Φορώντας τα ταξικά μας γυαλιά, μπορούμε να ερμηνεύουμε τα κοινωνικά φαινόμενα, τις αιτίες που τα γεννούν, και την κοινωνική τους εξέλιξη, πίσω από την διαλεκτική σχέση που έχουν με την κινητήρια δύναμη της, την ταξική πάλη. Ο Εθνικισμός – Σοβινισμός αποτελεί ένα σάπιο ιδεολόγημα, που σπέρνει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και χρησιμοποιείται για την διατήρηση και την αναπαραγωγή των οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των τάξεων. Χρησιμοποιείται δηλαδή για την επιβίωση και διαιώνιση του ίδιου του συστήματος.
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο ο Εθνικισμός – Σοβινισμός, αποτελεί το μακρύ χέρι του συστήματος, λειτουργεί ως πολύτιμη εφεδρεία του, ώστε να το απεγκλωβίσει από την δεινή κατάσταση που βρίσκεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Εθνικισμός – Σοβινισμός αναδύεται ιδιαίτερα σε περιόδους όπου το σύστημα περνά νομοτελειακά από οικονομικές κρίσεις. Όταν η αστική δημοκρατία φτάνει σε αδιέξοδο, με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της. Όταν οι ισχυροί της γης, μοιράζουν ξανά τον κόσμο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, που βασικό συστατικό για την διχοτόμηση της Κύπρου, αποτελεί μέχρι σήμερα ο Εθνικισμός - Σοβινισμός.
Σήμερα, που οι ταξικές αντιθέσεις σε ολόκληρο το πλανήτη ολοένα και μεγαλώνουν, ο Εθνικισμός – Σοβινισμός, αποκτά χαρακτηριστικά νεοφασισμού. Ρατσιστικές θεωρίες, εξύμνηση της βίας, αντικομμουνισμός, λαϊκισμός, μισαλλοδοξία κ.α είναι λίγα από τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν ένα τερατούργημα, εμπνευσμένο και κατασκευασμένο από το σύστημα, ως μια μορφή επιβολής της δικτατορίας του κεφαλαίου.
Όλα αυτά συνιστούν τυπικά χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού, και του σύγχρονου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Εκπορεύονται μέσα από μεγάλους Ιμπεριαλιστικούς Κύκλους όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, αλλά και από «δημοκρατικές κυβερνήσεις», που πολλές φορές εξαγγέλλουν αγώνα ενάντια στον εθνικισμό, όμως στην πραγματικότητα χρηματοδοτούν και πριμοδοτούν πολιτικά εθνικιστικές – σοβινιστικές οργανώσεις και κόμματα, ώστε να αποτελέσουν πολιτικό φόβητρο και μέσο καταστολής της αγωνιζόμενης τάξης.
Η εκλογή Εθνικιστικών – Σοβινιστικών κομμάτων σε Κυβερνήσεις και Κοινοβούλια δημιουργεί ανησυχία για νέους πολέμους και συγκρούσεις, σε ένα πεδίο συνεχιζόμενης όξυνσης του ανταγωνισμού για τον έλεγχο των αγορών από διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Στην Κύπρο, η συνεχής αύξηση των ποσοστών, και άρα και η παρέμβαση, του εθνικιστικού – νεοφασιστικού ΕΛΑΜ, στρέφει τη χώρα μας πίσω, στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της. Η ενίσχυση του ΕΛΑΜ, καθόλου τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Οι παλινδρομήσεις της Κυβέρνησης Αναστασιάδη - ΔΗΣΥ στο Κυπριακό, σε συνάρτηση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έχουν ως αποτέλεσμα την περεταίρω φτωχοποίηση του λαού μας και την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων, αποτελούν εύφορο έδαφος για την έξαρση του εθνικισμού – σοβινισμού. Ταυτόχρονα, η εκλογική άνοδος του ΕΛΑΜ, έχει ως φυσικό συνεπακόλουθο την ολοένα και πιο ακροδεξιά μετατόπιση του ΔΗΣΥ.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι λαοί είναι και πάλι που θα δεχτούν τις συνέπειες. Για αυτό και πρέπει οι λαοί να επαγρυπνούν, και να αγωνίζονται ενάντια στον Εθνικισμό – Σοβινισμό. Ο αγώνας κόντρα στον Εθνικισμό – Σοβινισμό πρέπει να είναι καθημερινός με συνέπεια. Πρέπει να ταυτίζεται με τον αγώνα για ανατροπή του συστήματος. Πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι όσο ο Καπιταλισμός αναπτύσσεται, και άρα και οι κοινωνικές ανισότητες , τόσο θα αναδύεται και θα οξύνεται ο Εθνικισμός – Σοβινισμός και ο Νεοφασισμός. Όσοι δεν αγωνίζονται -ταυτόχρονα με την αντιμετώπιση του Φασισμού στο σήμερα και για ανατροπή του συστήματος- ο αγώνας τους ενάντια στον Φασισμό είναι, συνειδητά ή μη ανεπαρκής.
Ως ΕΔΟΝ πρέπει να διαπαιδαγωγήσουμε τις νέες γενιές με τα ευγενέστερα ιδανικά που γέννησε ποτέ ο ανθρώπινος νους. Με τα ιδανικά της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σοσιαλισμού και του προλεταριακού διεθνισμού. Να απομονώσουμε τον εθνικισμό – σοβινισμό, να τσακίσουμε τον φασισμό και να τον στείλουμε στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Να εντείνουμε τον αγώνα για επαναπροσέγγιση με τους Τουρκοκύπριους συναγωνιστές μας. Να δώσουμε μέχρι τέλους, τον αγώνα για την ελευθερία του ανθρώπου, που πηγάζει μέσα από την ακράδαντη πίστη για την ανάγκη για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Σταύρος Χατζηγεωργίου
Μέλος Κεντρικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ
Επαρχιακός Μαθητικός Υπεύθυνος ΕΔΟΝ Αμμοχώστου
