Συναγωνιστές, συναγωνίστριες
Ποιος είναι η Οργάνωση; Ποιος είναι η ΕΔΟΝ; Από ποιον περιμένουν τα παιδιά να τα υπερασπιστεί για να γλιτώσουν, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα; Από ποιον περιμένει ο μαθητής να τον εμπνεύσει και να βγει μπροστά στους αγώνες για ένα ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο; Από ποιον περιμένει ο φοιτητής να τον καλέσει σε αγώνα για το δικαίωμα στη μόρφωση; Από ποιον περιμένει ο νέος εργαζόμενος να του σταθεί στα καθημερινά του προβλήματα και στη φτώχεια του, να τον καλέσει σε αγώνα κόντρα στην εκμετάλλευση; Από ποιον περιμένουν οι μεγαλύτεροι να τους σπρώξει μπροστά, η όρεξη, ο ενθουσιασμός και η επαναστατικότητα της νιότης; Η ΕΔΟΝ είσαι εσύ! Είμαι εγώ! Είναι ο καθένας μας ξεχωριστά και όλοι μαζί! Αυτή η θεμελειακή διαπίστωση, όταν απαντιέται στην πράξη ξεδιπλώνονται όλες οι απίστευτες δυναμικές που χρειαζόμαστε για να πετύχουμε τους στόχους μας. Δυναμικές που είναι περιορισμένες, αν δεν το καταλάβει ο καθένας μας ότι αυτός είναι η οργάνωση.
Πολλές φορές ακούμε, ειπώθηκε κι εδώ στο συνέδριο, «πείτε μας τι να κάνουμε». Πώς να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα μας, τα εσωτερικά στην Οργάνωση, τα προβλήματα συλλογικά και ατομικά που αντιμετωπίζουν οι νέοι άνθρωποι σήμερα. Σίγουρα, η καθοδήγηση (ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική) είναι αναγκαία και απαραίτητη. Άλλωστε αυτός είναι ο ρόλος του Κόμματος μας, ως η επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης και ευρύτερα του εργαζόμενου λαού, όπως και της νεολαίας του. Από εκεί και πέρα, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η κινητήρια δύναμη, αυτή η δύναμη που κινούσε πάντα τον ρου της ιστορίας προς τα εμπρός, είναι η ταξική πάλη. Πάλη, η οποία αποτελείται από ανθρώπους. Ανθρώπους, που σε κάθε περίπτωση, όταν συνειδητοποιούν την ατομική ευθύνη που έχουν στην οργανωμένη πάλη και συμμετέχουν σε αυτή δημιουργικά και δραστήρια, τότε αυτή μαζικοποιείται, βελτιώνεται, κερδίζει το αναγκαίο έδαφος προς την επίτευξη του στόχου της.
Η ανάθεση της ευθύνης, είναι ένα από τα πιο μεγάλα μας προβλήματα. Από πού μπορεί να εξάγει ένας, αυτό το συμπέρασμα; Όταν η πρωτοπόρα θεωρία υπάρχει, οι θέσεις, το πρόγραμμα, οι πολιτικές αποφάσεις υπάρχουν, η καθοδήγηση παρά τις όποιες πιθανές ελλείψεις και αδυναμίες της υπάρχει, μα πάλι υστερούμε στην υλοποίηση τους, στη μαζικοποίηση των γραμμών μας, στην πολιτική ωρίμανση νέων και στην ανάπτυξη μας, τότε ναι είναι απαραίτητη η καταπολέμηση της νοοτροπίας της ανάθεσης της ευθύνης. Μιας νοοτροπίας ξένης σε εμάς τους κομμουνιστές.
Να φανταστούμε μόνο, οι πρωτοπόροι σύντροφοι μας να μην έμπαιναν μπροστά και να δημιουργούσαν το Κόμμα μας. Να φανταστούμε αν περίμενε ο ένας απ’ τον άλλο στην υλοποίηση της ιστορικής απόφασης της 16ης Ιουνίου 1943 για ένταξη στον αντιφασιστικό αγώνα. Να φανταστούμε αν οι πρώτοι ΑΚΕΛιστές δήμαρχοι τη δεκαετία του ’40 περίμεναν από κάποιον άλλο να βγει μπροστά, να αποδείξει την ποιοτική διαφορά των κομμουνιστών με υλοποίηση μέτρων υπέρ των απλών ανθρώπων, με κοινωνική πολιτική και μέτρα πρωτόγνωρα για την εποχή τους. Να φανταστούμε αν οι ΕΔΟΝίτες ήρωες της δημοκρατίας και της ελευθερίας, δεν έμπαιναν αποφασιστικά μπροστά με τίμημα την ίδια τους τη ζωή. Μπορούμε να φέρνουμε για ώρες χιλιάδες παραδείγματα.
