Από το 1993 η παγκόσμια κοινότητα με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, τηρεί τη 17η Οκτωβρίου κάθε χρόνου ως Διεθνή Ημέρα εξάλειψης της φτώχειας.
Σύμφωνα με τα παγκόσμια στατιστικά στοιχεία, υπολογίζεται ότι 1 δις άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας με λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα, 50.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα, από τη φτώχεια και την πείνα, 600 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και 10 εκατομμύρια από αυτά, πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα. Από επιστημονικές μελέτες, οι άνθρωποι που ζουν κάτω από αυτές τις οικονομικές συνθήκες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να νοσήσουν από ψυχικές ασθένειες, να εθιστούν στις εξαρτησιογόνες ουσίες και τα ναρκωτικά.
Εάν κάποιος δει πίσω από τους παγερούς αριθμούς, θα αντιληφθεί πολύ εύκολα το μέγεθος της ανθρώπινης καταστροφής. Το ερώτημα όμως που προκύπτει από αυτά τα στοιχεία σχετικά με τον πλούτο της γης είναι εύλογο. Πού πάει ο παραγόμενος πλούτος; Ποιοι τον καρπούνται και τόσοι άνθρωποι υποφέρουν; Σήμερα το φτωχότερο 40% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 5% του παγκόσμιου πλούτου, την ώρα που στο πλουσιότερο 20% αντιστοιχεί το 75%.
Για τους πολιτικούς εκπρόσωπους του μεγάλου κεφαλαίου και το ίδιο το κεφάλαιο, οι κρίσεις είναι αναγκαίες. Όχι μόνο για να μοιράζουν και να ξαναμοιράζουν την πίτα των κερδών, αλλά και για να βρίσκουν την ευκαιρία να επιτίθενται στα δικαιώματα των εργαζομένων και των νέων. Για να βρίσκουν άλλοθι να αποσπούν σε μικρό χρονικό διάστημα, όσα οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν και κέρδισαν μέσα σε δεκαετίες. Αυτός είναι ο καπιταλισμός, βάρβαρος και απάνθρωπος. Απορρίπτουμε τις ακραίες και νεοφιλελεύθερες προσεγγίσεις που οδηγούν σε περαιτέρω ύφεση, σε ξήλωμα του κοινωνικού κράτους και κοινωνικό μαρασμό, αυξάνουν την ανεργία και τη φτώχεια και υποβαθμίζουν σημαντικά το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Αυτές οι πολιτικές δυστυχώς είναι αυτές που εφαρμόζονται από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση φτωχοποιώντας τους λαούς, οδηγώντας τους στον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση.
Στον τόπο μας, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα με την περαιτέρω όξυνση της κρίσης, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τί θα πει φτώχεια και εξαθλίωση. Τα προβλήματα αυτά όπως διαφαίνεται θα συνεχίσουν να εντείνονται, την ίδια στιγμή που οι κυβερνώντες δίνουν την εντύπωση ότι η κυπριακή κοινωνία πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Την ίδια στιγμή που: α) εκατομμύρια θα ξοδευτούν για δημιουργία υφυπουργείων, β) περικόπτονται βασικές ανάγκες των εργαζομένων και των νέων. Αυτά προκύπτουν από τον προϋπολογισμό, για τον οποίο θα ξεκινήσει η συζήτηση στη Βουλή και δεν είναι προϊόν φαντασίας.
Η κυβέρνηση του Δημοκρατικού Συναγερμού, ως κύριος εκφραστής του κεφαλαίου της Κύπρου, προτείνει τα ίδια μέτρα για την έξοδο από την κρίση, με αυτά που οδήγησαν τους λαούς της Ευρώπης στη φτώχεια, τον υποσιτισμό, την ανέχεια και την εξαθλίωση.
Στις συνθήκες της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού, ο μόνος δρόμος για την κυπριακή νεολαία είναι η συμπόρευση με την ΕΔΟΝ και το Λαϊκό Κίνημα της Κύπρου, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για πρόοδο, ισότητα, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια και για κοινωνική δικαιοσύνη, για να καταστεί ο κυπριακός λαός αφέντης στη χώρα του.
Γραφείο Τύπου
ΚΣ ΕΔΟΝ
16 Οκτωβρίου 2013
