Η περίοδος που ακολούθησε του χτυπήματος, τροφοδότησε μια σειρά από θεωρίες και συζητήσεις σχετικά με το ρόλο της ίδιας της αμερικανικής ηγεσίας στο διάστημα που προηγήθηκε. Χιλιάδες πληροφορίες ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, όπως η αποκάλυψη των New York Times ότι ο Μπους είχε ενημερωθεί από τις 6 Αυγούστου για επικείμενα γεγονότα αεροπειρατίας. Αποδεικνύεται έτσι, ότι τέτοιου είδους συζητήσεις και θεωρίες, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε περιόδους μεγάλων κρίσεων, όπου η εμπιστοσύνη απέναντι σε αντιλαϊκές πολιτικές ηγεσίες κλονίζεται.
Ενδεχομένως να περάσουν ακόμα μερικές δεκαετίες προκειμένου να αποκαλυφθούν τα γεγονότα στην ολότητα τους και να καταγραφούν με ακρίβεια. Ίσως και πάλι, η ιστορική αλήθεια ακόμα μια φορά να κρατηθεί όμηρος στα χέρια των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση ωστόσο, παραμένουν δύο ακράδαντα γεγονότα. Πρώτο: ο αμερικανικός λαός έγινε δέκτης, με αιματηρό τρόπο, των συνεπειών των αποφάσεων της πολιτικής του ηγεσίας. Δεύτερο: η 11η Σεπτεμβρίου εγκαινίασε μια παγκόσμια πολεμική εκστρατεία η οποία ξεσκέπασε με απροκάλυπτο τρόπο τη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, ως το ανώτατο καπιταλιστικό σκαλοπάτι.
Ο θύτης πίσω από τον «θύτη»
Αν υιοθετηθεί το επίσημο αφήγημα και ενοχοποιηθεί ο ισλαμικός φονταμενταλισμός ως ο αποκλειστικός θύτης, θα πρέπει ταυτόχρονα να αναζητήσουμε και τον ηθικό αυτουργό. Την ώρα, δηλαδή, που καταδικάζουμε τον θρησκευτικό φανατισμό του Μπιν Λάντεν, της Αλ-Κάιντα ή σήμερα των Ταλιμπάν, έχουμε καθήκον να καταδεικνύουμε ότι αυτοί που τους «δημιούργησαν» πολιτικά και τους εξόπλισαν στρατιωτικά και οικονομικά, βρίσκονται μέσα στο Πεντάγωνο, τον Λευκό Οίκο και τη CIA.
Ο ισλαμικός εξτρεμισμός εργαλειοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της αμερικανοκίνητης Αφγανο-Σοβιετικής σύρραξης, με σκοπό την ανατροπή της λαϊκής κυβέρνησης του Αφγανιστάν. Στα πλαίσια της επιχείρησης “Cyclone”, οι Μουντζαχεντίν, έχοντας βαφτιστεί ως «μαχητές της ελευθερίας», ενισχύθηκαν με εκατομμύρια δολάρια, ενώ στις πολεμικές επιχειρήσεις διακρίθηκε ένας νέος πολέμαρχος: ο Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Η αυγή της 12ης Σεπτεμβρίου
Πριν κηδευτούν και τα τελευταία θύματα του χτυπήματος, η κυβέρνηση του μακελάρη Μπους ανακοίνωνε τη νέα σταυροφορία των καιρών μας: ένα παγκόσμιο κυνήγι ελέγχου των εδαφών και του ορυκτού πλούτου των ασιατικών χωρών -πόρων δηλαδή που είχαν μείνει «ορφανοί» με την ανατροπή της Σοβιετικής Ένωσης- στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Ο πλανήτης χωριζόταν ντε φάκτο σε δύο άξονες: η δύση εναντίων της μουσουλμανικής θρησκείας.
Το πολεμικό μακελειό εγκαινιάστηκε τον Οκτώβρη του 2001 όταν οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Αφγανιστάν για να πολεμήσουν, δήθεν, τους τρομοκράτες Ταλιμπάν και να εξαρθρώσουν την Αλ-Κάιντα – τις δύο ισλαμικές οντότητες δηλαδή, που προέκυψαν από τους πρώην συνεργάτες των ΗΠΑ, τους Μουντζαχεντίν. Δύο χρόνια αργότερα, η Αμερική εξήγαγε «δημοκρατία» και στο Ιράκ, με πρόφαση αυτή τη φορά την απειλή του Σαντάμ Χουσείν και τα «όπλα μαζικής καταστροφής» που διέθετε.