Με λίγα λόγια, πέραν του συλλογικού οράματος και πρότασης, που αυτά τα έχουμε, πέραν της ανάληψης των συλλογικών ευθυνών μας, χρειάζεται να γίνει ανάληψη της ατομικής μας ευθύνης. Όπως χαρακτηριστικά, μας είπε χθες ένας συναγωνιστής μαθητής από αυτό εδώ το βήμα, «πρέπει να το πιάμεν πάνω μας», να είμαστε πιο αποφασιστικοί, να επιμένουμε, να πείσουμε, να εντάξουμε κι άλλους στις γραμμές μας, να καταλάβουμε ότι στο χώρο που δραστηριοποιούμαστε, είτε είναι σχολείο, είτε πανεπιστήμιο, είτε χώρος δουλειάς, εμείς είμαστε η ΕΔΟΝ. Όπως χαρακτηριστικά μας είπε ο συναγωνιστής ως παράδειγμα, «κάθε σβάστιγκα σε τοίχο του σχολείου μας, είναι ήττα». Κάθε τι, που συμβαίνει στην Τοπική μας Οργάνωσης, στο χώρο που είμαστε, είναι δική μας ευθύνη.
Η οργανωτική μας δομή, η πολιτική και οργανωτική κατεύθυνση είναι εκεί. Απομένει να γίνουμε ο καθένας μας ξεχωριστά και όλοι μαζί δημιουργικοί, συνεπείς και συστηματικοί. Να το πιάμεν πάνω μας, ναι. Ήδη, η εμπειρία δείχνει, ότι όποτε και όπου στελέχη μας το κάνουν αυτό, μεγαλουργούμε.
Συναγωνίστριες, συναγωνιστές,
Στο Συνέδριο, μας απασχόλησε ο διαχρονικός μας προβληματισμός σε σχέση με την ποσότητα και την ποιότητα των μελών μας. Το είπαμε χιλιάδες φορές και δεν θα πάψουμε να το λέμε. Η περιχαράκωση ποτέ δεν ήταν ο δρόμος για την ΕΔΟΝ. Η μαζικοποίηση και η εμβάθυνση της ιδεολογικής δουλειάς στα μέλη μας, ήταν πάντα ο δρόμος της ΕΔΟΝ. Στο μαθητικό τμήμα που αντιμετωπίζουμε το μεγαλύτερο πρόβλημα και που είναι ζωτικής σημασίας για την Οργάνωση η αντιμετώπιση του, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στη διάγνωση του προβλήματος. Λέχθηκε ότι εκτός από την ποσοτική μας μείωση, υστερούμε ποιοτικά σε στελέχη. Μα ουδέποτε το μαθητικό μας δεν ξεχώριζε για την μορφωτική του κατάρτιση γιατί άλλωστε είναι το τμήμα που φυσιολογικά έχει να κάμει με τις πιο ανώριμες μάζες της νεολαίας στο πιο ευαίσθητο στάδιο της πολιτικής τους ωρίμανσης. Αυτό που ξεχώριζε πάντα στο μαθητικό, είναι η μαζικότητα του, η ζωντάνια του, ο ενθουσιασμός και η μαχητικότητα. Σε αυτά τα χαρακτηριστικά των μαθητών πρέπει να συνεχίσουμε να επενδύουμε. Να εντάξουμε στις γραμμές μας όσους περισσότερους μαθητές συμφωνούμε στα βασικά και μετά, πεδίο δόξης λαμπρό, να τους διαπαιδαγωγήσει το καμίνι της οργανωμένης πάλης, αλλά και η δική μας μορφωτική δουλειά.
Με την ίδια φιλοσοφία να παλέψουμε σε όλα τα τμήματα προσαρμοζόμενοι στις ανάγκες, στις ιδιαιτερότητες και στις ειδικές αντικειμενικές συνθήκες της κάθε περίπτωσης. Όπου και όποτε ασχολούμαστε σοβαρά με τοπικό κίνημα των ΕΔΟΝόπουλων, αυτό είναι μαζικό και δημιουργικό. Όπου και όποτε βγαίνουμε μπροστά στο φοιτητικό τμήμα, συμπαρασέρνουμε μαζί μας κι άλλους χιλιάδες φοιτητές. Όπου και όποτε ξεδιπλώνουμε στην πράξη τέτοια δραστηριότητα στους νέους εργαζόμενους που να απαντά στα διάφορα ενδιαφέροντα και ανάγκες τους, έχουμε μόνο καλά αποτελέσματα στην εμπλοκή τους στην Οργάνωση. Μέσα από την υφιστάμενη δομή μας. Να φέρουμε τα κάτω πάνω! Να γίνουμε εμείς αυτό που περιμένουμε! Να κάνουμε την ΕΔΟΝ μας, αυτό που η νέα γενιά και ευρύτερα ο λαός μας έχει ανάγκη! Γερή και μαζική!
