Σύντροφε Γενικέ Γραμματέα της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ Άντρο Κυπριανού,
Σύντροφε τέως Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια,
Εξοχότατοι Πρέσβεις
Σύντροφοι Μέλη του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ,
Σύντροφοι Επικεφαλής των Οργανώσεων του Λαϊκού Κινήματος,
Σύντροφοι και φίλοι Βουλευτές,
Σύντροφοι και φίλοι Δήμαρχοι,
Φίλε Πρόεδρε του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Νεολαίας Κύπρου,
Φίλοι Εκπρόσωποι των Ε/κυπριακών και Τ/κυπριακών πολιτικών Οργανώσεων Νεολαίας,
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Φίλες και φίλοι
Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,
Από μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΔΟΝ, σας καλωσορίζουμε στην έναρξη του 18ου Παγκύπριου Συνεδρίου της ΕΔΟΝ. Ευχόμαστε σε όλους Χρόνια Πολλά και μια αγωνιστική, δημιουργική νέα χρονιά. Μακάρι το 2016 να είναι η χρονιά της ειρήνης, της απελευθέρωσης και επανένωσης για την Κύπρο. Μακάρι το 2016 να είναι η χρονιά της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ευημερίας και της προόδου για τον κόσμο ολόκληρο.
Καλωσορίζουμε ιδιαίτερα, τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας. Η παρουσία τους στο Συνέδριο, επαναβεβαιώνει ότι ουδέποτε σταματήσαμε την κοινή πάλη για τους κοινούς μας στόχους. Για την ειρήνη και την επανένωση.
Καλωσορίζουμε επίσης και ευχαριστούμε από καρδιάς για την παρουσία τους εδώ, τους εκπροσώπους αδελφών οργανώσεων του εξωτερικού, που μας έκαναν την τιμή να ταξιδέψουν στην Κύπρο από Λατινική Αμερική, Ασία, Μέση Ανατολή και Ευρώπη.
Το διάστημα που μεσολάβησε από το προηγούμενο Συνέδριο μας, σφραγίστηκε και από μια εξαιρετικά σημαντική και τιμητική εξέλιξη στη διεθνιστική δράση και προσφορά της ΕΔΟΝ. Για δεύτερη συνεχή φορά στην ιστορία της ΕΔΟΝ, επανεξελέγη στην προεδρία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών ένας ΕΔΟΝίτης, ο συναγωνιστής Νικόλας Παπαδημητρίου, που διαδέχθηκε τον συναγωνιστή Δημήτρη Παλμύρη. Με την ευκαιρία αυτή, θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλες τις Οργανώσεις – μέλη της ΠΟΔΝ που ομόφωνα στήριξαν την ΕΔΟΝ και την επανεξέλεξαν στην Προεδρία της Ομοσπονδίας για άλλα τέσσερα χρόνια. Διαβεβαιώνουμε την ΠΟΔΝ και τα εκατομμύρια μέλη της, ότι ως ΕΔΟΝ, θα συνεισφέρουμε στα μέγιστα στον αντι-ιμπεριαλιστικό αγώνα και στην πάλη των λαών για τον κόσμο της ειρήνης και της αδελφοσύνης.
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες σύνεδροι,
Σας καλωσορίζουμε και σας συγχαίρουμε για την τιμητική εκλογή σας ως Αντιπρόσωποι στο Συνέδριο μας. Εκπροσωπείτε τις Τοπικές σας Οργανώσεις και είμαστε βέβαιοι, ότι με αυτή σας την ιδιότητα θα συμβάλετε με την υπευθυνότητα και την ωριμότητα σας, ώστε το 18ο Συνέδριο της Οργάνωσης μας να είναι αντάξιο της 71χρονης αγωνιστικής της πορείας.
Το 18ο Συνέδριο θα ανασκοπήσει την τριετία που μεσολάβησε από το προηγούμενο Συνέδριο. Θα συζητήσουμε αυτές τις τρεις ημέρες, καταγράφοντας τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις προσδοκίες μας για την Κύπρο και τον κόσμο. Θα συζητήσουμε και θα αναλύσουμε διαλεκτικά τις επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης στους λαούς και ιδιαίτερα στους νέους. Το πώς ενισχύουμε τους αγώνες μας, πώς δυναμώνουμε την Οργάνωσή μας. Θα συζητήσουμε τα του οίκου μας, με μοναδική έγνοια να αναβαθμίσουμε τη δουλειά μας στις Τοπικές Οργανώσεις, σε όλα τα Τμήματα και Γραφεία της Οργάνωσης, με στόχο την επομένη του Συνεδρίου, η ΕΔΟΝ να μπορεί ακόμα πιο ενισχυμένη να έχει λόγο και ρόλο, στην πολιτική – κοινωνική – οικονομική και πολιτιστική ζωή του τόπου.
