Της Άντρεας Κώστα
Μέλος Γραμματείας Φοιτητικού Τμήματος ΕΔΟΝ
Η εποχή που διάγουμε αποτελεί απόρροια των επιλογών των γονιών μας, είτε από τους μικρούς και μεγάλους καθημερινούς αγώνες τους, είτε από τους μικρούς και τους μεγάλους συμβιβασμούς τους. Πλέον, οι επιλογές που θα καθορίσουν το μέλλον των δικών μας παιδιών βρίσκονται στα χέρια μας. Η νέα γενιά αποτελεί τον θεμέλιο λίθο των επόμενων χρόνων αυτού του τόπου, αυτού του μικρού νησιού το οποίο ακόμη κουβάλα στις πλάτες του την εισβολή και την κατοχή. Ο συμβιβασμός και η απάθεια δεν μπορεί να χαρακτηρίζει τη δικιά μας γενιά.
Αυτός λοιπόν ο συμβιβασμός και η απάθεια αποτυπώθηκε πρακτικά στις προηγούμενες Προεδρικές εκλογές. Συγκεκριμένα, τα τελευταία πέντε χρόνια, η κυβέρνηση ΔΗΣΥ – Αναστασιάδη, καθώς και οι αντιλαϊκές πολιτικές οι οποίες εφάρμοσε με τις ψήφους του Νικόλα Παπαδόπουλου στη Βουλή, έπληξαν τους απλούς καθημερινούς πολίτες, καθώς και τις υπηρεσίες που παρέχονται προς αυτούς. Βασικός τομέας ο οποίος δέχθηκε αλλεπάλληλα χτυπήματα είναι αυτός της Υγείας. Τα δημόσια νοσηλευτήρια χρειάζονται άμεση οικονομική στήριξη, ούτως ώστε η υγεία επιτέλους να πάψει να αποτελεί αγαθό των λίγων και να τεθεί ως βασική ανάγκη προσβάσιμη σε όλους. Οι τεράστιες ουρές λόγω έλλειψης προσωπικού στα δημόσια νοσηλευτήρια πλέον είναι η καθημερινή εικόνα που επικρατεί. Η ενίσχυση της Υγείας αποτελεί μονόδρομο. Βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο, δεν μπορεί να είναι άλλη παρά η υλοποίηση ενός οικονομικά βιώσιμου ΓΕΣΥ.
Επίσης, στο στόχαστρο αυτών των πολιτικών δεν ήταν άλλος παρά η νέα γενιά. Οι οποιεσδήποτε προοπτικές για το μέλλον της νέας γενιάς χάνονται σιγά σιγά στο βωμό του «εκσυγχρονισμού». Τα σχολεία «εκσυγχρονίστηκαν» σε εξεταστικά κέντρα και όχι σε προώθηση της παιδείας και της μάθησης. Οι φοιτητές και επομένως το κάθε νοικοκυριό ήρθε αντιμέτωπο με μειώσεις εκατομμυρίων (συγκεκριμένα 19εκ συνολική μείωση της Φοιτητικής Μέριμνας) από επιδόματα τα οποία κάποτε ήταν μια οικονομική ανάσα ανάμεσα στα τόσα άλλα μικρά και μεγάλα καθημερινά έξοδα. Τα ποσοστά της ανεργίας βρίσκονται στο ζενίθ. Οι νέοι οι οποίοι μεταναστεύουν με βλέψεις για ένα καλύτερο αύριο παύουν να αποτελούν την εξαίρεση, αλλά το αποτέλεσμα της ανάγκης τους για εξεύρεση εργασίας. Οι ουρές στα ΚΕΠ για το ΕΕΕ, οι ουρές στα συσσίτια, η διαφθορά και πολλά άλλα ολοκληρώνουν την εικόνα της καθημερινότητας που βιώνει ο μέσος εργαζόμενος/άνεργος πολίτης των τελευταίων χρόνων.
Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν, όλα αυτά πρέπει και οφείλουμε να τα αλλάξουμε. Το μέλλον πλέον αποκτά φωνή, τη φωνή της νέας γενιάς που της έκλεψαν τα όνειρα, τη φωνή της άνεργης μάνας, τη φωνή της πενταμελούς οικογένειας, τη φωνή του συνταξιούχου. Η αποχή από τις εκλογικές αναμετρήσεις ποτέ δεν εξέφρασε αυτή τη φωνή ως προς την αλλαγή των δεδομένων. Η αποχή αυτόματα μεταφράζεται και σε ανοχή. Τέρμα στην εξαθλίωση της τελευταίας πενταετίας. Με τον Σταύρο Μαλά επιλέγουμε ανάπτυξη για τους πολλούς και όχι για τους λίγους. Πρέπει όλοι μας να πάμε στην κάλπη και να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας! Το μέλλον που μας ανήκει!
