Ως η γενιά που καλείται να κουβαλήσει στους ώμους της το πέρασμα της Προοδευτικής στον μισό αιώνα ζωής της, διακατεχόμαστε από αισθήματα συγκίνησης και δικαιολογημένης υπερηφάνειας για την 50χρονη αγωνιστική της πορεία. Είναι πεποίθησή µας εξάλλου ότι κάθε φοιτήτρια και φοιτητής που σπούδασε σε οποιοδήποτε χώρο σπουδών, ανεξαρτήτως ιδεολογικής αντίληψης και κομματικής τοποθέτησης, μοιράζεται την εκτίμηση ότι η Προοδευτική στις πέντε δεκαετίες ύπαρξης της, έχει συμβάλει καθοριστικά στην ιστορία του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος, καθώς και στη διεκδίκηση και στην κατάκτηση όλων όσων απολαμβάνουν σήμερα οι φοιτήτριες και οι φοιτητές.
Η Προοδευτική Κ.Φ. ιδρύθηκε σε καιρούς εξαιρετικά δύσκολους, όταν οι πληγές του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής ήταν ακόμα νωπές. Μια χούφτα φοιτητριών και φοιτητών, μπολιασμένοι από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και την αντιχουντική δράση, οραματίστηκαν τη δημιουργία μιας αταλάντευτης και συγκροτημένης φοιτητικής δύναμης, η οποία θα ένωνε τους φοιτητές και τις φοιτήτριες του δημοκρατικού στρατοπέδου. Έτσι, τον Οκτώβριο του 1974 στην οδό Μεθώνης στα Εξάρχεια της Αθήνας, δημιουργείται η Προοδευτική Κίνηση Κυπρίων Φοιτητών, ενώ το 1975 ιδρύεται η Προοδευτική στην Αγγλία και το 1976 στη Θεσσαλονίκη.
Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας της, κύριος στόχος της Προοδευτικής ήταν η εκδημοκρατικοποίηση των υφιστάμενων φοιτητικών ενώσεων, μια διαδικασία δύσκολη και επίπονη που κράτησε χρόνια. Κατά την περίοδο 1985-1992, παρά τους κραδασμούς και την πτώση της ΕΣΣΔ, η Προοδευτική παρέμεινε όρθια και εδραιώθηκε στις συνειδήσεις των φοιτητών.
Συνεχίζοντας, τη δεκαετία του 1990 το σκηνικό μεταφέρεται στην Κύπρο. Η ανάγκη για δημιουργία ενός τριτοβάθμιου δημόσιου ιδρύματος στη χώρα μας, βρήκε τα στελέχη της Προοδευτικής σε όλους τους χώρους σπουδών του εξωτερικού στην πρώτη γραμμή. Έπειτα, ακολούθησαν οι αγώνες για τη θέσπιση της κρατικής φοιτητικής χορηγίας το 1996, πρώτα για τους φοιτητές του εξωτερικού και έπειτα για τους φοιτητές της Κύπρου. Το 2001/2002 συντελούνται οι πρώτες προσπάθειες για οργάνωση της Προοδευτικής στα ιδιωτικά κολλέγια, International και Cyprus College.
Το 2004 χαρακτηρίζεται ως ορόσημο για το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα, αφού συντελείται εκείνη την περίοδο η ενοποίηση του με όλες τις φοιτητικές ενώσεις να μπαίνουν κάτω από τη σκέπη της ΠΟΦΕΝ. Λίγα χρόνια αργότερα πραγματοποιήθηκε και η μετεξέλιξη των ιδιωτικών κολλεγίων σε πανεπιστήμια, με ένα νέο πεδίο αγώνων να ξεδιπλώνεται για την παράταξη της Αριστεράς.
Η κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια προχώρησε στην πρώτη μεγάλη παραχώρηση προς τους φοιτητές, την καθιέρωση του «φοιτητικού πακέτου». Παρόλα αυτά, η Προοδευτική δεν επαναπαύτηκε. Αντίθετα, συνέχισε τους αγώνες και συγκεκριμένα ένας από τους μεγαλύτερους σταθμούς της εποχής ήταν η νίκη που έφερε τη σφραγίδα της Προοδευτικής και της διακυβέρνησης ΑΚΕΛ, με την οποία επιτεύχθηκε μείωση στα δίδακτρα των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Από το 2013 τα εκλογικά πισωγυρίσματα ήταν μεγάλα, με την απώλεια της ηγεσίας της ΠΟΦΕΝ και την αναρρίχηση της ΦΠΚ Πρωτοπορίας σε αυτή, να οδήγούν στην απώλεια της μαχητικότητας και της αγωνιστικότητας της. Η Προοδευτική όμως έμελλε να ανασηκώσει μανίκια και ανασυγκροτώντας δυνάμεις, πάλεψε ενάντια στο κλείσιμο Σχολών και Τμημάτων, στο κουτσούρεμα της φοιτητικής χορηγίας και σε άλλες τόσες βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Μεγάλος αγώνας δόθηκε και γύρω από το ζήτημα της εισαγωγής διδάκτρων στα δημόσια πανεπιστήμια.
Η Προοδευτική κατάφερε να ανασυγκροτηθεί αναπτύσσοντας μια καινούργια συνδικαλιστική ατζέντα, η οποία απαντούσε στις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών. Έτσι, παρά τα όποια πισωγυρίσματα η Προοδευτική πέτυχε σπουδαίες νίκες που τις επέτρεψαν μέχρι το 2019 να είναι πρώτη δύναμη και να έχει τον πρώτο λόγο στη δράση της ΠΟΦΕΝ.
Κατά την περίοδο της πανδημίας, η Προοδευτική απέκτησε εκ νέου σημαντικό ρόλο συνεισφοράς, συμβάλλοντας τα μέγιστα στον επαναπατρισμό Κυπρίων φοιτητών που είχαν εγκλωβιστεί στο εξωτερικό, ενώ έδωσε μάχη για να μην υποτιμηθεί η διά ζώσης εκπαίδευση, αλλά και να διατηρηθεί το ποιοτικό επίπεδο της εκπαίδευσης στο μεγαλύτερο δυνατό σημείο.
Τα επόμενα χρόνια, η Προοδευτική δίνει σημαντικές μάχες προς όφελος του συνόλου των φοιτητών, με τις καταστατικές αλλαγές στη Θεσσαλονίκη να αποτελούν σημαντικό σταθμό στη σύγχρονη ιστορία της παράταξης.
50 χρόνια μετά λοιπόν, τιμούμε όλους και όλες που με τον αγώνα τους πότισαν το λουλούδι να ανθίσει. Τιμούμε όσους κρυβόντουσαν σε υπόγεια στα Εξάρχεια, που κυνηγήθηκαν από ακροδεξιούς σε κάθε πόλη σπουδών, που αντίκρυσαν σε Σόφια, Μόσχα και κάθε χώρα του ανατολικό μπλοκ τη σημαία του ανθρώπου να υποστέλλεται.
Τιμούμε εκείνες και εκείνους που ξυλοκοπήθηκαν στους χώρους των κυπριακών πανεπιστημίων για να καταφέρει η Προοδευτική να υπάρξει, που προπηλακίσθηκαν και απειλήθηκαν από λοστούς και μαχαίρια σε αίθουσες Γενικών Συνελεύσεων. Τιμούμε εκείνους και εκείνες που κοίταξαν το τέρας κατάματα και δεν λύγισαν. Άντεξαν. Άντεξαν τη βία, τις κακουχίες, το κυνηγητό, την απομόνωση.
Επιτροπή 50 χρόνων από την ίδρυση της Π.Κ.Φ.