηση που αφιερώνει μόλις το 0,2% του κρατικού προϋπολογισμού στους πνευματικούς δημιουργούς αυτού του τόπου. Η ίδια κυβέρνηση, που παίζει με τις τύχες του λαού μας σε όλους τους τομείς. Μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τις ιδεολογικές τους εμμονές και τα μεγάλα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Πως αλλιώς εξηγείται η επικίνδυνη στάση τους απέναντι στον αμερικανοΝΑΤΟϊκό ιμπεριαλισμό και την Ευρωπαϊκή Ένωση; Αυτούς που συνεχίζουν να αιματοκυλίζουν τους λαούς του κόσμου και ιδιαίτερα τους γείτονες μας στη Συρία και στην Παλαιστίνη; Δεν διαμαρτυρήθηκαν καν για τη χρήση των βρετανικών βάσεων σε επιχειρήσεις εναντίον της Συρίας. Δεν είπαν λέξη για τη μετατροπή του τόπου μας σε ορμητήριο και σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο των αιμοσταγών ιμπεριαλιστών. Αντίθετα, συνεχίζουν να φλερτάρουν με τη ΝΑΤΟποίηση της Κύπρου. Με τους εμπνευστές δηλαδή, της καταστροφής του τόπου μας. Δεν θα πάψουμε να το δηλώνουμε, πως ο λαός μας δεν έχει να κερδίσει τίποτε από τη συμμετοχή της χώρας μας σε πολεμοκάπηλες στρατιωτικές συμμαχίες. Μόνο να χάσει. Δεν έχει καμιά θέση το ΝΑΤΟ στην Κύπρο, μα ούτε και η Κύπρος στο ΝΑΤΟ.
Πως αλλιώς εξηγείται η στροφή στο Κυπριακό και οι δηλώσεις του Προέδρου Αναστασιάδη, με τις οποίες αφήνει να νοηθεί ότι στο μέλλον, ίσως να πρέπει να προβληματιστούμε ακόμα και για λύση δύο ανεξάρτητων κρατών, αντί της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας; Δεν μπορεί να συνεχίσει για πολύ καιρό να μετατοπίζει τη συζήτηση και να αποφεύγει την ανάληψη του δικού του μέρους της ευθύνης για το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις. Η αποδοχή του πλαισίου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων από εκεί που έμειναν πριν ένα χρόνο, είναι η μόνη πατριωτική επιλογή. Με αυτό τον τρόπο ή θα οδηγηθούμε στην πολυπόθητη λύση που θα απελευθερώνει και θα επανενώνει την Κύπρο ή που θα είναι ξεκάθαρο σε όλους, ότι την αποκλειστική ευθύνη για το αδιέξοδο την έχει η κατοχική Τουρκία.
Έχουν ήδη τεράστιες ευθύνες για την εθνικιστική στροφή τμημάτων του λαού μας, που μόνο κακά μπορεί να προμηνύει για το μέλλον της διαιρεμένης μας πατρίδας. Με τη στάση τους, ο ΠτΔ και οι συνεργάτες του, οι οποίοι δηλώνουν ότι μοιράζονται κοινές αρχές και αξίες με τους χρυσαυγίτες, ενδυναμώνουν τους φασίστες του ΕΛΑΜ. Δίνουν έδαφος στη δημαγωγία και το λαϊκισμό του νεοφασισμού, πως για όλα τα προβλήματα μας φταίνε οι τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας ή οι ξένοι, πρόσφυγες και μετανάστες, πως μας παίρνουν, λένε, τις δουλειές.
