«Ένας ποιητής
είναι ένας εργάτης στο πόστο του, ένας στρατιώτης στη βάρδια του,
ένας υπεύθυνος αρχηγός μπροστά στις δημοκρατικές στρατιές των στίχων του.»
Γ. Ρίτσος
Η 21η Μαρτίου, μετά από απόφαση της Γενικής Διάσκεψης της UNESCO τον Οκτώβριο του 1999, ανακηρύχθηκε και γιορτάζεται ετησίως ως η Παγκόσμια Μέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης τότε, μεταξύ άλλων, ήταν ότι με την καθιέρωση αυτής της Ημέρας θα ενισχυόταν η εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μη θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητα της.
Η πραγματικότητα βέβαια διαφέρει. Η ποίηση ποτέ δεν ήταν, ούτε και θεωρήθηκε από κανένα λαό ως άχρηστη, αλλά ούτε και η αξία της μπορεί να αναδειχθεί από τα ΜΜΕ στο βαθμό που ο λαός την εξυψώνει. Όπως συμβαίνει και με κάθε Παγκόσμια Μέρα, έτσι και η Παγκόσμια Μέρα Ποίησης δεν μπορεί να ικανοποιεί την ανάγκη του λαού για την ποίηση και τον πολιτισμό γενικότερα. Και σίγουρα, δεν θα πρέπει να περιορίζεται η σημασία της ποίησης σε μία και μόνο μέρα. Παρόλα αυτά, αποτελεί μια συμβολική αναγνώριση για το ρόλο που έχει η ποίηση στη ζωή των ανθρώπων και η καθιέρωση της αποτελεί ένα θετικό στοιχείο στην προσπάθεια του πολιτισμού να επιβιώσει μέσα στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Για την ΕΔΟΝ, από τον καιρό ίδρυσης της, ο πολιτισμός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας της και ένας από τους σημαντικότερους πυλώνες της δράσης της. Η ποίηση, ως μια ολοζώντανη μορφή τέχνης και πολιτισμού, κατέχει διαχρονικά το δικό της ξεχωριστό ρόλο στη γέννηση, τη ζωή και τη δράση της ΕΔΟΝ και του Λαϊκού Κινήματος της Κύπρου. Κάτι τέτοιο επιβεβαιώνεται και από τους Παγκύπριους Διαγωνισμούς Ποίησης που διοργανώνουμε κατά καιρούς ως Οργάνωση, οι οποίοι αποτελούν θεσμό μέσα από τον οποίο αναδεικνύεται η λαϊκή μας παράδοση, αλλά και το ταλέντο παλιών και νέων καλλιτεχνών του τόπου μας. Δυστυχώς όμως, τα τελευταία χρόνια ερχόμαστε αντιμέτωποι με την περιθωριοποίηση της Τέχνης και των ανθρώπων που ασχολούνται μ’ αυτήν, αφού θυσιάζονται στο βωμό των αντιλαϊκών πολιτικών που ακολουθεί η κυβέρνηση ΔΗΣΥ και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Ζήτημα, λοιπόν, υπάρχει μόνο για το ποια πολιτική δίνει ζωή και δύναμη στην Τέχνη και την απλώνει στο χώρο και στο χρόνο και ποια πολιτική τη χαλάει, τη σκοτώνει και τη μεταβάλλει σε καπνό χωρίς φλόγα...». Αυτά τα λόγια χρησιμοποιούσε και ο μεγάλος κομμουνιστής ποιητής Κώστας Βάρναλης, όταν απαντούσε στην κατηγορία ότι κάνει στρατευμένη τέχνη.
Και γι’ αυτόν το λόγο, ως ΕΔΟΝ δηλώνουμε πως θα συνεχίσουμε να δίνουμε ζωή και δύναμη στην Τέχνη και στην Ποίηση. Γιατί σήμερα υπάρχει όσο ποτέ άλλοτε η ανάγκη για αντίσταση. Υπάρχει σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η ανάγκη για ποίηση και για πολιτισμό. Διότι η Τέχνη και ο Πολιτισμός είναι και θα παραμείνουν σύμμαχοι και συνοδοιπόροι του λαού που αγωνίζεται για να έρθουν άλλες μέρες για τον τόπο και την ανθρωπότητα. Μπορούμε και θα ζήσουμε σε ένα ποιοτικά ανώτερο κόσμο, όπου και ο πολιτισμός θα έχει τη θέση που του αξίζει.
Πολιτιστικό Γραφείο
Κ.Σ. ΕΔΟΝ
20/03/2017