«Αγαπητοί σύντροφοι της αδελφής μας οργάνωσης ΕΔΟΝ,

Εκ μέρους της κεντρικής επιτροπής της ULDY, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας για την ευκαιρία αυτή που μας δίνεται, ιδιαίτερα με τα όσα συντελούνται τώρα στον Λίβανο και τη Μέση Ανατολή. Πιστεύουμε ότι είναι πολύ σημαντικό να ευαισθητοποιήσουμε τη νεολαία και τον κόσμο διεθνώς σχετικά με τον αγώνα που δίνουμε καθημερινά.» Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής της ULDY

«Αγαπητοί σύντροφοι,

Κατ' αρχήν, εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΔΟΝ, να ευχαριστήσουμε εσάς και όλους τους συντρόφους της ULDY για την οργάνωση και τη φιλοξενία της αποστολής αλληλεγγύης της ΕΔΟΝ στον Λίβανο. Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στη Βηρυτό, αρκετά πράγματα τράβηξαν την προσοχή μας σχετικά με την πολιτική κατάσταση στη χώρα. Αυτά τα πράγματα δεν είναι γνωστά στην κυπριακή νεολαία και κοινωνία και φυσικά χρειάζονται την ανάλυση και την προσέγγισή σας για να εξηγηθούν και να κατανοηθούν.» Εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΔΟΝ

Ξεκινώντας αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, δώστε μας μια εικόνα της τρέχουσας πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης στον Λίβανο. Ποιες είναι οι κύριες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η λιβανέζικη νεολαία και η εργατική τάξη αυτή τη στιγμή;

Στον Λίβανο κυβερνά ένα νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα το οποίο έχει συσσωρεύσει τον πλούτο  εδώ και δεκαετίες για τους τραπεζίτες και τους μεγαλοϊδιοκτήτες ακινήτων εις βάρος του λαού και της κοινωνικής πρόνοιας. Περιθωριοποίησε την παραγωγή και βασίστηκε στα γρήγορα κέρδη, διαλύοντας τον δημόσιο τομέα και ενισχύοντας τον ιδιωτικό.

Οι οικονομικές πολιτικές του λιβανικού συστήματος που βασίζονται στον υψηλότοκο δανεισμό και επωφελούνται από τη μετανάστευση των νέων, διεύρυναν τις αντιφάσεις του και οδήγησαν στην κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού και τραπεζικού του συστήματος το 2019. Ενώ το λιβανέζικο σύστημα προσπαθεί να αναπαραχθεί, με σαφείς ταξικές αλλαγές στην κοινωνία, σήμερα οι μη κυβερνητικές οργανώσεις έχουν εισέλθει βίαια στη λιβανέζικη οικονομία και το σύστημα έχει αναδιατάξει τις πελατειακές σχέσεις του με τον λαό, ενώ ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας ζει στη φτώχεια και οι απολαβές του είναι λιγότερες από τον κατώτατο μισθό.

Οι νέοι δυσκολεύονται να αποκτήσουν πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και αυτό συμβαίνει λόγω των υψηλών διδάκτρων των ιδιωτικών πανεπιστημίων και της περιθωριοποίησης των δημόσιων πανεπιστημίων. Οι οικογένειες υποφέρουν από την απουσία ενός δίκαιου συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Οι βασικές ανάγκες της λιβανέζικης κοινωνίας όπως τα φάρμακα, τα τρόφιμα και τα καύσιμα βρίσκονται υπό τον έλεγχο των εισαγωγικών εμπόρων και το κράτος παραμελεί την παροχή βασικών υπηρεσιών. Όλες οι ανάγκες μας βασίζονται στον ιδιωτικό τομέα. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι το ρεύμα αφού παρόλο που θεωρητικά παρέχεται από το κράτος, οι άνθρωποι εξαρτώνται από τις ιδιωτικές γεννήτριες. Τα δίκτυα ύδρευσης, μεταφορών και επικοινωνίας είναι ερειπωμένα και σε αποσύνθεση.

Θρησκευτικές ομάδες, παρακρατικές και άλλες φαίνεται να ελέγχουν τη χώρα και τους θεσμούς της. Είναι αλήθεια αυτό; Ποια είναι η βασική αιτία αυτής της κατάστασης;

Ο Λίβανος δεν κυβερνάται από θρησκευτικές ομάδες, αυτό κάθε αυτό, όμως το λιβανέζικο σύστημα βασίζεται στον σεχταρισμό ως εργαλείο αναπαραγωγής του. Η λιβανέζικη κοινωνία είναι ποικιλόμορφη από την άποψη των αιρέσεων και οι αιρέσεις αυτές κυβερνώνται από πολιτικά κόμματα που κυριαρχούν σε περιοχές ανάλογα με τη θρησκευτική τους κατανομή. Αυτά τα κόμματα επιδιώκουν να διατηρήσουν τα συμφέροντα της σεκταριστικής αστικής τάξης.