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες
Μετά από τρεις μέρες ελεύθερου και δημοκρατικού διαλόγου, μετά που πέραν των 90 συνέδρων τοποθετήθηκαν, καταγράφοντας τις σκέψεις τους, τους προβληματισμούς τους, αναλύοντας τα πράγματα διαλεκτικά και σφαιρικά, μέσα από το φακό της ιδεολογίας μας, τώρα είναι η ώρα της υλοποίησης αυτών που εμείς συλλογικά και ενωμένα πρέπει να εφαρμόσουμε για τα επόμενα τρία χρόνια.
Στο Συνέδριο μας, συζητήσαμε για μια σειρά από ζητήματα:
- Για τις Τοπικές Οργανώσεις, τις πρωτοβουλίες και την ολόχρονη δράση που θα πρέπει να αναλαμβάνουν.
- Για την αναβάθμιση της μορφωτικής και ιδεολογικής μας δουλειάς.
- Για τον εκσυγχρονισμό της οργανωτικής μας δουλειάς και την ανάγκη να πείσουμε ολοένα και περισσότερους ριζοσπάστες, δημοκρατικούς, προοδευτικούς νέους και νέες, να ενταχθούν στις γραμμές μας, μαζικοποιώντας και πάλι την Οργάνωση μας.
- Για την ανάδειξη στελεχών και τις ανθρώπινες καθημερινές μας σχέσεις με τη νεολαία.
- Για την πάλη του λαού μας για απελευθέρωση κι επανένωση.
- Για την πλατύτητα μας και την εναλλακτική μας πολιτιστική πρόταση.
- Για ποια παιδεία οραματιζόμαστε και πως θέλουμε τα σχολεία και τα πανεπιστήμια μας.
- Για τα κοινωνικά προβλήματα που ταλανίζουν τη νεολαία, τα ναρκωτικά, τη μαζική υποκουλτούρα, το περιβάλλον, το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.
- Το πρόβλημα της αποπολιτικοποίησης και της απαξίωσης στους νέους και πως τα ΜΜΕ επηρεάζουν τη νέα γενιά.
- Για το πώς θα πρέπει οργανωμένα, ταξικά και μαζικά να αντιμετωπίσουμε το νεοφασισμό και το μισάνθρωπο ιδεολόγημα του.
- Αλλά και για την ενότητα μέσα στις τάξεις της Οργάνωσης μας που έχουμε χρέος όλοι μας να τη διαφυλάξουμε, μακριά από μηδενισμούς και εσωστρέφεια.
Όλα αυτά και άλλα πολλά τα συζητήσαμε και η νεολαία περιμένει από εμάς να της μεταφέρουμε τις δικές μας προτάσεις. Προτάσεις ριζοσπαστικές, προτάσεις εφικτές, προτάσεις από τη νεολαία για τη νεολαία.
Μέσα από τις διεργασίες του Συνεδρίου μας βγαίνουμε περήφανοι, πιο δυνατοί, πιο ικανοί, πιο ενωμένοι και μονολιθικοί, να κάνουμε τις αποφάσεις μας πράξη.
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες,
Ας φανούμε αντάξιοι των αναγκών των καιρών και να συνειδητοποιήσουμε την κρισιμότητα των στιγμών για την επιβίωση του λαού μας. Με ωριμότητα και υπευθυνότητα οφείλουμε να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για τη λύση του Κυπριακού. Χωρίς λύση δεν υπάρχει μέλλον σε αυτό τον τόπο. Χωρίς λύση δεν υπάρχει η σοσιαλιστική προοπτική, αφού όσο παραμένει διαιρεμένη η εργατική τάξη του τόπου μας, όσο διεξάγουμε αγώνα επιβίωσης απέναντι στην κατοχή και στις ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις για διχοτόμηση, όσο τα λαϊκά στρώματα Ε/κ και Τ/κ σκέφτονται με βάση τον εθνοτικό διαχωρισμό και όχι τον ταξικό, δεν μπορούμε να βάζουμε την άμαξα μπροστά από τα άλογα.
