Συμπληρώνονται φέτος 44 χρόνια από το δίδυμο έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος της Κύπρου. Το προδοτικό πραξικόπημα της ελλαδικής Χούντας με την ΕΟΚΑ Β’ και την τουρκική εισβολή. Έγκλημα που σχεδιάστηκε στα στρατηγεία του ΝΑΤΟ και βρήκε πρόθυμους εκτελεστές εδώ στην Κύπρο. Έγκλημα που ολοκλήρωσε τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, οι οποίοι έδωσαν μια κολοβωμένη ανεξαρτησία στην Κύπρο, αρκετή για να αντέξει πολύ λίγο μπροστά στο μίσος του εθνικισμού – σοβινισμού. Οι σοβινιστές και στις δύο κοινότητες ματοκύλισαν την Κύπρο από τη δεκαετία του 1960, προλειαίνοντας το έδαφος για αυτό που έμελλε να ζήσει ο λαός μας.
Δολοφονίες, ενέδρες, πράσινη γραμμή, τουρκοκυπριακοί θύλακες, σχέδια πραξικοπήματος, βομβιστικές επιθέσεις, εμπρησμοί, προπηλακισμοί είναι τα έργα και ημέραι της ΕΟΚΑ Β’ και της ΤΜΤ από το 1963-64 μέχρι το 1974 που ήταν η κορύφωση του δράματος του κυπριακού λαού. Θάνατος, προσφυγιά, αγνοούμενοι, καταστροφή, ξεριζωμός, εποικισμός, διχοτόμηση είναι μόνο κάποια από τα τραγικά αποτελέσματα του πραξικοπήματος και της εισβολής τον μαύρο Ιούλη του 1974. Τα αποτελέσματα αυτής της τραγωδίας, τα ζούμε μέχρι και σήμερα με τη συνεχιζόμενη παράνομη στρατιωτική κατοχή της μισής μας πατρίδας από την Τουρκία.
Σε αυτό το πλαίσιο, έπεσαν θύματα και έχασαν τη ζωή τους χιλιάδες άνθρωποι. Μεταξύ αυτών, πάρα πολλοί νέοι. Η ΕΔΟΝ και το ΑΚΕΛ έχασαν εκατοντάδες μέλη τους στον αγώνα για δημοκρατία και ελευθερία, τιμώντας τους έκτοτε όπως τους αρμόζει, ως ήρωες. Ξέρετε, κανένας δεν θέλει να γίνει ήρωας. Κανένας δεν θέλει να χάσει το πιο πολύτιμο αγαθό που είναι η ίδια μας η ζωή. Όμως ναι. Είναι ηρωισμός να γνωρίζεις τους κίνδυνους, να ξέρεις ότι μπορεί και να σκοτωθείς, αλλά να μην δειλιάζεις. Έτσι και οι ΕΔΟΝίτες και οι ΑΚΕΛιστές. Δεν δείλιασαν. Γαλουχημένοι με τα πανανθρώπινα ιδανικά της ειρήνης, της ελευθερίας και της δημοκρατίας, δεν δίστασαν και ρίχτηκαν στη μάχη κατά του φασισμού αρχικά και κατά των εισβολέων στη συνέχεια. Δικαίως τους τιμούμε ως ήρωες. Επέλεξαν να αγωνιστούν για να είναι η Κύπρος λεύτερη και δημοκρατική. Επέλεξαν να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους στο άνθος της νιότης τους για να μην περάσει ο φασισμός. Γι αυτό τους χρωστούμε πολλά.
Ως ΕΔΟΝ, μαζί με το Κόμμα μας το ΑΚΕΛ, κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας να μην ξεχαστεί η θυσία τους. Η μνήμη τους παραμένει ζωντανή μέσα από τον αντικατοχικό αγώνα για απελευθέρωση κι επανένωση της Κύπρου. Παραμένει ζωντανή μέσα από την επικράτηση της ιστορικής αλήθειας κόντρα στην παραχάραξη της ιστορίας που επιχειρεί η δεξιά. Όσο κι αν προσπαθούν να ξεπλύνουν τους λεκέδες στα ρούχα τους από το αίμα των συναγωνιστών και συντρόφων μας, δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να ξεχαστεί τίποτε. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ ποιοι έστρεψαν τα όπλα απέναντι σε συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ ποιοι σκότωσαν αδελφός τον αδελφό τυφλωμένοι από το μίσος του εθνικισμού και του αντικομμουνισμού τους. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ ποιοι μετέπειτα στέγασαν πολιτικά τους πραξικοπηματίες, τους αποενοχοποίησαν, τους έκαναν βουλευτές και υπουργούς. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ, γιατί είμαστε εμείς εδώ. Εμείς και χιλιάδες άλλοι που δεν το βάζουμε κάτω.
