Του Αντρέα Παναγιώτου
Διεθνολόγος
Μέλος Κ.Σ. ΕΔΟΝ
Παραφράζοντας μια φράση του Μενέλαου Λουντέμη, θα έλεγα πως τον τελευταίο τούτο χρόνο στον τόπο αυτό ειπώθηκαν τα χειρότερα ψέματα της Ιστορίας. Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια, μια και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα 'λεγαν. Και δε θα μπορούσε να ταιριάζει περισσότερο στην προσπάθεια της κυβέρνησης του ΔΗΣΥ και των ακολουθούμενων από αυτούς ΜΜΕ, να κάνουν το άσπρο μαύρο. «Πάμε καλά», «δύσκολη διαπραγμάτευση του Προέδρου Αναστασιάδη με την Τρόικα», «θα περάσουμε δύσκολα, αλλά θα τα καταφέρουμε» και άλλα πολλά φαιδρά.
Τα στοιχεία, όμως, άλλα δεικνύουν. 14,000 άποροι μαθητές, πέραν των 70,000 ανέργων, συνταξιούχοι που καλούνται να ζητιανεύουν από το κράτος για να ζήσουν, το 1/3 των νέων να μεταναστεύει. Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης και του ΔΗΣΥ, έγκειται στην προσπάθεια να πείσουν την κοινωνία πως πρέπει να δεχτούμε – κι άλλες – μειώσεις μισθών, αποκοπή επιδομάτων, το ξεσπίτωμα χιλιάδων συμπατριωτών μας, γιατί αυτά, λένε, θα μας οδηγήσουν γρήγορα σε τροχιά ανάπτυξης. Ναι, βέβαια. Όπως οδήγησαν σε τροχιά ανάπτυξης την Ελλάδα μετά από 5 χρόνια σκληρής λιτότητας, την Ισπανία, την Πορτογαλία…
Αυτό, όμως, που έχει ιδιαίτερη σημασία, παρ’ όλες τις θορυβώδεις διακηρύξεις των κυβερνώντων, είναι η ίδια η αυτό-ακύρωση της πολιτικής και των επιχειρημάτων τους. Γιατί; Εδώ και ένα χρόνο, οι κυβερνώντες βάλθηκαν να μας πείσουν πως οι μαθητές, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, οι άνεργοι, όλοι, πρέπει να αποδεχτούν πως «όπως έχουν τα πράγματα», οι μειώσεις και οι αποκοπές είναι επιβαλλόμενες. Ότι, δηλαδή, δε θα πρέπει να διαμαρτύρονται, γιατί, αυτά θα μας οδηγήσουν τάχατες στην ανάπτυξη.
Δεν αυτό-ακυρώνουν, όμως, οι ίδιοι την πολιτικήτους, όταν πραγματοποιούν εκστρατείες συλλογής γραφικής ύλης για μαθητές που δεν μπορούν να τους τα προσφέρουν οι οικογένειες τους, εξαιτίας ακριβώς των ίδιων μέτρων που «επιβάλλεται» να παρθούν για να «σωθεί» η οικονομία μας; Δεν αφοπλίζονται οι ίδιοι από τα επιχειρήματα τους, όταν καλούν τους συμπολίτες μας να προσφέρουν από το ήδη μειωμένο εισόδημα τους, για να στηρίξουν οικογένειες που βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση, την ίδια ώρα που υπερασπίζονται καθημερινά τα μέτρα αυτά που οδήγησαν τις οικογένειες στη θέση αυτή;
Η αλήθεια είναι ότι, γνωρίζουν και οι ίδιοι πως ο δρόμος του μνημονίου και των πολιτικών λιτότητας είναι αδιέξοδος. Το απέδειξε η εμπειρία της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας. Αλλά, το είπαν και οι ίδιοι. «Το μνημόνιο είναι το μανιφέστο μας».
Δυστυχώς, το ρόλο του κοινωνικού κράτους, καλούνται να τον διαδραματίσουν οι πολίτες με την αλληλεγγύη τους και εταιρείες με τις εισφορές τους. Εδώ μας έχουν φτάσει.
Το ζήτημα είναι, θα τους αφήσουμε να μας ρίξουν ακόμα πιο κάτω;
16 Σεπτεμβρίου 2014