Ελλείψει του αποτελεσματικού ρόλου του κράτους στη λιβανέζικη κοινωνία, τα κόμματα αυτά διαδραματίζουν το ρόλο τους συνδέοντας περιθωριοποιημένες τάξεις εντός των σεχτών με τη σεκταριστική αστική τάξη, μέσω ενός δικτύου πελατειακών σχέσεων που βασίζονται στην απασχόληση, την εκπαίδευση, τον εκτοπισμό και άλλα ζητήματα που συνδέουν τους φτωχούς με τις σέχτες τους.

Αυτή η επίδοση των λιβανέζικων κομμάτων αντανακλάται και στην πολιτική εξουσία, τους κρατικούς θεσμούς, τις κυβερνητικές θέσεις εργασίας και τα συνδικάτα, συμβάλλοντας στη διάλυση της ταξικής αλληλεγγύης μεταξύ περιθωριοποιημένων ομάδων από διαφορετικές αιρέσεις και διατηρώντας έτσι τις συνδέσεις τους με τα σεχταριστικά κόμματα.

Ποιες είναι οι προτεραιότητες στην ατζέντα της ULDY, αντιμετωπίζοντας αυτή την κατάσταση; Πώς οργανώνεστε και πώς προσπαθείτε να κινητοποιήσετε τη λιβανέζικη νεολαία;

Το λιβανέζικο σύστημα έχει πράγματι ελέγξει τη συλλογική συνείδηση των ανθρώπων και έχει καταφέρει να εδραιώσει τις ταξικές, σεχταριστικές και ρατσιστικές ιδέες του μέσα στην κοινωνία χρησιμοποιώντας τα μέσα ενημέρωσης, τα σχολεία που συνδέονται με το κάθε κόμμα, τα πανεπιστήμια, τα διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τα εργατικά συνδικάτα.

Ως εκ τούτου, η Ένωση Δημοκρατικής Νεολαίας του Λιβάνου (ULDY) πιστεύει ότι η θεμελίωση του αγώνα κατά του λιβανέζικου συστήματος απαιτεί αναγκαστικά τον επαναπροσανατολισμό της ταξικής πάλης μεταξύ των νέων. Αυτό το επιτυγχάνουμε μέσω της ευαισθητοποίησης και της συζήτησης των πολιτικών μας θεμάτων και των κοινών μας προβλημάτων, της διοργάνωσης σεμιναρίων, ομάδων συζήτησης, εκπαιδευτικών κατασκηνώσεων και του φοιτητικού ακτιβισμού ειδικά στα πανεπιστήμια. Συμμετέχουμε επίσης σε σχέδια δράσης, μαθήματα και καθήκοντα για τη λαϊκή ανθεκτικότητα (πρώτες βοήθειες και βοήθεια για περιθωριοποιημένες κοινότητες στις γειτονιές κ.λπ.), τα οποία μας επιτρέπουν να διευρύνουμε το πεδίο της συζήτησης μέσα στις κοινότητες.

Τα μάτια της διεθνούς κοινότητας είναι στραμμένα στην Παλαιστίνη και στη γενοκτονία που λαμβάνει χώρα στην παλαιστινιακή γη. Παρόλο που γνωρίζουμε ότι οι ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις επιτίθενται επίσης στο Λίβανο, χωρίς καμία απάντηση ή δήλωση από την επίσημη λιβανέζικη κυβέρνηση. Πώς το αντιμετωπίζει αυτό η λιβανέζικη νεολαία;

Σήμερα η Παλαιστίνη βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν αποικιοκρατικό πόλεμο στον οποίο η κατοχή επιδιώκει να επεκτείνει το αποτύπωμα των οικισμών για να εξυπηρετήσει τα παγκόσμια ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και τις διασταυρούμενες περιφερειακές αστικές τάξεις. Αυτό συμβαίνει μέσα από πράξεις γενοκτονίας και τις πιο βάναυσες μορφές εγκλημάτων εναντίον του λαού στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ. Ενώ ο Παλαιστινιακός Λαός και η αντίστασή του στέκονται σταθερά ενάντια στην ισραηλινή κατοχή, η λιβανέζικη αντίσταση παίζει το ρόλο της στη στήριξη του Παλαιστινιακού Λαού και της αντίστασής του και στην αποτροπή της επέκτασης του πολέμου.