Σε μια εποχή που τα πάντα απαξιώνονται, σε μια εποχή που η εντύπωση προέχει της ουσίας, σε μια εποχή που ανθούν οι προσωπικές φιλοδοξίες, η αλληλοεξόντωση ή ο παραγοντισμός, εμείς επιλέγουμε συνειδητά να διαφέρουμε. Η ΕΔΟΝ δεν αναλώνεται σε φιέστες, αλλά συζητά όλα τα θέματα που απασχολούν την Οργάνωση και τους νέους. Η ΕΔΟΝ δε διορίζει ηγεσίες, αλλά κάνει τη δημοκρατία πράξη μέσα από τις διαδικασίες. Η ΕΔΟΝ δεν οργανώνει μαζώξεις χειροκροτητών, αλλά συνέδρια γόνιμου, συναγωνιστικού, δημοκρατικού και ελεύθερου διαλόγου, όπου λαμβάνονται συλλογικές αποφάσεις.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν από το προηγούμενο Συνέδριο της Οργάνωσης επαληθεύτηκαν από τη ζωή και τις εξελίξεις, οι διαπιστώσεις και οι εκτιμήσεις μας για τη διεθνή πραγματικότητα. Ο καπιταλισμός διανύει την πιο ισχυρή σε έκταση και βάθος κρίση του, από τον καιρό ύπαρξης του ως κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Η κρίση του συστήματος, επιβεβαιώνει τις θεωρητικές αναλύσεις των κλασικών του Μαρξισμού, καθώς και την Λενινιστική αντίληψη για τον ιμπεριαλισμό. Όσοι χαμογελούν υπεροπτικά και απορρίπτουν αλαζονικά αυτή μας την πεποίθηση, οι κάθε λογής απολογητές του καπιταλισμού, οι κάθε λογής νεοφιλελεύθεροι των σχολών του Σικάγο, ρίχνουν και εκείνοι κλεφτές ματιές στους θεωρητικούς μας και ας μην το παραδέχονται. Γιατί βλέπουν και εκείνοι, να επιβεβαιώνονται σήμερα όσα γράφτηκαν πριν από εκατόν και εκατόν πενήντα χρόνια. Γιατί βλέπουν στην κοφτερή ανάλυση του Μαρξ την αλήθεια, που τον δικαιώνει και το μέλλον που φοβούνται. Γιατί βλέπουν στις φωτιές που πετούν τα λόγια του Λένιν, τη νομοτέλεια και το αύριο, που θα απελευθερώσει τους ανθρώπους από την εκμετάλλευση. Γιατί μπορεί να μην το ομολογούν, αλλά το βλέπουν και οι ίδιοι: η κρίση έχει τις ρίζες της στη βασική αντίθεση του καπιταλισμού. Οι πολλοί παράγουν και οι λίγοι κερδίζουν.
Το διεθνές κεφάλαιο βρήκε την καλύτερη ευκαιρία, στο όνομα αντιμετώπισης της κρίσης, να εντείνει την ταξική εκμετάλλευση, κάνοντας επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, ξηλώνοντας το κοινωνικό κράτος, συγκεντρώνοντας τον πλούτο σε όλο και λιγότερα χέρια. Είναι ενδεικτικό ότι σήμερα, σχεδόν το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού, κατέχει μόλις το 2,5% του παγκόσμιου πλούτου. Οι αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζονται σήμερα, είναι το μέσον για να μην αλλάξει ποτέ αυτός ο παραλογισμός που οδηγεί εκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχεια, στην ανεργία, στην ανέχεια και στην εξαθλίωση.
Τα εργασιακά δικαιώματα ξηλώνονται, θεσμοθετείται η φτηνή και ευέλικτη εργασία, επιβάλλονται μισθοί πείνας και ποινικοποιείται το δικαίωμα της απεργίας και της οργανωμένης πάλης. Η παιδεία και η υγεία εμπορευματοποιούνται και γίνονται προνόμια των λίγων, ενώ ταξικοί φραγμοί ορθώνονται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Τα πάντα ιδιωτικοποιούνται και απορρυθμίζονται, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.
Η εκτίμηση του προηγούμενου Συνεδρίου μας πως, «η Ε.Ε, ως μια προωθημένη μορφή καπιταλιστικής οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης, έχει υιοθετήσει πλήρως το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης», επιβεβαιώνεται ολοένα και περισσότερο. Θυμόμαστε όλοι τις μεγαλόστομες διακηρύξεις για την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οικονομία που θα γινόταν τάχα η «ανταγωνιστικότερη» όλου του κόσμου, η «ισχυρότερη». Σήμερα, οι Ευρωπαίοι που ζουν σε συνθήκες σοβαρής υλικής στέρησης, χωρίς επαρκή χρήματα για να θερμάνουν τα σπίτια τους ή να αντιμετωπίσουν απρόβλεπτες δαπάνες, αυξήθηκαν από 7,5 σε 50 εκατομμύρια. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, τον Ιούλιο του 2015, 25 εκατομμύρια ήταν οι άνεργοι στην Ε.Ε και 17,5 εκατομμύρια στην Ευρωζώνη, ενώ η ανεργία των νέων διαμορφώθηκε στο 20,4% στην Ε.Ε. και στο 22,4% στην Ευρωζώνη.
Στο επίπεδο της εξωτερικής της πολιτικής, η Ε.Ε συνδέεται όλο και περισσότερο με τους στόχους του ΝΑΤΟ. Η συνομολόγηση της Διατλαντικής Εμπορικής και Επενδυτικής Σχέσης (ΔΕΕΣ-TTIP), είναι ενδεικτική της προσπάθειας που καταβάλλεται για τη διαμόρφωση μιας ενιαίας ευρωατλαντικής αγοράς, ενός «οικονομικού ΝΑΤΟ», που θα καταργήσει κάθε φραγμό στη δράση των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Δισεκατομμύρια ευρώ από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε και των κρατών μελών, δίνονται σε εξοπλιστικά προγράμματα και στρατιωτικές αποστολές, προς ενίσχυση των λεγόμενων «προληπτικών πολέμων». Παράλληλα, οι παρεμβάσεις στα εσωτερικά άλλων χωρών και ιδιαίτερα της Μέσης Ανατολής συνεχίζονται. Η στάση της Ε.Ε στην Ουκρανία και η στήριξη της προς την ακροδεξιά κυβέρνηση και τους νεοναζί, προστίθεται στην προγενέστερη στάση της στα Βαλκάνια, στη Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του '90, στην περίπτωση της ανεξαρτητοποίησης του Κοσσόβου και αλλού.
