Καλοκαίρι του 1960, η Κύπρος ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος. Η ανεξαρτησία, έστω και κουτσουρεμένη από τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, ήταν μια μεγάλη κατάκτηση, την οποία έπρεπε να αξιοποιήσουμε για την πρόοδο και την προκοπή της χώρας μας.
Δεν έφερε όμως την πολυπόθητη γαλήνη στον κυπριακό λαό. Οι συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου διαιώνιζαν την παρουσία του ιμπεριαλισμού στην Κύπρο, παραχωρώντας Βάσεις στη Βρετανία και αναγορεύοντας δύο ΝΑΤΟϊκές χώρες, την Ελλάδα και την Τουρκία, σε εγγυήτριες δυνάμεις, με δικαίωμα στρατιωτικής παρουσίας και επέμβασης στα εσωτερικά της Κύπρου. Ταυτόχρονα, επέβαλλαν στον κυπριακό λαό ένα διαιρετικό σύνταγμα που συντηρούσε τις προστριβές μεταξύ Ε/κ και Τ/κ.
Το ΑΚΕΛ, ήταν το μόνο κόμμα που διαφώνησε ξεκάθαρα με τις συμφωνίες. Όμως, οι συμφωνίες έγιναν αποδεκτές από την υπόλοιπη ε/κ πολιτική ηγεσία (δηλαδή τη δεξιά που συσπειρωνόταν τότε στη λεγόμενη Εθναρχία), αλλά και από την τ/κ κοινότητα.
Από τη στιγμή που η ανεξαρτησία ήταν γεγονός, το ΑΚΕΛ κάλεσε το λαό να συνεχίσει την πάλη του για ολοκλήρωση της ανεξαρτησίας και την απαλλαγή των αρνητικών σημείων των συμφωνιών. Αυτό, περνούσε μέσα από τη στήριξη της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας και την εμπέδωση της συνεργασίας Ε/κ και Τ/κ, ώστε να μην δίνονται στις εγγυήτριες δυνάμεις αφορμές για επεμβάσεις. Όμως, ο ΝΑΤΟϊκός ιμπεριαλισμός σχεδίαζε την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας από τη μέρα της γέννησης της.
Στόχος, ήταν ο διαμελισμός της Κύπρου και η διπλή ένωση των δύο τμημάτων της Κύπρου με την Ελλάδα και την Τουρκία. Έτσι, το ΝΑΤΟ θα είχε στα χέρια του το νησί που ήταν απαραίτητο για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου και ταυτόχρονα θα αντιμετώπιζε το ΑΚΕΛ, που αγκαλιαζόταν από Ε/κ και Τ/κ. Οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας, υπέγραψαν μάλιστα δύο μυστικά πρωτόκολλα, που δεν πρόλαβαν να εφαρμοστούν, τα οποία προνοούσαν ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Η δε Τουρκία, που υποτίθεται εγγυόταν την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, δε σταμάτησε ποτέ να έχει επεκτατικές βλέψεις στο νησί κι έψαχνε την αφορμή για να επέμβει.
Αποκορύφωμα των ξένων συνωμοσιών και της προδοσίας, ήταν το πραξικόπημα της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ και η τουρκική εισβολή και κατοχή. Από το 1974, παλεύουμε για να ανατρέψουμε τα δεδομένα της κατοχής, να απελευθερώσουμε και να επανενώσουμε τη χώρα και το λαό μας και να οικοδομήσουμε ένα ευτυχισμένο και ασφαλές μέλλον για όλους τους Κυπρίους, Ε/κύπριους, Τ/κύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους.
Η φετινή ημέρα της κυπριακής ανεξαρτησίας γιορτάζεται μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες. Το Κυπριακό μπαίνει σε νέο κύκλο διαπραγματεύσεων. Απαραίτητη προϋπόθεση επιτυχίας είναι να αλλάξει πολιτική η Τουρκία. Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να στραφούν όσοι στο διεθνή χώρο διακηρύττουν ότι έφτασε η ώρα της λύσης. Δεν μπορούμε βέβαια, να κρύψουμε την ανησυχία μας για ορισμένες τοποθετήσεις του Προέδρου Αναστασιάδη που εγείρουν πολλά ερωτηματικά. Επαναλαμβάνουμε ότι η μόνη λύση που μπορεί να επανενώσει τον τόπο και το λαό μας και να δώσει ευημερία, είναι η λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα, μια κυριαρχία και με πολιτική ισότητα, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ. Μακριά από χρονοδιαγράμματα, επιδιαιτησίες και τετραμερείς διασκέψεις που ενέχουν πολλούς κινδύνους.
Οι επιπτώσεις της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης ταλανίζουν και την Κύπρο. Οι δυσκολίες, τυγχάνουν άγριας εκμετάλλευσης για να προωθηθούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες και τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Καλλιεργείται ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε επανάληψη φαινομένων που οδήγησαν στην καταστροφή του 1974.
Η ΕΔΟΝ, καλεί την κυπριακή νεολαία να μαζικοποιήσει τις γραμμές της πάλης ενάντια στην κατοχή και το σοβινισμό και να σταθεί ανάχωμα στις όποιες προσπάθειες κλεισίματος του Κυπριακού και αναβίωσης νεοφασιστικών ιδεολογημάτων. Η Κύπρος δεν αντέχει νέες περιπέτειες.
Γραφείο Τύπου
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
30/09/2013