«Οι αληθινοί δάσκαλοι του θεάτρου συχνά απαντώνται εκτός σκηνής. Και γενικώς δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για το θέατρο ως μηχανισμό αντιγραφής συμβάσεων ή αναπαραγωγής κοινοτυπιών. Επικεντρώνονται περισσότερο στην πηγή της παρόρμησης, τα πραγματικά ζωογόνα ρεύματα που τείνουν να υπερβούν τις θεατρικές αίθουσες και τα πλήθη που είναι διατεθειμένα να αντιγράψουν έναν οποιοδήποτε κόσμο».
Μήνυμα Παγκόσμιας Μέρας Θεάτρου 2015 από τον Krzysztof Warlikowski
Από το 1961 και έπειτα, η 27η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Η ημέρα αυτή αποτελεί την ετήσια γιορτή της διεθνούς θεατρικής κοινότητας και πρωτοεμφανίσθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Εορτάζεται κάθε χρόνο με θεατρικά δρώμενα και άλλες συναφείς με το θέατρο εκδηλώσεις, που διοργανώνονται από διάφορους φορείς ανά το παγκόσμιο.
Για την ΕΔΟΝ, όπως άπειρες φορές έχουμε διατυπώσει, ο πολιτισμός αποτελεί από τον καιρό της ίδρυσής της, ένα από τους σημαντικότερους πυλώνες της δράσης της. Το θέατρο, ως μια ολοζώντανη μορφή τέχνης και πολιτισμού, κατέχει διαχρονικά το δικό της ξεχωριστό ρόλο στη γέννηση, τη ζωή και τη δράση της ΕΔΟΝ και του Λαϊκού Κινήματος της Κύπρου. Αυτό επιβεβαιώνεται περίτρανα και από τη θεατρική δράση που αναπτύσσει η κάθε μας Επαρχιακή Οργάνωση κάθε χρόνο, αλλά και γενικότερα από τη βαρύτητα που το ίδιο το Κ.Σ. της ΕΔΟΝ δίνει σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις.
Το θέατρο συχνά περιθωριοποιείται, ακριβώς γιατί ως τέτοιο, αποτελεί κραυγή κατά του σάπιου συστήματος, αποτελεί τη φωνή απελπισίας κάθε αδικημένου και αποτελεί τον εκφραστή της λαϊκής θέλησης. Πόσο δυνατά μηνύματα στέλνει άραγε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γράφοντας: «Χρειάζονται πολλά, τον κόσμο για ν’ αλλάξεις: Οργή κι επιμονή. Γνώση κι αγανάχτηση. Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά. Ψυχρή υπομονή κι ατέλειωτη καρτερία. Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου. Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε» (Θεατρικό έργο Η απόφαση, 1930).
Το θέατρο λοιπόν για εμάς, αποτελεί πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Αποτελεί παραγωγή πολιτισμού. Αποτελεί διέξοδο στην υποκουλτούρα που προωθείται. Αποτελεί και ταυτόχρονα μέσο άσκησης κριτικής στα όσα καταρρακώνουν το ηθικό της νέας γενιάς –και όχι μόνο.
Πολιτιστικό Γραφείο
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
26/03/2015