Η Τρόικα, μετά την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα έχει κτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Η αίτηση της Κύπρου στο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης αποτελεί αναμφίβολα μια αρνητική εξέλιξη που για ορισμένους υπήρξε διακαής πόθος τον τελευταίο ένα χρόνο.
Άλλωστε δεν μπορεί να είναι τυχαίες οι αναφορές προ ημερών του Ν. Παπαδόπουλου που κατηγόρησε τη Κυβέρνηση ότι αντί να ζητήσει οικονομική στήριξη από το Μάιο του 2011 περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή για να υποβάλει αίτημα στήριξης από τον μηχανισμό. Ούτε οι αναφορές Α. Νεοφύτου ότι έπρεπε να είχαμε ήδη πάρει τη πρώτη δόση από το Μηχανισμό πριν ακόμα διαπραγματευτούμε. Ούτε οι αναφορές της Ο.Ε.Β και του Κ.Ε.Β.Ε ότι η έλευση της Τρόικας είναι μια ευκαιρία προώθησης των διαχρονικών μεταρρυθμίσεων που αδυνατεί να εφαρμόσει η παρούσα Κυβέρνηση όπως η περικοπή μισθών, η κατάργηση της ΑΤΑ και η ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών.
Βασικό πρόβλημα της Κυπριακής Οικονομίας
Το βασικό πρόβλημα της Κυπριακής Οικονομίας είναι ο τραπεζικός τομέας, κάτι που αναδεικνύεται ως η βασική αιτία των τελευταίων υποβαθμίσεων της Κυπριακής Οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης. Πως έχει επηρεάσει αυτό την Κυπριακή οικονομία. Την έχει οδηγήσει εκτός αγορών και κατ’ επέκταση το κράτος με βάση τους όρους του συστήματος δεν μπορεί να δανειστεί χρήματα όπως έπραττε στο παρελθόν για να αναχρηματοδοτεί το χρέος, παρά μόνο διαμέσου διακρατικής συμφωνίας.
Ως εκ τούτου η προσφυγή στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς τόσο για ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού τομέα όσο και για αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους ήταν αναπόφευκτη λόγω του αποκλεισμού από τις διεθνείς αγορές, της αδυναμίας εξασφάλισης διακρατικού δανεισμού παρά τις προσπάθειες που συνεχίζονται από την Κυβέρνηση και του ύψους της στήριξης που θέλει ο τραπεζικός τομέας που ξεπερνά τις δυνατότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Γιατί όμως οι τράπεζες εμφάνισαν αυτά τα προβλήματα;
Η τρύπα των τραπεζών έχει δύο αιτίες:
Πρώτο: Η ανάγκη τήρησης επαρκών κεφαλαίων που κατέχουν οι τράπεζες λόγω των υποχρεώσεων που επέβαλλε η Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών σε συνδυασμό με το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων και τις απώλειες που σήμαινε αυτό για τις τράπεζες δημιούργησε ένα έλλειμμα €2,3 δις περίπου για Λαϊκή και Κύπρου σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που έχουν παρουσιάσει οι διοικήσεις των Τραπεζών. Ως εκ τούτου οι Τράπεζες μη μπορώντας να καλύψουν αυτά τα κεφάλαια αποτάθηκαν στο Κράτος για στήριξη. Για το μέγεθος της Κύπρου μια τέτοια στήριξη δεν θα μπορούσε να καλυφθεί παρά μόνο με δανεισμό από άλλη χώρα ή από το μηχανισμό στήριξης.
Δεύτερο: Η εξάρτηση των Κυπριακών Τραπεζών στην ελληνική οικονομία λόγω του αριθμού δανείων που παραχώρησαν και δεν αποπληρώνονται οι δόσεις τους λόγω της οικονομικής κρίσης, ενίσχυσαν περισσότερο την οικονομική τρύπα και αποτέλεσαν ακόμα μια βασική αιτία των συνεχών υποβαθμίσεων.
Από τα πιο πάνω ξεκάθαρη είναι η προσπάθεια του τραπεζικού τομέα να αυξήσει τα κέρδη του ακόμα και αν ήξερε ότι με αυτές τις ενέργειες θα παρέσυρε ολόκληρη της οικονομία της Κύπρου. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η μανία να αγοραστούν ελληνικά ομόλογα ενώ ήταν γνωστό ότι υπήρχε πρόβλημα με την ελληνική οικονομία. Και εδώ θα πρέπει να αναζητηθεί όχι μόνο η ευθύνη των διοικήσεων των τραπεζών αλλά και η ευθύνη που έχει η Κεντρική Τράπεζα για τη σωστή εποπτεία αυτών των πράξεων.
Οργιώδη προσπάθεια συγκάλυψης ευθυνών του τραπεζικού κλάδου!
Αντ΄ αυτού έχουμε μια οργιώδη προσπάθεια συγκάλυψης ευθυνών του τραπεζικού κλάδου τόσο από πολιτικά πρόσωπα όσο και από μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Όσοι κατηγορούν το ΑΚΕΛ για επίθεση στο τραπεζικό τομέα που πλήττει τα ευρύτερα συμφέροντα της Κυπριακής Οικονομίας, θα πρέπει να αναλογιστούν το τι προσφέρει στην Κυπριακή Οικονομία η συνεχής κατηγορία της Κυβέρνησης για διάλυση της Κυπριακής Οικονομίας.
