Tου Δημήτρη Χαραλάμπους
Μέλος Συντακτικής Επιτροπής «Ν»
Πέρασε κιόλας ένας ολόκληρος χρόνος από τη μαύρη εκείνη μέρα του Ιούνη που ο ακριβός μας σύντροφος, ο αγωνιστής, ο ιστορικός μας Ηγέτης, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Δημήτρης Χριστόφιας, μας άφησε.
Ο Δημήτρης της καρδιάς και της ταξικής μας συνείδησης, αυτός ο «χειρώνακτας ανθρωπιάς και αχθοφόρος του χρέους» που έβγαλε πραγματικά από τα στήθη του και έδωσε την καρδιά του στην Αθάνατη Εργατιά, έμελλε να καταγραφεί στην ιστορία ως ο Άνθρωπος που στάθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα της κυπριακής αριστεράς, πρώτος μεταξύ ίσων και ίσος μεταξύ πρώτων.
Ο σύντροφος Δημήτρης Χριστόφιας, υπήρξε πρωτοπόρο στέλεχος του κόμματός μας, του ΑΚΕΛ, που με τη ζωή και τη στάση του τίμησε τα κόκκινα λάβαρα του Λαϊκού Κινήματος, ανύψωσε τη σημαία της Κύπρου μας ψηλά και άφησε έντονη και άσβεστη τη σφραγίδα του στη σύγχρονη ιστορία του νησιού μας. Υπηρετώντας την αγαπημένη του πατρίδα από τα πιο ψηλά αξιώματα, αυτά του Προέδρου της Βουλής και του Προέδρου της Δημοκρατίας, παρέμενε πάντα και πάνω από όλα Άνθρωπος, ο δικός μας προσφιλής σύντροφος, ο Δημήτρης μας!
Ο Δημήτρης Χριστόφιας αγωνίστηκε, πάλεψε, μόχθησε και αφιέρωσε όλη του την ψυχή και ύπαρξη στην υπεράσπιση του εργάτη, του απλού καθημερινού ανθρώπου του μόχθου και της βιοπάλης και των αδικημένων γενικότερα. Πάλεψε για να πραγματώσει το όνειρό του να δει μια κοινωνία πιο ανθρώπινη και δίκαιη, χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, οραματιζόμενος ‘μια Κύπρο επανενωμένη, πατρίδα όλων των παιδιών της’, όπως συνήθιζε να λέει.
Με καταγωγή από μια φτωχή εργατική οικογένεια, ρίχτηκε από νωρίς στη σκληρή βιοπάλη αλλά και στον ταξικό αγώνα, αντιλαμβανόμενος πως μονάχα μέσα από την οργανωμένη πάλη θα μπορούσαν να κατακτηθούν τα δίκαια της εργατικής τάξης. Στα δεκατέσσερα του χρόνια έγινε μέλος της ΠΕΟΜ ενώ ταυτόχρονα ξεχώρισε μέσω της δράσης του στο τοπικό Λαϊκό Κίνημα, του χωριού του, Δικώμου.
Το κόμμα, διακρίνοντας το πάθος του αλλά και τη χαρισματική του φυσιογνωμία, τον επέλεξε για να σπουδάσει στη Σοβιετική Ένωση, με παραίνεση μάλιστα του τότε Γενικού Γραμματέα, Εζεκία Παπαϊωάννου, που τον ξεχώρισε από την πρώτη τους γνωριμία. Με την επιστροφή του από τις σπουδές, το 1974 μπαίνει στον επαγγελματικό μηχανισμό της οργάνωσης και αναλαμβάνει πρώτα τη θέση του Οργανωτικού Γραμματέα και έπειτα αυτή του Γενικού Γραμματέα.
Το πραξικόπημα και η εισβολή δημιούργησαν νέες, ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες για την ΕΔΟΝ την οποία ο Δημήτρης Χριστόφιας υπηρέτησε από τη θέση του Γενικού Γραμματέα και που μαζί με τους συναγωνιστές του την κατέστησαν ισχυρή και πρωτοπόρα στην πάλη ενάντια στον φασισμό, με σκοπό την επανένωση της μοιρασμένης μας πατρίδας.
Η ΕΔΟΝ υπό την αστείρευτη αγάπη του Δημήτρη Χριστόφια για την πολυαγαπημένη του πατρίδα αλλά και υπό τη σοφή του καθοδήγηση, έθεσε ως κορυφαία προτεραιότητα την επαναπροσέγγιση με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας. Τρανή απόδειξη της αγάπης του ιστορικού μας ηγέτη για την πατρίδα μας, η εφεύρεση και διάδοση του συνθήματος: «Οι Τούρκοι της Κύπρου δεν είναι εχθροί μας, οι Τούρκοι της Κύπρου είναι αδερφοί μας», τρία μόλις χρόνια μετά την εισβολή. Ένα σύνθημα στο οποίο ο ίδιος πίστευε βαθιά και το οποίο οι ΕΔΟΝίτισσες και οι ΕΔΟΝίτες βροντοφωνάζουν μέχρι και σήμερα, συνεχίζοντας να αγωνίζονται για τον ίδιο σκοπό και τα ίδια ιδανικά με τα οποία μας γαλούχησε ο δικός μας Δημήτρης και οι ακριβοί μας σύντροφοι.