Μπροστά στην άνοδο του νεοφασισμού, δηλώνουμε περήφανα αντιφασίστες. Κάνουμε δουλειά στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές να απομονωθεί το τέρας του φασισμού. Να τσακιστεί πριν να είναι και πάλι αργά. Να πείσουμε το λαό μας και ιδιαίτερα τη νέα γενιά, πως μόνο κακά μπορεί να περιμένει κανείς από το ΕΛΑΜ. Αποκαλύπτουμε το πραγματικό τους μισάνθρωπο πρόσωπο, που το καμουφλάρουν περίτεχνα με το δημαγωγικό τους λόγο και τις λαϊκίστικες τους δράσεις. Καταδεικνύουμε ότι αποτελούν αμετανόητους νοσταλγούς και συνεχιστές της Χούντας, του ολετήρα Γρίβα και της ΕΟΚΑ Β’. Βροντοφωνάζουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, πως ο φασισμός δεν θα περάσει.
Μνημονεύουμε σήμερα και αποτίνουμε φόρο τιμής στους Γιώργο Χατζηστεφανή, Αχιλλέα Κουρτελλή, Γιώργο Χαραλάμπους και Αντρέα Θεοδοσίου. Τέσσερις ηρωικές μορφές που αντιστάθηκαν με άλλους δημοκρατικούς πολίτες στους πραξικοπηματίες της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’.
Ο Γιώργος Χατζηστεφανή ήταν 46 ετών, οικοδόμος και μέλος του ΑΚΕΛ. Ήταν νυμφευμένος με την Αντριάνα Γεωργίου Χατζηστεφανή και είχαν τρεις κόρες.
Το μαύρο πρωινό της 15ης Ιουλίου του 1974, με το άκουσμα του πραξικοπήματος, έφυγε με το ημιφορτηγό του από το σπίτι της αγαπημένης του οικογένειας για να πάει στο καφενείο, να αγωνιστεί και να αντισταθεί στους πραξικοπηματίες. Δεν επέστρεψε ποτέ στο σπίτι του.
Στο αυτοκίνητό του και ο μόλις 14 ετών Αντρέας Θεοδοσίου. Το μικρότερο από τα τρία παιδιά του Θεοδόση και της Πετρούς Θεοδοσίου. Μαθητής, μέλος της ΕΔΟΝ. Εκείνη τη μέρα έκρινε χρέος του να πάει μαζί με τους άλλους. Η μάνα του άδικα προσπάθησε να τον μεταπείσει. Ο πατέρας του ήταν από τους πρώτους που επιβιβάστηκαν στα αυτοκίνητα και βγήκαν στους δρόμους, όμως δεν είχε ιδέα ότι το μικρό του παιδί θα τον ακολουθούσε. Οι ριπές των πραξικοπηματιών σκοτώνουν τον 14χρονο Αντρέα. Το νεαρότερο θύμα του πραξικοπήματος.
Ο Αχιλλέας Κουρτελλής ήταν 24 ετών, o μικρότερος γιος από πολυμελή οικογένεια με εφτά παιδιά. Είχε ξεκινήσει το γάμο και τη ζωή του και εργαζόταν ως πλανοδιοπώλης για το μεροκάματο. Νέος που ξεχώριζε για την εργατικότητα και το ήθος του, γαλουχημένος με τις αρχές και τις αξίες της ΕΔΟΝ, της οποίας ήταν μέλος. Ο Αχιλλέας θεωρεί καθήκον του εκείνο το πρωί να συμμετέχει μαζί με όλους τους άλλους στον αγώνα για υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Οι πραξικοπηματίες τον σκότωσαν κι αυτόν.
Ο Γιώργος Χαραλάμπους ήταν 17 ετών, το πέμπτο παιδί στη σειρά από τα έξι παιδιά του Χαράλαμπου και της Αντριάνας Χαραλάμπους. Ο Γιώργος από νεαρή ηλικία έγινε μέλος της ΕΔΟΝ και ρίχθηκε στη βιοπάλη, εργαζόμενος ως πελεκάνος. Τη μαύρη εκείνη μέρα του Ιούλη, ήταν στη δουλειά. Με το ξέσπασμα του πραξικοπήματος, έφυγε τρέχοντας για το σπίτι και ακολούθως βρέθηκε στην πλατεία. Επιβιβάστηκε μαζί με άλλους σε ένα από τα αυτοκίνητα. Δολοφονήθηκε κι αυτός από τους φασίστες.