Σε αυτό το διεθνές πλαίσιο, το δίκαιο του ισχυρού επιβάλλεται δια πυρός και σιδήρου. Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε., επιδιώκουν παρέμβαση τους σε κάθε γωνιά της γης, με επιχειρήσεις που βαφτίζονται δήθεν στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Τα ιμπεριαλιστικά κέντρα εξακολουθούν να παραβιάζουν κατάφορα τον καταστατικό χάρτη των Η.Ε και να καταπατούν το Διεθνές Δίκαιο. Εξακολουθούν να επιδιώκουν τον παραγκωνισμό και να χρησιμοποιούν τον Ο.Η.Ε., για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ισχυρών του πλανήτη και του μεγάλου κεφαλαίου.
Στο επίκεντρο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, την παρούσα φάση, βρίσκεται η προσπάθεια ελέγχου των ενεργειακών πηγών και αγωγών, των θαλάσσιων οδών, καθώς και των αγορών. Η ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των ιμπεριαλιστών, καθώς εδώ συγκεντρώνονται τα μεγαλύτερα ενεργειακά κοιτάσματα. Το αμερικανόπνευστο σχέδιο για τη λεγόμενη «Νέα Μέση Ανατολή», που εκπονήθηκε πριν αρκετά χρόνια, υλοποιείται σκορπώντας το θάνατο και τις ζωές των ανθρώπων στην προσφυγιά. Η επαναχάραξη των συνόρων γίνεται με το αίμα των λαών της περιοχής, κυρίως των αμάχων, των γυναικόπαιδων και των χιλιάδων προσφύγων που πνίγονται στη θάλασσα της Μεσογείου. Σήμερα παρακολουθούμε όλοι, αυτούς που δημιούργησαν, εξόπλισαν και χρηματοδότησαν το τέρας του «Ισλαμικού Κράτους», να προσποιούνται ότι συγκλονίζονται και θλίβονται για το δράμα των εκατομμυρίων προσφύγων και πληγέντων του πολέμου στη Συρία. Πόλεμος, που ήρθε να προστεθεί στο αιματοκύλισμα του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Λιβύης, της Αιγύπτου. Τραγωδία, που προστίθεται στη συμφορά των χωρών της Αφρικής. Έγκλημα, που μεγαλώνει τη λίστα επεμβάσεων του ιμπεριαλισμού σε Κύπρο, Παλαιστίνη, Κούβα, Βαλκάνια και σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Από το επίσημο βήμα του Συνεδρίου μας, ως ΕΔΟΝ, εκφράζουμε την πλήρη αλληλεγγύη μας σε όλους τους αγωνιζόμενους και δοκιμαζόμενους λαούς. Όπως στην πράξη δείχνουμε την αλληλεγγύη μας με αποστολές στην Παλαιστίνη, στη Συρία, στο Λίβανο και σε άλλες χώρες της περιοχής, δίνοντας έμπρακτα υλική βοήθεια μέσα από τις εκστρατείες των Καλάντων Αλληλεγγύης των ΕΔΟΝόπουλων μας και όχι μόνο.
Στο πλαίσιο της επιβολής της ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας, εντάσσεται και η αντικομμουνιστική εκστρατεία με διωγμούς και ποινικοποίηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων και της επιβολής της ανιστόρητης και αντεπιστημονικής εξίσωσης του κομμουνισμού με το φασισμό. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, αποτελεί η απόφαση του διοικητικού εφετείου στην Ουκρανία να τεθεί το Κ.Κ. εκτός νόμου. Στόχος δεν είναι άλλος, παρά να απωθήσουν τις λαϊκές μάζες και ιδιαίτερα τη νέα γενιά από την κομμουνιστική Αριστερά, τη δύναμη εκείνη που μπορεί πραγματικά να απειλήσει την εξουσία τους. Ταυτόχρονα όμως, ο νεοφασισμός αφήνεται ανενόχλητος να αλωνίζει. Γεγονός καθόλου τυχαίο. Ο νεοφασισμός είναι η καλύτερη τους εφεδρεία. Εκεί που δεν πείθει το καρότο του συστήματος, θα πείσει το μαστίγιο του νεοφασισμού και οι διάφοροι δήθεν αναλυτές θα τον παρουσιάζουν ως «μια άλλη άποψη μέσα στη δημοκρατία».
Εμάς όμως συνένοχους στο φόνο δεν θα μας έχουν. Δεν θα πάψουμε να ξεσκεπάζουμε και να αντικρούουμε πολιτικά το νεοφασισμό. Δεν θα σταματήσουμε ούτε στιγμή να καταγγέλλουμε τον ιμπεριαλισμό ως τον πρωταίτιο όχι μόνο της κυπριακής τραγωδίας, αλλά και της τραγωδίας κάθε λαού. Δεν θα πάψουμε να ακολουθούμε το δρόμο της οργανωμένης πάλης και της σφυρηλάτησης μετώπου αντίστασης ενάντια στην αντίδραση, στο φασισμό και στο φονταμενταλισμό. Δεν θα λείψουμε ούτε στιγμή από τον αγώνα των λαών όλου του κόσμου, των νέων όλης της γης για την ειρήνη και την πρόοδο. Δεν θα χάσουμε ούτε λεπτό από την πάλη για ανατροπή του παλιού που σάπισε και τον ερχομό της νέας κοινωνίας, της σοσιαλιστικής.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες,
Αυτή την περίοδο διεξάγονται επιτέλους, ουσιαστικές διαπραγματεύσεις για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Η παρουσία του Μουσταφά Ακκιντζί στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας, επέτρεψε στις συνομιλίες να ξεκινήσουν με θετικό πρόσημο. Το γεγονός ότι έστω και με καθυστέρηση, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αξιοποίησε τις πλείστες συγκλίσεις Χριστόφια- Ταλάτ, έδωσε ώθηση στη διαδικασία και δικαίωσε τη θέση που εξ αρχής είχαμε διατυπώσει και ως ΕΔΟΝ. Εμείς ευχόμαστε οι δύο ηγέτες να επιδείξουν αποφασιστικότητα, συνέπεια σε αρχές και θάρρος για να προχωρήσουν μπροστά και να καταφέρουν να φέρουν στο λαό μια συμφωνημένη λύση. Λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως αυτή περιγράφεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Λύση που θα οδηγεί σε ένα κράτος, με μία και μόνη κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια. Λύση που θα επανενώνει τον τόπο, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία. Λύση που θα αποκλείει τις εγγυήσεις και θα κλείνει την πόρτα στο ΝΑΤΟ και στα παρακλάδια του. Λύση που θα αποστρατιωτικοποιεί το νησί μας. Που θα αποκαθιστά τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμένηδων, Μαρωνιτών και Λατίνων. Ελπίζουμε ότι οι σωστοί και επιδέξιοι χειρισμοί της κυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια, που οδήγησαν στον καθορισμό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και στην ανακάλυψη υδρογονανθράκων, θα λειτουργήσουν προς όφελος του λαού μας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Ο φυσικός μας πλούτος μπορεί να γίνει παράγοντας ειρήνης και ευημερίας για τον τόπο μας και οι δύο κοινότητες μπορούμε να κτίσουμε το κοινό μας μέλλον, απολαμβάνοντας τα οφέλη του πλούτου που η φύση έχει χαρίσει στην πατρίδα μας.
