"Καθώς σας μιλώ εδώ δεν είμαι εγώ, δεν είμαι ηθοποιός, είμαι απλά ένας άνθρωπος από τους πολλούς που χρησιμοποιεί το θέατρο για να συνεχίσει να υπάρχει. Είναι, λίγο, καθήκον μας. Και ανάγκη μας: με άλλα λόγια: το θέατρο δεν υπάρχει χάρη σε μας, μάλλον χάρη στο θέατρο υπάρχουμε εμείς. Το θέατρο είναι παντοδύναμο, αντιστέκεται, επιβιώνει από το κάθε τι, πολέμους, λογοκρισία, φτώχια. Αρκεί να πούμε «Το σκηνικό είναι μια γυμνή σκηνή μιας ακαθόριστης εποχής» και να προσθέσουμε έναν ηθοποιό. Ή μία ηθοποιό."
Μήνυμα Παγκόσμιας Μέρας Θεάτρου 2017 από την Izabel Iper
Εδώ και 56 χρόνια η 27η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου πήρε την πρωτοβουλία αυτή, ώστε η ανθρωπότητα να τιμά όσους υπηρετούν το θέατρο ανά το παγκόσμιο. Η μέρα γιορτάζεται κάθε χρόνο με θεατρικές παραστάσεις και άλλες συναφείς με το θέατρο δραστηριότητες.
Η ΕΔΟΝ, σαν αέναος προστάτης και δημιουργός πολιτισμού, αναγνωρίζει το θέατρο σαν την πιο ζωντανή έκφραση τέχνης και πολιτισμού και το στηρίζει διαχρονικά και μέσα από τη δράση της. Το θέατρο, ως μια ύψιστη μορφή τέχνης και πολιτισμού, διαδραματίζει διαχρονικά μείζονα ρόλο στα κοινωνικά ζητήματα και είναι από τους σημαντικότερους πυλώνες της πολιτιστικής δράσης της ΕΔΟΝ. Οι πολιτιστικές παραστάσεις που ανεβάζουν κάθε χρόνο οι Επαρχιακές Οργανώσεις, αλλά και γενικότερα οι δραστηριότητες που διοργανώνει η ΕΔΟΝ, αποδεικνύουν τη σημασία που δίνει στο θέατρο το Κ.Σ. της Οργάνωσης και ευρύτερα το Λαϊκό Κίνημα σαν θεματοφύλακας του πολιτισμού.
Ανέκαθεν, το θέατρο και οι τέχνες ευρύτερα αποτελούσαν την έκφραση κάθε καταπιεζόμενου ενάντια στην εξουσία και το σάπιο σύστημα που δημιούργησε. Κατά κανόνα οδηγούσαν στην αφύπνηση των συνειδήσεων και το έναυσμα του αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. Γι' αυτό και σύχνα δέχονται τα πυρά των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, που τις οδηγούν στη φθορά. Επιβάλλουν σαν τέχνη την υποκουλτούρα ώστε να αποπροσανατολίζουν. Παρόλ' αυτά, το θέατρο παραμένει βαθύτατα πολιτικό και συνεχίζει να αντικατοπτρίζει στη σκηνή τις ανησυχίες της κοινωνίας.
Για εμάς λοιπόν, η ανθρωπότητα χρειάζεται τον πολιτισμό και όχι ο πολιτισμός την ανθρωπότητα. Άλλωστε όπως εύστοχα έγραψε ο Μπρεχτ: «Να λυπηθούμε τον πολιτισμό, αλλά πρώτα να λυπηθούμε τους ανθρώπους! Ο πολιτισμός σώζεται, όταν σώζονται οι άνθρωποι».
Πολιτιστικό Γραφείο
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
27/03/2017