«Θα έπρεπε, να είναι εύκολο για τον καθένα να επιλέξει ανάμεσα στην πλευρά της αλήθειας και στην πλευρά του ψεύδους. Ανάμεσα στον ανθρώπινο σεβασμό και στην ασέβεια προς τον άλλον. Δυστυχώς, τα πράγματα δε συμβαίνουν πάντα έτσι. Ο προσωπικός εγωισμός, το βόλεμα, οι μικρές δειλίες, όλα αυτά συνεισφέρουν σε μια ολέθρια μορφή πνευματικής τυφλότητας. Να βρισκόμαστε δηλαδή στον κόσμο και να μη βλέπουμε τον κόσμο, ή να βλέπουμε από αυτόν ότι τείνει να εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορούμε να ευχηθούμε παρά να έρθει η συνείδηση και να μας ταρακουνήσει επειγόντως από το μπράτσο και να μας ρωτήσει εξ επαφής: “Πού πας; Τι κάνεις; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;”.
Η Ολομέλεια της Βουλής καλείται να συζητήσει το Πόρισμα του κ. Πολυβίου για την έκρηξη στο Μαρί. Πρώτα από όλα, εκφράζω ξανά την οδύνη της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας και του ΑΚΕΛ για τον άδικο χαμό 13 συνανθρώπων μας. Εκφράζω τη θλίψη μας γιατί η Πολιτεία και η κρατική μηχανή δεν κατάφεραν να προστατεύσουν ανθρώπινες ζωές και σημαντικές κρατικές εγκαταστάσεις.
Αν θέλουμε πραγματικά να βρούμε την αλήθεια που θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε όλες τις αδυναμίες και προβλήματα που εμφανίστηκαν στη συγκεκριμένη υπόθεση, είναι σημαντικό να λειτουργήσουμε με τη λογική και την αντικειμενικότητα. Να μην παρασυρθούμε από τις συναισθηματικές φορτίσεις που προκάλεσε η απώλεια ανθρώπινων ζωών. Να μην παρασυρθούμε από κομματικές σκοπιμότητες. Αυτό θα επιδιώξουμε να πράξουμε ως ΑΚΕΛ, απευθυνόμενοι στον κυπριακό λαό με θάρρος και τόλμη.
Μετά τα τραγικά γεγονότα στο Μαρί, ο πολιτικός διάλογος εντάθηκε. Εκτραχύνθηκε, ξεπερνώντας σε αρκετές περιπτώσεις τα δημοκρατικά πλαίσια. Τόσο από πολιτικά πρόσωπα και βουλευτές όσο και από ακραίες καταστάσεις, χρησιμοποιήθηκαν φράσεις και χαρακτηρισμοί που προσβάλλουν πρωτίστως τους ίδιους.
Ο Πρόεδρος κατηγορήθηκε ως κοινός δολοφόνος, η δε κυβέρνηση του ως Χούντα. Από την αντιπολίτευση ζητήθηκε επισήμως η παραίτηση του Δημήτρη Χριστόφια. Πολιτικά πρόσωπα, αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του Πορίσματος, δήλωναν δημόσια ότι έγιναν προκαταρτικές συνεννοήσεις μεταξύ των κομμάτων για εξαναγκασμό του Προέδρου σε παραίτηση. Όταν εμείς καταγγείλαμε αυτές τις μεθοδεύσεις στο λαό, κάποιοι έσπευσαν να θολώσουν τα νερά μιλώντας για δήθεν παρακολουθήσεις τηλεφώνων.
Για το ΑΚΕΛ- Αριστερά Νέες Δυνάμεις, το ζητούμενο είναι αυτό που αναφέρει ο Ζοζέ Σαραμάγκου στο απόσπασμα με το οποίο άρχισα την ομιλία μου. Να δούμε την αλήθεια, πίσω από όλα αυτά. Να αφήσουμε κατά μέρος τους προσωπικούς εγωισμούς, τις κομματικές σκοπιμότητες και προσωπικές φιλοδοξίες. Να δούμε τον κόσμο γύρω μας και τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας. Να σταθούμε, με συνείδηση, στο ύψος των περιστάσεων και να προβληματιστούμε πού πάμε και τι κάνουμε. Πώς θα πετύχουμε να οδηγήσουμε τον τόπο και το λαό μας μπροστά. Πώς θα διασφαλίσουμε ότι δεν θα επαναληφθούν παρόμοια τραγικά συμβάντα.
Σήμερα, μερικούς μήνες μετά το τραγικό συμβάν, θα πρέπει να συζητήσουμε ψύχραιμα και νηφάλια. Ως ΑΚΕΛ δεν βιαστήκαμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Ούτε για το πώς οδηγηθήκαμε στο ξημέρωμα της 11ης Ιουλίου, ούτε για το ποιος ευθύνεται περισσότερο ή λιγότερο. Επιμέναμε ότι θάπρεπε να περιμένουμε υπομονετικά, την ολοκλήρωση των ερευνών. Να βασιστούμε πάνω στα πραγματικά δεδομένα για να διατυπώσουμε κρίση. Δυστυχώς κάποιοι δεν είχαν ως στόχο την αλήθεια. Στόχος ήταν όπως φάνηκε από την πρώτη στιγμή, να «χρησιμοποιηθεί» η «ευκαιρία» για να ενταθεί η πολεμική ενάντια στον Πρόεδρο Χριστόφια. Να χρησιμοποιηθεί ο πόνος που όλοι αισθανθήκαμε για το χαμό ανθρώπινων ζωών, ώστε να προωθηθούν πολιτικοί στόχοι. Στόχος ήταν να ενοχοποιηθεί ο Πρόεδρος, ως ο αποκλειστικός και μόνος αίτιος για ό,τι συνέβηκε. Μ΄ αυτόν τον τρόπο θα τον αποδυνάμωναν στα μάτια του λαού, θα τον απομάκρυναν από τη θέση του και θα προωθούσαν αλλαγές στην πολιτική για το Κυπριακό, την οικονομία και άλλα πολλά.