Η λύση του Κυπριακού και η πάλη για την υπόθεση του λαού μας, ήταν πάντοτε κορυφαία προτεραιότητα για την ΕΔΟΝ. Γιατί μπορεί τη λύση να την συμφωνήσουν πολιτικοί των προηγούμενων γενεών, όμως θα τη ζήσουμε εμείς, η νέα γενιά του τόπου. Γι αυτό δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ως ΕΔΟΝ, έχουμε καθήκον να ανοίξουμε το δρόμο. Να αντιπαλέψουμε την απαισιοδοξία και την παραίτηση. Να εντείνουμε την προσπάθεια μας, έτσι ώστε ο κάθε νέος να συνειδητοποιήσει την ανάγκη ο τόπος μας να επανενωθεί. Να συνεχίσουμε να στεκόμαστε αποφασιστικά απέναντι από τον εθνικισμό και το σοβινισμό. Να συνεχίσουμε να ξεσκεπάζουμε την κάλπικη ρητορεία για ενιαίο κράτος και να επιμένουμε σταθερά να λέμε την αλήθεια στη νεολαία. Το δίλημμα είναι ομοσπονδία ή διχοτόμηση. «Καλύτερα διχοτόμηση», λένε κάποιοι και παριστάνουν τους υπερ-έλληνες, δείχνοντας πρόθυμοι να δωρίσουν τη μισή μας πατρίδα στην Τουρκία. Εμείς, οι νέοι άνθρωποι αυτού του τόπου, δεν σκεφτόμαστε την απάντηση ούτε δευτερόλεπτο. Θέλουμε Κύπρο επανενωμένη και ομοσπονδιακή. Κύπρο ελεύθερη, κυρίαρχη και ανεξάρτητη που να κλείνει μια για πάντα στο χρονοντούλαπο της τα φαντάσματα και την κάλπικη ρητορεία του παρελθόντος.
Όλοι εμείς που βρισκόμαστε σήμερα μέσα σε αυτή την αίθουσα, αλλά και πολλοί άλλοι εκεί έξω, θυμόμαστε πολύ καλά πόσο παραταξιακό φανατισμό, πόσο φασιστικό μίσος και πόση χυδαιότητα εισπράτταμε από τις νεολαίες της δεξιάς και της ακροδεξιάς, κάθε φορά που ξεστομίζαμε το σύνθημα «kibris’ ta baris engellenemez». Θυμόμαστε με πόση απαξίωση μάς αντιμετώπιζαν μέσα στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις συζητήσεις των μαθητικών συμβουλίων και των φοιτητικών ενώσεων, κάθε φορά που εξηγούσαμε ότι με τους τουρκοκύπριους, μάς δένουν κοινοί ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες. Κοινές κοινωνικές και πολιτικές μάχες. Κοινή πατρίδα. Χαιρόμαστε που σήμερα η ΝΕΔΗΣΥ, αλλά και άλλες οργανώσεις, έκαναν στροφή και προσπαθούν να ανοίξουν κανάλι επικοινωνίας με τους τουρκοκύπριους νέους. Ελπίζουμε όμως να μην μείνουν στις εντυπώσεις. Αυτό το λέμε, γιατί οι φετινές αντικατοχικές εκδηλώσεις αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Εμείς όμως επιμένουμε. Αν εννοούν όσα λένε, ιδού η Ρόδος! Ας σβήσουν από το βιογραφικό τους τα εθνικιστικά συνθήματα και την εθνικιστική διαπαιδαγώγηση των στελεχών τους. Ας δουλέψουμε όλοι μαζί, έτσι που την επόμενη φορά που θα βρεθούμε όλοι στο δρόμο, να γεμίσει ο ουρανός με σημαίες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Να ακουστεί από όλους μας το σύνθημα ότι η Κύπρος ανήκει στο λαό της, ότι τίποτε δε θα εμποδίσει την ειρήνη στην Κύπρο!