Με τον ίδιο τρόπο ξεπουλούν το δημόσιο πλούτο, αλλά και τις κατακτήσεις του λαού μας. Πως αλλιώς εξηγείται το καλά σχεδιασμένο ξεπούλημα των κυπριακών αερογραμμών, του λιμανιού της Λεμεσού και στις μέρες μας του Συνεργατισμού; Ενώ υποσχέθηκαν στο λαό ότι ο Συνεργατισμός θα επιστρέψει στα χέρια των ιδιοκτητών του, δηλαδή του λαού, τον ξεπούλησαν φορτώνοντας τα χρέη του εκ νέου στον κόσμο. Είναι οι ίδιοι που μεθόδευσαν με τις ενέργειες τους, αυτή την εξέλιξη των πραγμάτων.
Είναι οι ίδιοι που οδήγησαν τα νοσοκομεία σε διάλυση, οι ίδιοι που οδηγούν την παιδεία στην πιο συντηρητική στροφή των πολλαπλών εξετάσεων, της στείρας βαθμοθηρικής γνώσης. Οι ίδιοι, που μετέτρεψαν το δημόσιο βίο σε ένα ατέλειωτο πλιάτσικο βολέματος των ημετέρων, συναγερμοποίησης της κρατικής μηχανής, δικαιώνοντας την κυρίαρχη πλέον αντίληψη ανάμεσα στους νέους, αποστροφής της πολιτικής και ενδυνάμωσης των πιο αντιδραστικών κύκλων της κοινωνίας.
Σε αυτή την επικίνδυνη τροπή των πραγμάτων, δεν είναι άμοιροι ευθυνών τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, που μόνο ενδιάμεσος δεν είναι. Αποδείχτηκαν σε πάρα πολλές περιπτώσεις, ως ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης στη δεξιά στροφή μεγάλου μέρους της κοινωνίας μας.
Όσο όμως αυτοί τρώνε με χρυσά κουτάλια στις πλάτες του λαού μας, άλλο τόσο εμείς πεισμώνουνε αντλώντας διδάγματα από το παρελθόν μας για να οικοδομήσουμε το μέλλον. Διακόσια χρόνια πριν, ήρθε στη ζωή ο Καρλ Μαρξ που μαζί με τον Ένγκελς φώτισαν το δρόμο στους απανταχού καταπιεσμένους. Μας χάρισαν τα εργαλεία που χρειαζόμαστε για να αναλύουμε διαλεκτικά τα φαινόμενα, τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τα όρια του συστήματος, μα και την προοπτική να σπάσουμε τις αλυσίδες μας για τη νέα κοινωνία. 150 χρόνια πριν, με το Κομμουνιστικό Μανιφέστο έκαναν την αρχή.
Στον ίδιο δρόμο, είναι που έγιναν οι σκληροί απεργιακοί αγώνες του 1948 στην Κύπρο, που γιορτάζουμε φέτος τα 70χρονα τους. Στον ίδιο δρόμο ήταν που την ίδια χρονιά άνθισε το κίνημα των μορφωτικών, πολιτιστικών και αθλητικών συλλόγων σε όλη την Κύπρο, που ήρθαν να κάνουν τα σκοτάδια φως για χιλιάδες αμόρφωτους και καταπιεσμένους εργάτες και νέους. Στον ίδιο δρόμο πορεύτηκε και ο σύντροφος Εζεκίας Παπαϊωάννου, εκ των ιστορικών ηγετών του τιμημένου Κόμματος του Εργαζόμενου Λαού, του ΑΚΕΛ, που κλείνουν φέτος 110 χρόνια από τη γέννηση και 30 από το θάνατο του.
Στον ίδιο δρόμο βαδίζουμε κι εμείς, με την ελπίδα να φανούμε αντάξιοι της ιστορικής μας αποστολής. Με τη σιγουριά πως «Δε γονατίζει ο ανυπότακτος λαός που πολεμά για μια ιδέα, για τη ζωή και τη λευτεριά», συνεχίζουμε αγέρωχα τον αγώνα μέχρι τη νίκη.
Ζήτω το 31ο Παγκύπριο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών!
Ζήτω η ΕΔΟΝ!
Ζήτω η Κύπρος μας!