Από την αρχή το ΑΚΕΛ έκφρασε την οδύνη του για την άδικη απώλεια 13 συμπατριωτών μας. Τιμήσαμε τη μνήμη τους και απευθύναμε τα θερμά μας συλλυπητήρια και συμπαράσταση στις οικογένειες τους. Με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής ξεκαθαρίσαμε ότι δεν θα συμβιβαστoύμε με κάτι λιγότερο από την τάχιστη διερεύνηση και απόδοση ευθυνών εκεί που ανήκουν, σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα. Είπαμε ότι θεωρούμε δεδομένη την ύπαρξη ευθυνών και υπευθύνων για τη φονική έκρηξη, απαιτώντας την άμεση και σε βάθος διερεύνηση του τραγικού συμβάντος, με σκοπό να αποκαλυφθεί ολόκληρη η αλήθεια και να καταλογιστούν οι όποιες ευθύνες -πολιτικές, πειθαρχικές και ποινικές- σε εκείνους που τις έχουν.
Χαιρετίσαμε την αποφασιστικότητα που επέδειξε ο Πρόεδρος Χριστόφιας και η Κυβέρνηση, αναθέτοντας τη διερεύνηση στην αστυνομία, τον Γενικό Εισαγγελέα και τη μονομελή διερευνητική Επιτροπή.
Εκφράσαμε ταυτόχρονα την απαρέσκεια μας γιατί πριν ακόμα αρχίσει το έργο της διερεύνησης του τραγικού συμβάντος, ορισμένοι έχρισαν τους εαυτούς τους ειδικούς, εμπειρογνώμονες και ερευνητές, σπεύδοντας να προδικάσουν το αποτέλεσμα.
Τονίσαμε ότι κατανοούμε και συμμεριζόμαστε τα αισθήματα θυμού των απλών ανθρώπων και υπερασπιστήκαμε το δικαίωμα τους να τα εκφράζουν και να τα διαδηλώνουν. Από την άλλη υπογραμμίσαμε με έμφαση ότι μόνο η συντεταγμένη πολιτεία έχει το δικαίωμα να διερευνήσει και να αποδώσει ευθύνες και δικαιοσύνη. Απορρίψαμε τις λογικές των δικαστηρίων που στήθηκαν στις πλατείες και στα ΜΜΕ και παρέπεμπαν σε καταστάσεις ανομίας.
Από την αρχή διαπιστώσαμε με ανησυχία ότι ορισμένοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το τραγικό γεγονός και τον ανθρώπινο πόνο που προκάλεσε για να προωθήσουν πολιτικούς στόχους, ανεξαρτήτως αν οι ενέργειες τους δυνατόν να οδηγούσαν σε αποσταθεροποίηση.
Καταγγείλαμε την καλλιέργεια κλίματος μισαλλοδοξίας και φανατισμού στην κοινωνία, που θύμιζε άλλες εποχές με τα γνωστά επακόλουθα. Τονίσαμε ότι στην καλλιέργεια αυτού του επικίνδυνου κλίματος συμμετείχαν μερίδα πολιτικών και ΜΜΕ.
Επισημάναμε ότι η πρόκληση αστάθειας ενόψει των κρίσιμων θεμάτων που αντιμετωπίζαμε ως χώρα, μόνο καινούρια δεινά μπορούσαν να προκαλέσουν στο λαό μας και τεράστια ζημιά στην υπόθεση της Κύπρου.
Καλούσαμε, ως επακόλουθο, όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του τόπου, να εργαστούμε για αποκλιμάκωση της έντασης και την επικράτηση νηφάλιου διαλόγου, ενότητας και συναίνεσης. Κάτι που δυστυχώς δεν έγινε.
Το Πόρισμα του κ. Πολυβίου αποτελεί το ένα μόνο σκέλος της διερεύνησης. Από όσα ακούσαμε στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, εξαγάγουμε τα πιο κάτω συμπεράσματα.
Η πολιτική απόφαση για την παραμονή των εμπορευματοκιβωτίων στην Κύπρο, λήφθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτή έλαβε υπόψιν τις αποφάσεις και τις επιθυμίες της Επιτροπής Κυρώσεων του ΟΗΕ και καμία σχέση δεν είχε με δήθεν ιδεοληψίες.
Οι μετέπειτα πολιτικοί χειρισμοί έλαβαν υπόψη αποκλειστικά τα κυπριακά συμφέροντα. Αν αυτοί ήταν ορθοί μπορεί να τεκμηριωθεί από δύο γεγονότα. Πρώτον όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, τότε, τους επικρότησαν. Δεύτερον αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, διατηρήθηκαν οι ισορροπίες στις σχέσεις μας με όλα τα εμπλεκόμενα κράτη.
Ως ΑΚΕΛ πιστεύουμε ότι οι χειρισμοί που έγιναν ήταν σωστοί και το ίδιο θα έπραττε όποιος και αν ήταν στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Δεν είναι όμως αυτή η ουσία. Δεν είναι οι πολιτικές αποφάσεις που οδήγησαν στην έκρηξη. Στην έκρηξη οδήγησαν τα ελλειπή μέτρα ασφαλείας που λήφθηκαν τόσο αναφορικά με το χώρο όσο και με τον τρόπο φύλαξης του υλικού. Οδήγησαν οι αδυναμίες που παρουσιάστηκαν στον τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης, μετά που παρουσιάστηκε το «φούσκωμα» στο εμπορευματοκιβώτιο. Η απώλεια ανθρώπινων ζωών οφείλεται στην πλήρη παραγνώριση και καταστρατήγηση των κανονισμών ασφαλείας που θάπρεπε να εφαρμοστούν μετά την πρώτη έκρηξη, την αυγή της 11ης Ιουλίου. Όλα αυτά δεν είναι ζητήματα που χειρίστηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ούτε τυπικά, ούτε ουσιαστικά ήταν αρμόδιος αλλά ούτε και τις εξειδικευμένες γνώσεις είχε. Ενδεικτικές για τα πιο πάνω θέματα είναι και οι απόψεις του Ελληνικού Κέντρου Ελέγχου Όπλων. Έχοντας τεράστια εμπειρογνωμοσύνη στο θέμα, κατέληξαν στις πιο πάνω διαπιστώσεις. Επέκριναν μάλιστα τον κ. Πολυβίου γιατί αστήριχτα και ατεκμηρίωτα, έλεγε άλλα στο Πόρισμα του.