Ως πολιτικές οργανώσεις νεολαίας, έχουμε καθήκον να απομονώσουμε το νεοφασισμό. Παλιά, όταν η ΕΔΟΝ υποδείκνυε αυτό το χρέος, αντιμετωπιζόταν ως γραφική. Και όμως. Δεν το λέγαμε από βίτσιο. Το λέγαμε από πείρα. Το λέγαμε και το λέμε, γιατί όλοι θυμόμαστε επεισόδια βίας μέσα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια στις εκλογές ή στις εξορμήσεις μας. Αν η ακροδεξιά έβλεπε ότι θα συρρικνωνόταν, το έριχνε στους τραμπουκισμούς. Αν τα φυλλάδια που μοίραζε η ΕΔΟΝ για δικοινοτικές εκδηλώσεις ήταν στα ελληνικά και στα τούρκικα, το ίδιο. Εμείς επιμέναμε να προειδοποιούμε για το νεοφασισμό, γιατί ξέρουμε ότι οι τραμπούκοι νεοφασίστες δεν σταματούν πουθενά. Όταν εμείς καταγγέλλαμε το νεοφασισμό, μάς έλεγαν ότι απλώς θέλουμε να συσπειρώσουμε τους ψηφοφόρους της Αριστεράς. Σήμερα όμως που τα ναζιστικά σύμβολα του ΕΛΑΜ απλώνονται σε κερκίδες οργανωμένων οπαδών, που μια ολόκληρη Κύπρος παρακολουθεί αποσβολωμένη την ακροδεξιά να επιτίθεται εναντίον τουρκοκυπρίων μέρα μεσημέρι και εναντίον μεταναστών, η Κυβέρνηση Αναστασιάδη και ο ΔΗΣΥ, ξαφνιάζονται ως νήπια που τώρα ανακαλύπτουν τον κόσμο.
Ήταν τραγική σύμπτωση και ενδεικτική περίπτωση, αυτό που συνέβηκε με τις επιθέσεις εναντίον των τουρκοκυπρίων πριν από λίγο καιρό. Λίγες μέρες πριν την επίθεση, όλη η Κύπρος συζητούσε την εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας που προέτρεπε επισκέψεις σχολείων στο κρησφύγετο του Γρίβα. Επίσημα ο Δημοκρατικός Συναγερμός απάντησε στις αντιδράσεις του ΑΚΕΛ και της ΕΔΟΝ, με μια ανακοίνωση που εγκωμίαζε και εξυμνούσε τον άνθρωπο που σχεδίαζε το πραξικόπημα, που με διαταγές του εκτελούνταν εν ψυχρώ κομμουνιστές και τουρκοκύπριοι. Λίγες μέρες μετά, ακροδεξιοί νεολαίοι επιτέθηκαν εναντίον τουρκοκυπρίων στη μέση του δρόμου. Όταν η δεξιά δεν τολμά να αποκηρύξει το Γρίβα και γαλουχεί τη νεολαία της με τη φασιστική του παρακαταθήκη, τι περιμένει; Ότι δεν θα βρει μπροστά της το φασισμό που διδάσκει; Ότι θα συνεχίσει να αποκοιμίζει τη νεολαία με το γριβισμό και τον εθνικισμό και να την ξυπνά με λογάκια για την επανένωση και την επαναπροσέγγιση και θα είναι όλα καλά;
Αυτή η σχιζοφρενική στάση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Και επειδή πολλές φορές αρκετοί λένε «φτάνει πια οι μεν να λατρεύουν το Γρίβα και οι δε να τον αποκαθηλώνουν», είναι ανάγκη να γίνει σε όλους ξεκάθαρο: δεν μπορεί να ξαναγραφτεί η Ιστορία, για να βολευτούν όλοι. Και οι προδότες και οι ήρωες. Και οι φασίστες και οι πατριώτες. Δεν μπορεί να επιτρέψουμε να ξαναγραφτεί η Ιστορία για να ισοπεδωθούν τα πάντα. Τις μαύρες μέρες του πραξικοπήματος και της εισβολής, ΕΔΟΝίτες θυσιάστηκαν για τη δημοκρατία, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία αυτού του τόπου. Στάθηκαν λεβέντικα απέναντι από το φασισμό και έβαλαν τη ζωή τους τροχοπέδι για να μην περάσει. Δεν μπορούμε σήμερα να επιτρέψουμε να τους σκοτώσουν δεύτερη φορά. Το λάβαρο της θυσίας των συναγωνιστών μας δεν μπορούμε και δεν πρέπει να το χαμηλώσουμε, για να σκεπάσει την προδοσία αυτών που έστησαν την πατρίδα μας στο απόσπασμα, για να μην τους βλέπει κατάματα η Ιστορία. Για να τους γλυτώσει από την κατάρα της μαυροφορεμένης μάνας, τον καημό που ακόμα καίει μέσα στους προσφυγικούς συνοικισμούς, την ντροπή της τουρκικής σημαίας στον Πενταδάκτυλο.
Εμείς θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε απέναντι από την ισοπέδωση, απέναντι από τη διαστρέβλωση της Ιστορίας, απέναντι από τον εθνικισμό και το σοβινισμό. Γι αυτό και αντιδράσαμε έντονα στην εγκύκλιο του Υπουργείου για τις σχολικές επισκέψεις στο κρησφύγετο του Γρίβα. Καλέσαμε και καλούμε τον κάθε δημοκρατικό μαθητή, αν το σχολείο του οργανώσει τέτοια επίσκεψη να επιδείξει ανυπακοή και να μη συμμετέχει. Γιατί για εμάς, είναι τεράστιας σημασίας η επικράτηση της ιστορικής αλήθειας, αφού μόνο με αυτή μπορούμε να ελπίζουμε στην οικοδόμηση ενός ειρηνικού και ασφαλές μέλλοντος.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Σήμερα, οι κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις στη χώρα μας καθορίζονται από την εφαρμογή του Μνημονίου, το οποίο συμφωνήθηκε με την Τρόικα από την κυβέρνηση Αναστασιάδη. Η φιλοσοφία του Μνημονίου εδράζεται στο καταστροφικό τρίπτυχο λιτότητα-ιδιωτικοποιήσεις-περικοπές, που οδηγεί στην πράξη σε ακόμα βαθύτερη ύφεση. Οι αντιλαϊκές κοινωνικο-οικονομικές πολιτικές της κυβέρνησης θα ενταθούν, μέσω της προώθησης των λεγόμενων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Στην πράξη, πρόκειται για πλήρη απορρύθμιση που δεν βελτιώνει την οικονομία προς όφελος της κοινωνίας, αλλά ολοκληρώνει το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι αποφάσεις για ιδιωτικοποίηση και κλείσιμο ημικρατικών οργανισμών, οι πειραματισμοί στην Παιδεία, το ξεπούλημα του κλάδου της Υγείας σε ιδιωτικά συμφέροντα, κ.ά.
