Tου Νάσου Κούκου
Μέλος Κεντρικής Γραμματείας ΕΔΟΝ
Επαρχιακός Γραμματέας ΕΔΟΝ Λευκωσίας – Κερύνειας
Έντονη είναι η συζήτηση για τις Προεδρικές εκλογές και ιδιαίτερα έντονα και τα εκλογικά επιτελεία των υποψηφίων. Πολύ πιο έντονη όμως είναι η συζήτηση με τον απλό άνθρωπο, το μεροκαματιάρη, τον άνεργο, τον ωρομίσθιο, τον εργαζόμενο χωρίς δικαιώματα, το μαθητή, το φοιτητή, το συνταξιούχο.
Ποιος από τους υποψήφιους μπορεί να κοιτάξει στα μάτια όλους αυτούς και να νιώθει καθαρός με τη συνείδηση του για όσα έπραξε; Μόνο ο Σταύρος Μαλάς!
Δυστυχώς δεν μπορεί κανείς να ξεχνά το παρελθόν του και να δεσμεύεται για το μέλλον.
Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί τον κ. Αναστασιάδη;
Προφανώς και κανένας! Το πρόγραμμα και οι εξαγγελίες που πρότεινε στον κυπριακό λαό το 2013 ήταν κούφια λόγια, με μοναδικό σκοπό την εκλογή του στο αξίωμα της Προεδρίας. Ποια είναι τελικά η θέση του κ. Αναστασιάδη για το Κυπριακό; Η δημιουργία μνημείων των πραξικοπηματιών και οι επισκέψεις στο μνημείο του ολετήρα της Κύπρου Γρίβα, την ημέρα που τιμούμε την αντίσταση των ηρώων μας κατά του δίδυμου εγκλήματος της Κύπρου; Ή η προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού και η επαναπροσέγγιση που κατά διαστήματα θυμούνται; Και τα δύο δεν ταιριάζουν. Τα «δώρα», όπως τα ανέφερε πριν την εκλογή του το 2013 ο κ. Αναστασιάδης, που παραχώρησε ο κ. Χριστόφιας στον Ταλάτ ή η επαναβεβαίωση των συγκλίσεων όπως έπραξε μετά την εκλογή του; Και τα δύο δε γίνεται.
Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί το Νικόλα Παπαδόπουλο;
Προφανώς και κανένας! Στο Κυπριακό τα κόμματα που τον στηρίζουν έχουν διαφορετικές απόψεις μεταξύ τους. Άλλοι υπέρ της Ομοσπονδίας άλλοι κατά. Δεν έχουν συμφωνήσει καν ποια πολιτειακή δομή επιθυμούν ως λύση και δεν την αναφέρει καθόλου στο πρόγραμμα του. Εδώ και τουλάχιστον 8 χρόνια, σχεδόν σε όλα τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα, τάσσεται σε πλήρη συμπόρευση με τις εξαγγελίες του Ν. Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ. Ποια είναι η αλλαγή που προτάσσει; Δε θέλουμε αλλαγή προσώπων, αλλά απαλλαγή από την αντιλαϊκή πολιτική.
Ποιος απ’ αυτούς δεν υποφέρει από τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφάρμοσαν από κοινού οι κ. Αναστασιάδης και κ. Παπαδόπουλος; Ποιος μπορεί είτε να ξεχάσει, είτε να παραγνωρίσει έστω ένα από τα πιο κάτω;
Μπορεί κάποιος να ξεχάσει την πρόταση του κ. Αναστασιάδη για το κούρεμα, τις αντιλαϊκές πολιτικές όπως το ξεπούλημα των κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών, τη μείωση των εισοδημάτων των συνταξιούχων πέραν του 30%, της αποκοπής του κονδυλιού των φοιτητικών επιδομάτων κατά 20 εκ. ευρώ, τις μειώσεις μισθών, τις 7 ημέρες εργασία την εβδομάδα για τους εργαζόμενους που ανέτρεψε τα πάντα στην οικονομία μας με κυριότερο συνεπακόλουθο και το κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων και οικογενειακών επιχειρήσεων;
Το 2012 συζητούσαμε πώς τα καταφέρνουν να ζουν στην Ελλάδα με μισθούς 500 ευρώ. Τώρα έχουν το θράσος στην Κύπρο να σου δίνουν μισθούς ακόμη και κάτω από 500 ευρώ και να σου λένε πως πρέπει να χαίρεσαι που εργάζεσαι. Νιώθοντας ότι μπορούν να βρουν άλλο να εργαστεί εάν δεν ικανοποιείσαι, αφού η δεξαμενή ανέργων παραμένει μεγάλη ασχέτως εάν έχει μειωθεί, γιατί χιλιάδες νέοι είναι οικονομικοί μετανάστες και χιλιάδες είναι αυτοί που δεν γράφονται άνεργοι.
Η πολιτική χρειάζεται εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια! Δε χρειάζεται εύηχα συνθήματα, ωραίες λέξεις, μεγάλες και πολλές πινακίδες και διαφημίσεων. Για το καθετί έρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Ο χρόνος σας έχει εξαντληθεί κ. Αναστασιάδη και κ. Παπαδόπουλε. Ο κόσμος όντως απεχθάνεται πρώτιστα την ανειλικρίνεια και μετά την πολιτική. Γιατί πολύ απλά η πολιτική δεν είναι για όλους το ίδιο. Πολιτική είναι η ζωή μας. Και μπορούμε να επιλέξουμε τι θέλουμε στη ζωή μας, γιατί απλά έχουμε κρίση και άποψη. Δεν είμαστε άβουλα όντα.
Γι’ αυτό στηρίζουμε τον Σταύρο Μαλά! Γιατί δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κανέναν άλλο, αλλά ούτε να συνταχθούμε με τις αντιλαϊκές πολιτικές που προτάσσουν. Γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί ο κ. Μαλάς να κάνει τη νύχτα μέρα, αλλά μπορούμε να δούμε καλύτερες μέρες γιατί προφανώς εμπιστευόμαστε την ειλικρίνεια για πραγματική αλλαγή φιλοσοφίας, στην οποία εδράζεται το πρόγραμμα του. Θέλουμε και θα πετύχουμε γιατί ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται!
Υ.Γ. Συγγνώμη αν μακρηγόρησα αλλά τα πέντε χρόνια διακυβέρνησης της Δεξιάς ήταν υπεραρκετά