Αναμέναμε από τον κ. Πολυβίου να ετοιμάσει ένα νομικό, τεκμηριωμένο κείμενο. Αντί τούτου, είδαμε να εκδίδει ένα πολιτικό κείμενο, με κοινωνιολογικές αναφορές και πολιτικές προεκτάσεις, που μας προκάλεσε πολλά ερωτηματικά. Ερωτηματικά προκύπτουν και από το γεγονός πως πολιτικά πρόσωπα και η ηγεσία των τάχατε αγανακτισμένων γνώριζαν το περιεχόμενο του από προηγουμένως. Πολλά ερωτηματικά προκύπτουν και από το γεγονός ότι ξέφυγε από τα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του. Από το γεγονός ότι παρουσίασε τα ευρήματα του με μοναδικό πάθος, κατευθυνόμενο αποκλειστικά ενάντια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το περιεχόμενο του Πορίσματος κατέρριψε τους μύθους που επιδίωξαν κάποιοι να καλλιεργήσουν ότι θα επιχειρούνταν παρεμβάσεις και κουκούλωμα. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι τέτοιες μέθοδοι είναι ξένες προς το ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Λυπούμαι ειλικρινά γιατί ένας έγκριτος νομικός όπως ο κ. Πολυβίου λειτούργησε τόσο πρόχειρα, αυθαίρετα και αντιφατικά. Αυτό το συμπέρασμα εξάγεται από απλή ανάγνωση του Πορίσματος. Σ΄αυτό το συμπέρασμα κατέληξε κι ομάδα νομικών που το μελέτησε επισταμένα. Γι΄αυτό το θέμα όμως θα μιλήσουν άλλοι συνάδελφοι από την Κοινοβουλευτική μας Ομάδα.
Θα επανέλθω στην ουσία του θέματος λέγοντας ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τη θέση του, έχει τις δικές του ευθύνες τις οποίες και ανέλαβε. Απολογήθηκε στον κυπριακό λαό και ιδιαίτερα στους συγγενείς των θυμάτων γιατί δεν μπόρεσε, ως ο επικεφαλής του κράτους, να προστατέψει τους δικούς τους. Υποσχέθηκε ότι θα ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη μη επανάληψη παρόμοιων τραγικών συμβάντων.
Ως ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις, συμμεριζόμαστε απόλυτα αυτή την προσέγγιση και αναλαμβάνουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης για τη διαχρονική αποτυχία ολονών μας, να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις αποτελεσματικής λειτουργίας της κρατικής μηχανής.
Δεν μπορούμε όμως να δεχτούμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας φέρει προσωπική ευθύνη για ό,τι έχει συμβεί και μάλιστα την αποκλειστική. Απαιτούμε η Νομική Υπηρεσία να ολοκληρώσει τη μελέτη της το συντομότερο δυνατό και να παραπεμφθούν οι υποθέσεις, με βάση την απόφαση της, στα δικαστήρια. Εκεί θα ακουστούν όλες οι καταθέσεις και θα μπορεί ο κυπριακός λαός να κρίνει ολοκληρωμένα και αντικειμενικά. Αυτό βέβαια με την προϋπόθεση ότι τα γεγονότα θα παρουσιάζονται ως έχουν από τα ΜΜΕ.
Ο καθηγητής κοινωνικών επιστημών, επικοινωνίας και πολιτισμικών μελετών, Ανδρέας Παναγιώτου, έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα πώς τα ΜΜΕ παρουσίασαν τα γεγονότα στο Μαρί. Παραθέτοντας στοιχεία και γεγονότα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι χρησιμοποιήθηκαν ψέματα, διαστρέβλωση και μισή αλήθεια. Για να μην αδικούμε εντελώς τα ΜΜΕ, πολλές αναφορές τους βασίζονταν σε δηλώσεις πολιτικών προσώπων.
Όλοι γνωρίζουμε ότι τα ΜΜΕ έχουν τεράστια δύναμη. Διαμορφώνουν εντυπώσεις, κτίζουν αντιλήψεις και επηρεάζουν συνειδήσεις. Συνεπώς οφείλουν να διαδραματίζουν το ρόλο τους υπεύθυνα και αντικειμενικά. Λυπούμαι να παρατηρήσω ότι αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε και από όλα τα ΜΜΕ.
Θέση μας είναι ότι οι επιθέσεις που δέχεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και το ΑΚΕΛ, δεν είναι σημερινές. Ούτε προκύπτουν μόνο ως αποτέλεσμα της έκρηξης στο Μαρί. Είναι πολιτικές επιθέσεις που έχουν την αφετηρία τους στους χειρισμούς του Προέδρου στο Κυπριακό και στην οικονομία. Προέρχονται από την αγωνία κάποιων μήπως δεν χειριστούν οι ίδιοι κρίσιμα ζητήματα, όπως το φυσικό αέριο.
Πολύ χαρακτηριστική ήταν η δήλωση πολιτικού που έλεγε ότι, αν συμφωνούσαν με τον τρόπο που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας χειρίζεται το Κυπριακό και τα θέματα της οικονομίας, θα μπορούσε να παραμείνει στη θέση του ανεξάρτητα από το Πόρισμα. Επειδή διαφωνούν ζητούν την παραίτηση του.
Η έκκληση που απευθύνουμε σε όλους είναι ξεκάθαρη. Ας θέσουμε πάνω από όλα την Κύπρο. Ας μην επικεντρωθούμε σε αχρείαστες και αντιπαραγωγικές αντιπαραθέσεις. Ας εργαστούμε συναινετικά για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα πολλά και πιεστικά ζητήματα που τίθενται ενώπιον του Κυπριακού λαού. Ποια είναι αυτά;
Αρχή θα κάνω με το Κυπριακό. Η έναρξη των απευθείας διαπραγματεύσεων το 2008 και η συνεχής και συνεπής προσπάθεια του Προέδρου για λύση έφερε, στην επιφάνεια τις διαφορετικές προσεγγίσεις που υπάρχουν, τόσο αναφορικά με την ουσία της λύσης, όσο και για τη διαδικασία που θα πρέπει να ακολουθηθεί.