Αυτή η αντίληψη, ενισχύεται και από την ανάγκη για αποτελεσματική αντιμετώπιση της ανόδου του εθνικισμού – σοβινισμού και του νεοφασισμού. Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με συναισθηματισμούς και αυθόρμητα ξεσπάσματα. Ο φασισμός αντιμετωπίζεται με οργανωμένο, συντεταγμένο, ταξικό και πολιτικό αγώνα. Όσους περισσότερους νέους και νέες πείθουμε για τον αντιδραστικό χαρακτήρα των φασιστών, για το πόσο ψεύτες, λαϊκιστές και δημαγωγοί είναι, για το πόσο είναι το μακρύ χέρι του συστήματος, τόσο περισσότερο θα τους απομονώνουμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι απέναντι στους τραμπουκισμούς και τον εκφοβισμό του φασισμού καθόμαστε άπραγοι. Με πολλή προσοχή και οργάνωση, προστατεύουμε τα στελέχη, τα μέλη και τους φίλους μας, γιατί άλλωστε το τέρας όταν δείχνεις ότι το φοβάσαι αποθρασύνεται κι άλλο. Από την άλλη, θέλει επαναστατική υπομονή και ωριμότητα, να αντιλαμβανόμαστε πότε, πως και με ποια μορφή δίνεται σε κάθε περίπτωση η ανάλογη απάντηση που χρειάζεται από πλευράς μας. Ας μην ξεχνάμε ότι στο παρελθόν, οι φασίστες δολοφονούσαν τους συντρόφους μας και το Κόμμα μας, θέτοντας πάνω από όλα το συμφέρον του λαού μας, απέφυγε πιθανό εμφύλιο αφού κάτι τέτοιο στις δοσμένες συνθήκες και συσχετισμό δυνάμεων, το πιο πιθανόν θα ήταν καταστροφικό.
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες,
Εμείς, οι ΕΔΟΝίτες και οι ΕΔΟΝίτισσες εξακολουθούμε και θα συνεχίσουμε να παραμένουμε η πραγματική πρωτοπορία της νεολαίας του τόπου μας. Δίνουμε υπόσχεση ότι:
- Η ΕΔΟΝ θα συνεχίσει ακλόνητη να παλεύει για λύση, απελευθέρωση κι επανένωση.
- Η ΕΔΟΝ θα συνεχίσει και θα εμβαθύνει την επαναπροσεγγιστική της δράση και τον αγώνα για την ειρηνική συμβίωση Ε/Κ και Τ/Κ.
- Η ΕΔΟΝ είναι η μόνη που τάσσεται ενάντια στο ξεπούλημα της πατρίδας μας και της ένταξης μας στο ΝΑΤΟ και στα παρακλάδια του και θα δώσουμε μεγάλες μάχες προς αυτή την κατεύθυνση.
- Η ΕΔΟΝ θα αντιμετωπίσει μαζικά και χωρίς φόβο το νεοφασισμό.
- Η ΕΔΟΝ θα συνεχίσει να οργανώνει τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή – αντινεανική πολιτική της κυβέρνησης Αναστασιάδη – Συναγερμού.
- Η ΕΔΟΝ αντιμετωπίζει την κρίση ταξικά ενάντια στο σάπιο, απάνθρωπο και βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα και θα εντείνουμε την πάλη για διαπαιδαγώγηση των νέων με τα ιδανικά της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σοσιαλισμού.
- Η ΕΔΟΝ θα συνεχίσει να εμπνέει, να καθοδηγεί και να στηρίζει τη νέα γενιά.
Ως ΕΔΟΝ, με τη λαμπρή 75χρονη ιστορία μας ως χρυσή παρακαταθήκη, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μαζί με τις αδελφές μας οργανώσεις διεθνώς και ιδιαίτερα μέσα από την ΠΟΔΝ, ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την οργανωτική μας ανάκαμψη! Ιδιαίτερα στις μέρες μας, που η επίθεση των ταξικών και πολιτικών μας αντιπάλων εντείνεται, είναι επιτακτική ανάγκη για ακόμα περισσότερη δουλειά, επαφή με τη νεολαία, παρέμβαση στις τοπικές κοινωνίες, εκδηλώσεις μορφωτικού, πολιτιστικού, ψυχαγωγικού χαρακτήρα, βοήθεια στην επίλυση καθημερινών προβλημάτων, οργάνωση ακόμα περισσότερων νέων στην ΕΔΟΝ, ταυτόχρονα με τη μορφωτική μας δουλειά μέσα από την αυτομόρφωση και τη συζήτηση των θέσεων και απόψεων μας.
Δεν το βάζουμε κάτω. Μαζί με το κόμμα μας, το ΑΚΕΛ, βλέπουμε μπροστά τους αγώνες που έρχονται και ανασκουμπωνόμαστε. Η νέα γενιά μπορεί και πρέπει να κατακτήσει το μέλλον που μας αξίζει. Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη. Θα φροντίσουμε εμείς γι αυτό. Έτσι πρέπει να γίνει. Έτσι θα γίνει!
Εμπρός λοιπόν, για ΕΔΟΝ γερή και μαζική, δύναμη στους αγώνες της νεολαίας!
Ζήτω η ΕΔΟΝ
Ζήτω το Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού
Ζήτω η Κύπρος μας!
