Του Αντώνη Μηχανικού
Μέλος ΕΔΟΝ Τ.Ο Ιωαννίνων
«Το καθήκον της νεολαίας είναι να μαθαίνει.» Β.Ι.Λένιν. Το τι πρέπει να μαθαίνει και με ποιο τρόπο, καθορίζεται από τις ιστορικές συνθήκες της δοσμένης εποχής.
Οι συνθήκες στις οποίες δρα σήμερα ο κάθε νέος, είναι ασφαλέστατα μέσα στα πλαίσια μιας καπιταλιστικής κρίσης. Η αστική τάξη επιτίθεται με τον πιο βάρβαρο τρόπο στις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος. Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται, λαοί σφαγιάζονται με απώτερο σκοπό τα κέρδη των μονοπολίων. Την ίδια ώρα, η καπιταλιστική κοινωνία προωθεί το lifestyle, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, την υποκουλτούρα, τον ατομικισμό, την ευκαιριακή σκέψη, την αποχαύνωση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με αποτέλεσμα οι συνειδήσεις της νεολαίας να βρίσκονται στον τοίχο με εκτελεστικό απόσπασμα την αστική τάξη.
Καθήκον μας, λοιπόν, είναι να μαθαίνουμε. Η μάθηση ή μόρφωση, στη γενικότερη ανάλυση της, δεν είναι κάτι το οποίο έχει ως αυτοσκοπό την στείρα απομνημόνευση δεδομένων, αλλά είναι κάτι το οποίο θα θρέψει τη γενικότερη συνείδηση του ανθρώπου και συγκεκριμένα του στελέχους της Οργάνωσής μας, προς τα ιδανικά και τις αξίες της ιδεολογίας μας. Είναι σημαντικό για τον κάθε ΕΔΟΝίτη να αποκτήσει την ικανότητα και κατ’ επέκταση τη συνείδηση, να αντιμετωπίζει τα προβλήματα με την κοσμοθεώρηση της Μαρξιστικής φιλοσοφίας και σε καμία περίπτωση αποκομμένη από αυτή. Είναι η μεγαλύτερη ασπίδα που μπορεί να προσφέρουμε στον ΕΔΟΝίτη και όχι ο ΕΔΟΝίτης στον εαυτό του. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η αυτομόρφωση είναι πράξη συνείδησης. Η συνείδηση έπεται της ζωής. Η οργανωμένη πάλη δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ίδια τη ζωή της Οργάνωσης, είναι το περιβάλλον στο οποίο δρουν και αναπτύσσονται τα στελέχη μας. Άρα, η οργανωμένη πάλη σε κάθε της μορφή πρέπει να αντιπαραβάλλεται σε πλήρη αντίθεση με τη ζωή που προβάλει η καπιταλιστική κοινωνία.
Ο δικός μου προβληματισμός προς το Συνέδριο είναι αν έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε αυτές τις συνθήκες για τα στελέχη μας. Ο εκχυδαϊσμός της έννοιας «πλατιά δράση», έχει διεισδύσει σε θέματα τακτικής και κατ’ επέκταση και στην ιδεολογική ωριμότητα των ίδιων των στελεχών μας. Οι ευκαιριακές προσσεγγίσεις σε τομείς όπως η οργανωτική συγκρότηση, η πλατιά δραστηριότητα, ακόμα και η μεθοδικότητα μερικές φορές που αναπτύσεται με σκοπό την υλοποίηση των εκλογικών μας στόχων, έχει δημιουργήσει μια χαλαρότητα ως προς την ποιότητα της γενικότερης δράσης μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αδυναμία μας να μεταφράσουμε τα εκλογικά αποτελέσματα μας σε ουσιώδη κινηματική δράση. Η μαζικοποίηση του κινήματος δεν καθορίζεται μονοδιάστατα από την ποσότητα, άλλα από την ενότητα ποιότητας και ποσότητας.
Επιτακτική ανάγκη, η ιδεολογική προστασία των στελεχών μας. Μαγική συνταγή υπάρχει και το καθορίζει η ίδια μας η ιδεολογία˙ η ενότητα επαναστατικής θεωρίας και τρόπου δράσης. Η «πλατιά δράση» οδηγεί και σε «πλατιές συνειδήσεις» δημιουργώντας επικίνδυνες συνθήκες για την ζωή της Οργάνωσης.
Ο σκοπός του καπιταλισμού είναι να γεννάει συνειδήσεις υποταγμένες. Εμείς απαντάμε με οργανωμένη πάλη. Ένας αγώνας ο οποίος δε μετρά πάντα την επιτυχία ή αποτυχία του σε αριθμούς, ούτε ποσοστά, γιατί πρόκειται για μια επιφανειακή και πλασματική -τις περισσότερες- φορές αντιμετώπιση. Εξάλλου, οι κομμουνιστές ποτέ δεν ήτανε αριθμολάγνοι. «Οργάνωση-Αντεπίθεση παντού με την ΕΔΟΝ για το δίκιο του λαού».