Από τη μια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και το ΑΚΕΛ επιμένουμε στη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία ως τη μοναδική εφικτή λύση που μπορεί να επανενώσει την πατρίδα, τους θεσμούς, την οικονομία και το λαό. Αυτή ήταν και η άποψη του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ο οποίος προχώρησε στη σύναψη της Συμφωνίας Υψηλού Επιπέδου, με τον Ραούφ Ντενκτάς, το 1977 προκειμένου να ανατραπούν όσο είναι δυνατόν, οι αρνητικές συνέπειες του δίδυμου εγκλήματος του 1974. Αυτή η θέση στηρίχθηκε από όλους ανεξαιρέτως τους Προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το πλαίσιο λύσης επαναλήφθηκε το 1979 στη Συμφωνία Υψηλού Επιπέδου, μεταξύ Σπύρου Κυπριανού και Ραούφ Ντενκτάς και της 8ης Ιουλίου 2006 μεταξύ Τάσσου Παπαδόπουλου και Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Υιοθετήθηκε από σωρεία ψηφισμάτων του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνών οργανισμών. Υιοθετήθηκε κατ΄ επανάληψη από το Εθνικό Συμβούλιο. Συνιστά δέσμευση μας έναντι της διεθνούς και της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Τυχόν προσπάθεια μας για εγκατάλειψη του θα θέσει την Κύπρο και το λαό μας σε περιπέτειες με ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες.
Δυστυχώς οι εξελίξεις στο κυπριακό έχουν επιβεβαιώσει αυτό που ως ΑΚΕΛ λέμε εδώ και δεκαετίες. Ότι δηλαδή στο Κυπριακό, υπάρχουν τρεις σχολές σκέψης. Η μία είναι αυτή που περιέγραψα πιο πάνω και εκφράζει το ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Η δεύτερη είναι αυτή που υποβάλλει ότι πρέπει να διεκδικήσουμε λύση ιδανική, ιδιαίτερα μετά την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τη σχολή αυτή εκφράζει κυρίως το ΕΥΡΩΚΟ. Είναι το μόνο κόμμα που δήλωσε επίσημα και με την απόφαση της Συνδιάσκεψης του τον Οκτώβρη του 2010, ότι απορρίπτει τη λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Εκφράστηκε όμως και στη δημόσια αντιπαράθεση που είχε ο τότε Επαρχιακός Γραμματέας του Κόμματος στη Λεμεσό, Στέλιος Στυλιανού με τον Πρόεδρο του. Παρόμοια αντίληψη για το Κυπριακό έχει και ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας, που λέει ότι η διχοτόμηση δεν πρέπει να μας φοβίζει, στελέχη άλλων πολιτικών κομμάτων, δημοσιογράφοι και ηγετικά στελέχη της Ομάδας των τάχατε αγανακτισμένων.
Ήταν αναμενόμενο ότι όσοι ασπάζονται αυτή την προσέγγιση θα αντιδρούσαν με την έναρξη των απευθείας διαπραγματεύσεων και τις προσπάθειες που καταβάλλει ο Πρόεδρος για λύση. Ατεκμηρίωτα και λανθασμένα προσπαθούν να εκφοβίσουν τον κυπριακό λαό, κατηγορώντας το Δ. Χριστόφια ότι επιδιώκει κάκιστη λύση˙ χειρότερη κι από το Σχέδιο Ανάν, όπως λένε. Ξεκαθαρίζουμε για πολλοστή φορά. Το ΑΚΕΛ έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι είναι πατριωτική δύναμη. Ότι στοχεύουμε σε λύση που θα εξυπηρετεί και θα διαφυλάσσει τα συμφέροντα του κυπριακού λαού στο σύνολο του. Ότι αγωνία και φιλοδοξία μας είναι να απελευθερώσουμε και να επανενώσουμε την χώρα και το λαό μας. Όλα αυτά ισχύουν και για τον Δ. Χριστόφια.
Όσο προχωρούσαν οι διαπραγματεύσεις και διαπιστωνόταν ότι ο Πρόεδρος επεδίωκε πραγματικά τη λύση, οι επιθέσεις πολλαπλασιάζονταν σε συχνότητα και ένταση. Στελέχη του ΔΗΚΟ αμφισβητούσαν ή και απέρριπταν την ομοσπονδία. Η ΕΔΕΚ την παρουσίαζε ως λύση ρατσιστική, αμφισβητώντας την πτυχή της διζωνικότητας. Εμφανίστηκε και τέθηκε επί τάπητος η απαίτηση για αλλαγή στρατηγικής και τακτικής, για εξεύρεση «ευρωπαϊκής λύσης», ακόμα και περί του εφικτού του ενιαίου κράτους. Δίχως δυστυχώς αυτά να συγκεκριμενοποιούνται και δίχως να εξηγείται πειστικά πως όλα αυτά μπορούν να εφαρμοστούν και να οδηγήσουν σε λύση.
Στον αντίποδα, βρίσκεται η σχολή που υποστηρίζει ότι για να φτάσουμε σε λύση χρειάζεται να τολμήσουμε περισσότερο. Εκφραστής αυτής της προσέγγισης υπήρξε κατά κύριο λόγο ο Δημοκρατικός Συναγερμός. Κατά καιρούς προβλήθηκε από μέρους του ο λεγόμενος «πατριωτικός ρεαλισμός» ως η ιδανική φόρμουλα για το Κυπριακό. Οδηγήθηκε έτσι στη διατύπωση θέσεων όπως «είναι ή όχι πιο ρεαλιστικό να συζητηθεί χρονοδιάγραμμα τερματισμού και διεύρυνσης των εγγυήσεων και ιδιαίτερα τρόπους άσκησης των επεμβατικών, αν μπορούν να λεχθούν έτσι, δικαιωμάτων;», όπως είχε υποστηρίξει ο κ. Αναστασιάδης τον Οκτώβριο του 2008. Θέσεων όπως «κουράσαμε με τα χρονοδιαγράμματα και με το γεγονός πως εδώ και 36 χρόνια συνεχώς μιλούμε για την επιθυμία μας για λύση, αλλά με όρους για μη αυστηρά χρονοδιαγράμματα ή τα διάφορα προσχήματα που φέρουμε κατά καιρούς", όπως υποστήριξε τον Ιούλιο του 2010. Θέσεων όπως η πρόταση για διευρυμένη συμμετοχή στις συνομιλίες, ή για «χαλαρή» ομοσπονδία.
