Επιβάλλεται λοιπόν και φέτος να μιλήσουμε για τα γεγονότα του Νοέμβρη του '73. Δεν αξίζει μόνο μια απλή αναφορά, διότι τα αντιιμπεριαλιστικά του συνθήματα παραμένουν ζωντανά μέχρι και σήμερα.
Ό,τι έγινε τον Νοέμβρη του 73’ δεν ήταν καθόλου τυχαίο. Ήταν λαϊκός μαζικός ξεσηκωμός βαθιά ριζωμένος στις ψυχές των ανθρώπων, που αψήφησαν την καταπίεση, την πείνα και την μιζέρια που επέβαλλε η χούντα. Η εξέγερση αυτή, λοιπόν ήταν το ξέσπασμα και η σφοδρή απάντηση του λαού με πρωταγωνιστές το φοιτητικό κίνημα. Τη φλόγα της εξέγερσης κράτησε το εργατικό κίνημα που προκαλούσε αίσθημα ανάτασης στους φοιτητές.
Οι φοιτητές πρώτα απ’ όλα απαιτούσαν αλλαγή πολιτικής κατάστασης , δηλαδή αποκατάσταση του φασιστικού καθεστώτος με τη δημοκρατία. Ζητούσαν εγκαθίδρυση λαϊκής κυριαρχίας. Όταν η εξέγερση έλαβε χώρα, οι φοιτητές μαζικοποιήθηκαν στο προαύλιο. Γίνονταν παράλληλες συγκεντρώσεις στην ιατρική και τη νομική σχολή. Τα πρώτα συνθήματα που ακούγονταν στο Πολυτεχνείο: «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Όσο ο χρόνος περνούσε ,τόσο η ένταση μεγάλωνε. Μέχρι το απόγευμα, όλη η Αθήνα είχε ήδη μάθει τα νέα , αφού η είδηση ακουγόταν στα αυτοκίνητα, στα λεωφορεία και στα νοικοκυριά.
Μια 24μελης συντονιστική επιτροπή εκλέγεται και σιγά σιγά συγκροτούνται οι πρώτες υποεπιτροπές για καλύτερη οργάνωση και συντονισμό. Μέσα από τα συναισθήματα των αγωνιζομένων φαίνεται η συνεκτικότητα του λαού. Από τις 11 του Νοέμβρη η επιτροπή ανακοίνωσε ότι η πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση των λαϊκών αιτημάτων, πρέπει να πέσει η δικτατορία και ο λαός να κυριαρχήσει, χωρίς ξένα συμφέροντα που συντηρούν την χούντα για χρόνια. Στις 15 του Νοέμβρη ενσωματώνονται και άλλοι νέοι. Η αστυνομία δημιούργησε κλοιό , έτσι εμπόδιζαν την προσέλευση φοιτητών. Ο κόσμος, στήριξε την εξέγερση με τον δίκη του τρόπο, προσφέροντας τρόφιμα, λεφτά, κουβέρτες και αλλά. Η χούντα σίγουρα θα αντιδρούσε, έτσι έστειλε τα τανκς να καταπνίξουν στην εξέγερση. Εκεί φάνηκε το θάρρος και η τόλμη του λαού ! Τα άδεια χέρια βρέθηκαν αντιμέτωπα με κάνες όπλων και οβίδες, που φανέρωναν τον φασισμό και το μίσος της Χούντας. Η υπόλοιπη Ελλάδα συμπαραστέκεται στους φοιτητές που εξέφρασαν τις απαιτήσεις του λαού με τον πιο έντονο τρόπο, έως τον θάνατο.
Πάντα λοιπόν στους αγώνες, η νεολαία είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, για αυτό και την θέλουν σιωπηλή, αλλοτριωμένη και αποπολιτικοποιημένη. Η εξέγερση του πολυτεχνείου υπήρξε η κορύφωση της αντίστασης στο φασισμό της Χούντας και έκφραση ανάγκης του Ελληνικού λαού για Ψωμί Παιδεία Ελευθερία. Το πολυτεχνείο παρά την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης, αποτέλεσε την αρχή του τέλους της Χουντικής επταετίας. Ένα τέλος που ήρθε μαζί με την ολοκλήρωση της προδοσίας σε βάρος της Κύπρου και του λαού της. Το πολυτεχνείο ζει όχι μόνο ως ιστορική μνήμη αλλά και ως σημερινή αναγκαιότητα στους αγώνες για ελευθερία, δημοκρατία, ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη.
Το πολυτεχνείο θυμίζει το εγκλημα και την προδοσία κατά της Κύπρου που πραγματοποίησε η Χούντα με τους εκπροσώπους της εδώ, την ΕΟΚΑ Β και τον Γρίβα. Τιμή και δόξα στους νεαρούς και όσους συνέβαλαν σ’ αυτό τον αγώνα για ελευθερία. Άσβεστο θα παραμείνει το καθήκον μας για τη δικαιοσύνη του αγώνα τους.
Χαράλαμπος Φιλίππου,
ΠΕΟΜ Λ. Βεργίνας