Ποια είναι τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών; Οι άνεργοι ξεπερνούν τις 70 χιλιάδες, ενώ άλλες 30 χιλιάδες ήδη έχουν μεταναστεύσει. Ο κίνδυνος φτώχειας, απειλεί 234 χιλιάδες συνανθρώπους μας. Την τελευταία διετία τα εισοδήματα του 10% των πιο προνομιούχων αυξήθηκαν κατά 3,4%, σε αντίθεση με το 90% της κοινωνίας που υπέστη μείωση 8% στο εισόδημα της. Η Κύπρος είναι η χώρα με την πιο άνιση κοινωνία σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τη χρονιά που μόλις χθες υποδεχθήκαμε, το 2016, η αγοραστική αξία του μέσου μισθού θα έχει πάει πίσω κατά 20 χρόνια. Επιμένουν ωστόσο οι κυβερνώντες να μας παρηγορούν, επαναλαμβάνοντας ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή και το Μάρτιο θα βγούμε από το Μνημόνιο. Από το Μνημόνιο θα βγούμε έτσι κι αλλιώς, αφού έτσι είχε συμφωνηθεί εξ αρχής, οι αντιλαϊκές όμως πολιτικές της λιτότητας θα συνεχιστούν.
Αυτές οι πολιτικές μαστιγώνουν καθημερινά τη νεολαία. Τα παιδιά, που περιμένουν να πάρουν πρόγευμα στο σχολείο από τα συσσίτια ή την ελεημοσύνη του όποιου μεγαλο-επιχειρηματία. Τους μαθητές, που αν δεν έχουν να πληρώσουν κόμιστρα δεν πατούν στο σχολείο. Τους γονείς τους, που δεν ξέρουν τι να πρωτοπληρώσουν: τα φροντιστήρια, τα σχολικά είδη ή τα τέλη εξετάσεων. Τους φοιτητές, πολλοί από τους οποίους αναγκάζονται να διακόψουν τις σπουδές για οικονομικούς λόγους, ενώ άλλοι διερωτούνται πώς θα φτάσουν στο πτυχίο με κουτσουρεμένη φοιτητική χορηγία. Τους νέους εργαζόμενους, που είτε δουλεύουν με εξοντωτικά ωράρια για 400 ή 500 ευρώ χωρίς δικαιώματα και ασφάλιση, είτε δεν καταφέρνουν να βρουν ούτε μισή δουλειά και μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Τα νεαρά ζευγάρια, που δεν μπορούν να σχεδιάσουν το μέλλον τους, γιατί ο μισθός δεν φτάνει για ενοίκιο ή τα επιτόκια θα τους αναγκάσουν να πληρώνουν υπέρογκες δόσεις για λίγα τετραγωνικά που θα τα πληρώνουν μια ολόκληρη ζωή.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Το χρέος μας δεν εξαντλείται μόνο στο να καταδεικνύουμε στη νεολαία ότι φτάσαμε σήμερα εδώ, λόγω της ασυδοσίας των τραπεζών και των εγκλημάτων των τραπεζικών διοικήσεων και αυτών που υποτίθεται ότι έπρεπε να τις ελέγχουν. Ο αγώνας μας πάει πολύ πιο μακριά. Δεν είναι θεωρητικός και δεν δίνεται σε ένα πολιτικό κενό. Συνδέεται άρρηκτα με την ευρύτερη πάλη των εργαζομένων. Είναι αγώνας ταξικός, δύσκολος, γι’ αυτό χρειάζεται ενότητα δράσης, συσπείρωση και συστράτευση της νέας γενιάς, για να αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις που δεχόμαστε. Το κυριότερο όμως, είναι να μην αμυνόμαστε κλεισμένοι σε ένα μικρόκοσμο, κλειστοί στο καβούκι μας. Ο δρόμος είναι μακρύς και αλίμονο αν υποκύψουμε και ανάμεσα μας αρχίσει γκρίνια, μουρμούρα, ηττοπάθεια, μοιρολατρία και παραίτηση. Εμείς πρέπει να γίνουμε η φωνή που θα φτάσει παντού. Που θα κινητοποιήσει τη νεολαία του τόπου για να βγει έξω, να διεκδικήσει το μέλλον της. Τώρα είναι η ώρα της αντεπίθεσης, της αφύπνισης, της μαζικής συμμετοχής στο δρόμο του οργανωμένου και πολιτικοποιημένου αγώνα μας. Θα απαντήσουμε και τώρα όπως πάντα, ταξικά και οργανωμένα. Αυτή ήταν πάντα η δύναμη της ΕΔΟΝ, που χαρίζει νέες νίκες για την Κύπρο μας, για τους εργαζόμενους, για το Κόμμα μας.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Δυστυχώς, από το περασμένο Συνέδριο μας, η Οργάνωση έχει εισέλθει σε οργανωτική κάμψη, στην οποία συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό η πολεμική σε βάρος της Αριστεράς και του Λαϊκού Κινήματος, καθώς και η συνολικότερη αποπολιτικοποίηση και απαξίωση που προωθείται συστηματικά. Αυτό το πισωγύρισμα είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των μελών μας, την αδυναμία εμπλοκής ατόμων στην καθημερινή δουλειά και τα οργανωτικά καθήκοντα.