Αυτές οι προσεγγίσεις και από τη μία και από την άλλη πλευρά, δεν είναι καινούριες. Αν ανατρέξουμε πριν από την εκλογή Δ. Χριστόφια μπορούμε να εντοπίσουμε δηλώσεις εκφραστών της μιας σχολής, να υποστηρίζουν ότι «είναι προτιμητέα η ευρωπαϊκή λύση, αφού ο Μακάριος ξεγελάστηκε με τις Συμφωνίες Κορυφής». Είναι ακόμα πιο εύκολο να θυμηθούμε από πού ξεκίνησε και που έφτασε η άλλη σχολή. Από το «όλα στο τραπέζι», στις θέσεις του ΔΗΣΥ για «ετοιμότητα της πλευράς μας για διαπραγματεύσεις, χωρίς όρους» μέχρι την αποδοχή του Σχεδίου Ανάν το 2004. Το αξιοπερίεργο είναι ότι αυτές οι εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις συνασπίστηκαν σήμερα σε ένα μέτωπο. Κατηγορούν μαζί τον Πρόεδρο Χριστόφια ότι προβαίνει σε χειρισμούς που είναι επικίνδυνοι και οδηγούν σε αδιέξοδα, καλώντας τον να παραιτηθεί. Αυτό αποκαλύπτει τις σκοπιμότητες που κυριαρχούν στις πολιτικές τους τοποθετήσεις.
Ως ΑΚΕΛ τοποθετηθήκαμε πλείστες τόσες φορές υπέρ των χειρισμών του Προέδρου στο Κυπριακό. Όχι στη βάση αφηρημένων θέσεων και αποσπασματικών ερμηνειών, αλλά στην ουσία τους. Οι θέσεις που καταθέτει στις διαπραγματεύσεις στηρίζονται σε διαχρονικές θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς και στις Ομόφωνες Αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 1989. Βελτιώνουν παλαιότερες προτάσεις. Αξιώνουν με τον πλέον σαφή τρόπο την κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων. Εμμένουν στην επιστροφή όσο το δυνατό μεγαλύτερου αριθμού Ελληνοκυπρίων υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση και στην κατοχύρωση του δικαιώματος των υπολοίπων να αποφασίσουν τι θα πράξουν. Προτάσσουν το δίκαιο διαχρονικό μας αίτημα, οι νόμιμοι ιδιοκτήτες να έχουν το δικαίωμα επιλογής για αποκατάσταση της περιουσίας τους. Απόδειξη ότι ο Πρόεδρος επιμένει σε αρχές είναι και το γεγονός ότι ο κ. Έρογλου επιχειρεί να απεμπλακεί από θέσεις τις οποίες είχε αποδεχτεί ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.
Είναι πεποίθηση μας ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχει την ειλικρινή και γνήσια βούληση να εργαστεί αποφασιστικά και στη βάση αρχών για να πετύχει δίκαιη λύση του Κυπριακού. Γνωρίζουμε ότι η τουρκική αδιαλλαξία δεν επιτρέπει αισιοδοξία. Γνωρίζουμε ότι στόχος της είναι να οδηγήσει σε συνομοσπονδία ή και διχοτόμηση. Δική μας υποχρέωση είναι να επιχειρήσουμε αξιοποίηση όλων των περιθωρίων για να φτάσουμε σε συμφωνία που θα βασίζεται στο πλαίσιο λύσης. Αν αυτό δεν είναι εφικτό τότε, θα πρέπει να αποφευχθεί η επίρριψη ευθυνών στην πλευρά μας για την αποτυχία, έτσι ώστε να μην επιτευχθεί ο στόχος της Τουρκικής πλευράς για αναβάθμιση του Ψευδοκράτους.
Αυτή η ανάγκη καθίσταται σήμερα πιο επιτακτική. Μετά τη συνάντηση των ηγετών των δύο κοινοτήτων με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, είναι προφανές ότι το Κυπριακό εισέρχεται σε πολύ καθοριστική φάση. Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της απαιτείται ενότητα και συλλογικότητα. Απαιτείται προσήλωση στις αρχές λύσης και όχι παλινδρομήσεις προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Απαιτείται να αναδεικνύουμε συνεχώς την πολιτική βούληση και θέληση μας για συνεννόηση στη βάση αρχών και όχι να δίνουμε την ευκαιρία στον οποιονδήποτε να τις αμφισβητεί.
Ως ΑΚΕΛ έτσι θα λειτουργήσουμε. Καλούμε όλους να προβληματιστούμε πως εξυπηρετείται καλύτερα το συμφέρον της Κύπρου και να ενεργήσουμε αναλόγως.
Έντονη κριτική ασκείται στον Πρόεδρο όμως και για την κατάσταση στην οικονομία. Δεν αρνιόμαστε ότι αυτά τα τρεισήμισι χρόνια μπορεί να έγιναν λάθη˙ να υπήρξαν αδυναμίες και κάποια καθυστέρηση στη λήψη μέτρων, ιδιαίτερα την περίοδο που επιχειρούσαμε να συνεννοηθούμε με το ΔΗΚΟ. Όλα αυτά δεν μπορούν όμως να διαγράψουν τα πραγματικά αίτια των προβλημάτων.
Δεν μπορούν να διαγράψουν ότι η ανθρωπότητα ολόκληρη μαστίζεται τα τελευταία χρόνια από μια οικονομική κρίση του συστήματος. Κρίση δομική που έχει να κάνει με την ίδια τη φύση του καπιταλισμού. Όπως δεν μπορεί να διαγραφεί το γεγονός ότι τα προβλήματα που προέκυψαν στην κυπριακή οικονομία είναι αποτέλεσμα, όπως λένε οι οίκοι αξιολόγησης, της εξάρτησης των τραπεζών μας από τα ελληνικά ομόλογα. Είναι αποτέλεσμα των χρόνιων διαρθρωτικών προβλημάτων της οικονομίας, και της έλλειψης ρευστότητας. Όπως είναι αποτέλεσμα και των εσωτερικών πολιτικών αντιπαραθέσεων και του πανικού που σκορπιέται από δηλώσεις πολιτικών προσώπων.