Μπροστά στους βομβαρδισμούς του Ισραήλ σε χωριά και πόλεις του νότιου Λιβάνου, στο μαρτύριο που περνούν άμαχοι, δημοσιογράφοι και οι αντιστασιακές δυνάμεις, οι λιβανέζικες αρχές σιωπούν για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στο εξωτερικό. Ταυτόχρονα, για να κατευνάσουν την παγκόσμια αστική τάξη από την οποία το λιβανέζικο καθεστώς δανείζεται εδώ και δεκαετίες και της οποίας τα προϊόντα εισάγει στην αγορά μας. Επιπλέον, οι λιβανέζικες αρχές διατηρούν τις σχέσεις τους με τα περιφερειακά συστήματα ούτως ώστε να συνεχίσουν οι διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ για να οριοθετήσουν τα χερσαία σύνορα του Λιβάνου μετά την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων του.

Απέναντι στην κατοχή και τη στάση του λιβανέζικου καθεστώτος, απέναντι στα εγκλήματα του, υπάρχουν διάφορες λαϊκές και νεανικές αντιδράσεις. Κάποιοι άνθρωποι στο Νότο θεωρούν ότι η αντίσταση στέκεται από τις περιοχές τους και τη νεολαία τους, θεωρώντας ότι αυτό αρκεί και αγνοώντας έτσι τη θέση του κράτους. Εντωμεταξύ, κάποιοι θεωρούν αναγκαία την «εξουδετέρωση» του Λιβάνου από τον συνεχιζόμενο πόλεμο και οι θέσεις αυτές καθορίζονται από τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα στις περιοχές αυτές.

Βλέπουμε επίσης τη νεολαία, τους αριστερούς και πολλούς συντρόφους και φίλους να υψώνουν τη φωνή τους, καταδικάζοντας τις επαίσχυντες πράξεις του λιβανέζικου καθεστώτος και των περιφερειακών συστημάτων, απορρίπτοντας τα εγκλήματα της κατοχής στη Γάζα και το νότιο Λίβανο. Είναι τα ίδια άτομα που αντιτάχθηκαν στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του λιβανέζικου καθεστώτος το 2015 και το 2019, που συμμετείχαν σε φοιτητικές κινητοποιήσεις για το Πανεπιστήμιο του Λιβάνου, πιο πρόσφατα το 2019.

Είναι αυτοί που μοιράζονται την ευαισθητοποίηση του κόσμου σχετικά με την οικουμενικότητα της σύγκρουσης και τη σύνδεση μεταξύ της λιβανέζικης και της παλαιστινιακής αντίστασης. Είναι αυτοί που συζητούν για τη θέση της αποικιοκρατικής κατοχής στην περιοχή από την οποία υποφέρουν όλοι οι λαοί της, για να ανακατευθύνουν τον υπάρχοντα κοινό αγώνα ενάντια στην κατοχή και τα συνένοχα ή σιωπηλά καθεστώτα.

Βρίσκεστε στη θέση του αντιπροέδρων της WFDY (Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών). Ποιες θεωρείτε, ως μέρος της ηγεσίας της Ομοσπονδίας, ότι είναι οι κύριες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει σήμερα η WFDY σχετικά με τη σημερινή διεθνή κατάσταση (με την αυξανόμενη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα σε διάφορα μέρη κ.λπ.);

Μπροστά στην κλιμάκωση της βίας και της ιμπεριαλιστικής επέκτασης, στην εντατικοποίηση της καταστολή των λαών τους ώστε να προστατευθούν τα συμφέροντα των καθεστώτων και των αστικών τους τάξεων, σε μια εποχή που η κλιμάκωση της σύγκρουσης είναι πιο εμφανής από ποτέ, είναι απαραίτητο να διατηρηθεί το παγκόσμιο αριστερό πλαίσιο που ενώνει τους προοδευτικούς και τους αντιιμπεριαλιστές παγκοσμίως.

Είναι σημαντικό να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον στους αγώνες μας στις χώρες μας αλλά και τον παγκόσμιο αγώνα κατά της κυβερνητικής καταστολής και να αντισταθούμε στις πολιτικές που στοχεύουν στη φίμωση των λαών. Επιπλέον, είναι επιτακτική ανάγκη να εντείνουμε τις συναντήσεις και τις συζητήσεις μας για να αποσαφηνίσουμε τη συνολική εικόνα και να ενεργοποιήσουμε την παγκόσμια λαϊκή δράση ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τα εργαλεία του και τις αντιδραστικές δυνάμεις στον κόσμο.

Τέλος, ένα μήνυμα για τους αναγνώστες μας, τα μέλη της ΕΔΟΝ και την κυπριακή νεολαία.

Συνέντευξη από τη Soukaina M. Basma,  επικεφαλής Διεθνών Σχέσεων της Κ.Ε. της Ενιαίας Δημοκρατικής Ένωσης Λιβάνου (ULDY).Συνέντευξη/Επιμέλεια: Αλέξης Παναγιώτου, Μέλος Γραφείου Διεθνών Σχέσεων Κ.Σ. ΕΔΟΝ.