Σύγκριση με δημοσιονομική κατάσταση
Η προσφυγή στους μηχανισμούς στήριξης δεν γίνεται για δημοσιονομικούς σκοπούς αλλά λόγω αδυναμίας του Κράτους να καλύψει τις ανάγκες που έχουν σήμερα οι τράπεζες. Αρκεί να δούμε τα πέραν των €4 δις που θα θέλουν οι τράπεζες σε σύγκριση με τα €150 – 200 εκ. που χρειάζονται για περιορισμό του ελλείμματος στο 2,5% του Α.Ε.Π. Ακόμα και αν σήμερα είχαμε πλεονάσματα, το κράτος δεν θα μπορούσε ποτέ να καλύψει τη ζημιά των τραπεζών.
Άρα, η προσφυγή και για δημοσιονομική στήριξη δεν γίνεται για να καλυφθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα το οποίο θα καλυφθεί άλλωστε με τα μέτρα που εξήγγειλε η Κυβέρνηση. Παρόλα αυτά εξυπηρετεί τα δημόσια οικονομικά και πιο συγκεκριμένα για να αναχρηματοδοτηθεί το δημόσιο χρέος, λόγω του αποκλεισμού από τις αγορές ένεκα των υποβαθμίσεων. Βασική αιτία των οποίων, υπήρξε η αγορά ελληνικών ομολόγων το 2010 αλλά και το μέγεθος της πιστωτικής επέκτασης στην ελληνική οικονομία, που τότε ήταν υπό δοκιμασία.
Αν η Κύπρος προσέφευγε στο μηχανισμό επειδή έχει ελλείμματα γιατί το Ηνωμένο Βασίλειο με μεγαλύτερο έλλειμμα με 6,7% για το 2012 και δημόσιο χρέος μεγαλύτερο της Κύπρου στο 91,2% για το 2012 δεν έχει προσφύγει σε μηχανισμό στήριξης; Γιατί δεν συμβαίνει για τη Γαλλία με έλλειμμα 4,5% για το 2012 και τη Γερμανία με δημόσιο χρέος 82%; Δεν έχει συμβεί γιατί αυτές οι χώρες μπορούν να δανείζονται από τις διεθνείς αγορές.
Που στοχεύουν;
Ο στόχος για τη δεξιά και τις εργοδοτικές οργανώσεις είναι σαφής. Να φορτώσουν στην παρούσα Κυβέρνηση και στο ΑΚΕΛ την ευθύνη για όσα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα παρθούν είτε αυτό είτε το επόμενο διάστημα και τα οποία με τόσο πόθο προσμένουν να δουν να υλοποιούνται.
Παράλληλα επιδιώκουν με τα συνεχή ψέματα που αναπτύσσουν στις δημόσιες τοποθετήσεις τους να συγκαλύψουν τη χρεοκοπία της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας τους, παραπλανώντας για τις πραγματικές αιτίες της συστημικής κρίσης που βιώνουμε σήμερα.
Κρύβουν ακόμα και αυτή την ολοφάνερη ευθύνη του τραπεζικού κεφαλαίου για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Οικονομία απομονώνοντας και μεγεθύνοντας δημοσιονομικά προβλήματα που έτσι και αλλιώς θα είχαν οξυνθεί λόγω της κρίσης, φαινόμενο που δεν συμβαίνει μόνο στην Κύπρο αλλά παγκόσμια.
Οι ίδιες όμως οι εξελίξεις και τα γεγονότα καταρρίπτουν σαν χάρτινο πύργο τους μύθους που οργανωμένα φτιάχνουν εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα. Θέλουν να δώσουν συγχωροχάρτι στον αγαπημένο τους νεοφιλελευθερισμό και να συνεχίσουν την επίθεση στις κατακτήσεις των εργαζόμενων, φορτώνοντας τα πάντα στους λανθασμένους χειρισμούς της Κυβέρνησης Χριστόφια.
Τι και αν οι λαοί στην Ευρώπη δοκιμάζονται από την ανεργία και την φτώχεια, τι και αν επιχειρήσεις καταρρέουν απότοκο των ανισοτήτων που υπάρχουν μέσα στην Ε.Ε, για το δίδυμο Αβέρωφ και Νικόλα η κρίση αποτελεί μόνο κυπριακό προϊόν και μάλιστα είναι προϊόν ανικανότητας των Κυβερνώντων. Λες και επειδή αυτή η Κυβέρνηση επιδίωξε ν’ ακολούθησε διαφορετική πολιτική από όσα έχουμε δει στην Ευρώπη είναι για αυτό που έχει οξυνθεί η κρίση. Αγνοούν φαίνεται τι γίνεται σε άλλες χώρες. Είναι η Κυβέρνηση Χριστόφια που ευθύνεται γιατί οι νέοι δεν βρίσκουν δουλειά στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Ελλάδα, σε όλη την Ευρώπη...; Ας το καταλάβουν και ας το πάρουν απόφαση. Η κρίση είναι βαθιά, καθολική και προπαντός συστημική και επηρεάζει όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Προπάντων όμως φέρνει στην επιφάνεια την απληστία που εκτρέφει το ίδιο το σύστημα.