Με την εκδήλωση της κρίσης, η Κυβέρνηση στήριξε την οικονομία με δύο πακέτα συνολικού ύψους 500 εκατομμυρίων Ευρώ. Πήρε μέτρα για χαλιναγώγηση της ανεργίας. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι παρόλη την ανησυχητική της αύξηση σήμερα εξακολουθούμε να είμαστε στην 8η πιο χαμηλή θέση, ανάμεσα στα 27 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Κυβέρνηση προχώρησε επίσης στην επίλυση διαρθρωτικών προβλημάτων.
Το ΑΚΕΛ από την αρχή επεδίωξε να επικρατήσει συναίνεση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομίας. Προτείναμε να υπάρξει ισορροπία στα μέτρα. Να συνεισφέρουν τα κέρδη και ο πλούτος καθώς επίσης και οι εργαζόμενοι. Για να επιτευχθεί ο στόχος υποχωρήσαμε από πάγιες θέσεις που στηρίζουμε μέχρι σήμερα. Οι εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση να συνεισφέρουν. Πού διαφωνήσαμε ως ΑΚΕΛ; Στην επιμονή ορισμένων πολιτικών δυνάμεων να αλώσουμε τα κεκτημένα των εργαζομένων και να αφήσουμε άθικτα τα κέρδη και το συσσωρευμένο πλούτο. Στην επιμονή τους να επιτεθούν στους Ημικρατικούς Οργανισμούς, που αποτελούν περιουσία του κυπριακού λαού.
Είναι γεγονός ότι η λήψη επιπρόσθετων μέτρων σήμερα, είναι απαραίτητη. Το ΑΚΕΛ είναι έτοιμο να συνεργαστεί προς αυτή την κατεύθυνση. Βασική αρχή για εμάς όμως, είναι να υπάρξει ισορροπία και αλληλοσεβασμός. Δεν μπορεί αυτή η προσπάθεια να αποδώσει, αν η αντιπολίτευση επιμένει να «σύρει» την Κυβέρνηση σε υιοθέτηση δικών της πολιτικών. Διότι μ΄ αυτό ισοδυναμεί η απαίτηση τους για να στηρίξουν την Κυβέρνηση. Στόχος μας είναι να συνεργαστούμε και όχι να συγκρουστούμε. Αυτή μας η πρόσκληση απευθύνεται σε όλους.
Τα πράγματα είναι δύσκολα, μπορούμε όμως να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες αν δείξουμε όλοι υπευθυνότητα και προθυμία να συνεργαστούμε. Ως ΑΚΕΛ, μελετήσαμε τις θέσεις του Υπουργείου Οικονομικών και επεξεργαστήκαμε επιπρόσθετες προτάσεις που θα μπορούσαν να προβληματίσουν όλους.
Είναι πεποίθηση μας ότι ο λαός αναμένει από την πολιτική ηγεσία να στραφεί πιο αποφασιστικά εκεί που βρίσκεται συσσωρευμένος και μέχρι στιγμής ανενόχλητος, ο πλούτος. Να στραφούμε σε όσους, ειδικά μέσα στις σημερινές συνθήκες, έχουν την οικονομική δύναμη να ζουν υπερπολυτελή ζωή και να συγκεντρώνουν ολοένα και περισσότερα κέρδη. Τι πιο δίκαιο και πιο ισορροπημένο από το να συνεισφέρει ο καθένας όσο πραγματικά μπορεί για να δοθεί στον καθένα ό,τι πραγματικά χρειάζεται; Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επιλύσουμε αποφασιστικά τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της Κυπριακής οικονομίας.
Η Κύπρος διέρχεται στιγμές που θα χαράξουν και θα διαγράψουν τη μελλοντική μας πορεία. Η άσκηση του κυριαρχικού δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και η έναρξη γεωτρήσεων για την ανεύρεση φυσικού αερίου και πετρελαίου έχουν δημιουργήσει νέες προοπτικές για τον κυπριακό λαό και το ρόλο της Κύπρου στην περιοχή. Έχει όμως «σκληρύνει» περισσότερο και την τουρκική στάση. Η επιθετικότητα της Τουρκίας αναβαθμίστηκε με απειλές, που άρχισαν από τη θέση για επανάληψη του 1974 και κατέληξαν στη θέση για εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Κύπρου στο Βόρειο και Βορειοδυτικό της μέρος.
Για να φτάσει η Κύπρος σε αυτή την προοπτική, ασκήθηκε η κατάλληλη εξωτερική πολιτική που στηρίχθηκε σε πολύ λεπτούς χειρισμούς. Είναι τουλάχιστον άδικο να μην αναγνωρίζεται στον Πρόεδρο Χριστόφια το αυτονόητο: ότι η Κυπριακή Δημοκρατία πέτυχε να λειτουργήσει σωστά σε ένα πεδίο ανταγωνισμών και αντιπαραθέσεων στην περιοχή. Πέτυχε, παρά τις τουρκικές απειλές, να συνάψει συμφωνία οριοθέτησης της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με το Ισραήλ αλλά και άλλες χώρες. Γι΄αυτή τη συμφωνία γράφτηκαν πολλά τόσο στον κυπριακό, όσο και στο διεθνή τύπο. Τη σημασία της, την απέδωσε εξαιρετικά ένα δημοσίευμα στον ελληνικό τύπο, το οποίο υπογράμμιζε ότι «η πρωτοβουλία της Κύπρου είναι η ορθολογική εφαρμογή μιας υψηλής στρατηγικής που γεννήθηκε με την ανάγκη της ύπαρξης ενός κράτους, το οποίο έχει υποστεί μια εισβολή και αντέχει ακόμα και τώρα μια κατοχή. Δεν είναι απλό να υπάρχεις ως μικρό κράτος, όταν ο γείτονάς σου είναι αυτός που δεν σ’ αναγνωρίζει καν. Η απόφαση της γεώτρησης της περιοχής Αφροδίτης με την πλατφόρμα Όμηρος, είναι η συνέχεια μιας συγκροτημένης σκέψης και όχι μια αλλόκοτη και ριψοκίνδυνη επιλογή. Η Κύπρος υπάρχει και ζει επειδή δεν έχει πια άλλη επιλογή. Κάθε αγνοούμενος, κάθε εγκλωβισμένος, κάθε πρόσφυγας δεν της επιτρέπει να ξεχάσει το ρόλο της ως πατρίδα».