Το 1982, ο σύντροφος Δημήτρης Χριστόφιας έγινε μέλος της Κ.Ε του ΑΚΕΛ και το 1986 μέλος του πολιτικού γραφείου του κόμματος, ενώ το 1988 εξελέγη στη θέση του Γ.Γ του κόμματος. Όλα αυτά τα χρόνια συνέχιζε να αναφέρεται στην ΕΔΟΝ ως το «χρυσό απόθεμα» και φρόντιζε το κόμμα να δίνει πάντοτε ιδιαίτερη έμφαση σε όσα αφορούσαν τη νεολαία, τους μαθητές, τους φοιτητές και τους εργαζόμενους φυσικά, αποδεικνύοντάς το έμπρακτα και από την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας αποτελούσε υπόδειγμα στελέχους και κομμουνιστή, ενώ όλη του η ιδεολογία περιστρεφόταν γύρω από τον στόχο τόσο του ιδίου όσο και του κόμματός μας, του ΑΚΕΛ, αλλά και της ΕΔΟΝ, να απαλλάξουμε την κοινωνία από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για έναν πιο δίκαιο κόσμο και για μια πατρίδα που να μην ξεχωρίζει τα ίδια της τα παιδιά.
Εφαρμόζοντας στην πράξη τον Μαρξισμό – Λενινισμό, ο Δημήτρης Χριστόφιας έθετε πάντοτε στις προτεραιότητες του κόμματος την διεθνιστική δράση, επαναλαμβάνοντας ότι η εργατική τάξη είναι ενιαία και ως τέτοια πρέπει να αγωνίζεται.
Δε θα μπορούσε ποτέ να λείπει από τους αγώνες του, ο απλός καθημερινός άνθρωπος, ο απλός εργάτης, τον οποίο έθετε πάντοτε στο επίκεντρο της δράσης του, με έναν τρόπο ευαίσθητο και ουσιαστικό. Άλλωστε, γι’ αυτόν αφιέρωσε όλο του το είναι. Για μια κοινωνία πιο δίκαιη και πιο γενναιόδωρη για την ‘Αθάνατη Εργατιά’, άξιο τέκνο της οποίας αποτελούσε κι ο ίδιος φυσικά.
Η ισότητα και η ισοτιμία των φύλων, η απαλλαγή της κοινωνίας μας από κάθε είδους διάκριση και εκμετάλλευση, αλλά και η ιδιαίτερη αγάπη του για τις τέχνες και τον πολιτισμό ήταν επίσης έντονα χαρακτηριστικά του, τα οποία μέσα από τη δική του στάση μεταφέρθηκαν και στις επόμενες γενιές στελεχών.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος μας την στιγμή των ανατροπών και της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, καλούμενος να διαχειριστεί κρίσιμες στιγμές για το ΑΚΕΛ. Κατορθώνοντας να οδηγήσει το κόμμα μας με ασφαλή ρότα μακριά από την κρίση, διαφύλαξε την κομμουνιστική ιδεολογία του και τον ταξικό-αντιιμπεριαλιστικό του χαρακτήρα, όχι μόνο αφήνοντας αλώβητα αυτά του τα θεμελιώδη συστατικά στοιχεία, αλλά κατορθώνοντας μέσα σε αυτές τις απαιτητικές και δύσκολες συνθήκες να ενισχύσει περαιτέρω το κόμμα μας.
Στα κατοπινά χρόνια το ΑΚΕΛ ευτύχησε να ενδυναμωθεί, έχοντας στο πηδάλιό του έναν άξιο ηγέτη που συνέχιζε στα βήματα και τις παρακαταθήκες των προκατόχων του, κατακτώντας τα μεγαλύτερα ποσοστά σε βουλευτικές εκλογές. Ενώ ποτέ δεν σταμάτησε να αγωνίζεται με πείσμα, αφοσίωση και πίστη για τα δίκαια της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων.
Ο μονάκριβός μας σύντροφος έφυγε, αλλά μας αφήνει πλούσια παρακαταθήκη τον πατριωτισμό, τη γνησιότητα, την αυθεντικότητα, την ειλικρίνεια, τους αμέτρητους αγώνες του για τη δικαιοσύνη και το δίκιο της Αθάνατης Εργατιάς, την ανιδιοτελή προσφορά του στον απλό εργάτη, τον μεροκαματιάρη άνθρωπο. Γιατί, αυτός ήταν ο Δημήτρης Χριστόφιας. Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ, ο οραματιστής, ο επαναπροσεγγιστής, ο γνήσιος ΗΓΈΤΗΣ.
Ο ακριβός μας σύντροφός έφυγε, έφυγε όμως όπως ακριβώς ήρθε, ΕΝΤΙΜΟΣ και ειλικρινής. Και έτσι θα τον θυμόμαστε με περηφάνια, ως τον δικό μας ΑΝΘΡΩΠΟ, ως τον δικό μας Δημήτρη, μέλος της δικιάς μας μεγάλης οικογένειας, αυτής του ΑΚΕΛ και της ΕΔΟΝ!
Σε ευχαριστούμε για όλα δικέ μας Comandante!
*Άρθρο που κυκλοφόρησε στη "Ν" Ιουνίου