Η ΕΔΟΝ, είναι η οργανωμένη συνειδητή πρωτοπορία της νέας γενιάς. Η μοναδική ριζοσπαστική νεολαία. Η επαναστατική νεολαία του τόπου μας. Οι ΕΔΟΝίτες και οι ΕΔΟΝίτισσες δεν απέχουν από καμιά μάχη, είναι πάντα στην πρώτη γραμμή μαζί με τη νέα γενιά. Για να κερδίσουμε τη συνείδηση της νεολαίας, η δουλειά μας δεν πρέπει να ξεκινά και να τελειώνει σε κάθε εκλογική διαδικασία. Η Οργάνωση μας πρέπει να είναι πάντοτε μάχιμη και έτοιμη να παράγει ουσιαστική πολιτική δουλειά. Μέριμνά μας, πρέπει να είναι επίσης ο εκσυγχρονισμός στους τρόπους δουλειάς, αλλά και ο συνδυασμός της οργανωτικής με την ιδεολογική και μορφωτική δουλειά.
Η διαπαιδαγώγηση και η αυτομόρφωση των στελεχών μας είναι το Α και το Ω. Οι Σύλλογοι μας, τα οικήματα μας, πρέπει να μετατραπούν σε πόλο έλξης της νεολαίας, σε τόπο που θα προσφέρει στη νέα γενιά την εναλλακτική πολιτιστική απασχόληση και διαπαιδαγώγηση. Πρέπει να δουλεύουμε συνεχώς για να μαζικοποιήσουμε περισσότερο την πολιτική και πολιτιστική δραστηριότητα μας, να διευρύνουμε τα κανάλια επαφής μας με τη νέα γενιά.
Η ραχοκοκαλιά της ΕΔΟΝ, ήταν πάντοτε η οργανωτική της δομή και συγκρότηση. Οι Τοπικές μας Οργανώσεις πρέπει να είναι μελίσσι δημιουργίας, μαζικοποίησης και δράσης, αλλά ταυτόχρονα και σχολή διαπαιδαγώγησης ριζοσπαστικοποιημένων και ολοκληρωμένων ανθρώπων. Οφείλουμε από τη μια να ξεπεράσουμε την όποια αναβλητικότητα, αναποφασιστικότητα ή εφησυχασμό, φαινόμενα που καθυστερούν την υλοποίηση καθηκόντων που μπαίνουν μπροστά μας, αλλά και από την άλλη τη μονοθεματικότητα ή ακόμη και την επιλεκτική συμμετοχή στη ζωή της Οργάνωσης από μερίδα μελών μας.
ΕΔΟΝ σημαίνει και εθελοντική δουλειά. Η συνειδητή επιλογή να ανήκουμε σε μια τέτοια οργάνωση, συνεπάγεται και τη συνειδητή μας απόφαση να είμαστε αφιερωμένοι στη δουλειά. Είναι αμέτρητα τα παραδείγματα των θαυμάτων που πετύχαμε να κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια της ζωής της Οργάνωσης, επειδή εργαστήκαμε σα μια γροθιά, επειδή δουλέψαμε συλλογικά. Και εμείς οι ΕΔΟΝίτες το ξέρουμε πολύ καλά, πόσο μεγάλη χαρά, ικανοποίηση και ανάταση είναι η εθελοντική δουλειά.
Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια σε όλες τις Επαρχιακές Οργανώσεις, στον κάθε ΕΔΟΝίτη και ΕΔΟΝίτισσα ξεχωριστά για την αυταπάρνηση, την ανιδιοτέλεια και την καθημερινή σκληρή δουλειά τους. Είναι αυτή η δουλειά που ανέβασε τον πήχη πολύ ψηλά στα τελευταία ετήσια Παγκύπρια Φεστιβάλ, στις παγκύπριες συγκεντρώσεις, στις αντικατοχικές πορείες, στις αντιφασιστικές και αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις, στις εκδηλώσεις αλληλεγγύης των αγωνιζόμενων λαών, στις κατασκηνώσεις, αλλά και στις εκατοντάδες άλλες δραστηριότητες και εκδηλώσεις, τις οποίες διοργανώνουμε σε τοπικό, περιφερειακό, επαρχιακό και παγκύπριο επίπεδο.
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες,
Στο μαθητικό μας τμήμα γίνεται μια αξιόλογη δουλειά. Η αξιοποίηση της πλατιάς μας έκφρασης μέσω της ΠΕΟΜ, το κέρδισμα συνειδήσεων, η καλλιέργεια της αυτομόρφωσης, αλλά και ο εντοπισμός των προβλημάτων και η επίλυση τους, θα πρέπει να είναι βασικές κατευθύνσεις κάθε Τοπικής Μαθητικής Οργάνωσης. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σοβαρή μείωση του αριθμού των μαθητών-μελών μας. Θα πρέπει να ξεπεράσουμε την αδυναμία οργάνωσης νέου κόσμου, της ολόχρονης δραστηριοποίησης και της καλλιέργειας της πολιτικής συνείδησης στο σύνολο των μελών μας.
Στο Φοιτητικό τμήμα, μεγάλης σημασίας κρίνεται η σταθεροποίηση σε ψηλά επίπεδα των ποσοστών μας σε αρκετούς χώρους σπουδών. Σημαντικό είναι και το γεγονός, ότι η παράταξη της Αριστεράς παραμένει ισχυρή στα συγκεντρωτικά εκλογικά αποτελέσματα της ΠΟΦΕΝ. Πρέπει να αξιοποιήσουμε περαιτέρω την πλατιά συνδικαλιστική μας έκφραση, την Προοδευτική Κ.Φ. Αυτό θα το κατορθώσουμε με τον ορθό συνδυασμό προσωπικής και πολιτικής επαφής, αλλά και με την ισχυρή παρέμβαση στις Φοιτητικές Ενώσεις και στην ΠΟΦΕΝ. Στόχος ήταν και παραμένει η συνεχής μαζικοποίηση των γραμμών του Φοιτητικού Κινήματος.