Θα μπορούσε τουλάχιστον να γίνει παραδεχτό ότι αυτή η επιτυχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτή η επιτυχία του Προέδρου Χριστόφια οφείλεται σε ικανότητα και επάρκεια˙ δεν οφείλεται ούτε σε ιδεοληψίες, ούτε σε αγκυλώσεις, όπως λένε κάποιοι. Ούτε βέβαια στα άτοπα συμπεράσματα που συμπεριέλαβε ο κ. Πολυβίου μέσα στο Πόρισμα του για την εξωτερική πολιτική του Προέδρου Χριστόφια. Αυτή η επιτυχία οφείλεται στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που ακολούθησε ο Πρόεδρος και η οποία έβαλε την Κύπρο στον ενεργειακό χάρτη και λειτουργώντας ως ασπίδα προστασίας για την ημικατεχόμενη πατρίδα μας.
Στην Κύπρο, μερικές φορές, δίνουμε την εντύπωση ότι προτιμούμε να ομφαλοσκοπούμε παρά να κοιτάξουμε γύρω μας˙ να δούμε τι συμβαίνει παραέξω. Οι εξελίξεις στη Βόρεια Αφρική επιφέρουν ανακατατάξεις και στον ενεργειακό και στο γεωπολιτικό χάρτη. Η Ρωσία αναδεικνύεται όλο και πιο ισχυρός εταίρος και στα θέματα ενέργειας. Όλοι οι πρωταγωνιστές της περιοχής αλλά και οι ισχυροί του κόσμου αναζητούν συνεχώς ενεργειακές εναλλακτικές διεξόδους. Στο όνομα αυτών των αναζητήσεων προωθούν αναλόγως κινήσεις και συμφέροντα στην περιοχή. Η Κύπρος, μια μικρή γωνιά μέσα σε αυτό το σκηνικό, ξεκινά σήμερα να βάζει τα θεμέλια για το ενεργειακό της μέλλον. Με τις τουρκικές απειλές να επικρέμονται από πάνω της ως Δαμόκλειος Σπάθη.
Έχουμε όλοι υποχρέωση να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων για να διασφαλίσουμε το μέλλον της Κύπρου και του λαού μας. Να εργαστούμε για να μετατρέψουμε την Κύπρο σε περιφερειακό ενεργειακό κέντρο. Να θέσουμε σωστά τις βάσεις ώστε η αξιοποίηση των κοιτασμάτων να αναβαθμίσει το ρόλο της Κύπρου στην ευρύτερη περιοχή. Να αποτελέσει σκαλοπάτι για την πρόοδο, την προκοπή και την ευημερία του συνόλου του κυπριακού λαού. Να μετατρέψουμε την ευκαιρία που μας παρέχεται σε ένα ακόμα μέσο με το οποίο θα θωρακίσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία και θα την αναβαθμίσουμε διεθνώς.
Όπως το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε και με τη μεγάλη πρόκληση της Ευρωπαϊκής Προεδρίας. Η επιτυχής διεκπεραίωση της θα καταξιώσει τη χώρα μας στα μάτια των ευρωπαίων εταίρων μας ενισχύοντας το κύρος της.
Η φονική έκρηξη στο Μαρί ανέδειξε πτυχές τις οποίες η κυπριακή πολιτεία χρειάζεται να αντιμετωπίσει συνολικά και συλλογικά. Η Κυβέρνηση Χριστόφια μαζί με την ΑΗΚ κατάφεραν γρήγορα και αποτελεσματικά να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα ηλεκτροδότησης που προέκυψαν. Ας μην ξεχνάμε ότι κάποιοι μέσα στον παροξυσμό των ημερών, μιλούσαν για έλλειψη ηλεκτροδότησης που θα κρατούσε για μήνες. Το ίδιο άμεσα κινήθηκε η Κυβέρνηση και για να ξεκινήσουν οι έρευνες γύρω από τα αίτια και τις ευθύνες για την τραγική έκρηξη. Δίχως καμιά προσπάθεια και πρόθεση να κουκουλωθεί έστω και το παραμικρό. Ακόμα μια απόδειξη γι΄αυτό, το πρωτόγνωρο για τα κυπριακά δεδομένα γεγονός, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έθεσε εαυτόν στη διάθεση της Επιτροπής, καταθέτοντας τη δική του μαρτυρία και αποδεικνύοντας ότι δεν έχει τίποτα να κρύψει. Ότι σέβεται και επιδιώκει την ισονομία.
Η αλλαγή και ο ριζικός εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης είναι μια από τις μεγάλες αναγκαιότητες τις οποίες ανέδειξε, με τραγικό τρόπο, το ατύχημα στο Μαρί. Αλλαγή και προοδευτικός εκσυγχρονισμός σε όλα τα επίπεδα. Η Κυβέρνηση Χριστόφια έχει ήδη επιδείξει γραφή σε αυτό το πεδίο.
Ως ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις θέλουμε η κοινωνία μας να πηγαίνει μόνο μπροστά. Θεωρούμε χρέος μας να εργαστούμε ώστε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια Κύπρο απαλλαγμένη από τα προβλήματα πέντε και πλέον δεκαετιών. Γι΄αυτό στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις κάθε ενέργεια της Κυβέρνησης Χριστόφια προς αυτή την κατεύθυνση. Τη Μεταρρύθμιση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στην Παιδεία. Την οριστική επίλυση του υδατικού˙ το διακανονισμό των αγροτικών χρεών˙ τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων˙ την αναβάθμιση των δημόσιων συγκοινωνιών˙ την επιτάχυνση της εκτέλεσης μεγάλων πολεοδομικών έργων˙ την εισαγωγή νέων στρατηγικών στα σχέδια Ανάπτυξης. Την αναβάθμιση της στεγαστικής πολιτικής, με κοινωνική και αναπτυξιακή στόχευση. Την προώθηση έργων υποδομής για το περιβάλλον, την απλοποίηση των διοικητικών διαδικασιών και πολλά άλλα, σε συνθήκες μάλιστα οικονομικής κρίσης.
