Το δίδυμο ιμπεριαλιστικό έγκλημα του μαύρου Ιουλίου του 1974 σχεδιάστηκε στα στρατηγεία του ΝΑΤΟ, άρχισε από το πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β’ και τελείωσε με τον πιο οδυνηρό τρόπο, την τουρκική εισβολή στο νησί. Η ευκαιρία που έψαχνε εναγωνίως η Τουρκία για να υλοποιήσει τον ιμπεριαλιστικό και επεμβατικό της στόχο είχε φέρει στο νησί την πιο μεγάλη σύγχρονη τραγωδία του τόπου. Τιμούμε τη μνήμη των ηρωικών πεσόντων της εισβολής της 20ης Ιουλίου 1974, που έπεσαν μαχόμενοι σε μια προδομένη μάχη.
Μια τραγωδία που συνεχίζει να υφίσταται με κηδείες πεσόντων, υφιστάμενους αγνοούμενους, προσφυγιά και ανοιχτές πληγές σε ένα λαό που συνεχίζει να παραμένει χωρισμένος και να προσμένει την απελευθέρωση κι επανένωση του νησιού, αλλά και του λαού μας.
Δυστυχώς όμως, η φετινή επέτειος της τούρκικης εισβολής είναι ακόμα πιο αρνητικά φορτισμένη, καθώς είμαστε λίγες μέρες μετά τη Διάσκεψη στο Κραν Μοντανά. Διάσκεψη στην οποία δεν έχει επιτευχθεί οποιαδήποτε πρόοδος, αλλά αντιθέτως είχε ως αποτέλεσμα να θολώσει το τοπίο και να απομακρύνει την ελπίδα για επίλυση του κυπριακού προβλήματος.
Αν και η αδιαλλαξία και τα επεκτατικά συμφέροντα της Τουρκίας για ακόμα μια φορά έπαιξαν τον κύριο ρόλο στο ναυάγιο των συνομιλιών, ως επιπλέον αρνητικό θεωρούμε και την αδυναμία της Ε/κ πλευράς να αξιοποιήσει τα περιθώρια που υπήρξαν στις διαπραγματεύσεις, ως αποτέλεσμα των προτάσεων του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γενικά του διεθνούς παράγοντα.
Ως ΕΔΟΝ, καλούμε όλες τις πλευρές της διαπραγμάτευσης να εργαστούν εποικοδομητικά και με αποφασιστικότητα για να διασφαλίσουν το κεκτημένο των διαπραγματεύσεων το οποίο είναι αποτέλεσμα το οποίο έχει επιτευχθεί κατά την εννιάχρονη περίοδο συνομιλιών η οποία ξεκίνησε με τις συνομιλίες Χριστόφια-Ταλάτ. Την ίδια στιγμή, θεωρούμε ότι τίθεται μπροστά μας ακόμα πιο επιτακτικό το καθήκον να συνεχίσουμε αδιάκοπα και εντατικά τον αγώνα μας για απελευθέρωση κι επανένωση του τόπου. Αγώνα που έχει στόχο να μάθει στις νέες γενιές ότι το μέλλον μας είναι μια ειρηνική, ανεξάρτητη Κύπρος, όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα είναι αφέντες στον τόπο τους, χωρίς λεγόμενες μητέρες πατρίδες, εξαρτήσεις και επεμβατικά δικαιώματα.
Γι αυτό καλούμε τους νέους όλης της Κύπρου, να μην χάσουμε την ελπίδα και να διατηρήσουμε ζωντανό τον πόθο για απελευθέρωση κι επανένωση. Άλλωστε δεν θα κουραστούμε να λέμε ότι η παρούσα κατάσταση δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι το μέλλον μας σε αυτό το νησί, καθώς ο συμβιβασμός με τη διχοτόμηση είναι ότι πιο τραγικό μπορεί να συμβεί μετά το μαύρο καλοκαίρι του 1974. Ο εθνικισμός, ο σοβινισμός και η μισαλλοδοξία δεν θα κυριαρχήσουν, αν οι νέοι της Κύπρου αποδείξουν ότι όλοι οι Κύπριοι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα παρά μόνο να ζήσουμε μαζί στο μικρό μας νησί.
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
19/07/2017