Από την πρώτη μέρα την οποία ο κορωνοϊος μας κτύπησε την πόρτα, έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια μετακύλισης όλης της ευθύνης στους πολίτες. Φτάσαμε στο σημείο να πιστεύουμε ότι, για το ό,τι έχει γίνει μέχρι τώρα, την ευθύνη την έχουν οι λίγοι ασυνείδητοι πολίτες που δεν συμμορφώνονται στα μέτρα της πολιτείας.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Υπουργός Υγείας, οι επιδημιολόγοι που μας ανακοινώνουν καθημερινά τον αριθμό των κρουσμάτων, δημοσιογράφοι, παρουσιαστές ακόμα και μεγάλες υπεραγορές με πολύ επικοινωνιακές διαφημίσεις, μας προβάλλουν ότι με την ατομική ευθύνη και μόνο, θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τον αόρατο εχθρό.
Είναι αυτή η αλήθεια ή τουλάχιστον είναι αυτή, η απόλυτη αλήθεια; Η απάντηση για εμάς, είναι πως όχι, είναι η μια όψη του νομίσματος.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι εμείς δεν μιλάμε για ατομική ευθύνη, αλλά για ατομική συνείδηση. Η συμμόρφωση στα μέτρα για εμάς δεν είναι κάτι που πρέπει να μας το επιβάλει κάποιος. Εμείς την ατομική συνείδηση την είχαμε και την έχουμε πολύ πριν την ανακαλύψουν, όλοι αυτοί, για να καλύψουν την ανεπάρκεια του συστήματος υγείας που οι ίδιοι προκάλεσαν.
Παράλληλα όμως κατανοούμε ότι ο κόσμος πρέπει να περιοριστεί. Πρέπει να περιοριστεί για να αποκοπεί η αλυσίδα μετάδοσης του ιού. Ο κόσμος στην συντριπτική του πλειοψηφία έχει συμμορφωθεί με τα μέτρα της κυβέρνησης έχει αναλάβει την «ατομική του ευθύνη».
Τότε γιατί ο ιός συνεχίζει να μεταδίδεται; Γιατί συνεχίζουμε να μετράμε θύματα; Γιατί δεν μπορούν τα νοσηλευτήρια μας να αντιμετωπίσουν την κατάσταση;
Η απάντηση λοιπόν, αυτή η απάντηση που μας κρύβουν όλοι οι πιο πάνω, είναι πως η κρατική ευθύνη είναι το πρωτεύον και όχι η ατομική.
Κρατική ευθύνη λοιπόν. Η άλλη όψη του νομίσματος. Η κατάσταση στα δημόσια νοσηλευτήρια δεν επέτρεψε την αποκοπή της αλυσίδας μετάδοσης του ιού. Ή μάλλον τις πρώτες μέρες επιτάχυνε την εξάπλωση του ιού. «Φυσιολογικά» αν θέλετε. Ούτε τα νοσηλευτήρια ήταν έτοιμα να αντιμετωπίσουν τον ιό, όπως μας έλεγε ο υπουργός Υγείας σε μια σειρά από δηλώσεις του πριν να φθάσει ο ιός στη χώρα μας. Ούτε τα βασικά δεν είχαν οι επαγγελματίες υγείας για να προστατευτούν και να μπορέσουν να κάνουν τη δουλειά τους σωστά (στολές, προστατευτικές μάσκες και άλλα). Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι, τις πρώτες μέρες στην Κύπρο είχαν κλείσει τα 3 από τα 5 νοσοκομεία στην Κύπρο.
Πώς τα νοσοκομεία μας λοιπόν να αντιμετωπίσουν τον αόρατο εχθρό; Αφού εργολαβικά τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια διαδικασία διάλυσης τους. Με απλούς αριθμούς λοιπόν. Το 80% του πληθυσμού στη Κύπρο εξυπηρετείται από τα δημόσια νοσηλευτήρια. Τα τελευταία χρόνια αποκόπηκαν 500 εκατομμύρια από τον προϋπολογισμό του κράτους για την υγεία, ενώ παράλληλα η Κύπρος είναι η τελευταία χώρα σε δαπάνες στην υγεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά οι γιατροί, οι νοσηλευτές και όσοι ζουν από πρώτο χέρι την κατάσταση στα νοσοκομεία. Ακόμα και τώρα όμως, υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Επίταξη των Ιδιωτικών Νοσηλευτηρίων, άμεσες προσλήψεις γιατρών για να μπουν στη μάχη, εφαρμογή των πρωτοκόλλων στα νοσοκομεία.
Αλήθεια, πόση ατομική ευθύνη μπορεί να έχει ένας υπάλληλος σε υπεραγορά, σε τομείς μεταφορών, σε εργοστάσια που έρχεται σε επαφή με χιλιάδες κόσμου και δεν έχει ούτε τα βασικά να προστατευτεί; Για τα κρούσματα σε εργοστάσια, σε υπεραγορές και φούρνους, η ευθύνη ποιον βαραίνει; Τον εργαζόμενο, τον ιδιοκτήτη ή την κυβέρνηση;
H ευθύνη λοιπόν, δεν είναι μόνο ατομική όπως μας την παρουσιάζουν. Η ευθύνη είναι κύρια κρατική και δεν θα σταματήσουμε να το λέμε ούτε στιγμή. Δεν θα επιτρέψουμε σ’ αυτούς που διέλυσαν τα πάντα στην υγεία να ενοχοποιήσουν τον κόσμο για τις δικές τους πολιτικές, με τις οποίες μετατρέπουν την υγεία σε εμπόρευμα.
Για αυτό λοιπόν, στην αναμέτρηση Ατομική Vs Κρατική ευθύνη έχουμε ένα κρατούμενο και ένα ζητούμενο. Το κρατούμενο είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού ανέλαβε την ευθύνη του. Το ζητούμενο πλέον, είναι και το κράτος να αναλάβει τη δική του ευθύνη και να σταματήσει να ενοχοποιεί το λαό.
Εμείς ως η νεολαία της Αριστεράς, θα επιμένουμε να λέμε την αλήθεια, για το ποιοι θεωρούν την υγεία εμπόρευμα, ποιοι διέλυσαν τα νοσοκομεία, ποιοι άφησαν τους επαγγελματίες υγείας απροστάτευτους. Παράλληλα θα προβάλλουμε την ανάγκη να στηριχθεί ακόμα και τώρα ο τομέας της υγείας στον τόπο μας. Σε καμιά περίπτωση όμως, δεν θα επιτρέψουμε να φορτωθεί ο κόσμος την κρατική ανεπάρκεια και η ατομική ευθύνη να καλύψει την κρατική.
Παναγιώτης Αθηνή
Μέλος Κεντρικού Συμβουλίου ΕΔΟΝ