Οι προσπάθειες της Κυβέρνησης Χριστόφια σε όλα αυτά τα ζητήματα είναι συνεχείς, συνεπείς και αποφασιστικές. Για να είναι πιο αποτελεσματική όμως, χρειάζεται και τη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, επιβάλλεται σήμερα η μέγιστη δυνατή ενότητα των πολιτικών κομμάτων και του λαού. Όχι γύρω από πρόσωπα, αλλά γύρω από πολιτικούς στόχους. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Αναγνωρίζουμε ότι καθοριστικό ρόλο για την επίτευξη της ενότητας έχουμε ο Πρόεδρος και το ΑΚΕΛ. Όσες όμως πρωτοβουλίες και αν αναληφθούν και όσες προσπάθειες και αν καταβληθούν, για να έχουν αποτέλεσμα χρειάζεται να υπάρχει και η απαραίτητη πολιτική βούληση από την αντιπολίτευση. Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχει.
Επιχειρούν κάποιοι να πείσουν ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας πρέπει να παραιτηθεί επειδή δεν είναι ικανός να προστατεύσει, τάχα, την ασφάλεια του Κυπριακού λαού. Τον κατηγορούν ότι είναι ανίκανος και ότι λειτουργεί με ιδεοληψίες. Ας δούμε ποια είναι η πραγματικότητα: Ένα κράτος ξεκινά έρευνες για την αξιοποίηση ενεργειακών αποθεμάτων που αλλάζουν την προοπτική του λαού του, ως προς την ασφάλεια και το βιοτικό του επίπεδο. Η έναρξη των γεωτρήσεων έγινε κατορθωτή, λόγω των λεπτών και σωστών χειρισμών του Προέδρου του. Το κράτος αυτό έχει πετύχει την ισόρροπη και πολυδύναμη ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων με τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Ρωσία και την Κίνα. Το κράτος αυτό συνεργάζεται με το Ισραήλ για την κοινή εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, ξεκινώντας τις έρευνες με αμερικάνικη εταιρεία. Το κράτος αυτό, από τα μικρότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία συγκλονίζεται από τη μεγαλύτερη κρίση χρέους και τις πολιτικές λιτότητας, έχει χρέος όσο προβλέπουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες και επίπεδο ζωής πάνω από το μέσο όρο της Ευρώπης. Το μικρό αυτό κράτος, παρά τις τεράστιες κερδοσκοπικές πιέσεις των αγορών, εξασφαλίζει από πολλαπλές πηγές τη δανειοδότησή του και διατηρεί όρθιες τις κοινωνικές κατακτήσεις. Αυτό το κράτος κατάφερε να υπογράψει διμερείς συμφωνίες για την ΑΟΖ. Αυτό το κράτος είναι δυνατόν να κυβερνάται από ένα Πρόεδρο ανίκανο που λειτουργεί με ιδεοληψίες; Καλό θα ήταν η αντιπολίτευση να απαλλαγεί έστω και για λίγο από τις πολιτικές προκαταλήψεις και εμμονές της και να απαντήσει αντικειμενικά το ερώτημα.
Σήμερα, η Κύπρος βιώνει κρίσιμες καταστάσεις και έχει να αντιμετωπίσει σοβαρές προκλήσεις. Θα τα καταφέρουμε να σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων; Θα καταφέρουμε να καθυποτάξουμε φιλοδοξίες και προσωπικούς σχεδιασμούς προκειμένου να εργαστούμε για το καλό του τόπου; Θα καταφέρουμε να ενώσουμε το λαό και να στρατευθούμε όλοι σε ένα και μόνο στόχο: στην επανένωση του τόπου και στην ευημερία των γενιών που θα έρθουν;
Τα παραληρήματα και οι λυσσαλέες επιθέσεις το μόνο που θρέφουν είναι το μίσος και το φανατισμό. Οι στενόκαρδες προσεγγίσεις στήνουν τείχη που δεν μας αφήνουν να κοιτάξουμε το μέλλον. Ζούμε σε μια σπιθαμή γης, κι αυτή ημικατεχόμενη. Η Τουρκία μάς απειλεί συνεχώς. Απειλεί την επιβίωση μας σε αυτή την πατρίδα˙ απειλεί συνεχώς και με κάθε τρόπο την Κυπριακή Δημοκρατία. Η οικονομία του τόπου κινδυνεύει με περαιτέρω διολίσθηση. Χρειάζεται να απεγκλωβιστεί από τα προβλήματα και να τεθεί σε πορεία ανάκαμψης. Οι εξελίξεις στον τομέα της ενέργειας θα καθορίσουν τη μοίρα, τη θέση και την εξέλιξη της Κύπρου στην ευρύτερη περιοχή. Ο κυπριακός λαός δεν περιμένει από εμάς να μετατρέψουμε την πολιτική ζωή σε αρένα, ούτε σε μάχες όπου επικρατεί η λογική «ο θάνατος σου η ζωή μου». Πώς είναι δυνατόν απέναντι σε αυτά τα σοβαρά ζητήματα να ιεραρχούν ορισμένοι ως πρώτη προτεραιότητα να απομακρυνθεί πάση θυσία ο Δημήτρης Χριστόφιας από την Προεδρία; Αν αύριο όλα αυτά τα σημαντικά ζητήματα όχι μόνο δεν επιλυθούν αλλά δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα στον τόπο μας, θα συγχωρούσε άραγε ο λαός την τόση ανευθυνότητα;
Ο κυπριακός λαός περιμένει από εμάς να χειριστούμε σήμερα το μέλλον. Να δούμε μακριά, ώστε να πετύχουμε επιτέλους να ανοίξουμε δρόμους για υγιή πολιτική ζωή, διαφάνεια, τομές και τον εκσυγχρονισμό του τόπου. Να ανοίξουμε δρόμο για την επανένωση και την ευημερία της Κύπρου μας. Για την επίτευξη αυτών των στόχων το ΑΚΕΛ απλώνει το χέρι του σ΄όλες τις πολιτικές δυνάμεις και καλεί να συστρατευτούμε όλοι στον αγώνα για την Κύπρο και το λαό μας˙ Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι.
04 Νοεμβρίου 2011