Δύο δεκαετίες και χιλιάδες αστείες προφάσεις μετά, Αμερικανοί αξιωματούχοι παραδέχονται ανοικτά πλέον ότι ουδέποτε υπήρξαν βιολογικά ή χημικά όπλα στο Ιράκ, ενώ το Αφγανιστάν με τις ευλογίες του αμερικανικού στρατού, επέστρεψε στο μεσαιωνικό σκοτάδι των Ταλιμπάν.
Ποιος πληρώνει τον λογαριασμό;
Ταυτόχρονα, τις συνέπειες των επιπτώσεων της «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας γνώρισε και ο ίδιος ο αμερικανικός λαός. Από τον Οκτώβρη του 2001 κιόλας, ανακοινωνόταν στο Κονγκρέσο η θέσπιση του πολυ-τρομονόμου “Patriot ACT”. Το αντιδραστικό νομοσχέδιο προέβλεπε μεταξύ άλλων:
- Παρακολούθηση, καταγραφή και φύλαξη τηλεφωνικών συνομιλιών/μηνυμάτων/emails ατόμων που θεωρούνται πιθανοί τρομοκράτες, χωρίς προηγούμενη δικαστική εντολή.
- Έρευνα προσωπικών και περιουσιακών στοιχείων και ιστορικού αναζήτησης ηλεκτρονικών υπολογιστών ατόμων χωρίς ανάλογο ένταλμα.
- Σύλληψη και επ’ αόριστον κράτηση μεταναστών θεωρούμενοι ως πιθανοί τρομοκράτες χωρίς δίκη.
Εν ολίγοις, η αμερικανική κοινωνία μετατράπηκε σε μια δυστοπική μεταφορά του Big-Brother. Μόνο που στο τέλος του «επεισοδίου», οι πρωταγωνιστές δεν αποχωρούν απλά από το «σπίτι» αλλά χάνουν κάθε έννοια ατομικής ελευθερίας.
Αντιθέτως, μοναδικοί κερδισμένοι από την 11η Σεπτεμβρίου αποδείχθηκαν και πάλι τα πολεμικά μονοπώλια της ιμπεριαλιστικής μηχανής. Σύμφωνα με άρθρο στο οικονομικό περιοδικό Forbes, η εικοσαετής στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν υπολογίζεται σε 2 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ οι πολεμικές επιχειρήσεις σε Ιράκ, Συρία και Αφγανιστάν, υπολογίστηκαν από το περιοδικό το 2020 ότι αναλογούσαν σε $231 ανά Αμερικανό φορολογούμενο.
Δηλαδή, ο αμερικανικός λαός δεν κλήθηκε μόνο να πληρώσει το λογαριασμό των πολέμων αλλά και τις επιπτώσεις τους στα προσωπικά του δικαιώματα. Την ίδια ώρα φυσικά, όπου στην άλλη άκρη του κόσμου, λαοί πλήρωναν την αμερικανική θηριωδία με την ίδια τους τη ζωή.
«Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους»
Αναλύοντας τα γεγονότα που προηγηθήκαν και διεξήχθησαν κατά την 11η Σεπτεμβρίου αλλά και όσα ακολούθησαν, ως κομμουνιστές νοιώθουμε δικαιωμένοι για τη στάση μας.
Διαφωνούμε με κάθε μορφή ατομικής τρομοκρατίας, ενώ στεκόμαστε ενάντια και σε οποιοδήποτε φάσμα της κρατικής καταστολής. Γνωρίζουμε πολύ καλά ταυτόχρονα, ότι με βάση το «ποινικό μητρώο» της CIA και του ΝΑΤΟ, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μπορεί να αξιοποιήσει ή ακόμη και να δημιουργήσει προφάσεις για να υλοποιήσει τους γεωστρατηγικούς και οικονομικούς του σχεδιασμούς.
Εμείς αντιτάσσουμε ότι το μέλλον της ανθρωπότητας δε βρίσκεται ούτε στον θρησκευτικό εξτρεμισμό, ούτε ανάμεσα στη ΝΑΤΟϊκή ή όποια άλλη στρατιωτική ολοκλήρωση. Εγγύηση για το μέλλον του κόσμου αποτελεί η ειρήνη. Ειρήνη όμως, πέρα από τους πρόσκαιρους όρους που λαμβάνει σε ιμπεριαλιστικές συνθήκες. Ειρήνη, όπως μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να την εξασφαλίσει.
Στυλιανός Ιωάννου
Μέλος Ε.Σ. ΕΔΟΝ Λεμεσού