Στις 15 Ιουλίου του 1974, οι τέσσερις ήρωες δεν δείλιασαν μπροστά στους κινδύνους για τη ζωή τους από την εγκληματική δράση των πραξικοπηματιών. Ξεχύθηκαν στους δρόμους της Λάρνακας για να σμίξουν και τη δική τους φωνή με άλλους δημοκρατικούς πολίτες. Η αντίστασή τους ήταν μια συνειδητή επιλογή που βρίσκει την αφετηρία της στις αρχές και τις αξίες που διδάχθηκαν στις τάξεις του ΑΚΕΛ, της ΕΔΟΝ και του ευρύτερου Λαϊκού Κινήματος.
Καταθέτουμε και φέτος τα στεφάνια στη θυσία των ηρώων του λαού μας. Αυτή τη θυσία τιμούμε σήμερα, αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να τη δικαιώσουμε. Να μην επιτρέψουμε να πάει χαμένη.
Η δικαίωση περνά μέσα από τη λύση του Κυπριακού. Παρά τις δυσκολίες και τα πισωγυρίσματα, εμείς επιμένουμε. Ξέρουμε ότι όσο περνά ο χρόνος παγιώνονται τα τετελεσμένα της κατοχής και εδραιώνεται η διχοτόμηση. Στα κατεχόμενα είναι ήδη σαφώς αλλοιωμένος ο δημογραφικός χαρακτήρας με τους έποικους να αποτελούν την πλειοψηφία. Οι τουρκοκύπριοι ασφυκτιούν κάτω από την μπότα της Τουρκίας. Έγινε ήδη η σύνδεση για μεταφορά νερού από την Τουρκία μέσω αγωγού και αυτές τις μέρες γίνεται επεξεργασία για υποθαλάσσια σύνδεση ηλεκτροδότησης των κατεχομένων από το Άκκιογιου. Γενικότερα, παγιώνεται η διχοτόμηση επί του εδάφους. Αυτά τα δεδομένα, σε συνδυασμό με την εμπέδωση της διχοτομικής κατάστασης στη συλλογική συνείδηση του λαού μας, ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, συνθέτουν μια πολύ επικίνδυνη εικόνα.
Γι αυτό επιμένουμε. Γιατί οριστικοποίηση της διχοτόμησης ισούται με καταστροφή. Σαφώς και την κύρια ευθύνη για το αδιέξοδο την έχει η Τουρκία. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης όμως, δεν μπορεί να συνεχίσει για πολύ καιρό να μετατοπίζει τη συζήτηση και να αποφεύγει την ανάληψη του δικού του μέρους της ευθύνης για το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις. Η αποδοχή του πλαισίου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων από εκεί που έμειναν πριν ένα χρόνο, είναι η μόνη πατριωτική επιλογή. Με αυτό τον τρόπο ή θα οδηγηθούμε στην πολυπόθητη λύση που θα απελευθερώνει και θα επανενώνει την Κύπρο ή που θα είναι ξεκάθαρο σε όλους, ότι την αποκλειστική ευθύνη για το αδιέξοδο την έχει η κατοχική Τουρκία.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η ΕΔΟΝ και το ΑΚΕΛ, θα παραμείνουν μπροστάρηδες στον αγώνα για ειρήνη, δημοκρατία, λευτεριά και επανένωση. Για μια Κύπρο αποστρατιωτικοποιημένη, ευημερούσα, πατρίδα όλων των παιδιών της. Χωρίς κατοχικά στρατεύματα, εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα. Με αποκατεστημένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες. Για ένα ομοσπονδιακό κράτος με μια κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα.
Οι τέσσερις ήρωες του Άη Γιάννη, οι αντιστασιακοί της Λάρνακας και ολόκληρης της Κύπρου θα βρουν ανάπαυση μόνο μόλις ανατείλουν τέτοιες μέρες.
Αιωνία σας η μνήμη Γιώργο Χατζηστεφανή, Αχιλλέα Κουρτελλή, Γιώργο Χαραλάμπους και Αντρέα Θεοδοσίου.
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας.
12 Ιουλίου 2018, Μνημείο τεσσάρων Ηρώων της Αντίστασης – Πλατεία Αλκής