Στο τμήμα Νέων Εργαζομένων, κάναμε τα πρώτα βήματα για βελτίωση της δουλειάς μας ανάμεσα στους νέους εργαζόμενους και στους νέους άνεργους. Παρά την πρόοδο η οποία έχει επιτευχθεί, υπάρχουν πολλές αδυναμίες, αλλά την ίδια ώρα υπάρχουν και πολλά περιθώρια για εμπλοκή περισσότερων νέων εργαζομένων στη δράση της ΕΔΟΝ και εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε, αναδεικνύοντας ζητήματα που αφορούν τους νέους εργαζόμενους και άνεργους, αλλά και αναπτύσσοντας μορφωτική, πολιτιστική και αθλητική δραστηριότητα.
Υπάρχει όμως και το πιο αγνό και όμορφο κίνημα της ΕΔΟΝ. Το Παγκύπριο Κίνημα των ΕΔΟΝόπουλων. Η πολύμορφη δράση και ο παιδαγωγικός χαρακτήρας του παιδικού κινήματος, έκανε αρκετά βήματα μπροστά. Βεβαίως, χρειάζεται να γίνουν ακόμα περισσότερα. Η ολόχρονη δράση, ο εμπλουτισμός του περιεχομένου με πρωτοποριακές δραστηριότητες και η μαζικοποίηση του κινήματος, αποτελούν την αρχή για την υλοποίηση των στόχων μας. Ο θεσμός των ΕΔΟΝόπουλων πρέπει να αγκαλιαστεί με περισσότερη ζέση, τόσο από τις Επαρχιακές Οργανώσεις, όσο και από ολόκληρο το Λαϊκό Κίνημα.
Με περισσότερη ζέση πρέπει να επικεντρωθούμε και στη διάδοση της εφημερίδας της ΕΔΟΝ, της «Νεολαίας». Είναι τιμή μας και καμάρι μας που μέσα σε μια κοινωνία που βυθίζεται στην ημιμάθεια, στο ψέμα και στη φτήνια, εμείς να επιμένουμε να διαδίδουμε την αλήθεια με ένα έντυπο που περιλαμβάνει όχι απλώς τις θέσεις μας, αλλά και κείμενα και αναλύσεις πραγματικά αξιοζήλευτα. Είναι με περηφάνια που συνεχίζουμε να είμαστε η μοναδική οργάνωση νεολαίας, που εκδίδουμε εφημερίδα σε τακτική βάση. Είναι κρίμα όλη αυτή η αξιόλογη δουλειά, να μένει εντός των τειχών. Πρέπει να καταφέρουμε να εντάξουμε τη διάδοση της Νεολαίας στην καθημερινή δουλειά των Επαρχιακών Οργανώσεων, έτσι που η εφημερίδα μας να φτάνει παντού.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες
Το Μάη θα έχουμε Βουλευτικές Εκλογές. Όταν η Βουλή ψήφιζε για τον ακρωτηριασμό της φοιτητικής χορηγίας, τις εκποιήσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη μισθωτή σκλαβιά και τις Κυριακές και άλλα πολλά αντιλαϊκά μέτρα, ένα Κόμμα ήταν πάντα σταθερά εναντίον. Το ΑΚΕΛ. Όταν η Βουλή συζητούσε την προστασία της πρώτης κατοικίας, της μικρής επαγγελματικής στέγης, τη φορολόγηση των κερδών και της μεγάλης ακίνητης ιδιοκτησίας, ένα Κόμμα ήταν σταθερά υπέρ. Το ΑΚΕΛ. Αυτή είναι η καλύτερη απόδειξη ότι δεν είναι όλα τα κόμματα το ίδιο. Αυτός είναι και ο καλύτερος λόγος για να πάει ο κάθε νέος και νέα να ψηφίσουν στις Βουλευτικές Εκλογές. Να τσαλακωθεί το χαμόγελο της αλαζονείας τους από το αποτέλεσμα της κάλπης. Να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να αλώνουν ανενόχλητοι τη ζωή μας. Να νιώσουν ότι υπάρχει αντίσταση, υπάρχει η δύναμη που μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια. Υπάρχει και δυναμώνει το ΑΚΕΛ.
Ο Μπρεχτ είχε πει ότι όποιος είναι εναντίον της πολιτικής είναι υπέρ της πολιτικής που του επιβάλλεται. Είχε απόλυτο δίκαιο. Δεν φτάνει να διαμαρτυρόμαστε από τον καναπέ μας και από την οθόνη μας. Δεν αρκεί να τα συζητούμε στις παρέες. Δεν αρκεί να απελπιζόμαστε και να θυμώνουμε. Γιατί σε αυτό επενδύουν, όσοι θέλουν να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τους μισθούς των 400 ευρώ, τον εξευτελισμό του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, τα 12ωρα στη δουλειά, τις απειλές της απόλυσης, την εκμετάλλευση, το ξεπούλημα όσων κερδίσαμε. Η αποχή μας τους βολεύει. Η ψήφος μας είναι που τους τρομάζει. Αφού έκαναν τα όνειρα της νεολαίας εφιάλτες, τώρα είναι η σειρά μας. Ας τους κάνουμε να χάσουν τον ύπνο τους.
Να οργανωθούμε και να οργανώσουμε την αντεπίθεση παντού! Στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς, στις ουρές της ανεργίας, στα στέκια διασκέδασης της νεολαίας. Κυριολεκτικά παντού! Όπου σηκώσεις πέτρα να βρίσκεις ΕΔΟΝίτη. Γιατί μόνο με την ΕΔΟΝ, μπορεί η νεολαία αυτού του τόπου να ελπίζει στο αύριο! Να δείξουμε ξανά τη δύναμη μας και τίποτε να μην μας σταματήσει! Τα όνειρα μας ξέρουν από ανηφοριές! Οργάνωση – αντεπίθεση παντού, με την ΕΔΟΝ για το δίκιο του λαού!
Ζήτω το 18ο Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΟΝ
Ζήτω η ΕΔΟΝ,
Ζήτω το ΑΚΕΛ,
Ζήτω η Κύπρος μας!